Για μια "Άλλη Ευρώπη": η επίσκεψη του Α. Τσίπρα στην Ιταλία

Επίσκεψη στο θέατρο Βάλε, συνάντηση με την Λάουρα Μπολντρίνι, πρόεδρο του Ιταλικού Κοινοβουλίου και συμμετοχή σε ανοικτή συγκέντρωση της "Άλλης Ευρώπης", στη πλατεία Φαρνέζε της Ρώμης, το πρόγραμμα του Α. Τσίπρα την Παρασκευή. Συναντήσεις με συνδικάτα και συνέντευξη τύπου με τους ευρωβουλευτές της "Λίστας Τσίπρα", περιλάμβανε το πρόγραμμα της επίσκεψης του Α. Τσίπρα στη Ρώμη, την Πέμπτη .

Παρασκευή 19/7

Συνάντηση με την Λάουρα Μπολντρίνι, πρόεδρο του Ιταλικού Κοινοβουλίου είχε το μεσημέρι της Παρασκευής ο Αλέξης Τσίπρας στα πλαίσια της διήμερης περιοδείας που πραγματοποιεί στη Ρώμη. H κα Μπολντρίνι, η οποία κάλεσε τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ σε γεύμα εργασίας στο κοινοβούλιο επανέλαβε την άποψη ότι Ελλάδα και Ιταλία πρέπει να συγκροτήσουν κοινό μέτωπο στο Νότο ενάντια στις πολιτικές λιτότητας, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας ενημέρωσε την κα Μπολντρινι για την πρόταση του για ένα New Deal στην Ευρώπη για την απασχόληση και την σύγκληση μιας Ευρωπαϊκής διάσκεψης για το χρέος. (διαβάστε περισσότερα για τη συνάντηση εδώ)

Κατά τη δεύτερη ημέρα της περιοδείας του και πριν επισκεφθεί το Ιταλικό κοινοβούλιο ο Αλέξης Τσίπρας, είχε συνάντηση με τους καλλιτέχνες του κατειλημμένου θεάτρου Βάλε, στο κέντρο της Ρώμης, όπου δήλωσε την αλληλεγγύη του απέναντι στην επιχειρούμενη έξωση από τον Δήμαρχο της Ρώμης. Ο Αλέξης Τσίπρας θυμήθηκε το περιστατικό της σύλληψης των τριών ηθοποιών στο κατειλημμένο θέατρο Εμπρός στην Αθήνα λέγοντας πως "την ώρα που συλλαμβάνουν ηθοποιούς αφήνουν τα κανάλια που χρωστάνε εκατομμύρια ανενόχλητα". Κάλεσε δε, το θέατρο Βάλε να αναλάβει πρωτοβουλία για την συγκρότηση ενός Ευρωπαϊκού δικτύου ομάδων που δραστηριοποιούνται στον χώρο του πολιτισμού με την υποστήριξη της ευρωομάδας της αριστεράς. (διαβάστε περισσότερα για την επίσκεψη εδώ) 

Πέμπτη 18/7

Την ανάγκη να υπάρξουν συντονισμένες δράσεις κατά μηκος του Ευρωπαικού Νότου με στόχο την ανακοπή των πολιτικών λιτότητας, συρίκνωσης των εργατικών δικαιωμάτων και υφαρπαγής των κοινών αγαθών, άκουσε σήμερα να επαναλαμβάνεται απο Ιταλικούς κοινωνικούς φορείς, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Αλέξης Τσιπρας, βρισκεται στη Ρώμη από το πρωί, για μια διήμερη περιοδεία σε κοινωνικούς χώρους και κόμματα, μετά από πρόσκληση του συνδυασμού της Ενωμένης Αριστεράς “Η Αλλη Ευρώπη”. Κατά τις συναντήσεις του εδώ άκουσε πολλές φορές να του ζητείται ο ΣΥΡΙΖΑ να παίξει ηγετικό και συντονιστικό ρόλο στην Ευρωπαική Αριστερά.

