διασωληνωμένη δημοκρατία

Η είδηση της δολοφονίας ενός καλλιτέχνη στην Αμφιάλη, ενός νέου παιδιού που τόλμησε να αρθρώσει αντιφασιστικό λόγο και να αναπτύξει κοινωνική δράση κατά της μαυροντυμένης κοινοβουλευτικής συμμορίας, ήταν συγκλονιστική. Πόνεσε πολύ. Ήταν όμως αναμενόμενη από καιρό.

Παύλος Φύσσας, δολοφονημένος αντιφασίστας

Την δημοκρατίαν απολείπει σαν έτοιμος από καιρό ο τόπος τούτος. Η φασιστική δολοφονία δεν ξαφνιάζει. Το έδαφος προετοιμάζονταν από καιρό. Ήδη από καιρό φωνές κοινοβουλευτικές και δημοσιογραφικές φωνές έδιναν έδαφος στη Χρυσή Αυγή να απλωθεί, επισημοποιούσαν την κοινοβουλευτική παρουσία του φασισμού ως κάτι φυσιολογικό ακόμα και για να αναλάβει την εξουσία σε συνεργασία με την ακροδεξιά πια Νέα Δημοκρατία ως δύο μαλωμένα ξαδέλφια που συναντήθηκαν στην εντατική πάνω από την ασθενή ελληνική δημοκρατία κι ετοιμάζονται να δώσουν την εντολή αποσύνδεσης.

Ήμασταν έτοιμοι από καιρό να χάσουμε την δημοκρατίαν. Ο θίασος δεν πέρασε απαρατήρητος. Η συμμορία, άλλωστε, πάντα έκανε αισθητή την παρουσία της, με φωνές, με μηχανές, με δεκάδες μέλη…

Εδώ και μήνες δρούσαν ανενόχλητοι. Η κυβέρνηση επιτρέπει επί έτη τους φασίστες να δρουν ανενόχλητοι, τους δίνει η ίδια όπλα να δολοφονούν ανθρώπους. Ο φασισμός δεν είναι απλά ιδεολογία ή πολιτική συσπείρωση. Είναι δολοφονικά ένστικτα ντυμένα που κυκλοφορούν ανάμεσά μας...

Η κυβέρνηση με τα λόγια διχάζει τον ελληνικό λαό. Οι φασίστες ετοιμάζαν τη σύγκρουση, σίγουροι ότι κανείς δε θα τους συλλάβει, ελεύθεροι εδώ και χρόνια πια να βιαιοπραγούν μπροστά σε κάμερες, μπροστά σε πλήθος κόσμου...

Καμία σύλληψη στο Πέραμα. Καμία σύλληψη για τους απροστάτευτους μετανάστες που όταν καταγγέλλουν επιθέσεις κινδυνεύουν με απελάσεις. Από τους μετανάστες (για τους οποίους εμείς κλείσαμε τα μάτια επειδή ήταν φτωχοί και είχαν άλλο αίμα) μέχρι τους κομμουνιστές (δεν είμαστε κομμουνιστές για να πονέσουμε) σε έναν αθώο αντιφασίστα καλλιτέχνη (ίσως επειδή δεν είμαστε καλλιτέχνες, να μην χρειαστεί να φωνάξουμε)... Όταν έρθει η ώρα της δημοκρατίας, η δική μας ώρα...

Την ίδια στιγμή, σε μία ακροδεξιά πλειοδοσία η κυβέρνηση και η Νέα Δημοκρατία, με παρατηρητή το ΠΑΣΟΚ, προσεγγίζει εμφανώς τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής εντείνοντας τα φασιστικά ένστικτα. Τι άλλο ήταν ο καβγάς για τους γερμανοτσολιάδες προδότες του Μελιγαλά που αποκαλούσαν «ήρωες» τα δύο κόμματα;

Εξάλλου, πρώτος ο Δένδιας είχε επιδείξει τη ρατσιστική συμπεριφορά και την έκανε σχεδόν νόμο του κράτους. Ο ίδιος είναι πολιτικά υπεύθυνος που τα όργανα της τάξης επιτρέπουν βίαιες ενέργειες κατά αιρετών και πολιτών από τους φασίστες. Και ο υπουργός Δικαιοσύνης σε ίδια πλεύση επιτρέπει στην ανεξάρτητη -όταν δε δέχεται εντολές από το Γραφείο Τύπου του Πρωθυπουργού- να αναζητά πολίτες και αριστερούς επειδή «προτρέπουν σε πράξεις βίας», αλλά ουδέποτε κυνηγήθηκε η ίδια η φασιστική βία. Και εντελώς τυχαία, η κυβέρνηση ακόμα να φέρει τον αντιρατσιστικό νόμο στη Βουλή. Ένα νόμο που τιμωρεί αυτεπάγγελτα από το φασιστικό χαιρετισμό μέχρι μισαλλόδοξη και ρατσιστικών κινήτρων προτροπή κι ανάλυση...

