Συνέντευξη Τύπου της Κίνησης ενάντια στην αστυνομική αυθαιρεσία και τα βασανιστήρια (βίντεο)
Η νεοσύστατη «Κίνηση ενάντια στην αστυνομική αυθαιρεσία και τα βασανιστήρια» έδωσε συνέντευξη Τύπου σήμερα, Τρίτη 9 Απριλίου, στο φορτισμένο χώρο της πρώην ΕΑΤ ΕΣΑ, όπου παρουσίασε τους βασικούς της στόχους: να καταγράφει και να καταγγέλλει την αστυνομική αυθαιρεσία και τα βασανιστήρια που συμβαίνουν στα αστυνομικά τμήματα, στις φυλακές, στα κέντρα κράτησης, παντού. Να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς. Να αποτελεί αξιόπιστη αναφορά για ενημέρωση ενάντια στην αποσιώπηση και, τέλος, να παρεμβαίνει επιτόπου, συνεπικουρούμενη από ομάδα γιατρών και δικηγόρων.
Στη συνέντευξη Τύπου εισαγωγικά παρουσιάστηκε βίντεο παρεμβάσεων με τη συμμετοχή των: Αντίνοου Αλμπάνη, ηθοποιού, Κάτιας Γέρου, ηθοποιού, Κυριάκυο Κατζουράκη, ζωγράφου, Γιώργου Κατρούγκαλου, συνταγματολόγου, Όλγας Κοσμοπούλου, μέλους ΔΣ ΕΙΝΑΠ, Τζάφερ Κουρτ, τούρκου πρώην πολιτικού κρατούμενου στα «λευκά κελιά», Μάριου Λώλου, προέδρου της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας, Νίκου Ξυδάκη, αρχισυντάκτη εφημερίδας «Καθημερινή», Άννυς Παπαρούσου, δικηγόρου, Δημήτρη Πιατά, Μαρίας Πινίου Καλλή, πρώην διευθύντριας κέντρου αποκατάστασης θυμάτων βασανιστηρίων, ηθοποιού, Δημήτρη Πουλικάκου, μουσικού, Πόπης Τζεμπελίκου, πολιτικής κρατούμενης στην περίοδο της Χούντας, Πάνου Σκουρολιάκου, ηθοποιού, Δημήτρη Τρίμη, προέδρου ΕΣΗΕΑ, Θωμά Τσαλαπάτη, ποιητή. [Το βίντεο έχει αναρτηθεί στο μπλογκ της Κίνησης]
Στη συνέχεια το λόγο πήραν οι ομιλητές: Ο Δημήτρης Κατσαρής, δικηγόρος, αναφέρθηκε στην υπόθεση των 15 διαδηλωτών, που συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια αντιφασιστικής μοτοπορείας τον περασμένο Οκτώβρη στην Αθήνα και βασανίστηκαν από την αστυνομία ενώ κρατούνταν. Έπειτα μίλησε ο Γιάννης Μπουρζούκος, πατέρας του 24χρονου Δημήτρη Μπουρζούκου, εκ των τεσσάρων συλληφθέντων τον περασμένο Φλεβάρη στο Βελβεντό Κοζάνης, των οποίων ο βασανισμός ήταν η αφορμή για να συσπειρωθούν οι οργανώσεις, οι συλλογικότητες και τα άτομα που συμμετέχουν στην Κίνηση. Ακολούθησε η τοποθέτηση του Δημήτρη Κοπανά, πρώην κρατούμενου, ο οποίος περιέγραψε τα συχνά βασανιστήρια στις φυλακές και τα κρατητήρια. Τέλος, μίλησε ο Παύλος Κλαυδιανός, δημοσιογράφος, πολιτικός κρατούμενος που βασανίσθηκε στη διάρκεια της Χούντας.
Σύντομες παρεμβάσεις έκαναν επίσης οι: Κώστας Δουζίνας, καθηγητής νομικής στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου, Περικλής Κοροβέσης, πρώην πολιτικός κρατούμενος και βασανισθείς από τη Χούντα των συνταγματαρχών, Γιάννης Μουζάλας, γιατρός, μέλος των Γιατρών του Κόσμου. Ακόμα, χαιρετισμό απηύθυναν εκπρόσωποι των οργανώσεων που συμμετέχουν στην Κίνηση: Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Act Up, Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων, Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα.
Στη συνέντευξη Τύπου παρουσιάστηκε κείμενο υπογραφών (μπορείτε να το βρείτε εδώ: greek-committeeagainsttorture.blogspot.gr), το οποίο είχε μεταφραστεί σε 5 γλώσσες και υπογράφτηκε από κάθε γωνιά του πλανήτη. (Ενδεικτικά αναφέρουμε: Αγγλία, Τουρκία, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία, ΗΠΑ, Αυστραλία, Σλοβενία, Σουηδία). Η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται και όταν ολοκληρωθεί η Κίνηση θα τις καταθέσει στην επιτροπή δικαιωμάτων της Βουλής, στην Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, στη European Committee for the Prevention of Torture και αλλού. Το κείμενο υπογραφών είχε ευρεία αποδοχή και ξεπέρασε τις 1500 υπογραφές. Υπογράφτηκε και από εκατοντάδες ανθρώπους των τεχνών και των γραμμάτων, ενώ ενδεικτικό είναι ότι με την υπογραφή τους παρεμβαίνουν και νέοι καλλιτέχνες και διανοούμενοι δείχνοντας πως δεν πρόκειται να σιωπήσουν απέναντι στα βασανιστήρια. (Επισυνάπτουμε το κείμενο με τις υπογραφές)
Ευχαριστούμε τον σκιτσογράφο Τάσο Αναστασίου που σχεδίασε το λογότυπο της Κίνησης.