Την Παρασκευή 18 Ιουλίου στις 18.30 μμ, ο Α. Τσίπρας θα συμμετάσχει στην ανοικτή συγκέντρωση της "Άλλης Ευρώπης", στη πλατεία Φαρνέζε της Ρώμης. (περισσότερα εδώ)

Για γή, εργασία, ελευθερία και δημοκρατία

Η μεσημεριανή συνέντευξη Τύπου της Αλλης Ευρώπης διοργανώθηκε στο κτίριο του Ευρωπαικού κοινοβουλίου στη Ρώμη με αφορμή την εξάμηνη Ιταλική προεδρεία της Ε.Ε. όμως αφορούσε κατα κύριο λόγο στην επιχειρούμενη αντιδημοκρατική Συνταγματική αναθεώρηση που φέρνει η κυβέρνηση Ρέντζι και τις μετεκλογικές διεργασίες στην Ιταλική Αριστερά, εγγυητής των οποίων εξακολουθεί να θεωρείται ο Αλέξης Τσίπρας και ο Ελληνικός ΣΥΡΙΖΑ. 

Ο Στέφανο Ροντοτά, εξέχων ακαδημαικός, υποψήφιος για την Προεδρεία της Δημοκρατίας το 2013 και παλιό στέλεχος της Αριστεράς καταφέρθηκε κατά του “άρθρου 81” της συνταγματικής αναθεώρησης το οποίο θέτει νέο πλαφόν για την είσοδο ενός κόμματος στην Ιταλική βουλή το 8%, κάτι που πρακτικά αποκλείει την αριστερά από κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Ο Ροντοτα ζήτησε να έρθει στο φως η συμφωνία Ρέντζι Μπερλουσκόνι, της οποίας το περιεχόμενο ακόμα και σήμερα δεν είναι γνωστό. Ο ιδιος χαρακτήρισε τον ΣΥΡΙΖΑ μοντέλο για την Ιταλική Αριστερά, ενώ και η ευρωβουλευτής της Αλλης Ευρώπης Barbara Spinelli συμφώνησε πως οι ενωτικές πρωτοβουλίες πρέπει να συνεχιστούν στο μοντέλο του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Αλέξης Τσίπρας επανέλαβε την προσωπική του χαρά για το αποτέλεσμα της κατακερματισμένης Ιταλικής Αριστεράς, η οποία παρά τις αντιξοότητες κατάφερε να ενωθεί και να περάσει το κατώφλι του ευρωκοινοβουλίου και ανέλυσε τις δυνατότητες που ανοίγονται σήμερα για μια χώρα η οποία βάλεται από τις πολιτικές της λιτότητας και την οικονομική κρίση. Ο Αλέξης Τσιπρας ερμήνευσε την Συνταγματική αναθεώρηση στην Ιταλία υπό το πρίσμα της νεοφιλελεύθερης επίθεσης: “Τα Συντάγματα του Ευρωπαικού Νότου ειναι το αποτέλεσμα συμβιβασμών που έγιναν με το λαικό κίνημα σε ηγεμονική θέση. Στην Ιταλίασυντάχθηκε μετά τη νίκη εναντίον του φασισμού και σε Πορτογαλία, Ισπανια και Ελλάδα μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας από δικτατορίες. Η νεοφιλελεύθερη αντεπανάσταση δεν θα ήταν δυνατή με τέτοια Συντάγματα” ειπε χαρακτηριστικά.

Σχολιάζοντας την πολιτική Ρέντζι, ο οποίος δηλώνει οτι συμφωνεί μεν με το Σύμφωνο Σταθερότητας, επιθυμεί δε, τη χαλάρωση του, ειπε οτι μοιάζει με ζουρλομανδυα, “μια πολιτική καταδικασμένη να αποτύχει. Η εμμονή στους οικονομικούς δείκτες προκειμένου να είναι ισοσκελισμένα τα νούμερα είναι μια απο τις αιτίες για την παράταση της κρίσης” δήλωσε σχετικά.

Ερμήνευσε δε, την επιτυχία της “Αλλης Ευρώπης” ως μια τελευταία ευκαιρία που δινουν οι Ιταλοί στην Αριστερά να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο, χωρίς να παραγνωριζει οτι στο παρελθόν έγιναν λάθη που πλήγωσαν τον κόσμο της αριστεράς. “Ειμαστε υπό δοκιμή. Σε εσάς εναπόκειται η ανάληψη πρωτοβουλιών” τόνισε ο Αλέξης Τσιπρας και κάλεσε όλες τις συνστώσες να δειξουν ενωτικό πνεύμα. (Διαβάστε αποσπάσματα από την τοποθέτηση του Αλέξη Τσίπρα στο τέλος της δημοσίευσης)

