Η Γάζα ως άλλοθι για τους αντισημίτες της Αριστεράς

Κείμενο: Όμηρος Ταχμαζίδης

«όποιος σώζει έναν άνθρωπο, σώζει τον κόσμο όλον»

Θρησκευτική σοφία

Buchenwald: Πριν λίγο καιρό έτυχε να βρεθώ στην Γερμανία: οι οικοδεσπότες, νεαρά στελέχη της Γερμανικής 

Συνομοσπονδίας Συνδικάτων (DGB) είχαν την ευγενή καλοσύνη να ξεναγήσουν εμένα και  έναν συνδικαλιστή στο στρατόπεδο του Buchenwald στην Βαϊμάρη.

Εκεί που δολοφονήθηκε ο ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γερμανίας Έρνστ Τέλμαν: η  αναμνηστική πινακίδα στον τοίχο έδειχνε το σημείο του φονικού – στο κτίριο μέσα οι «φούρνοι», σε ένα δωμάτιο ονόματα δολοφονημένων από τους «φύλακες» του στρατοπέδου…

Το Άουσβιτς βρίσκεται πιο ανατολικά, στο έδαφος της Πολωνίας: δεν  μπορώ να πω πως δεν είμαι εξοικειωμένος με τα ιστορικά γεγονότα, κάθε άλλο… – αλλά όλα είναι διαφορετικά όταν βρίσκεσαι σε έναν τέτοιο τόπο μαρτυρίου.

Δεν είχα την πρόθεση να προβώ σε μια προσωπική εκμυστήρευση: αφορμή έδωσε ο τίτλος ενός άρθρου του κομμουνιστή δημοσιογράφου Νίκου Μπογιόπουλου στον ιστότοπο enikos.gr, όπου αρθρογραφεί σε τακτική βάση –«ΓΑΖΑ: Το διαρκές «Άουσβιτς» του ιμπεριαλισμού».

Το Άουσβιτς: Τα γεγονότα στην Γάζα είναι  μια ακόμη ευκαιρία για «αντιιμπεριαλιστές», «αντισιωνιστές» και «επαναστάτες», σε κάθε λογής αντισημίτες να από-ενοχοποιήσουν το έγκλημα των χιτλερικών: είναι προφανές ότι εάν αυτό που συμβαίνει κάθε φορά όταν οξύνονται οι σχέσεις Παλαιστινίων και Ισραηλινών είναι ένα «διαρκές Άουσβιτς», το πραγματικό Άουσβιτς δεν μπορεί να ήταν και τόσο… κακό!

Η εξίσωση της «Γάζας» με το «Άουσβιτς» εκτός από  πολιτική ανοησία, ηθικολογική υποκρισία, φαίνεται ότι είναι και ιστορική ανοησία ενός θεωρητικά ακατέργαστου μικροαστού οργανικού διανοουμένου ενός σαθρού συστήματος πληροφόρησης, όπως είναι το ελληνικό. Ο Νίκος Μπογιόπουλος, όπως και διάφοροι άλλοι Κομμουνιστές και Αριστεροί, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του καθεστώτος πληροφόρησης: ένα από τα στοιχεία του είναι και ο «φιλοαραβικός» αντισημιτισμός του – η φλυαρία περί ιμπεριαλισμού δε μπορεί να αποκρύψει την αντισημιτική σκέψη που διακατέχει πολλά από τα γνωστά αριστερά «μέλη» του.

Έτσι ο αστοιχείωτος αντιιμπεριαλιστής ηθικολόγος ανακαλύπτει «νόμους που εφαρμόζει το Ισραήλ» και αποτελούν «μετουσίωση του χιτλερικού δόγματος»: αναφέρεται στον «φασισμό» του παρελθόντος και ανακαλύπτει φασισμό και στην κυβέρνηση του Ισραήλ – «η «λογική» του φασισμού στην εκδοχή της κυβέρνησης του Ισραήλ».

Ο άνθρωπος δεν έχει ούτε ιερό, ούτε όσιο: μέσα στην οργή και την αγανάκτηση  που προκαλούν οι  εικόνες που έρχονται από την Γάζα, προσπαθεί να συγκαλύψει το αντισημιτικό του πρόσωπο φορώντας του προσωπείο του ιστορικού «δικαστή» –«Συνιστά ιστορική παραφροσύνη. Κι όμως: Εφτά ολόκληρες δεκαετίες μετά το Δικαστήριο της Νυρεμβέργης εκείνος που αναβιώνει την «λογική» του Γκέρινγκ είναι το κράτος του Ισραήλ».

Περί παραφροσύνης ο λόγος, λοιπόν! Και αναρωτιέται ο αντιιμπεριαλιστής: «Πως είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοια βαρβαρότητα. Πως είναι δυνατόν να υπάρχουν τέτοια ανθρωποειδή, που κουβαλάνε τέτοια κτηνωδία».