Ακολουθούν αποσπάσματα από τις ομιλίες και τις παρεμβάσεις των καλεσμένων στη συνέντευξη Τύπου
Δημήτρης Κατσαρής (δικηγόρος)
Είμαστε στην Ελλάδα του 2012, όπου μια πολιτική κίνηση που θέλει να αντισταθεί στην άνοδο του φασισμού τα τελευταία χρόνια. Έτσι, διοργανώνεται μια μοτοπορεία για να περάσει από τις περιοχές της Αθήνας που έχουν καταγραφεί πολλά και επικίνδυνα κρούσματα ρατσιστικής βίας. Η αστυνομία επιτίθεται στη μοτοπορεία. Το ξύλο είναι πάρα πολύ και 15 από αυτά τα άτομα συλλαμβάνονται και πηγαίνουν στη ΓΑΔΑ. Μετά από 19 ώρες τούς επιτρέπεται να δουν δικηγόρο. Η πρώτη μας επαφή με τους συλληφθέντες ήταν σοκαριστική. Τα τραύματα ήταν εμφανέστατα. Τα περισσότερα δεν έγιναν κατά τη στιγμή της σύλληψης, εκτός από αυτά με τέιζερ και τα εγκαύματα από τις απευθείας ρίψεις επάνω τους χειροβομβίδων κρότου λάμψης, αλλά στο κτίριο της κρατικής ασφάλειας. Ομάδα αστυνομικών δήλωσαν ευθέως την πολιτική τους τοποθέτηση λέγοντας στους συλληφθέντες “Χρυσή Αυγή και θα σας γαμήσουμε τη μάνα”. Δεν τους επέτρεπαν νερό. Τους χτυπούσαν τους έβριζαν τους τίναζαν στάχτες στο κεφάλι. Τα χτυπήματα και τα βρισίματα ήταν επαναλαμβανόμενα και συνεχή, ιδίως στις γυναίκες. Οι συμπεριφορές ήταν εντελώς εξευτελιστικές. Υπήρχαν δυνατοί προβολείς που τους σημάδευαν στα μάτια. Και αυτό συνεχίστηκε για πολλές ώρες, χωρίς να τους επιτρέπεται ο ύπνος. Την επόμενη μέρα υπήρχε αλληλέγγυος κόσμος στην Ευελπίδων και εκεί 24 άτομα συνελήφθησαν. Τους υποχρέωσαν να γδυθούν, να σκύψουν να παίρνουν ανάρμοστες στάσεις. Το ξύλο και το βρίσιμο ήταν συνεχές. Δεν υπήρχε πρόσβαση σε δικηγόρους. Δεν θα σας μεταφέρω περισσότερο τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Θα σας πω μόνο ότι πολλά άτομα της επόμενης μέρας δεν θέλουν να το καταγγείλουν επισήμως...
Από τις πρώτες μέρες προσπάθησαν να υποβιβάσουν τα περιστατικά. Η μόνη βοήθεια ήταν από τον ξένο Τύπο. Η ιστο¬ρία μάς δικαιώνει με τις ιατροδικαστικές εκθέσεις. Και τώρα περιμένουμε την απάντηση της ελληνικής δικαιοσύνης. Τα βασανιστήρια συνέβησαν από μεγάλη μερίδα αστυνομικών μέσα στη ΓΑΔΑ, παρουσία δεκάδων αστυνομικών. Αυτό είναι και το πιο ανησυχητικό. Το ότι είναι επιλογή της κεντρικής διοίκησης και καλύπτονται από αυτήν.
Γιάννης Μπουρζούκος
Τα βασανιστήρια δεν αποτελούν ελληνικό φαινόμενο. Αν η Κίνηση σταματήσει εδώ, θα είναι αποτυχημένη. Πρέπει να εξαπλωθεί σε όλη τη γη. Ως απάντηση στην παγκοσμιοποίησή τους να κάνουμε μια παγκοσμιοποίηση που θα είναι αντίθετη στο βασανισμό των ανθρώπων. Δεν υπάρχει ένας λογικός να πεί ότι σε αυτό το κράτος υπάρχει δημοκρατία.
Όσον αφορά τα παιδιά. Τα ίδια δεν θέλουν να θυματοποιηθούν. Σήμερα το παιδί μου μου είπε δεν είμαστε εμείς, είναι κι οι τσιγγάνοι, οι φτωχοί, οι ανήμποροι. Όλοι αυτοί που δεν έχουν μικρόφωνο στο χέρι τους. Και αυτών ο βασανισμός είναι πολύ χειρότερος από αυτά που είδαμε στις εφημερίδες. Όσο, για τους ίδιους, δεν έφεραν αντίσταση. Είχαν στο αυτοκίνητο ένα γιατρό. Περιμένουμε να πει τα πραγματικά γεγονότα. Μάλιστα αυτός είχε χρήματα μαζί του γύρω στις 16000 ευρώ τα οποία τους πρόσφερε. Του απάντησαν πως τους ενδιαφέρουν μόνο τα ασφαλισμένα χρήματα των τραπεζών.
Όταν τους έπιασαν δεν έφεραν αντίσταση. Ο γιος μου φώναξε από το αυτοκίνητο “τελειώσαμε” όταν τους έβαλαν χειροπέδες πισθάγκωνα και τους χτύπησαν λίγο. Έπειτα τους πήγαν στο ΑΤ Βέροιας, όπου άρχισαν να τους χτυπούν δεμένους. Κλωτσιές και μπουνιές. Σε κάποια στιγμή ο διοικητής είπε “εδώ μπροστά μου θα τους χτυπάτε; Πηγαίνετέ τους μέσα στα δωμάτια”. Το γιο μου τον γονάτισαν του έβαλαν κουκούλα και άρχισαν να τον χτυπάνε επί 4 ώρες με εναλλαγή. Μάλιστα σε κάποια στιγμή κάποιος από αυτούς που τον χτύπαγε λέει “έλα, Νίκο, η σειρά σου”. Τους άφησαν και λέει ο ένας αστυνομικός άμα θες πήγαινε να πλυθείς στην τουαλέτα αλλά μην τρομάξεις με αυτό που θα δεις. Έμειναν δεμένοι, κοιμήθηκαν δεμένοι, μεταφέρθηκαν δεμένοι στη ΓΑΔΑ.
Δημήτρης Κοπανάς, 31 ετών
Θα μιλήσω για προσωπικά βιώματα στις φυλακές και τη ΓΑΔΑ. Τις πρώτες 3 μέρες δεν με ακούμπησαν. Άκουγα τους αστυνομικούς που έλεγαν αφήστε τον να περάσει πρώτα ανακριτή. Μόλις γύρισα από τον ανακριτή, “απόλαυσα” τη φιλοξενία της αστυνομίας. Δεμένος πισθάγκωνα, με δεμένα χέρια πίσω. Όποτε άλλαζε η βάρδια της αστυνομίας με χτυπούσαν αλύπητα. Δεν άφηναν να με δουν οι δικοί μου. Σπασμένα δόντια, μώλωπες παντού σε όλο το πρόσωπο. Έπρεπε να πάω φυλακή με κράτησαν 3 μέρες ακόμα. Όταν με είδε ο δικηγόρος μου την 6η μέρα, ζήτησε εξηγήσεις. Είπαν ότι πήγα να αποδράσω παρότι ήμουν κλειδωμένος και δεμένος πισθάγκωνα και για να μην με πυροβολήσουν με έριξαν από τις σκάλες. Στη φυλακή ζήτησαν να γδυθώ να σκύψω να βήξω και ο δεσμοφύλακας κοίταγε τα γεννητικά μου όργανα. Με χτύπησαν γιατί δεν έσκυψα και δεν έβηξα. Στη φυλακή έχω δει ανθρώπους να βασανίζονται, κυρίως αλλοδαπούς. Ένας είχε πέσει σε κώμα από το πολύ ξύλο και την επόμενη μέρα ο αρχιφύλακας Λαμπράκης φώναξε ένα συμπατριώτη του κρατούμενο και είπε: “Αν ζητηθούν εξηγήσεις θα πεις ότι είχες διαφορές μαζί του και ότι τον χτύπησες εσύ και δεν θα περάσεις πειθαρχικό”.
