Αντίο Αχιλλέα
Νωρίς τα ξημερώματα της 4ης Σεπτεμβρίου έχασε τη ζωή του ο δημοσιογράφος Αχιλλέας Παναγούλης, παρασυρόμενος έξω από την ΕΡΤ επί της Μεσογείων από διερχόμενο αυτοκίνητο.
Είμαστε συγκλονισμένοι από τον τόσο άδικο χαμό του. Γνωρίσαμε τον Αχιλλέα πριν δύο χρόνια στο Σύνταγμα, όπου μαζί σταθήκαμε πλάι πλάι σε όλα τα γεγονότα που έλαβαν χώρα επί δύο μήνες. Ο Αχιλλέας ήταν μέλος της ομάδας multimedia, πάντα στην πρώτη γραμμή με την κάμερα και τη φωτογραφική του μηχανή, να αποτυπώνει και να καταγράφει τις ιστορικές στιγμές που ζήσαμε.
Γεμάτος ενέργεια και διάθεση όχι μόνο να κάνει, αλλά και να προτείνει πράγματα, ένας χείμαρρος από ιδέες και προτάσεις. Το μόνιμο άγχος του ήταν το πως θα ενεργοποιηθούν οι πολίτες ακόμα περισσότερο, πως θα συμμετέχουν ακόμα περισσότεροι, πως μπορούσαμε εμείς να βοηθήσουμε να συμβεί.
Αχιλλέα το κενό που αφήνεις πίσω σου είναι δυσαναπλήρωτο. Φεύγεις σε μια στιγμή που παλεύουμε να χτίσουμε το όραμα για την άλλη κοινωνία. Ένα όραμα που όμως θα γίνει πραγματικότητα. Και ‘συ θα είσαι πάντα ένα λιθαράκι του κόσμου που χτίζεται.
Αντίο Αχιλλέα, οι εικόνες σου μένουν για ‘μας πολύτιμη κληρονομιά.
Με την κάμερα πάντα οπλισμένη,
τα παιδιά από το Mind The Cam.
Ένα από τα βίντεο του Αχιλλέα…
Αύριο(7/9/13) στις 12.00 η πολιτική κηδεία του απο το Κοιμητήριο Ζωγράφου.
Η είδηση δεν θα μπορούσε παρά να σοκάρει αλλά και να σκορπίσει την θλίψη σε όσους τον γνώρισαν... Ο δημοσιογράφος Αχιλλέας Παναγούλης έφυγε από την ζωή σε ηλικία μόλις 38 ετών, όταν διερχόμενο αυτοκίνητο τον παρέσυρε στην Λεωφόρο Μεσογείων, έξω από την ΕΡΤ, εκεί όπου βρισκόταν κάθε βράδυ από τη νύχτα του «λουκέτου» της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, συμπαραστάτης και σύντροφος στους απολυμένους συναδέλφους.
Ως εργαζόμενοι του 105.5 στο Κόκκινο γνωρίσαμε τον Αχιλλέα από τον δρόμο, από τις απεργιακές κινητοποιήσεις του κλάδου μας, στις οποίες στάθηκε πάντοτε αξιοπρεπής και μάχιμος, ακόμη και όταν η πίεση γινόταν ανυπόφορη.
Τον γνωρίσαμε στον δρόμο, στις κινητοποιήσεις κάθε κλάδου εργαζομένων που πλήττονταν, τον γνωρίσαμε στο Σύνταγμα, τον συναντήσαμε σε δύσκολες στιγμές καταστολής αλλά και σε κάθε νέα ή παλαιότερη κινηματική διαδικασία... Με την κάμερά του, ήταν πάντοτε εκεί...
Ο Αχιλλέας Παναγούλης εργαζόταν στην εφημερίδα «Εθνος» ως νυχτερινός συντάκτης. Του άρεσαν τα ταξίδια και τα ντοκιμαντέρ και στα άμεσα σχέδιά του ήταν η δημιουργία ενός ντοκιμαντέρ με θέμα το «λουκέτο» στην ΕΡΤ.
Ως εκ τούτο, το πρόγραμμα της σημερινής ημέρας είναι αφιερωμένο στη μνήμη του. Την θλίψη τους εξέφρασαν και τα σωματεία του Τύπου με ανακοινώσεις τους.
Οι εργαζόμενοι του 105.5 στο Κόκκινο εκφράζουμε την θλίψη και την οδύνη μας γι αυτή την απώλεια και συντασσόμαστε στην σπουδαιότερη κληρονομιά που μας άφησε, στον αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη.
Αντί στεφάνων, έχει προταθεί να δοθούν τα χρήματα στους Γιατρούς του Κόσμου, ή στους φίλους του, για την αξιοποίηση του υλικού του (σε συνεννόηση μαζί τους).
Πηγή: stokokkino.gr
Ως εργαζόμενοι του 105.5 στο Κόκκινο γνωρίσαμε τον Αχιλλέα από τον δρόμο, από τις απεργιακές κινητοποιήσεις του κλάδου μας, στις οποίες στάθηκε πάντοτε αξιοπρεπής και μάχιμος, ακόμη και όταν η πίεση γινόταν ανυπόφορη.
Τον γνωρίσαμε στον δρόμο, στις κινητοποιήσεις κάθε κλάδου εργαζομένων που πλήττονταν, τον γνωρίσαμε στο Σύνταγμα, τον συναντήσαμε σε δύσκολες στιγμές καταστολής αλλά και σε κάθε νέα ή παλαιότερη κινηματική διαδικασία... Με την κάμερά του, ήταν πάντοτε εκεί...
