Τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΤΣΑΚΟΣ

«Το Κίνημα δεν ικετεύει για Πειθαρχία. Το Κίνημα απαιτεί την Πειθαρχία από κάθε κύτταρο του Οργανισμού. Μάθε λοιπόν σήμερα να υπακούς, ώστε να είσαι αύριο σε θέση να διοικήσεις εκείνους, από την τάξη των οποίων αναδείχθηκες» αναφέρει σε κάποιο σημείο το μανιφέστο της Χρυσής Αυγής δίνοντας έμφαση στη στρατιωτικού τύπου δομή και οργάνωση του κόμματος. 

Ένα κόμμα όπου το μέλος καθορίζεται ως «Πολιτικός Στρατιώτης» που οφείλει να υπακούει στις εντολές των ανωτέρων του με τους οποίους συνδέεται όχι μόνο με ιδεολογικούς δεσμούς, αλλά και βάσει μιας στρατιωτικού τύπου κομματικής ιεραρχίας.

Οι «πολιτικοί στρατιώτες» της Χ.Α. που εκτελούσαν τα παραγγέλματα του Η. Κασιδιάρη στον Μελιγαλά ήταν μια «κομματική διμοιρία» υπό τις διαταγές ενός υψηλόβαθμου βαθμοφόρου της ιεραρχίας.
 

Εκπαιδευτικές κατασκηνώσεις

Οι καλοκαιρινές κατασκηνώσεις της Χ.Α., σε μία από τις οποίες συμμετείχε και ο δολοφόνος του Παύλου Φύσσα, πίσω από το «αρχαιοελληνικό κιτς» που αποτέλεσε την επιφανειακή ανάγνωση του θεσμού από μερίδα των ΜΜΕ, ήταν στην ουσία κάτι βαθύτερο από τις διακοπές ομάδων ανθρώπων που ημίγυμνοι πετούσαν αυτοσχέδια ακόντια στην παραλία. Επρόκειτο για στρατιωτικού τύπου συγκεντρώσεις με χαρακτήρα ενδυνάμωσης των «αγωνιστικών δεσμών» των πολιτικών στρατιωτών του κινήματος και προετοιμασίας τους για επιχειρήσεις «ειδικού χαρακτήρα» από ομάδες παραστρατιωτικού χαρακτήρα.

Με ασκήσεις σωματικής βελτίωσης, μαθήματα αυτοάμυνας και τακτικών μάχης σε επίπεδο συγκρούσεων σε αστικό περιβάλλον, τα θερινά σεμινάρια των κατασκηνώσεων ήταν η πρόβα τζενεράλε για την αιματηρή εκστρατεία του Σεπτέμβρη των ναζιστικών ταγμάτων εφόδου. Η πολεμική τέχνη, η πειθαρχία και η στρατιωτική εκπαίδευση των «πολιτικών στρατιωτών» της Χ.Α. είναι τα απαραίτητα συστατικά για την ανέλιξη στην κομματική ιεραρχία.

Η εσωτερική επετηρίδα της κομματικής βάσης καθορίζεται όχι μονάχα από την ιδεολογική επάρκεια του μέλους, αλλά και από το στρατιωτικό του μητρώο. Τα μέλη που έχουν υπηρετήσει τη στρατιωτική τους θητεία στους καταδρομείς και τις ειδικές δυνάμεις των ενόπλων δυνάμεων απολαμβάνουν τον σεβασμό των υπολοίπων σε τοπικές οργανώσεις και πυρήνες και συχνά αναλαμβάνουν τον ρόλο του υπαξιωματικού - εκπαιδευτή των νεοσυλλέκτων.


 

«Έφεδροι» και «πολιτοφύλακες»

Η εκλογική άνοδος της Χ.Α. το καλοκαίρι του 2012 συνοδεύτηκε από μια υπόγεια έκρηξη σύστασης ενώσεων και συλλόγων «εφέδρων καταδρομέων» και «ομάδων πολιτοφυλακής», που με θολά καταστατικά και αδιαφανείς σκοπούς ανέλαβαν τη διατήρηση του αξιόμαχου των «πολιτικών στρατιωτών» αλλά και την οργανωμένη προσπάθεια παρέμβασης σε θέματα αστυνόμευσης. Με πρόφαση την αυξημένη εγκληματικότητα σε πόλεις και γειτονιές δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις όπου επιχειρήθηκε να προωθηθεί ο εξωθεσμικός ρόλος εθελοντών πολιτοφυλάκων στα πρότυπα των ναζιστικών «ταγμάτων εφόδου».

Η δράση της αυτοαποκαλούμενης «Πατριωτικής Πολιτοφυλακής» παραμένει άγνωστη στο ευρύ κοινό και, σύμφωνα με όσα η ίδια αναφέρει, τα μέλη της είναι «πολίτες - οπλίτες». Έχει στόχο «να είναι έτοιμη την κρίσιμη ώρα...». Και ποια είναι αυτή; Μα η «αναμενόμενη εμφύλια σύρραξη», η ίδια που είχε εξαγγείλει ο Ηλίας Παναγιώταρος στο BBC πριν από ένα χρόνο. Η «Πατριωτική Πολιτοφυλακή» υπογραμμίζει ότι θα επέμβει «μόνο όταν ξεσπάσει η κοινωνική αναταραχή, την οποία θα σπεύσουν να εκμεταλλευτούν κάποιοι ανθέλληνες» και κρίνουν ότι η ύπαρξη μιας τέτοιας ομάδας «θα είναι άκρως απαραίτητη και πολύτιμη».