Είχα αμμώδη πέτρα στα νεφρά και χτυπούσα την πόρτα στις 12.30 για να πάω νοσοκομείο. Και επειδή τους σήκωσα από τον καφέ 5 δεσμοφύλακες μου ξεκινάνε ξυλοδαρμό και μου φώναζαν “νοσοκομείο θες, στο νοσοκομείο θα σε στείλουμε” και όντως με έστειλαν. Διατάχθηκε ΕΔΕ. Αλλά ΕΔΕ σημαίνει δεν είδα.
Να σας πω και για τα Μπλε Κελιά του ψυχιατρείου. Είναι ένας χώρος δύο επί δύο, μπλε αφορολέξ παντού, 3 μέτρα ύψος, και κλιματιστικό. Για 15 λεπτά κρύος αέρας, ο κρατούμενος γυμνός, και από το κρύο στο φουλ ζεστό και σε κρατάνε 2 ή 3 μέρες, μέχρι να γίνεις “ καλό παιδί”. Σου ανοίγουν την πόρτα, σου πετάνε μια πλαστική καραβάνα για να φας στο χέρι, χωρίς πιρούνι. Βρέθηκα για 4 μέρες στα Μπλε Κελιά, επειδή αρνήθηκαν τον ενδοσωματικό έλεγχο.
Παύλος Κλαυδιανός
Είναι η δεύτερη φορά που τυχαίνει να παρέμβω με την τότε “ιδιότητά μου”, η πρώτη ήταν όταν παρά τον προφανή κίνδυνο για την υγεία του Σάββα Ξηρού τον ανέκριναν και έγραψα ένα άρθρο στην Αυγή. Αλοίμονο αν ζύγιαζε η πολιτική διαφωνία μας με τον βασανισμό του που έπρεπε να παρέμβουμε. Όταν από τα κρατητήρια πηγαίναμε στη φυλακή και συζητάγαμε λέγαμε ότι με την πτώση της δικτατορίας δεν θα συνεχίσουν τα βασανιστήρια. Ήμασταν αισιοδοξοι. Τα βασανιστήρια δεν σταμάτησαν ποτέ. Δεν αλλάζουν τα πράγματα στη νοοτροπία της εξουσίας, αλλά για αυτό πρέπει να επιμείνουμε να αλλάξουν. Για αυτό να βρούμε τους τρόπους να βοηθήσουμε όλοι μας, και ο ΣΦΕΑ, που μας φιλοξενεί σήμερα, και όλοι οι άνθρωποι που μπορούν να έχουν ισχυρότερη φωνή να βοηθήσουν προς την κατεύθυνση να καταργηθούν τα βασανιστήρια. Δεν είναι δυνατόν όταν ένας πολίτης για οποιονδήποτε λόγο βρίσκεται σε κάποια μορφή ελέγχου να χάνει τα δικαιώματά του, την αξία τους. Δεν έχει σχέση για ποιον λόγο κατηγορείται.
Δημήτρης Χριστόπουλος (ΕΕΔΑ)
Αυτό που βλέπουμε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είναι μια ολίσθηση προς πρακτικές που δεν είναι πρακτικές κράτους κανόνων, αλλά κράτους που εθίζεται στην ιδέα ότι μπορεί να λειτουργεί έξω από κανόνες. Αυτή η ολίσθηση δεν φαίνεται μόνο σε ό,τι αφορά το ένοπλο τμήμα του κράτους αλλά και στη σχέση του κράτους με τους πολίτες σε όλες τις εκφάνσεις. Ο πειρασμός του κάθε κράτους να παραβιάσει τους κανόνες του όταν έχει αδύναμους ανθρώπους φάνηκε και στη δεκαετία του '90 όταν η αστυνομία διαχειρίστηκε μόνη της το μεταναστευτικό. Φαίνεται ότι η φυλετικά ή εθνικά κατευθυνόμενη αστυνομική βία έδωσε τη θέση της και σε μια ταξικά κατευθυνόμενη κρίση βίας και μια πολιτικά κατευθυνόμενη χρήση βίας. Πρόκειται για εθισμό της αστυνομίας σε πρακτικές απόλυτης αδιαφάνειας. Φέρονται ως ανώνυμοι χωρις διακριτικά και ουσιαστικά εκλαμβάνει τον εαυτό της ως μια συμμορία που συγκρούεται με άλλες. Για αυτό βλέπουμε να μπαίνει η ακροδεξιά ιδεολογία στην αστυνομία. Η ατιμωρησία στην ελληνική αστυνομία είναι παραδειγματική. Για αυτό αυτή η Κίνηση έχει την αξία της. Κάθε άνθρωπος που αξιώνει το κράτος να λειτουργεί με κανόνες οφείλει να είναι υπαρξιακός εχθρός της απαξίωσης της προσωπικότητας.
Γιάννα Κούρτοβικ (Δίκτυο)
Οι μετανάστες, οι κρατούμενοι, οι διακινητές ναρκωτικών, οι χρήστες ουσιών, αντιμετώπιζαν σταθερά και πάγια τις ίδιες πρακτικές. Έχουμε συναντήσει ανθρώπους να βασανίζονται στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ. Οι πρακτικές από τους ποινικούς κρατούμενους πέρασαν στους μετανάστες και πάλι δεν αντιδράσαμε γιατί δεν ήταν νομιμοποιημένος ο μετανάστης και πολύ περισσότερο γιατί ούτε ο ποινικός ούτε ο μετανάστης είχαν τη δυνατότητα να αναδείξουν τη μαρτυρία τους. Φτάσαμε σήμερα στην κατάσταση αυτή. Είναι χαρακτηριστική η πρακτική των σωματικών ερευνών, που γίνονται με ξεγύμνωμα του θύματος. Είναι πρακτική που χρησιμοποιεί η αστυνομία εκτεταμένα για να εξευτελίζει τα θύματά της. Είμαστε πολύ αργοπορημένοι, πρέπει να αντιδράσουμε και πρέπει να το κάνουμε όλοι μαζί.
Χρύσα Μπότση (Act up)
H δική μας εμπλοκή σε αυτή την ιστορία παραβίασης διακιωμάτων ξεκίνησε με το διασυρμό των οροθετικών γυναικών. Το επικίνδυνο σε αυτή την ιστορία, πέρα της αστυνομικής αυθαιρεσίας, είναι ότι εμπλέκονται και άλλοι φορείς. Η αστυνομία εφαρμόζει επιστημονικές μεθόδους βασανιστηρίων. Η αστυνομία πλέον έχει αναλάβει και ένα προνοιακό κόμματι. Τα κέντρα κράτησης τα διαχειρίζεται το υπουργείο Προστασίας του πολίτη. Ένας φορέας δίωξης μπορεί να γίνει φορέας φροντίδας; Στα κέντρα κράτησης κόβονται χέρια 20χρονων γιατί αντιμετώπισαν το κρύο, εσχάτως και λοιμώξεις. Ένας 20χρονος από το Κονγκό έχασε προχτές τα πόδια του από λοίμωξη. Όταν η αστυνομική βία αρχίζει να γίνεται κυρίαρχη γίνεται αρχή, αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο.