Ο Αχιλλέας Παναγούλης εργαζόταν στην εφημερίδα «Εθνος» ως νυχτερινός συντάκτης. Του άρεσαν τα ταξίδια και τα ντοκιμαντέρ και στα άμεσα σχέδιά του ήταν η δημιουργία ενός ντοκιμαντέρ με θέμα το «λουκέτο» στην ΕΡΤ.
Ως εκ τούτο, το πρόγραμμα της σημερινής ημέρας είναι αφιερωμένο στη μνήμη του. Την θλίψη τους εξέφρασαν και τα σωματεία του Τύπου με ανακοινώσεις τους.
Οι εργαζόμενοι του 105.5 στο Κόκκινο εκφράζουμε την θλίψη και την οδύνη μας γι αυτή την απώλεια και συντασσόμαστε στην σπουδαιότερη κληρονομιά που μας άφησε, στον αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη.
Αντί στεφάνων, έχει προταθεί να δοθούν τα χρήματα στους Γιατρούς του Κόσμου, ή στους φίλους του, για την αξιοποίηση του υλικού του (σε συνεννόηση μαζί τους).
Πηγή: stokokkino.gr
Ο Αχιλλέας είχε αφιερώσει τη ζωή του στους κοινωνικούς αγώνες κι είχε επιλέξει την τέχνη της φωτογραφίας και του βίντεο ως όπλο. Ήταν μέρος των μαχόμενων πολιτών. Συμμετείχε ενεργά στο Κίνημα της Κάτω Πλατείας Συντάγματος, ως μέλος των Ομάδων Επικοινωνίας & Υποδοχής, και ακούραστα έδωσε μάχες μέχρι τις τελευταίες μέρες της Πλατείας. Βρισκόταν στο πλευρό των εργαζομένων που αντιστέκονται και υπερασπίστηκε τους απεργούς της Χαλυβουργικής όπως και τους απολυμένους της ΕΡΤ.
Το ανήσυχό του πνεύμα τραμπαλιζόταν ανάμεσα στην πικρή απαισιοδοξία του μηδενισμού και την επαναστατική αριστερά με το όραμα της μεγάλης μαζικής Επανάστασης, αλλά και τις συγκεντρωτικές δομές της. Κατήγγειλε τόσο την κρατική καταστολή στις διαδηλώσεις όσο και τις αόρατες ιεραρχίες. Η απαισιοδοξία του ροκανίστηκε μόνο για λίγο διάστημα, επί Συντάγματος, για λόγους που σχετίζονταν και με την προσωπική ζωή του. Ήταν από τις λίγες φορές που αντικρίσαμε ένα χαρούμενο Αχιλλέα, γεμάτο ελπίδες για την μετεξέλιξη της κοινωνίας.
Υπερκινητικός, αεικίνητος και μάχιμος, ζούσε για την απεικόνιση των μαχών στο δρόμο. Τολμηρός, πάντα στην πρώτη γραμμή, αψηφώντας τα δακρυγόνα, δαμάζοντας συνεχώς τον φόβο. Στρίμωχνε το ωράριό του για να βρίσκεται παντού, άλλοτε μπροστά στη ΜΑΡΦΙΝ από τους πρώτους να σβήσουν τη φωτιά, άλλοτε να στηρίζει το εγχείρημα της Βίλλας Ζωγράφου ή του Ραδιο98. Όπου και να τον συναντούσες τον έβλεπες με την αγωνία και την έγνοια να πάνε ένα βήμα πιο μπροστά τα πράγματα...
Λέγεται ότι κατάκοπος από την εργασία του και το συνεχή αγώνα που έδινε στην ΕΡΤ τους τελευταίους μήνες δεν πρόσεξε το διερχόμενο ΙΧ. Απεβίωσε ακαριαία την Τετάρτη 04/09 στις 03.00 τα ξημερώματα μπροστά στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ. Ο διασώστης της ομάδας που έφτασε αμέσως, διεπίστωσε πως δεν είχε σφυγμό...
Ο Αχιλλέας άφησε την τελευταία του πνοή στο δρόμο, που τόσο καλά γνώριζε, έξω από τον καταπατημένο από την εξουσία εργασιακό χώρο. Ο φίλος και σύντροφός μας πέθανε στο φυσικό του περιβάλλον.
Γεννήθηκε την Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 1974, σπούδασε στη Θεσσαλονίκη, για να έρθει τελικά στην Αθήνα. Τα τελευταία 10 χρόνια βιοποριζόταν στο Εθνος ως συντάκτης ύλης της βραδινής βάρδιας. Λάτρευε το αντικείμενο της εργασίας του. Συχνά ασφυκτιούσε από το εργοδοτικό πνίξιμο, εκφράζοντας την ανάγκη του για πλήρη αφοσίωση στη δημιουργικότητα.
Ο Αχιλλέας ζούσε με αυτό το όραμα. Μάζευε τα λεφτά από τους μισθούς του, ζώντας λιτά σαν ιερομόναχος, με την ελπίδα να αποδεσμευτεί από τα εργοδοτικά δεσμά και να δημιουργήσει για λογαριασμό του, να ταξιδέψει κάνοντας πολιτικά και ιστορικά ντοκιμαντέρ. Πέρυσι κατάφερε να πραγματοποιήσει ένα από τα όνειρα του. Να κινηματογραφήσει την αναπαράσταση της μάχης του Έβρου στην Ισπανία.
