Ποια κοινωνία οραματίζεσαι Γιώργο Καμίνη;

Μήπως οραματίζεσαι κι εσύ μια κοινωνία χωρίς άστεγους; Πώς όμως;
Μήπως ξηλώνοντας τα παγκάκια στις πλατείες για να μην τους βλέπεις; 

Μήπως αφήνοντάς τους να κοιμούνται έξω σε θερμοκρασίες που πλησιάζουν τους μηδέν βαθμούς;

Ή μήπως στοιβάζοντάς τους σ’ ένα γήπεδο χωρίς θέρμανση και φαγητό;

Μήπως τελικά η λύση για σένα Γιώργο Καμίνη είναι να "εξαφανίσεις" τους άστεγους;

Αν είναι έτσι, κάτι κατάφερες! 

Το ξέρεις ότι το πρωί της Τετάρτης 1 Φεβρουαρίου ένας νέος άνθρωπος πέρασε την τελευταία του νύχτα στα σανίδια του ΡΟΥΦ. Ο δεύτερος θάνατος άστεγου στην Αθήνα μέσα σε 20 μέρες!! Και ξέρεις πολύ καλά ότι γι’ αυτές τις απώλειες έχεις ευθύνη. 

Το ξέρεις ότι το κλειστό του ΡΟΥΦ είναι ακατάλληλο να στεγάσει ανθρώπους. Περιστασιακά έχει θέρμανση, γιατί άλλοτε δεν έχει πετρέλαιο και άλλοτε δεν λειτουργεί ο καυστήρας. Πολλές φορές οι άστεγοι έμειναν χωρίς φαγητό από τις υπηρεσίες του Δήμου σου. Αν δεν υπήρχε απλός κόσμος να τους πάει φαγητό από το υστέρημά του, θα ήταν σε πολύ πιο άθλια κατάσταση. Τα ξέρεις όλα αυτά, αλλά δεν έχεις τα κότσια να τα παραδεχτείς. Αντίθετα έχεις το θράσος να διαδίδεις ότι όλα είναι εντάξει υπό τον έλεγχο του Δήμου. Λες ψέματα, κι όμως δεν ντρέπεσαι.
................................................
Το ξέρεις ότι πολλά ρούχα που έφτασαν στους άστεγους στο ΡΟΥΦ ήταν από απλούς πολίτες, που συγκινήθηκαν από το δράμα αυτών των ανθρώπων και θέλησαν να τους βοηθήσουν. Το φορτηγό του Δήμου σου πήγε και φόρτωσε αυτά τα ρούχα την ίδια Τετάρτη που ξεψύχησε ο άστεγος και τα μετέφερε, άγνωστο πού!! Οικειοποιήθηκες τα πράγματα των απλών ανθρώπων, τα πράγματα που αφήσαμε να τα διαχειριστούν και να τα μοιραστούν οι ίδιοι. Τόλμησες να τα απαλλοτριώσεις! Αυτό λέγεται θράσος χωρίς όρια.

Το ξέρεις ότι υπάρχουν πολλά δημόσια κτίρια κενά, τα οποία θα μπορούσαν να στεγάσουν τους άστεγους σε μόνιμη βάση και με κάποια αξιοπρέπεια. Το ξέρεις, αλλά κωφεύεις στις εκκλήσεις για το άνοιγμά τους. Γιατί άραγε; Μήπως επειδή τα ίδια κτίρια θα σου αποφέρουν περισσότερο κέρδος αν τα εκμεταλλευτείς με άλλο τρόπο; Αγόρασες ΕΦΤΑ τόνους σογιέλαιο για να μπορούν να ανάβουν τα καντηλάκια στο τρίτο νεκροταφείο (αριθ. Πρωτ. 020582/31-01-2012) και μάλιστα με βαθμό προτεραιότητας «επείγον». Μέσα στη βαρυχειμωνιά, για σένα η ανθρώπινη ζωή βρίσκεται σε δεύτερη μοίρα. Πες μας, τελικά, πόσο κοστίζει η ζωή ενός άστεγου στα μάτια του Δημάρχου της πρωτεύουσας;

Το ξέρεις ότι το "Ξενοδοχείο των φτωχών" δωρίθηκε γι αυτόν ακριβώς το σκοπό. Παραδόθηκε για χρήση πριν καν βγεις δήμαρχος και το καλοκαίρι φιλοξενούσε κόσμο. (Παρεμπιπτόντως, αυτός ο κόσμος πού είναι τώρα Γιώργο Καμίνη; Γύρισαν στο δρόμο ή μεταφέρθηκαν αλλού;). Τα ξέρεις και αυτά! Και προσπαθείς να με πείσεις ότι πρέπει άνθρωποι να κοιμούνται στο δρόμο στην παγωνιά, ή να είναι στοιβαγμένοι στο ΡΟΥΦ, επειδή το κτίριο δεν έχει αλεξικέραυνο και τηλεφωνικό κέντρο;
...................................................
Στη δική μου κοινωνία Γιώργο Καμίνη υπάρχει αγάπη. Υπάρχει αλληλοβοήθεια. Υπάρχει συνεργασία. Υπάρχει αλληλεγγύη. Υπάρχει αλήθεια. Στη δικιά μου κοινωνία κάνω ότι μπορώ για να μη μείνει κανείς αβοήθητος στο δρόμο, χωρίς υστεροβουλία. Σε μια πόλη που ποτέ δεν είχε σοβαρό πρόβλημα αστέγων όπως είχαν άλλες Ευρωπαϊκές πόλεις. Και σε μια πόλη στην οποία βγήκες Δήμαρχος στηριζόμενος από αυτούς, των οποίων η πολιτική προξενεί κύματα αστέγων πια.
Δεν ξέρω ποια κοινωνία οραματίζεσαι Γιώργο Καμίνη, αλλά εμένα δεν μου αρέσει. Είμαι τόσο οργισμένος, που ένα μόνο μπορώ να σο πω αυτή τη στιγμή:
ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΟΥ ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΜΙΝΗ…
4/2/2012,
Γιώργος Μηχιώτης
Ένας Συνήγορος των Αστέγων


http://www.facebook.com/groups/218940354800038/permalink/366735280020544/