Αφροδίτη Μπαμπάση (Πρωτοβουλία)
13000 κρατούμενοι ζουν σε τραγικές συνθήκες υπερπληθυσμού και καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τις τελευταίες μέρες, μετά την απόδραση από τις φυλακέςΤρικάλων, το υπουργείο Δικαιοσύνης αποφάσισε να βάλει τα ΕΚΑΜ του Δένδια μέσα στις φυλακές και να πραγματοποιεί αιφνίδιους ελέγχους καθημερινά, κατά τη διάρκεια των οποίων οι κρατούμενοι ξεγυμνώνονται και ξυλοκοπούνται ενώ τους φοράνε χειροπέδες. Φοβόμαστε ότι η συνεργασία αυτή θα χειροτερέψει ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Θα συνεχίσουμε να δίνουμε φωνή στους ανώνυμους κρατούμενους στις ελληνικές φυλακές και τα κρατητήρια.
Γιάννης Μουζάλας (Γιατροί του κόσμου)
Νομίζω ότι ξέραμε πολύ καιρό ότι βασανίζονται στα τμήματα και τις φυλακές. Και δεν πολυμιλούσαμε. Ή μιλούσαμε για μεμονωμένα περιστατικά. Αυτό που μας κινητοποίησε είναι η προσπάθεια του οργανωμένου και έννομου κράτους να νομιμοποιήσει τα βασανιστήρια μέσα από τη δημοσίευση φωτογραφιών ιερόδουλων. Πρέπει να μιλήσουμε. Να δείξουμε την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Η Κίνηση αυτή πρέπει να είναι ανεξάρτητη από το αδίκημα και να διεκδικήσει τη μεγαλύτερη διεύρυνσή της. Αλλιώς δεν θα μπορέσουμε να πετύχουμε. Το αδίκημα που κυνηγάμε είναι τα βασανιστήρια, όπου και να γίνονται, όπως και σε όποιον και να γίνονται. Αυτό μπορεί να αποτελέσει βάση συσπείρωσης.
Προσπαθούμε να συγκροτήσουμε μια ανεξάρτητη ιατροδικαστική υπηρεσία που θα μπορεί να κληθεί και να γνωματεύσει για την κάθε καταγγελία. Επιδιώκουμε συσπείρωση στη βάση του ανθρώπινου διακιώματος ενάντια στα βασανιστήρια.
Περικλής Κοροβέσης
Η βία έχει αλλάξει το κουστούμι του αστυνομικού και έχει βάλει το κοστούμι του πολιτικού. Η Χρυσή Αυγή είναι το βαθύ ελληνικό κράτος που αναγεννάται. Τα βασανιστήρια δεν είναι η αυθαίρετη συμπεριφορά ενός οργάνου, είναι μια επίσημη κρατική αρχή, είναι ευθύνη του κράτους. Σήμερα έχουμε και τα ντοκουμέντα. Σκοπός των βασανιστηρίων είναι να κάνουν τον άνθρωπο άσπρη σελίδα και να γράψουν πάνω του την κατηγορία. Δεν είναι τυχαίο όταν κατέθεσα στο Συμβούλιο της Ευρώπης πως όλες οι μαρτυρίες, από διάφορες χώρες, ήταν ίδιες. Εκεί με ρώτησαν αν είχα οδοντόκρεμα στα κρατητήρια. Και με έπιασαν τα γέλια γιατί δεν είχα καν δόντια λόγω των βασανιστηρίων. Και μετά σκέφτηκα ότι και η στέρηση της οδοντόκρεμας είναι στέρηση δικαιώματος. Πρέπει να αντιδράσουμε. Αν δεν αντιδράσουμε είμαστε συνβασανιστές.
Κώστας Δουζίνας
Μετά το β' Παγκόσμιο πόλεμο υπήρξε μια συμφωνία ότι τα βασανιστήρια τελείωσαν. Αυτό εκφράστηκε σε μια σειρά συμβάσεων και είναι χαρακτηριστικό ότι η απαγόρευση των βασανιστήριων είναι απόλυτη, δεν επιτρέπεται ακόμα και η αναστολή τους σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Και φυσικά τα βασανιστήρια συνεχίζονται και εντατικοποιούνται. Υπήρχε μια άρρητη συμφωνία να μη συζητάμε τα βασανιστήρια. Να γίνονται αλλά να μην γράφονται, να είναι μυστικά, με έναν τρόπο να μην βλέπει ο κόσμος τα σημάδια στο σώμα των βασανισμένων. Αυτό είναι που άλλαξε. Τα τελευταία δέκα χρόνια η δημοσιοποίηση των βασανιστηρίων έχει γίνει κεντρικός τρόπος άσκησης πολιτικής. Το είδαμε στο Αμπού Γκράιμπ, το Γκουαντάναμο. Γιατί, λοιπόν, φτάσαμε στο φώτοσοπ; Θυμάστε τι είπαν. Χρειαζόταν αναγνωρισημότητα... Είναι μια προσπάθεια για να γίνει ένα ξεκαθάρισμα για το ποιος είναι τελικά ο άνθρωπος. Η Ελλάδα ως ανεξάρτητη χώρα ή ως κυρίαρχο κράτος βρίσκεται υπό επίθεση. Είναι η τρόικα και οι ΕΕ που είναι κυρίαρχες. Με τη δημοσιοποίηση των βασανιστηρίων το κράτος δείχνει επομένως ότι κρατά την ισχύ του και τη δύναμή του κι ας έχει χάσει την εθνική του κυριαρχία. Είναι σημαντικό να συνεχιστεί αυτή η Κίνηση γιατί παίζεται η αξιοπρέπεια της κοινωνίας και της κρατικής εξουσίας και καθενός από εμάς.