Ο Αχιλλέας είχε αναρτήσει σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης το Πρώτο Μανιφέστο της Πλατείας του Ρόσιο (Λισαβόνα 22 Μαϊου 2011), κείμενο που τον έκφραζε πολιτικά:
«Πραγματική δημοκρατία ποτέ δεν θα υπάρξει, όσο ο κόσμος μας κυβερνάται από οικονομική δικτατορία. Τα λύτρα υπογεγραμμένα πίσω από την πλάτη μας, με το ΔΝΤ και την ΕΕ, έχουν απαγάγει τη δημοκρατία και τις ζωές μας. Οι χώρες στις οποίες εμπλέκεται το ΔΝΤ παρατηρούν μια βάναυση πτώση του προσδόκιμου επιβίωσης. Το ΔΝΤ σκοτώνει! Μπορούμε μόνο να το απορρίψουμε. Αρνούμαστε να κοπούν οι μισθοί, οι συντάξεις και τα κοινωνικά επιδόματα, όταν παράλληλα οι ένοχοι αυτής της κρίσης γλυτώνουν και επανακεφαλαιοποιούνται. Γιατί πρέπει να διαλέξουμε μεταξύ ανεργίας και αβέβαιης εργασίας; Γιατί θέλουν να μας πάρουν τα κοινωνικά επιδόματα, κλέβοντας μας, μέσω ιδιωτικοποιήσεων, αυτά για τα οποία πληρώναμε όλη μας τη ζωή; Η απάντηση μας είναι όχι. Υπερασπιζόμαστε την απόσυρση του σχεδίου της τρόικας. Ακολουθώντας το παράδειγμα πολλών άλλων χωρών, όπως της Ισλανδίας, δεν θα δεχτούμε να θάψουμε το παρόν και το παρελθόν μας για ένα χρέος που δεν είναι δικό μας. Αρνούμαστε να δεχτούμε την κλοπή του μέλλοντος μας. Σκοπεύουμε να πάρουμε τον έλεγχο των ζωών μας και να παρέμβουμε αποτελεσματικά σε κάθε διαδικασία πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ζωής. Το κάνουμε, σήμερα, στις μαζικές συνελεύσεις όλοι μαζί. Κάνουμε έκκληση σε όλο τον κόσμο να ενωθεί, στους δρόμους, στις πλατείες, σε κάθε γωνιά, κάτω από τους ίσκιους των αγαλμάτων έτσι ώστε, ενωμένοι, να αλλάξουμε μια και καλή τους κανόνες αυτού του διεστραμμένου παιχνιδιού. Αυτή είναι μόνο η αρχή. Οι δρόμοι είναι δικοί μας.»
Φίλες/οι, σύντροφοι/ισσες και συνεργάτες του Αχιλλέα Παναγούλη
σημείωση του ertopen: πριν από λίγη ώρα σε συνέλευση των εργαζομένων της ΕΡΤ, έγινε αναφορά στον Αχιλλέα και κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του, για να ακολουθήσει το χειροκρότημα από όλουες-ες τους παρευρισκόμενους
left.gr
Ο Αχιλλέας μας είναι νεκρός...
Ο Αχιλλέας Παναγούλης έπεσε θύμα τροχαίου σήμερα 03/09, το πρωί στις 03.00, έξω από το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ
Ο Αχιλλέας που ήταν πάντα στο πλευρό των διαδηλητών, φίλμαρε την κρατική καταστολή, πολλές φορές βίντεό του είχαν ανέβει στο left.gr, ήταν στην ομάδα υποδοχής και μοίραζε φυλλάδια μέχρι τις τελευταίες μέρες στο Σύνταγμα, δεν έχανε πορεία για πορεία...
Ο Αχιλλέας μας πέθανε ακαριαία όταν τον χτύπησε αυτοκινήτο έξω από την ΕΡΤ, όπου πήγαινε κάθε βράδυ.
*****
Όπως αναφέρει η ιστοσελίδα των εργαζομένων της ΕΡΤ, ο άτυχος δημοσιογράφος, βρισκόταν καθημερινά στο Ραδιομέγαρο, αλληλέγγυος στον αγώνα τους για τη διάσωση του οργανισμού και των θέσεων εργασίας τους.
H ανακοίνωση της εφημερίδας "Το Έθνος"
Ένας δικός μας άνθρωπος, ο Αχιλλέας Παναγούλης δεν είναι πια ανάμεσά μας. Έχασε τη ζωή του τα ξημερώματα της Τετάρτης, πριν από λίγες ώρες, σε τροχαίο δυστύχημα. Τόσο άδικα, τόσο ξαφνικά.
Ο Αχιλλέας Παναγούλης γεννήθηκε το Νοέμβριο του 1974 στη Λάρισα, όπου και μεγάλωσε.
Στα 18 του σπούδασε στη Θεσσαλονίκη, για να έρθει τελικά στην Αθήνα για δουλειά.
Στις 15 Ιανουαρίου του 2003, προσελήφθη στο "Έθνος" ως συντάκτης ύλης της βραδινής βάρδιας.
Επίπονη και σκληρή δουλειά, την οποία αγόγγυστα και υπεύθυνα, πάντοτε υπηρέτησε.
Ανήσυχο πνεύμα, του άρεσαν τα ταξίδια και τα ντοκιμαντέρ.
Έλεγε συχνά στους φίλους του για τα σχέδια που είχε: Να καταγράψει με την κάμερά του κοινωνίες της Αφρικής, επιζήσαντες του Εμφυλίου στην Ισπανία, σκηνές πολέμου στη Μέση Ανατολή.
Τον τελευταίο καιρό, είχε αφιερωθεί στην κινητοποίηση των πρώην εργαζομένων στην ΕΡΤ. Εκεί θα πήγαινε και σήμερα το πρωί, όταν σχόλασε.
Δεν πρόλαβε.