Ας μην ξεχνάμε ότι οι ψηφοφόροι -καθόλου αθώοι αναφορική με την πραγματική ταυτότητα της Χρυσής Αυγής- αποτελούν την ίδια εκλογική δεξαμενή της Νέας Δημοκρατίας. Επί δεκαετίες η ΝΔ αγκάλιαζε τους πάσης φύσης ακροδεξιούς (βασιλικούς, χουντικούς, φασίστες, ακραίους εθνικιστικές. Βολεύονταν στα έγκυρα ψηφοδέλτια και επέτρεπε να παίζουν επί δεκαετίες τις ακροδεξιές θέσεις τους. Ποτέ το φιλελεύθερο και το μετριοπαθές δεν κατάφερε να κυριαρχήσει στις νεοδημοκράτικες τάσεις. Ποτέ δεν επιχείρησε να αναλάβει τα ηνία ενός κόμματος -συνασπισμού όπως αποδείχθηκε (άλλωστε η ήττα του φιλελευθερισμού στις τάξεις της ΝΔ φάνηκε με την ήττα της Μπακογιάννη από τον "λαϊκοπατριώτη" Σαμαρά). Ακόμα και σήμερα οι μετριοπαθείς στη ΝΔ δεν τοποθετούνται για την ακροδεξιά ατζέντα του κόμματος. 

Μέσα από τη θεωρία «των δύο άκρων» που υιοθέτησαν νεοφιλελεύθεροι και ακροδεξιοί συμμέτοχοι της κυβέρνησης έδιναν άλλοθι στη Χρυσή Αυγή, στις πρακτικές και τις θέσεις της. Ταύτιζαν -και αμετανόητοι ταυτίζουν- την αγωνιστικότητα της αριστεράς υπέρ της δημοκρατίας, με το φασισμό συσκοτίζοντας τη μαύρη αλήθεια και προστατεύοντας ουσιαστικά τους φασίστες. Επί χρόνια πια παίζουν με τα δεκανίκια της δημοκρατίας, προκειμένου να τρομάξουν τους πολίτες και ελέω φόβου να μαζέψουν ψήφους στα κομματικά κουφάρια της λιτότητας. Η «θεωρία των δύο άκρων» αποτέλεσε από την αρχή την εμφυλιοπολεμική  νομιμοποίηση του φασισμού, με την υποστήριξη και του ΠΑΣΟΚ που σε κάθε ανακοίνωσή του χωρά και η αριστερά.

Η τακτική της ένταξης και η δημιουργία του παρακράτους δουλεύει καλά. Η ακροδεξιά κυβέρνηση και ο φασισμός αγκαλιάζονται και χωρίζουν χορεύοντας στην πίστα της εξουσίας με τον λαϊκό παράγοντα σε ρόλο θεατή... Το μόνο δίλημμα της ΝΔ για συνεργασία με τη Χρυσή Αυγή είναι η επικοινωνιακή και η ψηφοθηρική. Από καιρό έδειξαν ότι δεν ενοχλούνται από τη δράση του φασισμού. Βουλευτές της ΝΔ δεν υπερψήφισαν την άρση ασυλίας του Κασιδιάρη, ο Πολυδώρας ζήτησε πολλάκις τη συνεργασία των δύο κομμάτων, ο Μπάμπης με το κύρος του "αντοιχτόμυαλου κι έγκριτου αναλυτή" (sic) και πολύ πρόσφατα ο Guardian που προβάλει το πιθανό επιχείρημα.

Το σύστημα θα κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να αποφύγει μία αναδιάταξη της ακραίας λιτότητας και μεταφορά του χρέους στις πλάτες εχόντων (αστών) και την επανεμφάνιση στο προσκήνιο (έστω και πατροναρισμένων αρχικά) μεσοαστικών δυνάμεων συνεπικουρούμενων από αριστερές πολιτικές δυνάμεις και λαϊκά στρώματα.

Το ερώτημα είναι εμείς τι κάνουμε. Ο πολίτης -που παλεύουν από πρωταγωνιστή να τον κάνουν κομπάρσο- πώς αντιδρά όταν το σύστημα επιτρέπει δολοφόνους κι εγκληματικές συμμορίες να λυμαίνονται το πολίτευμα με τη θυσία του ιδίου;