Κατερίνα Παπαγκίκα (γιατρός)
Μέσα στο ΑΤ Δραπετσώνας κρατούνται 75 με 100 άνθρωποι από 6 με 9 μήνες. Είναι μετανάστες χωρίς χαρτιά. Τους συνέλαβαν με τον Ξένιο Δία. Είναι ντροπή που ονομάζεται έτσι μια τέτοια κατασταλτική επιχείρηση. Οι κρατούμενοι αυτοί ζουν σε 3 δωμάτια, μας είπαν 75 τετραγωνικά, χωρίς να έχουν δει το φως της ημέρας. Είναι μόνο με τεχνητό φως. Δεν υπάρχει δυνατότητα προαυλισμού. Ούτε υποδομή. Δεν μπορούν να κάνουν μπάνιο. Έχουν δερματικές αρρώστιες. Αυτό είναι βασανιστήριο στη βάση όλων των ευρωπαϊκών και οικουμενικών συνθηκών. Έχουν, λέει, φτιάξει ομάδα της αστυνομίας ψυχολόγων και κοινωνιολόγων οι οποίοι υπάγονται στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Ποιος τους ελέγχει αυτούς;
left.gr
Στη συνέντευξη Τύπου εισαγωγικά παρουσιάστηκε βίντεο παρεμβάσεων με τη συμμετοχή των: Αντίνοου Αλμπάνη, ηθοποιού, Κάτιας Γέρου, ηθοποιού, Κυριάκυο Κατζουράκη, ζωγράφου, Γιώργου Κατρούγκαλου, συνταγματολόγου, Όλγας Κοσμοπούλου, μέλους ΔΣ ΕΙΝΑΠ, Τζάφερ Κουρτ, τούρκου πρώην πολιτικού κρατούμενου στα «λευκά κελιά», Μάριου Λώλου, προέδρου της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας, Νίκου Ξυδάκη, αρχισυντάκτη εφημερίδας «Καθημερινή», Άννυς Παπαρούσου, δικηγόρου, Δημήτρη Πιατά, Μαρίας Πινίου Καλλή, πρώην διευθύντριας κέντρου αποκατάστασης θυμάτων βασανιστηρίων, ηθοποιού, Δημήτρη Πουλικάκου, μουσικού, Πόπης Τζεμπελίκου, πολιτικής κρατούμενης στην περίοδο της Χούντας, Πάνου Σκουρολιάκου, ηθοποιού, Δημήτρη Τρίμη, προέδρου ΕΣΗΕΑ, Θωμά Τσαλαπάτη, ποιητή. [Το βίντεο έχει αναρτηθεί στο μπλογκ της Κίνησης]
Στη συνέχεια το λόγο πήραν οι ομιλητές: Ο Δημήτρης Κατσαρής, δικηγόρος, αναφέρθηκε στην υπόθεση των 15 διαδηλωτών, που συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια αντιφασιστικής μοτοπορείας τον περασμένο Οκτώβρη στην Αθήνα και βασανίστηκαν από την αστυνομία ενώ κρατούνταν. Έπειτα μίλησε ο Γιάννης Μπουρζούκος, πατέρας του 24χρονου Δημήτρη Μπουρζούκου, εκ των τεσσάρων συλληφθέντων τον περασμένο Φλεβάρη στο Βελβεντό Κοζάνης, των οποίων ο βασανισμός ήταν η αφορμή για να συσπειρωθούν οι οργανώσεις, οι συλλογικότητες και τα άτομα που συμμετέχουν στην Κίνηση. Ακολούθησε η τοποθέτηση του Δημήτρη Κοπανά, πρώην κρατούμενου, ο οποίος περιέγραψε τα συχνά βασανιστήρια στις φυλακές και τα κρατητήρια. Τέλος, μίλησε ο Παύλος Κλαυδιανός, δημοσιογράφος, πολιτικός κρατούμενος που βασανίσθηκε στη διάρκεια της Χούντας.
Σύντομες παρεμβάσεις έκαναν επίσης οι: Κώστας Δουζίνας, καθηγητής νομικής στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου, Περικλής Κοροβέσης, πρώην πολιτικός κρατούμενος και βασανισθείς από τη Χούντα των συνταγματαρχών, Γιάννης Μουζάλας, γιατρός, μέλος των Γιατρών του Κόσμου. Ακόμα, χαιρετισμό απηύθυναν εκπρόσωποι των οργανώσεων που συμμετέχουν στην Κίνηση: Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Act Up, Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων, Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα.
Στη συνέντευξη Τύπου παρουσιάστηκε κείμενο υπογραφών (μπορείτε να το βρείτε εδώ: greek-committeeagainsttorture.blogspot.gr), το οποίο είχε μεταφραστεί σε 5 γλώσσες και υπογράφτηκε από κάθε γωνιά του πλανήτη. (Ενδεικτικά αναφέρουμε: Αγγλία, Τουρκία, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία, ΗΠΑ, Αυστραλία, Σλοβενία, Σουηδία). Η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται και όταν ολοκληρωθεί η Κίνηση θα τις καταθέσει στην επιτροπή δικαιωμάτων της Βουλής, στην Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, στη European Committee for the Prevention of Torture και αλλού. Το κείμενο υπογραφών είχε ευρεία αποδοχή και ξεπέρασε τις 1500 υπογραφές. Υπογράφτηκε και από εκατοντάδες ανθρώπους των τεχνών και των γραμμάτων, ενώ ενδεικτικό είναι ότι με την υπογραφή τους παρεμβαίνουν και νέοι καλλιτέχνες και διανοούμενοι δείχνοντας πως δεν πρόκειται να σιωπήσουν απέναντι στα βασανιστήρια. (Επισυνάπτουμε το κείμενο με τις υπογραφές)
Ευχαριστούμε τον σκιτσογράφο Τάσο Αναστασίου που σχεδίασε το λογότυπο της Κίνησης.
Ακολουθούν αποσπάσματα από τις ομιλίες και τις παρεμβάσεις των καλεσμένων στη συνέντευξη Τύπου
Δημήτρης Κατσαρής (δικηγόρος)
Είμαστε στην Ελλάδα του 2012, όπου μια πολιτική κίνηση που θέλει να αντισταθεί στην άνοδο του φασισμού τα τελευταία χρόνια. Έτσι, διοργανώνεται μια μοτοπορεία για να περάσει από τις περιοχές της Αθήνας που έχουν καταγραφεί πολλά και επικίνδυνα κρούσματα ρατσιστικής βίας. Η αστυνομία επιτίθεται στη μοτοπορεία. Το ξύλο είναι πάρα πολύ και 15 από αυτά τα άτομα συλλαμβάνονται και πηγαίνουν στη ΓΑΔΑ. Μετά από 19 ώρες τούς επιτρέπεται να δουν δικηγόρο. Η πρώτη μας επαφή με τους συλληφθέντες ήταν σοκαριστική. Τα τραύματα ήταν εμφανέστατα. Τα περισσότερα δεν έγιναν κατά τη στιγμή της σύλληψης, εκτός από αυτά με τέιζερ και τα εγκαύματα από τις απευθείας ρίψεις επάνω τους χειροβομβίδων κρότου λάμψης, αλλά στο κτίριο της κρατικής ασφάλειας. Ομάδα αστυνομικών δήλωσαν ευθέως την πολιτική τους τοποθέτηση λέγοντας στους συλληφθέντες “Χρυσή Αυγή και θα σας γαμήσουμε τη μάνα”. Δεν τους επέτρεπαν νερό. Τους χτυπούσαν τους έβριζαν τους τίναζαν στάχτες στο κεφάλι. Τα χτυπήματα και τα βρισίματα ήταν επαναλαμβανόμενα και συνεχή, ιδίως στις γυναίκες. Οι συμπεριφορές ήταν εντελώς εξευτελιστικές. Υπήρχαν δυνατοί προβολείς που τους σημάδευαν στα μάτια. Και αυτό συνεχίστηκε για πολλές ώρες, χωρίς να τους επιτρέπεται ο ύπνος. Την επόμενη μέρα υπήρχε αλληλέγγυος κόσμος στην Ευελπίδων και εκεί 24 άτομα συνελήφθησαν. Τους υποχρέωσαν να γδυθούν, να σκύψουν να παίρνουν ανάρμοστες στάσεις. Το ξύλο και το βρίσιμο ήταν συνεχές. Δεν υπήρχε πρόσβαση σε δικηγόρους. Δεν θα σας μεταφέρω περισσότερο τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Θα σας πω μόνο ότι πολλά άτομα της επόμενης μέρας δεν θέλουν να το καταγγείλουν επισήμως...