Το "Εθνος" θρηνεί τον χαμό του Αχιλλέα Παναγούλη, ενός άξιου συναδέλφου, ενός καλού ανθρώπου.
Καλό σου ταξίδι Αχιλλέα...
H ανακοίνωση της εφημερίδας "Το Έθνος"
Ένας δικός μας άνθρωπος, ο Αχιλλέας Παναγούλης δεν είναι πια ανάμεσά μας. Έχασε τη ζωή του τα ξημερώματα της Τετάρτης, πριν από λίγες ώρες, σε τροχαίο δυστύχημα. Τόσο άδικα, τόσο ξαφνικά.
Ο Αχιλλέας Παναγούλης γεννήθηκε το Νοέμβριο του 1974 στη Λάρισα, όπου και μεγάλωσε.
Στα 18 του σπούδασε στη Θεσσαλονίκη, για να έρθει τελικά στην Αθήνα για δουλειά.
Στις 15 Ιανουαρίου του 2003, προσελήφθη στο "Έθνος" ως συντάκτης ύλης της βραδινής βάρδιας.
Επίπονη και σκληρή δουλειά, την οποία αγόγγυστα και υπεύθυνα, πάντοτε υπηρέτησε.
Ανήσυχο πνεύμα, του άρεσαν τα ταξίδια και τα ντοκιμαντέρ.
Έλεγε συχνά στους φίλους του για τα σχέδια που είχε: Να καταγράψει με την κάμερά του κοινωνίες της Αφρικής, επιζήσαντες του Εμφυλίου στην Ισπανία, σκηνές πολέμου στη Μέση Ανατολή.
Τον τελευταίο καιρό, είχε αφιερωθεί στην κινητοποίηση των πρώην εργαζομένων στην ΕΡΤ. Εκεί θα πήγαινε και σήμερα το πρωί, όταν σχόλασε.
Δεν πρόλαβε.
Το "Εθνος" θρηνεί τον χαμό του Αχιλλέα Παναγούλη, ενός άξιου συναδέλφου, ενός καλού ανθρώπου.
Καλό σου ταξίδι Αχιλλέα...
left.gr
ΠΟΕΣΥ: Οδύνη για το τραγικό τέλος του Αχιλλέα Παναγούλη
Ανακοίνωση για το θάνατο του Αχιλλέα Παναγούλη
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΟΕΣΥ εκφράζει την οδύνη του για το τραγικό
τέλος του 38χρονου δημοσιογράφου Αχιλλέα Παναγούλη, που σήμερα τα ξημερώματα
χτυπήθηκε από διερχόμενο αυτοκίνητο, στην οδό Μεσογείων, από την ΕΡΤ.
Ο Αχιλλέας Παναγούλης εργαζόταν στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ» ως νυχτερινός
συντάκτης και ταυτόχρονα - από την πρώτη μέρα του «μαύρου» στην ΕΡΤ -
διέθετε τον ελεύθερο χρόνο του στις εγκαταστάσεις της Αγίας Παρασκευής·
αλληλέγγυος στους απολυμένους, στηρίζοντας την προσπάθειά τους. Καθημερινά
κατέγραφε υλικό που προωθούσε για προβολή στην ΕΡΤ και παράλληλα ετοίμαζε
σχετικό ντοκιμαντέρ.
Ο Αχιλλέας Παναγούλης γεννήθηκε το Νοέμβριο του 1975 στη Λάρισα, σπούδασε
στη Θεσσαλονίκη και στις 15 Ιανουαρίου του 2003, προσελήφθη στο «Έθνος» ως
συντάκτης ύλης.
Ανήσυχο πνεύμα, του άρεσαν τα ταξίδια και τα ντοκιμαντέρ. Σχεδίαζε να
καταγράψει με την κάμερά του κοινωνίες της Αφρικής, επιζήσαντες του Εμφυλίου
στην Ισπανία, σκηνές πολέμου στη Μέση Ανατολή. Δυστυχώς δεν πρόλαβε.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΟΕΣΥ
τέλος του 38χρονου δημοσιογράφου Αχιλλέα Παναγούλη, που σήμερα τα ξημερώματα
χτυπήθηκε από διερχόμενο αυτοκίνητο, στην οδό Μεσογείων, από την ΕΡΤ.
Ο Αχιλλέας Παναγούλης εργαζόταν στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ» ως νυχτερινός
συντάκτης και ταυτόχρονα - από την πρώτη μέρα του «μαύρου» στην ΕΡΤ -
διέθετε τον ελεύθερο χρόνο του στις εγκαταστάσεις της Αγίας Παρασκευής·
αλληλέγγυος στους απολυμένους, στηρίζοντας την προσπάθειά τους. Καθημερινά
κατέγραφε υλικό που προωθούσε για προβολή στην ΕΡΤ και παράλληλα ετοίμαζε
σχετικό ντοκιμαντέρ.
Ο Αχιλλέας Παναγούλης γεννήθηκε το Νοέμβριο του 1975 στη Λάρισα, σπούδασε
στη Θεσσαλονίκη και στις 15 Ιανουαρίου του 2003, προσελήφθη στο «Έθνος» ως
συντάκτης ύλης.