FIOM – Το τελευταίο κάστρο της βιομηχανικής εργατικής τάξης στην Ιταλία

Πρώτος σταθμός στην καυτή από τη ζέστη Ρώμη, ήταν το πρωί το Συνδικάτο Μετάλο (FIOM), ένα από τα πιο μαχητικά στη χώρα που αντιπαλεύει τους εκβιασμούς των μεγάλων βιομηχανιών, όπως η FIAT για κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και μεγάλες μειώσεις μισθών με αντάλλαγμα την μη αποχώρηση τους από την Ιταλία.

Σύμφωνα με τον γραμματέα του συνδικάτου Maurizio Landini η πλάστιγγα μέχρι στιγμής γέρνει εις βάρος των εργατών εξαιτίας των υποσχέσεων Ρέντζι για σεβασμό του Συμφώνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας και την υιοθέτηση των πολιτικών λιτότητας. “Το Φθινόπωρο θα προχωρήσουμε σε διαδηλώσεις και απεργίες, όχι μόνο ενάντια στην ανεργία και την αποβιομηχάνιση της Ιταλίας, αλλά προκειμένου να ανοίξει σοβαρά η συζήτηση για το ρόλο της Ιταλίας στην Ευρώπη” είπε χαρακτηριστικά.

Ο Λαντίνο αμφισβήτησε ακομα τη νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία των ισοσκελισμένων προυπολογισμών, οι οποίοι είναι κοινωνικά άδικοι, όπως τόνισε και ζήτησε από τον Αλέξη Τσίπρα να αναλάβει πρωτοβουλία για το άνοιγμα της συζήτησης της Ευρωπαικής βιομηχανικής πολιτικής και των δημοσίων επενδύσεων που θα πρέπει να προχωρήσουν με κοινωνικά δίκαιο τρόπο.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δέχθηκε την πρόταση και συμφώνησε πως είναι απαραίτητη η διευρωπαική συντονισμένη δράση των συνδικάτων και των κινημάτων, αφού οι πολιτικές που εισάγονται σε Ιταλία και Ισπανία δεν είναι παρά οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν πειραματικά στην Ελλάδα με σκοπό τη δημιουργία μιας ειδικής οικονομικής ζώνης, στην οποία αναστέλονται τα δικαιώματα, περιορίζεται η δημοκρατία με σκοπό τον ανταγωνισμό του Ευρωπαικού κεφαλαίου με τις αναδυόμενες οικονομίες.

Ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε πως ο ΣΥΡΙΖΑ σε συνεργασία με την ισπανική Αριστερά και το νεότευκτο κόμμα των Αγανακτισμένων Podemos έχει ήδη αναλάβει την πρωτοβουλία για μια συνάντηση των κινημάτων της Ευρωπαικής περιφέρειας στη Βαρκελώνη το Φθινόπωρο. Ο Αλέξης Τσίπρας χαρακτήρισε το FIOM ως τελευταίο κάστρο της Ιταλικής εργατικής τάξης που πρέπει να αντέξει, αφού κατά το παράδειγμα της Ελλάδας αντεργατικοί νόμοι και εργοδοτικά σωματεία έρχονται να δυσχεράνουν τους κοινωνικούς αγώνες.

Αποσπάσματα της ομιλίας του ΑλέξηΤσίπρα στη συνέντευξη Τύπου 

Θα ήθελα εισαγωγικά να εκφράσω τη χαρά και την ικανοποίησή μου που βρίσκομαι σήμερα ανάμεσα στους συντρόφους μου εδώ στην Ιταλία, που πέτυχαν μία σπουδαία επιτυχία, αν λάβει κανείς υπόψη του τις συνθήκες στις οποίες δόθηκε αυτή η μάχη. Διότι σε συνθήκες ενός σφοδρού επικοινωνιακού πολέμου και απομόνωσης, χωρίς οικονομικά μέσα, αλλά με την πίστη στις ιδέες και στην ανάγκη να υπάρξει μια ειλικρινής ριζοσπαστική αριστερή φωνή στην ιταλική πολιτική σκηνή, κατάφερε η «Άλλη Ευρώπη» να πάρει το 4% και να εκπροσωπηθεί στο Ευρωκοινοβούλιο.