Από τις πρώτες μέρες προσπάθησαν να υποβιβάσουν τα περιστατικά. Η μόνη βοήθεια ήταν από τον ξένο Τύπο. Η ιστο¬ρία μάς δικαιώνει με τις ιατροδικαστικές εκθέσεις. Και τώρα περιμένουμε την απάντηση της ελληνικής δικαιοσύνης. Τα βασανιστήρια συνέβησαν από μεγάλη μερίδα αστυνομικών μέσα στη ΓΑΔΑ, παρουσία δεκάδων αστυνομικών. Αυτό είναι και το πιο ανησυχητικό. Το ότι είναι επιλογή της κεντρικής διοίκησης και καλύπτονται από αυτήν.
Γιάννης Μπουρζούκος
Τα βασανιστήρια δεν αποτελούν ελληνικό φαινόμενο. Αν η Κίνηση σταματήσει εδώ, θα είναι αποτυχημένη. Πρέπει να εξαπλωθεί σε όλη τη γη. Ως απάντηση στην παγκοσμιοποίησή τους να κάνουμε μια παγκοσμιοποίηση που θα είναι αντίθετη στο βασανισμό των ανθρώπων. Δεν υπάρχει ένας λογικός να πεί ότι σε αυτό το κράτος υπάρχει δημοκρατία.
Όσον αφορά τα παιδιά. Τα ίδια δεν θέλουν να θυματοποιηθούν. Σήμερα το παιδί μου μου είπε δεν είμαστε εμείς, είναι κι οι τσιγγάνοι, οι φτωχοί, οι ανήμποροι. Όλοι αυτοί που δεν έχουν μικρόφωνο στο χέρι τους. Και αυτών ο βασανισμός είναι πολύ χειρότερος από αυτά που είδαμε στις εφημερίδες. Όσο, για τους ίδιους, δεν έφεραν αντίσταση. Είχαν στο αυτοκίνητο ένα γιατρό. Περιμένουμε να πει τα πραγματικά γεγονότα. Μάλιστα αυτός είχε χρήματα μαζί του γύρω στις 16000 ευρώ τα οποία τους πρόσφερε. Του απάντησαν πως τους ενδιαφέρουν μόνο τα ασφαλισμένα χρήματα των τραπεζών.
Όταν τους έπιασαν δεν έφεραν αντίσταση. Ο γιος μου φώναξε από το αυτοκίνητο “τελειώσαμε” όταν τους έβαλαν χειροπέδες πισθάγκωνα και τους χτύπησαν λίγο. Έπειτα τους πήγαν στο ΑΤ Βέροιας, όπου άρχισαν να τους χτυπούν δεμένους. Κλωτσιές και μπουνιές. Σε κάποια στιγμή ο διοικητής είπε “εδώ μπροστά μου θα τους χτυπάτε; Πηγαίνετέ τους μέσα στα δωμάτια”. Το γιο μου τον γονάτισαν του έβαλαν κουκούλα και άρχισαν να τον χτυπάνε επί 4 ώρες με εναλλαγή. Μάλιστα σε κάποια στιγμή κάποιος από αυτούς που τον χτύπαγε λέει “έλα, Νίκο, η σειρά σου”. Τους άφησαν και λέει ο ένας αστυνομικός άμα θες πήγαινε να πλυθείς στην τουαλέτα αλλά μην τρομάξεις με αυτό που θα δεις. Έμειναν δεμένοι, κοιμήθηκαν δεμένοι, μεταφέρθηκαν δεμένοι στη ΓΑΔΑ.
Δημήτρης Κοπανάς, 31 ετών
Θα μιλήσω για προσωπικά βιώματα στις φυλακές και τη ΓΑΔΑ. Τις πρώτες 3 μέρες δεν με ακούμπησαν. Άκουγα τους αστυνομικούς που έλεγαν αφήστε τον να περάσει πρώτα ανακριτή. Μόλις γύρισα από τον ανακριτή, “απόλαυσα” τη φιλοξενία της αστυνομίας. Δεμένος πισθάγκωνα, με δεμένα χέρια πίσω. Όποτε άλλαζε η βάρδια της αστυνομίας με χτυπούσαν αλύπητα. Δεν άφηναν να με δουν οι δικοί μου. Σπασμένα δόντια, μώλωπες παντού σε όλο το πρόσωπο. Έπρεπε να πάω φυλακή με κράτησαν 3 μέρες ακόμα. Όταν με είδε ο δικηγόρος μου την 6η μέρα, ζήτησε εξηγήσεις. Είπαν ότι πήγα να αποδράσω παρότι ήμουν κλειδωμένος και δεμένος πισθάγκωνα και για να μην με πυροβολήσουν με έριξαν από τις σκάλες. Στη φυλακή ζήτησαν να γδυθώ να σκύψω να βήξω και ο δεσμοφύλακας κοίταγε τα γεννητικά μου όργανα. Με χτύπησαν γιατί δεν έσκυψα και δεν έβηξα. Στη φυλακή έχω δει ανθρώπους να βασανίζονται, κυρίως αλλοδαπούς. Ένας είχε πέσει σε κώμα από το πολύ ξύλο και την επόμενη μέρα ο αρχιφύλακας Λαμπράκης φώναξε ένα συμπατριώτη του κρατούμενο και είπε: “Αν ζητηθούν εξηγήσεις θα πεις ότι είχες διαφορές μαζί του και ότι τον χτύπησες εσύ και δεν θα περάσεις πειθαρχικό”.
Είχα αμμώδη πέτρα στα νεφρά και χτυπούσα την πόρτα στις 12.30 για να πάω νοσοκομείο. Και επειδή τους σήκωσα από τον καφέ 5 δεσμοφύλακες μου ξεκινάνε ξυλοδαρμό και μου φώναζαν “νοσοκομείο θες, στο νοσοκομείο θα σε στείλουμε” και όντως με έστειλαν. Διατάχθηκε ΕΔΕ. Αλλά ΕΔΕ σημαίνει δεν είδα.