Ανήσυχο πνεύμα, του άρεσαν τα ταξίδια και τα ντοκιμαντέρ. Σχεδίαζε να
καταγράψει με την κάμερά του κοινωνίες της Αφρικής, επιζήσαντες του Εμφυλίου
στην Ισπανία, σκηνές πολέμου στη Μέση Ανατολή. Δυστυχώς δεν πρόλαβε.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΟΕΣΥ
Οι σύντροφοί του στου Ζωγράφου για τον Αχιλλέα Παναγούλη
Ανακοίνωση της ενωτικής δημοτικής κίνησης της ριζοσπαστικής αριστεράς στις γειτονιές του Ζωγράφου
Χθες το βράδυ έξω από το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ έφυγε από τη ζωή ο 36χρονος Αχιλλέας Παναγούλης, ένας δικός μας άνθρωπος, ένας σύντροφός μας, ένας αγωνιστής της αριστεράς και των κινημάτων. Υπήρξε μέλος του Κινήματος στην Πόλη του Ζωγράφου και του ΣΥΡΙΖΑ Ζωγράφου, συμμετείχε σε όλα σχεδόν τα κινήματα της πόλης μας, για τη Βίλα, στο Ίνφο Καφέ, ενώ ήτανδραστήριος εθελοντής δασοπυροσβέστης. Διερχόμενο ΙΧ τον παρέσυρε και τον τραυμάτισε θανάσιμα. Ήταν εργαζόμενος φωτογράφος στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ, ενώ ήταν καθημερινά αλληλέγγυος στον αγώνα των εργαζομένων στην ΕΡΤ. Το σοκ είναι ακόμη μεγάλο για όλους μας και η είδηση δεν μπορεί να χωράει άλλα λόγια.
Νεκρός σε τροχαίο ο Αχιλλέας Παναγούλης, δημοσιογράφος του «Έθνους»
| |||||||||
![Θανατηφόρο τροχαίο έξω από το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ- Νεκρός ο δημοσιογράφος του «Εθνους» Αχιλλέας Παναγούλης [εικόνα]](https://lh3.googleusercontent.com/blogger_img_proxy/AEn0k_uil9T4QlBXDgb79hkZKzyBByFd7PDfvITzwlJzWtvzVX3nlV3tFdk3_9V_oXg3vz1b_kdvWYbcXK1dJ1D8PHwRx9XFIzToer3WZQBxel-g-mVEb_YCp9LHPP2ZssWbWyxusn5jVwCBqu5bC65FmXMEDvo6KZc=s0-d)
φωτο :.iefimerida.gr
Πηγή φωτογραφίας: spyrostsakirisphoto.blogspot.com.au
Έφυγε ο σύντροφος Αχιλλέας
Ένας δικός μας άνθρωπος, ο Αχιλλέας Παναγούλης, «έφυγε» από τη ζωή, σε τροχαίο δυστύχημα που συνέβη το βράδυ της Τρίτης, έξω από το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ, όπου ήταν καθημερινά αλληλέγγυος στον αγώνα των εργαζομένων.
Διερχόμενο ΙΧ τον παρέσυρε και τον τραυμάτισε θανάσιμα.
Δημοσιογράφος στο ΕΘΝΟΣ, ανέντακτος αριστερός, δραστήριος εθελοντής δασοπυροσβέστης στην ομάδα της Καισαριανής και ενεργός τα προηγούμενα χρόνια στις επιτροπές κατοίκων της πόλης μας για την Βίλα Ζωγράφου & τα υπόγεια γκαράζ. Συμμετείχε στον αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό χώρο «Γαρδένια» και κατά καιρούς ήταν υπεύθυνος έκδοσης της απεριοδικής έκδοσης της εφημερίδας του Κινήματος στην Πόλη.
Τα θερμά μας συλλυπητήρια στους στενούς του φίλους και τους κοντινούς συντρόφους του.
Ανακοίνωση του ΚσΠ για την απώλεια του σ. Αχιλλέα Παναγούλη..
Χθες το βράδυ έξω από το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ έφυγε από τη ζωή ο 36χρονος Αχιλλέας Παναγούλης, ένας δικός μας άνθρωπος, ένας σύντροφός μας, ένας αγωνιστής της αριστεράς και των κινημάτων. Υπήρξε μέλος του Κινήματος στην Πόλη του Ζωγράφου και του ΣΥΡΙΖΑ Ζωγράφου, συμμετείχε σε όλα σχεδόν τα κινήματα της πόλης μας, για τη Βίλα, στο Ίνφο Καφέ, ενώ ήταν δραστήριος εθελοντής δασοπυροσβέστης. Διερχόμενο ΙΧ τον παρέσυρε και τον τραυμάτισε θανάσιμα. Ήταν εργαζόμενος φωτογράφος στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ, ενώ ήταν καθημερινά αλληλέγγυος στον αγώνα των εργαζομένων στην ΕΡΤ. Το σοκ είναι ακόμη μεγάλο για όλους μας και η είδηση δεν μπορεί να χωράει άλλα λόγια.
ΕΦΥΓΕ ΑΔΙΚΑ
Αντίο στον δικό μας Αχιλλέα
«Φίλοι μου καλοί και αγαπημένοι. Γιόρτασα με πρωτότυπο τρόπο τα γενέθλιά μου... Επειδή "η ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να 'ρθεί", να είστε σίγουροι πως εγώ θα περιμένω, και αν έρθει, θα την πιάσω από το μαλλί»...
Με αυτά τα λόγια ευχαριστούσε ο Αχιλλέας Παναγούλης τους φίλους του στο Facebook που του είχαν ευχηθεί για τα 38α γενέθλιά του τον περασμένο Νοέμβριο. Χθες τα ξημερώματα, ένα τροχαίο του στέρησε τη ζωή. Ο δικός μας άνθρωπος, ο φίλος, ο καλός συνάδελφος δεν είναι πια ανάμεσά μας...