Η διακήρυξη θέσεων της οργάνωσης διακρίνεται για τις αναφορές της εναντίον των ξένων και των μεταναστών με αντιπαραβολή στις «πνευματικές, φυσικές δυνατότητες της φυλής». Στα βίντεο που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο τα μέλη της οργάνωσης εμφανίζονται να πραγματοποιούν ασκήσεις εκπαίδευσης στρατιωτικού τύπου με στολές παραλλαγής. Τα κείμενα, οι θέσεις, ακόμα και οι φωτογραφίες που φιλοξενούνται στο ιστολόγιο της οργάνωσης βρίθουν αναφορών στους «ελληνόψυχους» και τον «εθνικισμό», ενώ προβάλλεται ως σύνθημα ακόμα και η περιβόητη ναζιστική απειλή «θα ξαναγυρίσουμε και θα τρέμει η γη».

 

Οι security του εθνικισμού

Η πρώτη έμπνευση για τη δημιουργία «Πολιτοφυλακής» που θα στραφεί ενάντια στον «εσωτερικό εχθρό» ανήκει φυσικά στη Χρυσή Αυγή και στον «αρχιστράτηγό» της Νίκο Μιχαλολιάκο, που το 2010 ως υποψήφιος δήμαρχος της πρωτεύουσας παρουσίαζε το μεγαλόπνοο σχέδιό του: «Τρία ευρώ τον μήνα να δίνει κάθε Αθηναίος πολίτης, συγκεντρώνεται ένα ποσό τριών εκατομμυρίων ευρώ. Θα φτιάξουμε ιδιωτικές εταιρείες ασφάλειας από μέλη του κόμματός μας. [...] Θα ζητήσουμε άδειες οπλοφορίας, όπως έχουν πολλοί μεγαλοεπιχειρηματίες, τέσσερις και πέντε οπλοφόρους. Γιατί να μην έχει κι ο Δήμος Αθηναίων 200 ενόπλους να προστατεύουν τη ζωή των πολιτών του;».

Μπορεί ο φύρερ της Χ.Α. να μην έγινε δήμαρχος και η Αθήνα να στερήθηκε των υπηρεσιών 200 ενόπλων χρυσαυγιτών, αλλά κάποιες «ιδιωτικές εταιρείες συμβούλων ασφάλειας» στήθηκαν στα ιδεολογικά πρότυπα του Ν. Μιχαλολιάκου. Εταιρείες «φαντάσματα», με μηδενική παρουσία στη συγκεκριμένη αγορά, αλλά με μοναδική δραστηριότητα την παροχή «υλικοτεχνικής υποστήριξης» στην πραγματοποίηση εκπαιδευτικών ασκήσεων από κάποιες «ενώσεις εφέδρων» ανά την επικράτεια. Ενώσεις που ακολουθούν την τακτική «απόκρυψης και παραλλαγής» όσον αφορά τον ομφάλιο λώρο που τις συνδέει με το στρατηγείο της Λεωφόρου Μεσογείων.

Οι «ένστολοι της Χ.Α.»

Αυτό που προκαλεί ανησυχία είναι οι δεσμοί που διατηρεί σήμερα η Χ.Α. τόσο με την Ελληνική Αστυνομία όσο και με τις Ένοπλες Δυνάμεις. Μπορεί να έχουν περάσει χρόνια από την αποκάλυψη ενός άκρως απόρρητου εγγράφου της Ελληνικής Αστυνομίας με ημερομηνία 10.12.1999 που δημοσιεύτηκε στα «Νέα», στις 17.4.2004, το περιεχόμενό του όμως εξακολουθεί να παραμένει επίκαιρο με δεδομένα τα υψηλά εκλογικά ποσοστά της Χ.Α. στις τάξεις της ΕΛ.ΑΣ. Το συγκεκριμένο έγγραφο ανέφερε από τότε:

«β) Η οργάνωση (σ.σ.: η Χρυσή Αυγή) διατηρεί πολύ καλές σχέσεις και επαφές με εν ενεργεία αξιωματικούς και μόνιμους υπαξ/κούς του στρατού, αλλά και με αποστράτους.

γ) Διατηρεί πολύ καλές σχέσεις και επαφές με εν ενεργεία και αποστράτους αξ/κούς της ΕΛ.ΑΣ., αλλά και με απλούς αστυνομικούς».

Οι αποκαλύψεις του 1999 δεν μπορεί να μην συνδεθούν σήμερα με κάποιες περίεργες καταστάσεις «νωθρότητας» της αστυνομίας στην αντιμετώπιση της φασιστικής και νεοναζιστικής θηριωδίας. Πριν από τη δολοφονική επίθεση στην Αμφιάλη υπάρχει πληθώρα «μεμονωμένων περιστατικών» ρατσιστικής, κοινωνικής και πολιτικής βίας των οπαδών και μελών της Χρυσής Αυγής. Το ερώτημα είναι αν η Αστυνομία δεν μπορεί ή δεν θέλει να ανακόψει τη δράση των φασιστών, που βυσσοδομούν ασχημονώντας εδώ και χρόνια εις βάρος των αδύνατων, των διαφορετικών και των πολιτικών εχθρών τους.

avgi.gr