Να σας πω και για τα Μπλε Κελιά του ψυχιατρείου. Είναι ένας χώρος δύο επί δύο, μπλε αφορολέξ παντού, 3 μέτρα ύψος, και κλιματιστικό. Για 15 λεπτά κρύος αέρας, ο κρατούμενος γυμνός, και από το κρύο στο φουλ ζεστό και σε κρατάνε 2 ή 3 μέρες, μέχρι να γίνεις “ καλό παιδί”. Σου ανοίγουν την πόρτα, σου πετάνε μια πλαστική καραβάνα για να φας στο χέρι, χωρίς πιρούνι. Βρέθηκα για 4 μέρες στα Μπλε Κελιά, επειδή αρνήθηκαν τον ενδοσωματικό έλεγχο.
Παύλος Κλαυδιανός
Είναι η δεύτερη φορά που τυχαίνει να παρέμβω με την τότε “ιδιότητά μου”, η πρώτη ήταν όταν παρά τον προφανή κίνδυνο για την υγεία του Σάββα Ξηρού τον ανέκριναν και έγραψα ένα άρθρο στην Αυγή. Αλοίμονο αν ζύγιαζε η πολιτική διαφωνία μας με τον βασανισμό του που έπρεπε να παρέμβουμε. Όταν από τα κρατητήρια πηγαίναμε στη φυλακή και συζητάγαμε λέγαμε ότι με την πτώση της δικτατορίας δεν θα συνεχίσουν τα βασανιστήρια. Ήμασταν αισιοδοξοι. Τα βασανιστήρια δεν σταμάτησαν ποτέ. Δεν αλλάζουν τα πράγματα στη νοοτροπία της εξουσίας, αλλά για αυτό πρέπει να επιμείνουμε να αλλάξουν. Για αυτό να βρούμε τους τρόπους να βοηθήσουμε όλοι μας, και ο ΣΦΕΑ, που μας φιλοξενεί σήμερα, και όλοι οι άνθρωποι που μπορούν να έχουν ισχυρότερη φωνή να βοηθήσουν προς την κατεύθυνση να καταργηθούν τα βασανιστήρια. Δεν είναι δυνατόν όταν ένας πολίτης για οποιονδήποτε λόγο βρίσκεται σε κάποια μορφή ελέγχου να χάνει τα δικαιώματά του, την αξία τους. Δεν έχει σχέση για ποιον λόγο κατηγορείται.
Δημήτρης Χριστόπουλος (ΕΕΔΑ)
Αυτό που βλέπουμε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είναι μια ολίσθηση προς πρακτικές που δεν είναι πρακτικές κράτους κανόνων, αλλά κράτους που εθίζεται στην ιδέα ότι μπορεί να λειτουργεί έξω από κανόνες. Αυτή η ολίσθηση δεν φαίνεται μόνο σε ό,τι αφορά το ένοπλο τμήμα του κράτους αλλά και στη σχέση του κράτους με τους πολίτες σε όλες τις εκφάνσεις. Ο πειρασμός του κάθε κράτους να παραβιάσει τους κανόνες του όταν έχει αδύναμους ανθρώπους φάνηκε και στη δεκαετία του '90 όταν η αστυνομία διαχειρίστηκε μόνη της το μεταναστευτικό. Φαίνεται ότι η φυλετικά ή εθνικά κατευθυνόμενη αστυνομική βία έδωσε τη θέση της και σε μια ταξικά κατευθυνόμενη κρίση βίας και μια πολιτικά κατευθυνόμενη χρήση βίας. Πρόκειται για εθισμό της αστυνομίας σε πρακτικές απόλυτης αδιαφάνειας. Φέρονται ως ανώνυμοι χωρις διακριτικά και ουσιαστικά εκλαμβάνει τον εαυτό της ως μια συμμορία που συγκρούεται με άλλες. Για αυτό βλέπουμε να μπαίνει η ακροδεξιά ιδεολογία στην αστυνομία. Η ατιμωρησία στην ελληνική αστυνομία είναι παραδειγματική. Για αυτό αυτή η Κίνηση έχει την αξία της. Κάθε άνθρωπος που αξιώνει το κράτος να λειτουργεί με κανόνες οφείλει να είναι υπαρξιακός εχθρός της απαξίωσης της προσωπικότητας.
Γιάννα Κούρτοβικ (Δίκτυο)
Οι μετανάστες, οι κρατούμενοι, οι διακινητές ναρκωτικών, οι χρήστες ουσιών, αντιμετώπιζαν σταθερά και πάγια τις ίδιες πρακτικές. Έχουμε συναντήσει ανθρώπους να βασανίζονται στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ. Οι πρακτικές από τους ποινικούς κρατούμενους πέρασαν στους μετανάστες και πάλι δεν αντιδράσαμε γιατί δεν ήταν νομιμοποιημένος ο μετανάστης και πολύ περισσότερο γιατί ούτε ο ποινικός ούτε ο μετανάστης είχαν τη δυνατότητα να αναδείξουν τη μαρτυρία τους. Φτάσαμε σήμερα στην κατάσταση αυτή. Είναι χαρακτηριστική η πρακτική των σωματικών ερευνών, που γίνονται με ξεγύμνωμα του θύματος. Είναι πρακτική που χρησιμοποιεί η αστυνομία εκτεταμένα για να εξευτελίζει τα θύματά της. Είμαστε πολύ αργοπορημένοι, πρέπει να αντιδράσουμε και πρέπει να το κάνουμε όλοι μαζί.
Χρύσα Μπότση (Act up)
H δική μας εμπλοκή σε αυτή την ιστορία παραβίασης διακιωμάτων ξεκίνησε με το διασυρμό των οροθετικών γυναικών. Το επικίνδυνο σε αυτή την ιστορία, πέρα της αστυνομικής αυθαιρεσίας, είναι ότι εμπλέκονται και άλλοι φορείς. Η αστυνομία εφαρμόζει επιστημονικές μεθόδους βασανιστηρίων. Η αστυνομία πλέον έχει αναλάβει και ένα προνοιακό κόμματι. Τα κέντρα κράτησης τα διαχειρίζεται το υπουργείο Προστασίας του πολίτη. Ένας φορέας δίωξης μπορεί να γίνει φορέας φροντίδας; Στα κέντρα κράτησης κόβονται χέρια 20χρονων γιατί αντιμετώπισαν το κρύο, εσχάτως και λοιμώξεις. Ένας 20χρονος από το Κονγκό έχασε προχτές τα πόδια του από λοίμωξη. Όταν η αστυνομική βία αρχίζει να γίνεται κυρίαρχη γίνεται αρχή, αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο.