Είχε μόλις σχολάσει από τη δουλειά του, γύρω στις 3 τα ξημερώματα, όταν ξεκίνησε να πάει στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ. Τον τελευταίο καιρό βρισκόταν δίπλα στους απολυμένους δημοσιογράφους της ΕΡΤ, τους οποίους συνέδραμε όπως μπορούσε. Περίπου 20 λεπτά αργότερα βρισκόταν στη λεωφόρο Μεσογείων, έτοιμος να διασχίσει τον δρόμο για να μπει στο Ραδιομέγαρο. Δεν πρόσεξε ότι το φανάρι ήταν κόκκινο, δεν είδε το αυτοκίνητο που ερχόταν. Η πρόσκρουση ήταν μοιραία.
Ο Αχιλλέας Παναγούλης γεννήθηκε το 1974 στη Λάρισα, όπου και μεγάλωσε. Στα 18 του έφυγε για να σπουδάσει στα ΤΕΙ Πληροφορικής στη Θεσσαλονίκη. Μετά ήρθε στην Αθήνα για να εκπληρώσει το όνειρό του, να ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία. Τον Ιανουάριο του 2003 προσελήφθη στο «Εθνος» ως συντάκτης ύλης της βραδινής βάρδιας. Επίπονη και σκληρή δουλειά, την οποία υπηρέτησε με συνέπεια. Βαθιά πολιτικοποιημένος, συμμετείχε στις διαδηλώσεις, όπου κατέγραφε με την κάμερά του τα γεγονότα, ενώ όνειρό του ήταν να ετοιμάσει ντοκιμαντέρ για τον ισπανικό Εμφύλιο. «O "δρόμος", ήταν που του άρεσε. Ούτε τα γραφεία, ούτε το όνομα. Ο δρόμος, μόνον ο δρόμος!», έγραψε ο φίλος και συνεργάτης του, φωτογράφος Σπύρος Τσακίρης.
Ανακοινώσεις για τον θάνατό του εξέδωσαν η ΕΣΗΕΑ και η ΠΟΕΣΥ.
ΜΑΡΙΑ ΨΑΡΑ
ΜΑΡΙΑ ΨΑΡΑ
Τελευταία καληνύχτα
Ηταν ο νυχτερινός μας συντάκτης. Ηταν επίσης εδώ και 10 χρόνια και ο πρώτος αναγνώστης της εφημερίδας. Και μάλιστα αυστηρός. Αν έβρισκε κάποιο λάθος έσπευδε να το διορθώσει. Και τις σημαντικές ειδήσεις κατά τη διάρκεια της νύχτας αυτός τις διαχειριζόταν. Ομως ο Αχιλλέας ήταν πολλά παραπάνω. Ηταν ο φίλος, ο σύντροφος, ο αγωνιστής. Οταν έβλεπε την αδικία δεν άντεχε, η έκρηξη δεν αργούσε να 'ρθει. Τον πειράζαμε. Στην αρχή θύμωνε, αλλά στην πορεία μαλάκωνε και μας απαντούσε. Πάντα ετοιμόλογος. Του λέγαμε πως το ονοματεπώνυμό του ήταν «βαρύ»: Αχιλλέας Παναγούλης. Δύο ονόματα γεμάτα ιστορία. Αυτό το «βάρος», καλέ μου φίλε, νομίζω ότι το σήκωσες επάξια. Το τίμησες και το σεβάστηκες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΙΩΠΙΔΗΣ
Ο δικός μας Αχιλλέας
Ο «δικός μας Αχιλλέας» δεν ήταν ποτέ «δικός μας». Αντικομφορμιστής, διεκδικητικός, προσκολλημένος σε ιδέες που δεν χωρούσαν διαφωνία.
Ο «δικός μας Αχιλλέας» δεν ήταν ποτέ «δικός μας». Αντικομφορμιστής, διεκδικητικός, προσκολλημένος σε ιδέες που δεν χωρούσαν διαφωνία.
Ο «δικός μας Αχιλλέας» ήταν πάντα «δικός μας» για να καλύψει συνάδελφο, να θυσιάσει την ώρα ξεκούρασής του για εμάς.
Ο «δικός μας Αχιλλέας» ήταν παρών όταν οι πορείες τον καλούσαν μαζί με την κάμερά του, για να εκφράσει την αγωνιστική πλευρά του.
Ο «δικός μας Αχιλλέας», όμως, δεν θα ήθελε την αγιοποίηση. Ετσι κι αλλιώς ποτέ δεν τα πήγε καλά με τα Θεία. Δεν θα ήθελε να απεραντολογούμε σε ένα κομμάτι χαρτί.
Ετσι κι αλλιώς η ώρα πέρασε, είναι 10 παρά τέταρτο, είναι η ώρα που έρχεται ο Αχιλλέας για τη βάρδιά του. Εμείς τον περιμένουμε...
ΝΙΚΟΣ ΣΙΓΑΛΟΣ
ΝΙΚΟΣ ΣΙΓΑΛΟΣ
Αυτά που ξέραμε για σένα...
Ξέραμε πολλά για τον Αχιλλέα. Ξέραμε ότι πήγαινε σχεδόν κάθε μέρα τον τελευταίο καιρό, μετά τη νυχτερινή του βάρδια στο «Εθνος», στο ραδιομέγαρο της Μεσογείων.
Ξέραμε πολλά για τον Αχιλλέα. Ξέραμε ότι πήγαινε σχεδόν κάθε μέρα τον τελευταίο καιρό, μετά τη νυχτερινή του βάρδια στο «Εθνος», στο ραδιομέγαρο της Μεσογείων.
Ξέραμε ότι είχε αφιερωθεί στις κινητοποιήσεις των πρώην εργαζομένων της ΕΡΤ και ότι είχε έντονη πολιτική και κοινωνική δραστηριότητα σε οργανώσεις, φορείς και ότι ήταν ακόμη και εθελοντής δασοπυροσβέστης και και...
