Μεταγυμνασιακή εκπαίδευση: Επιστροφή στις αρχές του 20ου αιώνα

του Χλωπτσιούδη δήμου
Σε προηγούμενο άρθρο αναφερθήκαμε στο νομοσχέδιο για το Νέο Λύκειο και τον κεντρικό ρόλο των εξετάσεων. Βασική μας αρχή δεν ήταν το οικονομικό σκέλος (ενίσχυση παραπαιδείας και επιπλέον κόστος στους ήδη αιμορραγούντες γονείς), αλλά η παιδική ψυχολογία, η κοινωνική προέλευση της επίδοσης και η καταπάτηση των βασικών Παιδαγωγικών Αρχών.

Ο νόμος όμως δεν περιέχει μόνο ζητήματα που αφορούν το Λύκειο γενικής Παιδείας. Με το νομοσχέδιο επιχειρείται να αλλάξει πλήρως ο χάρτης της μεταγυμνασιακής εκπαίδευσης. Ακόμα μία φορά δηλαδή επιχειρείται μία κοινωνική αλλαγή δια μέσου των αλλαγών στο εκπαιδευτικό σύστημα. Φανερός στόχος κυβέρνησης είναι ο έλεγχος της μόρφωσης των αυριανών πολιτών ώστε να αποτελέσουν ένα ευέλικτο εργατικό δυναμικό που όποτε κριθεί από τις “αγορές” θα επανακαρτιστούν ανάλογα με τις δικές τους ανάγκες.

Ο νέος νόμος ουσιαστικά επιστρέφει την ελληνική εκπαίδευση στις αρχές του Κ΄ αιώνα (μάλιστα όπως πάμε με τις απολύσεις και τις καταργήσεις οργανικών θέσεων, δε θα μας ξάφνιαζε η επιστροφή της αλληλοδιδακτικής μεθόδου). Αφού φροντίζουν να θέσουν τις πολλαπλές εξετάσεις πανελλαδικού χαρακτήρα ως κεντρικό ζήτημα προόδου του μαθητή (χωρίς να εξασφαλίζεται κανένα εργασιακό προσόν ή μέλλον στον απόφοιτο του Νέου Λυκείου και χωρίς να εισαχθούν άλλες μέθοδοι αξιολόγησης), επιχειρούν να διαλύσουν πλήρως την τεχνική εκπαίδευση. Και δεν είναι μόνο η τάξη μαθητείας που εισέρχεται στην Τεχνική Εκπαίδευση (από όπου έχουν ήδη αφαιρεθεί οι δημοφιλείς ειδικότητας αισθητικής και υγείας), αλλά και η λογική συγκρότησης των ΣΕΚ με βασικό γνώμονα την αποσπασματική κατάρτιση.

Ακόμα μία φορά βλέπουμε ότι οι αλλαγές γίνονται όχι με στόχο την κριτική ικανότητα του μαθητή (ελεγχόμενο πρόγραμμα, μηδενικές αλλαγές στα εγχειρίδια και το αναλυτικό), αλλά την κοινωνική κινητικότητα.

Χαρακτηριστική ακόμα μία φορά είναι η εμμονή στα λεγόμενα βασικά μαθήματα (αύξηση ωρών). Τα μαθηματικά ενισχύονται (χωρίς ουσιαστικά να διδάσκεται ο ορθολογικός τρόπος σκέψης που διδάσκει τούτη η επιστήμη) η Φυσική και η Χημεία διατηρούν την αίγλη του σχολικού παρελθόντος ως δύσκολα εξεταζόμενα μαθήματα (χωρίς όμως να προσανατολίζονται στις ανάγκες του Ανθρώπου και του Περιβάλλοντος) τα Αρχαία Ελληνικά διατηρούν την κυρίαρχη θέση τους (αδυνατώντας και πάλι να διδάξουν την ορθή χρήση της Νέας Ελληνικής Γλώσσας -κατανόηση διαφορετικών κειμένων και γραπτή απόδοση των απόψεων του μαθητή καθώς τα Νέα Ελληνικά καταντούν δευτερεύον μάθημα).

Την ίδια ώρα βασικές μαθησιακές κατευθύνσεις υποσκελίζονται και θεωρούνται δευτερεύουσες. Οι Ξένες Γλώσσες υποτιμώνται ακόμη μία φορά. Ειδικά στην εποχή του διαδικτύου και της παγκοσμιοποίησης και σε μία χώρα που επιθυμεί να ανοιχτεί σε ξένες αγορές, ο περιορισμός των Ξένων Γλωσσών σε δύο ώρες είναι σχεδόν δολοφονική. Ομοίως και ο περιορισμός της Βιολογίας και η απουσία σύνδεσής της με τη Φιλοσοφία, την Κοινωνιολογία και τις Φυσικές Επιστήμες.

Επιπρόσθετα, οι μαθητές εγκαταλείπονται στον πολιτισμό του σκυλάδικου. Ο γνήσιος -λαϊκός και μη- πολιτισμός εξοβελίζεται από το σχολείο. Οι Έλληνες μαθητές δε χρειάζεται να έχουν καλλιτεχνική παιδεία ούτε να αναπτύξουν αντιστάσεις απέναντι στην υποκουλτούρα και το λαϊκισμό της. Παράλληλα, η Πληροφορική εξοστρακίζεται από τη λυκειακή γενική εκπαίδευση. Χάνεται δηλαδή η ευκαιρία οι μαθητές να κατανοήσουν την ουσία των Υπολογιστών και εγκαταλείπονται στην απλή χρήση ενός ή δύο εφαρμογών (ούτε καν ολοκληρωμένες σουίτες γραφείου). Μάλιστα η κυβέρνηση εμπαίζοντας τους γονείς ανακοινώνει ότι με τις λιγοστές αυτές ώρες σε τάξεις των +25ατόμων, οι μαθητές θα δίνουν -αν θέλουν- εξετάσεις πιστοποίησης (FCE, ECDL κλπ). Προσθετικά, η διαθεματική εργασία περιορίζεται σε δύο ώρες την εβδομάδα, τη στιγμή που η αιτιολογική έκθεση του νόμου κάνει σαφές ότι οι επιδόσεις των μαθητών συνδέεται με την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας (και τη χρηματοδότησή της συμπληρώνουμε εμείς).

Στόχος του νόμου δεν είναι η ανάπτυξη της κριτικής ικανότητας των μαθητών και αυριανών πολιτών, αλλά η δημιουργία μίας νέας γενιάς υποταγμένων και αποσπασματικά καταρτισμένων εργαζομένων, χωρίς εργασιακά δικαιώματα. Μία γενιά έρμαιο των ιδιωτών εκπαιδευτών που θα οδηγείται συνεχώς σε επανακατάρτιση γιατί αυτό θέλουν οι “αγορές” και που τελικά δε θα έχουν καν την κρίση να αμφισβητήσουν την εκάστοτε εξουσία. Για αυτό, λοιπόν, μιλήσαμε για μορφωτική γενοκτονία...

δημοσιεύτηκε στο schooltime.gr