Πιστεύω βέβαια ότι οι δυνατότητες που μπορεί να έχει η ιταλική αριστερά, ιδίως σε μία χώρα που βάλλεται από μία επίθεση βάρβαρων και αντιλαϊκών μέτρων, είναι πολύ μεγαλύτερες. Για αυτό το λόγο πιστεύω ότι το επόμενο διάστημα θα πρέπει να υπάρξουν οι κατάλληλες ενωτικές διαδικασίες που θα δώσουν τη δυνατότητα στην ιταλική αριστερά να παίξει ξανά πρωταγωνιστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις.

Θέλω επίσης εισαγωγικά να εκφράσω τη μεγάλη ανησυχία μου για την πορεία της Ευρώπης. Η Ευρώπη συνεχίζει να πορεύεται σε έναν δρόμο αδιέξοδο. Το βασικό στρατήγημα των κυρίαρχων δυνάμεων σήμερα, είναι αυτό της δημιουργίας μιας ειδικής οικονομικής ζώνης στην ευρωπαϊκή περιφέρεια, μιας ειδικής οικονομικής ζώνης με χαμηλά αμειβόμενους εργαζόμενους και ελαστικά εργαζόμενους.

Και προφανώς αυτό το στρατήγημα στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, είναι που δημιουργεί σήμερα μία Ευρώπη διχασμένη. Και όλοι συνειδητοποιούμε ότι για να μπορέσουν αυτές οι επιλογές, οι επιλογές της εσωτερικής υποτίμησης και της ελαστικοποίησης της εργασίας, να επιτευχθούν, απαιτείται η κατάλυση των συνταγματικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, η συρρίκνωση της δημοκρατίας. Το πρώτο θύμα αυτής της νεοφιλελεύθερης επίθεσης στην ευρωπαϊκή περιφέρεια ήταν η ίδια η δημοκρατία και οι κοινωνικές μεταπολεμικές κατακτήσεις. Ιδιαίτερα στον ευρωπαϊκό Νότο, τα συντάγματα των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου, είναι αποτελέσματα κοινωνικών συμβιβασμών, υπό την ηγεμονία του εργατικού κινήματος.

Στην Ιταλία μετά την αντιφασιστική νίκη, στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία, στην Ισπανία μετά τις δικτατορίες. Αυτού του είδους η νεοφιλελεύθερη αντεπανάσταση που λαμβάνει χώρα σήμερα στον ευρωπαϊκό Νότο ιδιαίτερα, δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί με τα συντάγματα αυτά σε λειτουργία. Για αυτό και τα συντάγματά μας, οι κανόνες της δημοκρατίας, αλλά και οι κοινωνικές κατακτήσεις μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο είναι εχθρός της κυρίαρχης πολιτικής σήμερα στην Ευρώπη. Και θέλω να εκφράσω ταυτόχρονα και την ανησυχία μου, διότι βλέπω πως και η νέα ιταλική κυβέρνηση ενώ αντιλαμβάνεται το αδιέξοδο της δημοσιονομικής πολιτικής, εντούτοις προσχωρεί στις βασικές παραδοχές της κυρίαρχης πολιτικής σήμερα.

Άκουσα μάλιστα ότι ο πρωθυπουργός σας δήλωσε ότι συμφωνεί με το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, απλά ζητά μία χαλάρωση αυτού του Συμφώνου. Είναι σαν να λέει κανείς ότι συμφωνεί με την ιδέα να φοράει έναν ζουρλομανδύα, απλά θέλει να τον έχει λίγο πιο χαλαρό. Και την ίδια στιγμή είναι έτοιμος, ως παραχώρηση για να χαλαρώσουν λίγο αυτό τον ζουρλομανδύα, να προσχωρήσει πλήρως στη λογική της νεοφιλελεύθερης αντεπανάστασης, δηλαδή να δώσει όλες εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που γκρεμίζουν τις κοινωνικές κατακτήσεις και τη δημοκρατία.