Το πιo τραγικό από όλα για τη ζωή του Αχιλλέα το μάθαμε με τον θάνατό του. Οτι ήταν τελείως μόνος του, χωρίς συγγενείς και οικογένεια, ορφανός από νωρίς, τον είχε μεγαλώσει η γιαγιά...
Τόσο μόνος που στο νοσοκομείο για να γίνει η αναγνώρισή του κλήθηκε η συνάδελφος που καλύπτει το αστυνομικό ρεπορτάζ...
Το πιο τραγικό από όλα το μάθαμε με τον θάνατο του Αχιλλέα.
Οτι είμαστε τόσα χρόνια συνάδελφοι, περνάμε ώρες πολλές ο ένας δίπλα στον άλλον στα γραφεία της εφημερίδας και δεν γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον...
ΜΑΙΡΗ ΜΠΕΝΕΑ
ΜΑΙΡΗ ΜΠΕΝΕΑ
Αιώνιος έφηβος
Το γραφείο του Αχιλλέα ήταν χθες άδειο. Οι άνθρωποι που εργάστηκαν χρόνια μαζί του δυσκολεύονται να συνειδητοποιήσουν ότι έφυγε για πάντα. Για τον ξαφνικό και άδικο θάνατό του πενθούμε όσοι τον γνωρίσαμε στο σύντομο πέρασμά του από τη ζωή.
Το γραφείο του Αχιλλέα ήταν χθες άδειο. Οι άνθρωποι που εργάστηκαν χρόνια μαζί του δυσκολεύονται να συνειδητοποιήσουν ότι έφυγε για πάντα. Για τον ξαφνικό και άδικο θάνατό του πενθούμε όσοι τον γνωρίσαμε στο σύντομο πέρασμά του από τη ζωή.
Μείναμε πολλές φορές μέχρι το ξημέρωμα στην εφημερίδα περιμένοντας την εξέλιξη των γεγονότων. Πρόλαβε λάθη. Συγκράτησε εκρήξεις. Στάθηκε συμπαραστάτης σε προσωπικές δυσκολίες. Υπήρξε ενεργός πολίτης, υπεύθυνος δημοσιογράφος, άδολος συνάδελφος. Ηταν ένας αιώνιος έφηβος.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΡΟΥΜΠΑΝΗΣ
ΘΟΔΩΡΗΣ ΡΟΥΜΠΑΝΗΣ
Δεν πρόλαβε...
Δύσκολα, μέσα σε λίγες λέξεις, μπορείς να γράψεις ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα στον φίλο και συνάδελφο Αχιλλέα. Βαθύτατα Δημοκράτης, Αριστερός με Α κεφαλαίο. Από την πρώτη μέρα του «μαύρου» στην ΕΡΤ, καθημερινά ξενυχτούσε μαζί με τους εργαζόμενους, στάθηκε αλληλέγγυος, βοηθώντας με τον δικό του μοναδικό τρόπο που ήξερε. Κουβαλώντας πάντα μαζί του τη φωτογραφική κάμερα, μεταφέροντας εικόνες και βίντεο από τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων.
Δύσκολα, μέσα σε λίγες λέξεις, μπορείς να γράψεις ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα στον φίλο και συνάδελφο Αχιλλέα. Βαθύτατα Δημοκράτης, Αριστερός με Α κεφαλαίο. Από την πρώτη μέρα του «μαύρου» στην ΕΡΤ, καθημερινά ξενυχτούσε μαζί με τους εργαζόμενους, στάθηκε αλληλέγγυος, βοηθώντας με τον δικό του μοναδικό τρόπο που ήξερε. Κουβαλώντας πάντα μαζί του τη φωτογραφική κάμερα, μεταφέροντας εικόνες και βίντεο από τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων.
Πολλές φορές συζητούσαμε για τα σχέδιά του, τις αγωνίες του αλλά και τις ανησυχίες του για το εάν μπορεί να δημιουργηθεί μια μεγάλη Αριστερά. Δεν πρόλαβε... να κάνει πράξη τα όνειρά του. Καλό ταξίδι, Αχιλλέα.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ TΣΟΥΤΣΙΑΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ TΣΟΥΤΣΙΑΣ
ethnos.gr
Ο Αχιλλέας πάλεψε για όλους, έζησε όμως κι έφυγε μόνος
Δύο τρεις κουβέντες, πάντα πολιτικού περιεχομένου, αλλάζαμε, κάποτε που τύχαινε να συναντηθούμε στην εφημερίδα με τον Αχιλλέα. Δεν πρόκειται να το επαναλάβουμε ποτέ, γιατί πριν χαράξει η μέρα χτες, το σκοτάδι του θανάτου άρπαξε βίαια και για πάντα τον Αχιλλέα. Γύρω στις τέσσερις η ώρα πριν το χάραμα, έχοντας τελειώσει τη βάρδιά του στην εφημερίδα όπου ήταν νυχτερινός συντάκτης ύλης, πήγαινε στην κατειλημμένη από τους εργαζόμενους ΕΡΤ για να τους συμπαρασταθεί. Ακριβώς εκεί, στη Μεσογείων, έξω από την ΕΡΤ, καθώς διέσχιζε πεζός τον δρόμο για να περάσει απέναντι και να μπει στο ραδιομέγαρο, το νήμα της ζωής του κόπηκε από τις ρόδες ενός αυτοκινήτου. «Ανδρας 39 ετών νεκρός από τροχαίο δυστύχημα» - κάπως έτσι θα περιγραφεί το περιστατικό.