Αφροδίτη Μπαμπάση (Πρωτοβουλία)
13000 κρατούμενοι ζουν σε τραγικές συνθήκες υπερπληθυσμού και καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τις τελευταίες μέρες, μετά την απόδραση από τις φυλακέςΤρικάλων, το υπουργείο Δικαιοσύνης αποφάσισε να βάλει τα ΕΚΑΜ του Δένδια μέσα στις φυλακές και να πραγματοποιεί αιφνίδιους ελέγχους καθημερινά, κατά τη διάρκεια των οποίων οι κρατούμενοι ξεγυμνώνονται και ξυλοκοπούνται ενώ τους φοράνε χειροπέδες. Φοβόμαστε ότι η συνεργασία αυτή θα χειροτερέψει ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Θα συνεχίσουμε να δίνουμε φωνή στους ανώνυμους κρατούμενους στις ελληνικές φυλακές και τα κρατητήρια.
Γιάννης Μουζάλας (Γιατροί του κόσμου)
Νομίζω ότι ξέραμε πολύ καιρό ότι βασανίζονται στα τμήματα και τις φυλακές. Και δεν πολυμιλούσαμε. Ή μιλούσαμε για μεμονωμένα περιστατικά. Αυτό που μας κινητοποίησε είναι η προσπάθεια του οργανωμένου και έννομου κράτους να νομιμοποιήσει τα βασανιστήρια μέσα από τη δημοσίευση φωτογραφιών ιερόδουλων. Πρέπει να μιλήσουμε. Να δείξουμε την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Η Κίνηση αυτή πρέπει να είναι ανεξάρτητη από το αδίκημα και να διεκδικήσει τη μεγαλύτερη διεύρυνσή της. Αλλιώς δεν θα μπορέσουμε να πετύχουμε. Το αδίκημα που κυνηγάμε είναι τα βασανιστήρια, όπου και να γίνονται, όπως και σε όποιον και να γίνονται. Αυτό μπορεί να αποτελέσει βάση συσπείρωσης.
Προσπαθούμε να συγκροτήσουμε μια ανεξάρτητη ιατροδικαστική υπηρεσία που θα μπορεί να κληθεί και να γνωματεύσει για την κάθε καταγγελία. Επιδιώκουμε συσπείρωση στη βάση του ανθρώπινου διακιώματος ενάντια στα βασανιστήρια.
Περικλής Κοροβέσης
Η βία έχει αλλάξει το κουστούμι του αστυνομικού και έχει βάλει το κοστούμι του πολιτικού. Η Χρυσή Αυγή είναι το βαθύ ελληνικό κράτος που αναγεννάται. Τα βασανιστήρια δεν είναι η αυθαίρετη συμπεριφορά ενός οργάνου, είναι μια επίσημη κρατική αρχή, είναι ευθύνη του κράτους. Σήμερα έχουμε και τα ντοκουμέντα. Σκοπός των βασανιστηρίων είναι να κάνουν τον άνθρωπο άσπρη σελίδα και να γράψουν πάνω του την κατηγορία. Δεν είναι τυχαίο όταν κατέθεσα στο Συμβούλιο της Ευρώπης πως όλες οι μαρτυρίες, από διάφορες χώρες, ήταν ίδιες. Εκεί με ρώτησαν αν είχα οδοντόκρεμα στα κρατητήρια. Και με έπιασαν τα γέλια γιατί δεν είχα καν δόντια λόγω των βασανιστηρίων. Και μετά σκέφτηκα ότι και η στέρηση της οδοντόκρεμας είναι στέρηση δικαιώματος. Πρέπει να αντιδράσουμε. Αν δεν αντιδράσουμε είμαστε συνβασανιστές.
Κώστας Δουζίνας
Μετά το β' Παγκόσμιο πόλεμο υπήρξε μια συμφωνία ότι τα βασανιστήρια τελείωσαν. Αυτό εκφράστηκε σε μια σειρά συμβάσεων και είναι χαρακτηριστικό ότι η απαγόρευση των βασανιστήριων είναι απόλυτη, δεν επιτρέπεται ακόμα και η αναστολή τους σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Και φυσικά τα βασανιστήρια συνεχίζονται και εντατικοποιούνται. Υπήρχε μια άρρητη συμφωνία να μη συζητάμε τα βασανιστήρια. Να γίνονται αλλά να μην γράφονται, να είναι μυστικά, με έναν τρόπο να μην βλέπει ο κόσμος τα σημάδια στο σώμα των βασανισμένων. Αυτό είναι που άλλαξε. Τα τελευταία δέκα χρόνια η δημοσιοποίηση των βασανιστηρίων έχει γίνει κεντρικός τρόπος άσκησης πολιτικής. Το είδαμε στο Αμπού Γκράιμπ, το Γκουαντάναμο. Γιατί, λοιπόν, φτάσαμε στο φώτοσοπ; Θυμάστε τι είπαν. Χρειαζόταν αναγνωρισημότητα... Είναι μια προσπάθεια για να γίνει ένα ξεκαθάρισμα για το ποιος είναι τελικά ο άνθρωπος. Η Ελλάδα ως ανεξάρτητη χώρα ή ως κυρίαρχο κράτος βρίσκεται υπό επίθεση. Είναι η τρόικα και οι ΕΕ που είναι κυρίαρχες. Με τη δημοσιοποίηση των βασανιστηρίων το κράτος δείχνει επομένως ότι κρατά την ισχύ του και τη δύναμή του κι ας έχει χάσει την εθνική του κυριαρχία. Είναι σημαντικό να συνεχιστεί αυτή η Κίνηση γιατί παίζεται η αξιοπρέπεια της κοινωνίας και της κρατικής εξουσίας και καθενός από εμάς.
Κατερίνα Παπαγκίκα (γιατρός)
Μέσα στο ΑΤ Δραπετσώνας κρατούνται 75 με 100 άνθρωποι από 6 με 9 μήνες. Είναι μετανάστες χωρίς χαρτιά. Τους συνέλαβαν με τον Ξένιο Δία. Είναι ντροπή που ονομάζεται έτσι μια τέτοια κατασταλτική επιχείρηση. Οι κρατούμενοι αυτοί ζουν σε 3 δωμάτια, μας είπαν 75 τετραγωνικά, χωρίς να έχουν δει το φως της ημέρας. Είναι μόνο με τεχνητό φως. Δεν υπάρχει δυνατότητα προαυλισμού. Ούτε υποδομή. Δεν μπορούν να κάνουν μπάνιο. Έχουν δερματικές αρρώστιες. Αυτό είναι βασανιστήριο στη βάση όλων των ευρωπαϊκών και οικουμενικών συνθηκών. Έχουν, λέει, φτιάξει ομάδα της αστυνομίας ψυχολόγων και κοινωνιολόγων οι οποίοι υπάγονται στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Ποιος τους ελέγχει αυτούς;
left.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε, για το σχόλιό σας!
Για οποιοδήποτε θέμα, επικοινωνήστε
με το mail του OPENwind NETwork
(openwind13@gmail.com)