Ιδού ο ανθρωπισμός του αντιιμπεριαλιστή και το ιδεολογικό υπέδαφος του λεξιλογίου του: τα «ανθρωποειδή» - οι χιτλερικοί θέλησαν να είναι πιο κομψοί στις εκφράσεις τους και έπλασαν από την λέξη υπεράνθρωπος -η χριστιανική αυτή λέξη έφτασε σε αυτούς προφανώς via Νietzsche – την αντίθετή της υπάνθρωπος.

«Ψυχοσύνθεση»: Σε άλλο μου άρθρο είχα ασκήσει πολεμική απέναντι σε μια μορφή «υποστασιοποίησης» που επικαλούνταν την «ψυχοσύνθεση» των Ελλήνων. (Πρόκειται για πολεμική απέναντι στον Θάνο Βερέμη καθηγητής της Παντείου και τακτικό αρθρογράφο της εφημερίδας Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ – η δεξιά εκδοχή του καθεστωτικού διανοούμενου)

Την ίδια λέξη χρησιμοποιεί, αλλά εγκλωβίζοντάς την σε εισαγωγικά («ψυχοσύνθεση») και ο αντιιμπεριαλιστής κομμουνιστής του enikos.gr σε μια προσπάθεια να προσδώσει “υλιστικό” υπόβαθρο στην «ανάλυσή» του: «Είναι λάθος να επιχειρεί να δώσει κανείς απάντηση αποδίδοντας τη μορφή που παίρνει η κρατική τρομοκρατία του Ισραήλ σαν προϊόν της «ψυχοσύνθεσης» των ηγετών του. Το μακελειό, η γενοκτονία εις βάρος των Παλαιστινίων, είναι κάτι πολύ περισσότερο: είναι έκφραση  της «ψυχοσύνθεσης» ενός ολοκλήρου συστήματος. Είναι καθρέφτης της «ψυχοσύνθεσης» του ιμπεριαλισμού. Ο ιμπεριαλισμός δεν θα ήταν τέτοιος αν η επιθετική του φύση δεν τον οδηγούσε σε συμπεριφορές βγαλμένες κατ΄ ευθείαν από τα «κατηχητικά» του Άουσβιτς»!!!

Όποιος σκέφτεται τόσο ρηχά και εξισώνει τη  Γάζα με το Άουσβιτς και τον «ιμπεριαλισμό» με τα «κατηχητικά» του Άουσβιτς θα πρέπει να σκεφτεί ότι σε λίγο δε θα είναι πλέον ούτε ένα τσιγάρο δρόμος για την επικράτηση του στερεοτύπου: οι Εβραίοι κάνουν κουμάντο στον κόσμο –η διαρκής δηλητηρίαση της δημόσιας γλώσσας από τα αντισημιτικά στερεότυπα δεν ενισχύει τον αντιιμπεριαλισμό, αλλά τροφοδοτεί τις πιο ακραίες εγχώριες αντισημιτικές φωνές με νέα «επιχειρήματα» και νέες ψυχώσεις.

Schlussbemerkung: Από την αγγλική Αριστερά προέρχεται ο χαρακτηρισμός «αντιιμπεριαλισμός των ηλιθίων» - καλό είναι που και που να θυμόμαστε την αιχμηρή γλώσσα της πολιτικής χειραφέτησης ενάντια σε κάθε προπαγανδιστική ιδιόλεκτο που λειτουργεί ως νομιμοποιητικό στοιχείο διαφόρων σχηματισμών εξουσίας.

Το αναφέρω αυτό διότι τις τελευταίες ημέρες γινόμαστε μάρτυρες ακραίων μορφών αντισημιτισμού υπό το πρόσχημα μιας αντιιμπεριαλιστικής πολιτικής στάσης: το άστρο του Δαβίδ να εξισώνεται σε εικόνες με τον αγκυλωτό σταυρό των χιτλερικών, γνωστές εικόνες από τους διωγμούς των Εβραίων να «αντιστοιχούνται» με εικόνες από τη Γάζα, να αποδίδεται η βία στη θρησκεία του Ισραήλ κλπ. – δεν είναι καινούργιο το φαινόμενο, απλώς λόγω των social media  έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, ενώ παλαιότερα περιοριζόταν απλώς σε μερικούς «επώνυμους» Αριστερούς των καθεστωτικών εφημερίδων.

Εάν η πολιτική Αριστερά κομμουνιστικής, σοσιαλιστικής ή σοσιαλδημοκρατικής κοπής φιλοδοξεί να παρέμβει απελευθερωτικά στον κόσμο, θα πρέπει να απελευθερωθεί η ίδια από την επιρροή του «αντιιμπεριαλισμού των ηλιθίων» στην πολιτική της: όσοι εξισώνουν το Άουσβιτς με συμβατικά πολιτικο-ιστορικά γεγονότα είναι ή ημιμαθείς ηλίθιοι ή αντισημίτες – πιθανόν, όμως, να είναι και τα δύο ταυτοχρόνως.