Ψυχρά. Αποστειρωμένα. Χωρίς σύνδεση με την ΕΡΤ, το κλείσιμό της από την κυβέρνηση, την κατάληψή της από τους εργαζόμενους, την αλληλεγγύη προς εκείνους που μάχονται, τον ιδιαίτερο ρόλο κάποιων πρωτοπόρων προοδευτικών ανθρώπων στην έκφραση της συμπαράστασης προς εκείνους που αγωνίζονται να σώσουν τη δουλειά τους. Ο Αχιλλέας ανήκε σε αυτούς τους ανθρώπους, αυτό το γνωρίζαμε σχεδόν όλοι στο «Εθνος» και όχι μόνο στην εφημερίδα. Δεν υπήρχε κοινωνικός αγώνας που να μην τρέξει να συμμετάσχει. Δεν υπήρχε διαδήλωση προοδευτικού χαρακτήρα που να μην πάρει μέρος.
Μόλις ερχόταν στην εφημερίδα, οι συνάδελφοι με την πρώτη ματιά καταλάβαιναν αν έπεσαν ή όχι δακρυγόνα στη διαδήλωση από το αν τα μάτια του Αχιλλέα ήταν κόκκινα ή όχι - γιατί ποτέ δεν βρισκόταν στα «ασφαλή μετόπισθεν». Πάντα στην πρώτη γραμμή. Την πολιτικοποίηση του Αχιλλέα και την ανιδιοτελή συμμετοχή του στους κοινωνικούς αγώνες την ξέραμε ακόμη και όσοι απλώς τον γνωρίζαμε. Το τρομερό γεγονός του θανάτου του όμως άφησε όλη την εφημερίδα αποσβολωμένη, καθώς μάθαμε αυτό που ίσως γνώριζαν ελάχιστοι φίλοι του. Πόσο μόνος έζησε αυτός ο άνθρωπος, ο οποίος έφυγε μόνος πάνω στον ανθό της ζωής του, την ώρα που πήγαινε να κάνει για μία ακόμη φορά αυτό στο οποίο την είχε αφιερώσει: να δείξει με την παρουσία του την αλληλεγγύη του σε εργαζόμενους που βρίσκονται σε κινητοποίηση. Δεν είχε δική του οικογένεια, δεν είχε αδέλφια, δεν είχε γονείς.
Δεν υπήρχε κανένας συγγενής να καλέσει η αστυνομία για να κάνει αναγνώριση του νεκρού. Κλήθηκε συνάδελφος από την εφημερίδα να εκπληρώσει αυτό το βαρύ καθήκον, αλλά προηγήθηκε ο διασώστης υπηρεσίας της ΕΡΤ, ο οποίος αναγνώρισε φυσικά τον Αχιλλέα που κάθε μέρα σχεδόν ήταν κοντά τους. Ομολογώ ότι αισθάνθηκα ρίγος όταν άκουσα σοκαρισμένο συνάδελφο να διηγείται κάτι που είχε ακούσει τον Αχιλλέα να λέει κάποτε: «Αν χάσω τη δουλειά μου, δεν θα έχω ούτε ένα πιάτο φαΐ να φάω!» Μόλις τώρα συνειδητοποιήσαμε όλοι ότι αυτό δεν ήταν σχήμα λόγου, αλλά δωρική περιγραφή της πραγματικότητας. Δεν υπήρχε ούτε μάνα, ούτε αδερφή, ούτε γιαγιά, ούτε πατέρας, ούτε αδερφός, ούτε παππούς να του βάλει ένα πιάτο φαΐ να φάει. Ο Αχιλλέας καταλάβαινε πολύ καλύτερα από τον καθένα μας γιατί έπρεπε να πάει να συμπαρασταθεί στους εργαζόμενους που αγωνίζονται να κρατήσουν τις δουλειές τους ή να βελτιώσουν τη ζωή τους. Αυτός ήξερε.
Εμείς δεν ξέραμε το μεγαλείο της ψυχής του για να προλάβουμε να του εκφράσουμε ταπεινά την εκτίμηση και την ευγνωμοσύνη μας όσο ήταν ζωντανός. Το σημαντικό για τον Αχιλλέα ήταν ότι τη σύντομη ζωή του την έζησε γεμάτος από «τον έπαινο του δήμου» που λέει κι ο ποιητής, γιατί τα πλούτη του Αχιλλέα ήταν τα αισθήματα ευγνωμοσύνης κι ελπίδας που έβλεπε στα μάτια εκείνων των εργαζομένων στους οποίους συμπαραστεκόταν κυριολεκτικά κάθε μέρα.
Η μνήμη του Αχιλλέα θα είναι ένα ακόμη άσβεστο κερί σε κάθε διαδήλωση. Μία ακόμη κραυγή που θα απαιτεί κοινωνική δικαιοσύνη. Ενας ακοίμητος «μετρητής συνειδήσεως» για όσους τον γνώρισαν και θέλουν να συνεισφέρουν στους κοινωνικούς αγώνες.
Ο ίδιος δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας. Οσοι θέλουν, μπορούν να τον τοποθετήσουν στις συνειδήσεις τους. Πρέπει όμως να έχουν υπόψη τους όσοι το αποφασίσουν αυτό, ότι οι Αχιλλείς αυτού του τύπου δεν αφήνουν ποτέ κανέναν να κοιμάται ήσυχος τον ύπνο του δικαίου όσο γύρω μας επικρατεί κοινωνική αδικία!
ethnos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε, για το σχόλιό σας!
Για οποιοδήποτε θέμα, επικοινωνήστε
με το mail του OPENwind NETwork
(openwind13@gmail.com)