Επιστροφή στο 1973;

Οι σκηνές χθες στο κέντρο της Αθήνας ανακαλούν μνήμες 1973. Ουδέποτε μετά τη Μεταπολίτευση υπήρξε εισβολή ΜΑΤ και κατοχή του χώρου των Προπυλαίων. Ουδέποτε εδώ και 40 χρόνια έγιναν συλλήψεις στο πανεπιστημιακό άσυλο. Ουδέποτε αστυνομικοί, και μάλιστα πάνοπλοι, σχημάτισαν διπλή φάλαγγα εκατέρωθεν των διαδηλωτών ως εάν αυτοί να επρόκειτο για αιχμαλώτους πολέμου. Ανάλογες σκηνές υπήρξαν μόνο σε στιγμές όπως η βίαιη εκκένωση της Νομικής το '73 και του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του ίδιου έτους.

Όλα αυτά συνέβησαν κατά τη συγκέντρωση 16άρηδων στη μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Η εξέγερση των νέων του 2008 υπήρξε το προανάκρουσμα της κοινωνικής ενεργοποίησης εν όψει της οικονομικής κρίσης. Η νεολαία λειτουργεί πάντοτε ως "μετεωρολογικός σταθμός", ευαίσθητος δέκτης των συντελούμενων κοινωνικών ανατροπών. Η σημερινή νεολαία είναι η πρώτη μετά τον πόλεμο που ζει το μέλλον της ως εφιάλτη. Με 60% ανεργία, με ολοένα και περισσότερα παιδιά να εγκαταλείπουν το σχολείο, με την οικογένειά τους σε κατάσταση απόγνωσης, με τους δασκάλους τους απαξιωνόμενους από την εξουσία. Σε όλα αυτά προστίθεται το βλοσυρό, αυταρχικό και τελικά ολοκληρωτικό πρόσωπο μιας εξουσίας που έχει αναγάγει τη βία -συμβολική και υλική- ως μοναδική μέθοδο φρονηματισμού, δηλαδή αυταρχισμού.

Η χθεσινή εισβολή των αστυνομικών στα Προπύλαια συμπληρώνει την εικόνα των ημερών, όπου ο πρύτανης -και, κατ' επέκταση, το πανεπιστήμιο στο σύνολό του- σύρεται στα δικαστήρια και το Πειθαρχικό, επειδή προασπίζεται την κατά το δυνατόν πιο εύρυθμη και δημοκρατική λειτουργία του ιδρύματος, την αποκατάσταση των υπό απόλυση διοικητικών υπαλλήλων.

Και πάλι, στη δίνη της κοινωνικής και πολιτικής αντιπαράθεσης, το πανεπιστήμιο και η νεολαία συγκροτούν τους κοινωνικούς-δημόσιους χώρους αντιπαράθεσης δύο προοπτικών για την εξέλιξη της κοινωνίας: Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία ή Μνημόνιο;

Αυτή η λυσσαλέα αυταρχική υποτροπή της κυβέρνησης προκαλεί όχι μόνο μια συλλογική απελπισία για ολόκληρη τη νέα γενιά, αλλά και ατομικά δράματα. Παιδιά είναι τα θύματα του ολοκαυτώματος πάνω από τα μαγκάλια... Η συμπεριφορά των πραιτωριανών του Μνημονίου πολλαπλασιάζει ανεξέλεγκτες συμπεριφορές που μπορεί να οδηγήσουν σε νέα θύματα, όπως προ 5 ετών... Όταν, μάλιστα, αναιρείται το δημοκρατικό πλαίσιο, τότε ο φαύλος κύκλος της βίας, με ευθύνη των κυβερνώντων, μπορεί να αποδειχθεί άλλος ένας εφιάλτης για τη νεολαία και την κοινωνία. Μόνη ελπίδα αντιστροφής της αδιέξοδης πορείας η αυξανόμενη δυναμική της Αριστεράς που καλεί σε μαζικές δημοκρατικές δράσεις και σε εκλογική καταδίκη των υπευθύνων για την κοινωνική καταστροφή.

avgi.gr