Η πώληση του ραδιοτηλεοπτικού 902

του Vassilis Makridis 

Πρώτα απ' όλα, αποτελεί ένα ΠΟΛΥ ΔΥΣΑΡΕΣΤΟ γεγονός, ότι μία ΑΡΙΣΤΕΡΗ πολιτική φωνή και, για την ακρίβεια, Ο ΠΡΩΤΟΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΣ και Ο ΠΡΩΤΟΣ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟΣ σταθμός της Αριστεράς στην Ελλάδα οδηγούνται στο κλείσιμο. Σε ένα μιντιακό περιβάλλον δεδομένα εχθρικό προς το σύνολο των δυνάμεων της Αριστεράς, το να λιγοστεύουν κι άλλο οι - ούτως ή άλλως - λίγες αριστερές φωνές αποτελεί βήμα προς τα πίσω και δυσκολεύει περισσότερο το επικοινωνιακό κομμάτι της μάχης εναντίον του συστήματος.

Από την άλλη πλευρά, η ίδια η απόφαση της ηγεσίας του ΚΚΕ και, ακόμη περισσότερο, ο τρόπος υλοποίησής της, προκαλούν μια σειρά από μεγάλα ερωτηματικά. Φυσικά, έχοντας παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια την τακτική της ηγεσίας του ΚΚΕ σε ό,τι αφορά στα ζητήματα των μιντιακών του επιχειρήσεων και των εργαζόμενων σε αυτές, μια τέτοια απόφαση δεν προκαλεί ακριβώς έκπληξη... Αντίθετα, αποτελεί μια λογική αλληλουχία στις προηγούμενες αποφάσεις απολύσεων εργαζομένων της Τυποεκδοτικής ΑΕ, του Ριζοσπάστη και της ίδιας της Ραδιοτηλεοπτικής ΑΕ, της εταιρείας δηλαδή που διαχειριζόταν τον ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό 902. Την ίδια στιγμή που οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ "κόπτονταν", δικαίως, για την τύχη των συναδέλφων δημοσιογράφων που απολύονταν ή υπόκειντο σε μείωση μισθού στον "Πήγασο" του Μπόμπολα, στον ΔΟΛ του Ψυχάρη ή/και στα "μαγαζάκια" του Αλαφούζου, "ποιούσαν την νήσσαν" για τις απολύσεις στα Μέσα Ενημέρωσης που ανήκαν και ανήκουν στο ΚΚΕ... Οι συνάδελφοι δημοσιογράφοι, οι οποίοι δεν ξεχνούν σε τέτοιες περιπτώσεις, "τιμώρησαν" πρόσφατα την συνδικαλιστική παράταξη του ΚΚΕ στην ΕΣΗΕΑ με μείωση δυνάμεων κατά 40% και κατά 1 έδρα, την ίδια στιγμή που ο "Δούρειος Τύπος" του ΣΥΡΙΖΑ παρουσίαζε αύξηση ψήφων και εδρών (3 αντί 2 στο προηγούμενο ΔΣ).
Έχουν γραφτεί αρκετά γύρω από τις εργασιακές συνθήκες στα Μέσα που ανήκαν και ανήκουν στο ΚΚΕ και δεν θα ήθελα να τα αναπαραγάγω εδώ. Αυτά που με πείραξαν, ως πολιτικό ον και ως δημοσιογράφο που έχει περάσει, έστω και για σχετικά μικρό διάστημα, από τα Μέσα που διαχειρίζεται μέχρι σήμερα το ΚΚΕ, είναι βασικά δύο: το πρώτο, ότι κλείνει ένας σταθμός που δημιουργήθηκε με στόχο να εκφράσει, στην εποχή του ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ της εποχής (1988), οι οποίες είχαν βρει ως βασικό φορέα έκφρασής τους τον - τότε - ενιαίο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και που, ανεξάρτητα από τα γεγονότα του 1991 και τη μετέπειτα ταύτισή του αποκλειστικά με το χώρο του ΚΚΕ, ήταν και παρέμεινε μέχρι το κλείσιμό του ένας σταθμός που εξέπεμπε "κλίμα" ΕΞΩ από τα όρια του συστήματος. Το δεύτερο είναι, ότι η εταιρεία πωλείται "καθαρή" από εργαζόμενους (δηλαδή απολύονται οι 48 εργαζόμενοι σε αυτήν) σε έναν "τύπο" συστημικό μέχρι μυελού των οστέων, βουτηγμένο μέσα στις λαμογιές και, επιπλέον, ΦΑΣΙΣΤΑ...
Όπως έγραψα σε ένα σχόλιό μου σε Τοίχο φίλης, μπορεί να "είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε", ωστόσο καπιταλισμός και ηλιθιότητα δεν ταυτίζονται απαραιτήτως... Υπάρχουν πλείστα όσα παραδείγματα ηλιθιότητας και εκτός του καπιταλιστικού συστήματος... Επιπλέον, η στυγνή υποταγή στους "νόμους της αγοράς" του καπιταλισμού, εάν δεν αποτελεί συνειδητή επιλογή και ξεπούλημα ψυχής στο αδηφάγο σύστημα, αποτελεί μέγιστο παράδειγμα πολιτικής ηλιθιότητας... Γιατί, πέρα απ' όλα τ' άλλα, το υποκείμενο μιας τέτοιας πράξης εξακολουθεί να εναποθέτει τις ελπίδες του σε μια ανατροπή που θα έλθει "κάποτε", "όταν ωριμάσουν οι συνθήκες" και "με κάποιους μαζί"... Δηλαδή, καλλιεργεί τη λογική της "ανάθεσης", αλλά με "αριστερό" πρόσημο...
Προφανώς, για να παραφράσουμε και τον ποιητή, πρέπει να κλάψουν πολλοί (και πολύ) ακόμα, μέχρι να τους κάνει του ΚΚΕ να χαμογελάσουν...