Εγώ λοιπόν θα έλεγα ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης και αυτή η προσήλωση στα αριθμητικά όρια και τους δείκτες του ελλείμματος, του χρέους και του πληθωρισμού, είναι μία από τις αιτίες για την παράταση της ύφεσης και της κρίσης στην Ευρώπη. Η ίδια η κρίση άλλωστε, αυτά τα τελευταία 4-5 χρόνια έχει διαψεύσει τη βασική παραδοχή στην οποία στηρίζεται αυτό το Σύμφωνο Σταθερότητας. Την παραδοχή δηλαδή ότι η δημοσιονομική σταθερότητα είναι προϋπόθεση για την ανάπτυξη. Σήμερα διαπιστώνουμε το αντίθετο. Όσο αργεί η ανάπτυξη, τόσο κινδυνεύει η δημοσιονομική σταθερότητα, αλλά κυρίως η κοινωνική σταθερότητα.

Με δυο λόγια λοιπόν, θέλω να πω ότι η τακτική που ακολουθεί η κυβέρνηση Ρέντσι, να διεκδικεί χαλάρωση του παράλογου αυτού Συμφώνου, δίνοντας όμως όλα όσα ακριβώς θέλει η κυρία Μέρκελ, μπαίνοντας πλήρως στη στρατηγική αποδόμησης του κοινωνικού κράτους και των κατακτήσεων, είναι μία τακτική καταδικασμένη σε αποτυχία.

Αυτό που σήμερα είναι αναγκαίο, τόσο για τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, όσο και για το σύνολο των χωρών και των λαών της Ευρώπης, είναι η ανατροπή αυτής της στρατηγικής. Σήμερα είναι αναγκαία όσο ποτέ μία πλατιά κοινωνική και πολιτική συμμαχία των λαών της ευρωπαϊκής περιφέρειας, πάνω σε τρεις στόχους.

Ο πρώτος στόχος είναι μία νέα κοινωνική συμφωνία, ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, ένα new deal, όπως θα λέγαμε μιμούμενοι το τι έγινε στις Η.Π.Α. με στόχο την επιστροφή στην ανάπτυξη. Και δεν μπορεί να υπάρξει επιστροφή στην ανάπτυξη χωρίς γενναίες δημόσιες ευρωπαϊκές επενδύσεις.

Ο δεύτερος στόχος είναι μία ευρωπαϊκή λύση στο πρόβλημα του χρέους. Δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει διαγραφή μεγάλου μέρους του και ρήτρα ανάπτυξης.

Ο τρίτος στόχος είναι ο στόχος της ανάκτησης των κοινωνικών κατακτήσεων, ο στόχος ανάκτησης της δημοκρατίας, στις χώρες μας και στην Ευρώπη. Πάνω σε αυτούς τους τρεις στόχους, πιστεύω ότι μπορεί να δημιουργηθεί ένα πλειοψηφικό ρεύμα με τη συμβολή κοινωνικών κινημάτων, συνδικάτων και πολιτικών δυνάμεων, ιδιαίτερα στην ευρωπαϊκή περιφέρεια. Ένα πλειοψηφικό ρεύμα που μπορεί να πιέσει τις κυβερνήσεις, ή και να αλλάξει τους συσχετισμούς, να δημιουργήσει νέες κυβερνήσεις.

Και ακριβώς επειδή γνωρίζω ότι σήμερα η Ευρώπη είναι ένα οικοδόμημα το οποίο έχει τεράστιες αντιφάσεις, πιστεύω ότι μπορούμε να αξιοποιήσουμε αυτές τις αντιφάσεις, για να διεκδικήσουμε την αλλαγή πορείας του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.

Διότι η Ευρώπη αν συνεχίσει σε αυτό τον αδιέξοδο δρόμο, πολύ γρήγορα θα συνειδητοποιήσει ότι βρίσκεται σε υπαρξιακού χαρακτήρα επιλογές. Δεν μπορεί στην καρδιά της Ευρώπης να υπάρχουν οικονομικές ζώνες με εργασιακές σχέσεις τύπου νοτιοανατολικής Ασίας. Αυτό βρίσκεται σε σύγκρουση με το πολιτιστικό κεκτημένο των ευρωπαϊκών λαών. Άρα η Ευρώπη είτε θα επανέλθει στον δρόμο της δημοκρατίας και της κοινωνικής συνοχής, είτε θα πάψει να υφίσταται ως ενιαίο οικοδόμημα.

Και πιστεύω ότι ο δικός μας ρόλος, ο ρόλος της ευρωπαϊκής αριστεράς σε αυτές τις εξελίξεις, θα είναι καθοριστικός. 

left.gr