Εκτός ελέγχου στρατός και μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ

Πριν από μερικές ημέρες, οι Ηνωμένες Πολιτείες κατέβηκαν ακόμη ένα σκαλοπάτι χαμηλότερα στην κλίμακα των δημοκρατικών δικαιωμάτων και της συνταγματικής νομιμότητας.

Απαλλαγμένος από το άγχος της διασφάλισης της προεδρικής εξουσίας (έχοντας ήδη εξασφαλίσει τη δεύτερη, και τελευταία, θητεία του), ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα μπόρεσε με ενοχλητική άνεση να αθετήσει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις για βελτίωση των δημοκρατικών επιδόσεων της κυβέρνησής του, επικυρώνοντας νομοσχέδιο που «πλήττει τον πυρήνα των δημοκρατικών ελευθεριών και των συνταγματικών αρχών» στις ΗΠΑ.

Πρόκειται για νομοθέτημα που συντάχθηκε από το Πεντάγωνο και προβλέπει τη νέα χρηματοδότηση και την παραπέρα απελευθέρωση των επιχειρήσεών του στο εξωτερικό, την ευρύτερη ενεργοποίηση των στρατοδικείων για δίκες πολιτών, την αυθαίρετη και απεριόριστη προφυλάκιση υπόπτων για τρομοκρατία, και τη διατήρηση επ' άπειρον του διαβόητου στρατοπέδου συγκέντρωσης στο Γκουαντάναμο.

Η Πράξη Εξουσιοδότησης Εθνικής Ασφάλειας του 2013 (NDAA-2013) -όπως ονομάζεται ο νόμος αυτός- συγκέντρωσε τα πικρόχολα σχόλια των Αμερικανών δημοσιογράφων ότι στρώνει το χαλί της προέλασης του βορειοαμερικανικού μιλιταρισμού στο εξωτερικό και της διολίσθησης προς ένα, ακόμη πιο αυταρχικό, αστυνομικό κράτος στο εσωτερικό.

633 δισ. δολάρια

Βαριές οι κατηγορίες, αλλά φαίνεται να έχουν... οικονομική βάση: σύμφωνα με το νόμο αυτό, το Πεντάγωνο θα εισπράξει φέτος 633 δισεκατομμύρια δολάρια για τα έξοδα των υπερπόντιων επιχειρήσεών του, από τα οποία τα 88,5 δισεκατομμύρια θα πάνε για τις «ενδεχόμενες επιχειρήσεις», όρος που σημαίνει επιχειρήσεις που δεν μπορούν ακριβώς να προβλεφθούν αλλά μπορεί να προκύψουν -παράδειγμα οι οικονομικές απαιτήσεις της εξέγερσης στη Συρία, ή η χρηματοδότηση της αμερικανικής παρουσίας στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ.

Ομως, το σημαντικό δεν είναι τα χοντρά νούμερα αλλά τα ψιλά γράμματα κάποιων τροποποιήσεων του φετινού νόμου σε σχέση με τον αντίστοιχο περσινό. Τροποποιήσεις που στοχεύουν στην ενίσχυση του πολιτικού περιβάλλοντος εντός του οποίου τοποθετείται το ζήτημα της εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, οι οποίες μάλιστα καλούνται να διατηρήσουν ανυποχώρητη την παγκόσμια στρατιωτική τους υπεροχή. Ετσι, φέτος, ο νόμος NDAA-2013 καταργεί το νόμο Σμιθ-Μαντ του 1946 ο οποίος απαγόρευε τη στόχευση της κυβερνητικής προπαγάνδας επί του αμερικανικού λαού. Επίσης, καταργείται η ασυλία όσων δημοσιοποιούσαν περιστατικά κακοδιαχείρησης, διαφθοράς και παρανομιών του Πενταγώνου, ώστε «να διασφαλιστεί στο μέγιστο η σφαίρα των εθνικών μυστικών».

Το Γκουαντάναμο, ως «μαύρη τρύπα» του δικαστικού συστήματος και της αντιτρομοκρατικής πολιτικής των ΗΠΑ, εντάσσεται στο πλέγμα της εθνικής ασφάλειας, και για το λόγο αυτό η λειτουργία του περιλήφθηκε στα άρθρα του NDAA-2013. Ετσι, σε μια κοινή συνεδρίαση Γερουσίας και Βουλής, κεκλεισμένων των θυρών, εγκρίθηκε τροποποίηση του νόμου (χωρίς αιτιολογία), η οποία επιτρέπει την επ' αόριστον προφυλάκιση Αμερικανών πολιτών ή μόνιμων κατοίκων των ΗΠΑ, την κράτησή τους χωρίς κατηγορητήριο και αναβάλλει το κλείσιμο του Γκουαντάναμο, το οποίο σύμφωνα με τις αρχική δέσμευση του προέδρου Ομπάμα θα έκλεινε «μέσα στον πρώτο χρόνο της πρώτης θητείας του».

Σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά, το κολαστήριο εξακολουθεί να υπάρχει, κρατά 166 άτομα επί δέκα χρόνια χωρίς δίκες ή κατηγορητήρια, και παραμένει ανοιχτό για τις μελλοντικές «παράνομες μεταγωγές», δηλαδή τις απαγωγές ξένων πολιτών και τη μεταφορά τους εκεί.

Ο ίδιος ο Ομπάμα δικαιολογεί την αθέτηση των πρώτων δεσμεύσεών του διότι από τον προεδρικό του θώκο το τοπίο της εθνικής ασφάλειας φαίνεται διαφορετικό απ' ό,τι έξω από αυτόν: οποιαδήποτε χαλάρωση των αντιτρομοκρατικών μέτρων θα εξασθένιζε την εξουσία του ως ύπατου στρατιωτικού διοικητή και θα απειλούσε τη διατήρηση της στρατιωτικής υπεροχής των ΗΠΑ στο διεθνές πεδίο. Τώρα, με τον αναδομημένο NDAA-2013, συμβαίνει το αντίθετο. Στρατός και μυστικές υπηρεσίες μπορούν να δρουν ουσιαστικά εκτός κοινοβουλευτικού ελέγχου, κινούμενες από το εθνικό συμφέρον -αν τώρα αυτό ταυτίζεται με το συμφέρον της οικονομικής αριστοκρατίας και του στρατιωτικού-βιομηχανικού συμπλέγματος, είναι άλλο πρόβλημα. Και μέχρι να λυθεί, το Γκουαντάναμο δεν μπορεί να διαλυθεί.

ΑΧ. Φ.

enet.gr