Σάββατο 20 Απρίλη: Μέρα ενάντια στην επισφάλεια και την ανεργία

Κάλεσμα του Δικτύου Επισφαλώς Εργαζομένων-Ανέργων

Μία εξαιρετική πρωτοβουλία του Δικτύου Επισφαλώς Εργαζομένων-Ανέργων για τους χωρίς φωνή!

Για να σπάσει η απομόνωση, για να μη μένει κανένας και καμία χωρίς συλλογικότητα, αλληλεγγύη ,βοήθεια και υποστήριξη, για να υπάρξουν νίκες που θα βελτιώσουν την καθημερινότητα στο σήμερα, το Δίκτυο Επισφαλώς Εργαζομένων-Ανέργων καλεί όλους τους επισφαλώς εργαζόμενους, τους άνεργους, τους ημι-απασχολούμενους, τους εργαζόμενους φοιτητές-τριες , τους πτυχιούχους σε ομηρία, τους ανέργους και μακροχρόνια ανέργους, σε συνάντηση το Σάββατο 13/4 στις 17.00 στο Πολυτεχνείο προκειμένου να συνδιοργανωθεί η 20η Απρίλη ως μέρα ενάντια στην επισφάλεια και την ανεργία. Μια μέρα με συζητήσεις, προγραμματισμό δράσεων και μουσικές!  


Όπως αναφέρεται στο κάλεσμα της συλλογικότητας:"Ας είναι η 20η Απρίλη η αρχή για να διεκδικήσουμε δωρεάν μεταφορά, πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και πολιτισμό! Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους!" 

Το κάλεσμα: 

Είμαστε εδώ, σε μια κρίσιμη περίοδο όπου η τρικομματική κυβέρνηση συνεχίζει απτόητη το έργο της και εμείς γρήγορα-γρήγορα βυθιζόμαστε όλο και πιο βαθιά στην εξαθλίωση.

Η εργοδοτική αυθαιρεσία, ο μισθός-χαρτζιλίκι, η ανεργία και η ημιαπασχόληση, οι αυτοκτονίες έχουν πλέον νομιμοποιηθεί, είναι καθημερινότητά μας.  Με πρόσχημα την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, όλο και περισσότεροι από εμάς μένουμε χωρίς δουλειά ή οι σχέσεις εργασίας μας μετασχηματίζονται σε επισφαλείς και ελαστικές, χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, χωρίς ασφαλιστική κάλυψη, χωρίς δικαιώματα.

Τη στιγμή που η ανεργία στους νέους και τις νέες έχει εκτοξευθεί στο 60%, η κυβέρνηση καταθέτει το «σχέδιο δράσης για την ενίσχυση της απασχόλησης και της επιχειρηματικότητας των νέων», ένα σχέδιο που στην ουσία πρόκειται για ένα συνδυασμό κατάρτισης, προγραμμάτων ανασφάλιστης εργασίας (για λίγους μόνο μήνες 5-8) χωρίς καμία δυνατότητα συλλογικής διαπραγμάτευσης. Ένα πακέτο μέτρων το οποίο πρακτικά υποβιβάζει τον κατώτατο μισθό για τους αποφοίτους της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στα 400 ευρώ και 460 για τους πτυχιούχους και παγιώνει τις συνθήκες «μεσαιωνικής γαλέρας» για κάθε εργαζόμενο-η.

Οι νέοι άνθρωποι αντιμετωπίζονται πλέον ως «περιττοί» σε μια επιχείρηση υπό εκκαθάριση. Ακόμη κι όταν αποκτούν γνώσεις και δεξιότητες, εντάσσονται στους χώρους εργασίας υπό καθεστώς ειδικών οικονομικών ζωνών κι έτσι αναγκάζονται να κινούνται διαρκώς στην γκρίζα ζώνη επισφαλούς/κακοπληρωμένης/ανασφάλιστης εργασίας και ανεργίας, κατάσταση που πλέον δεν έχει προσωρινό χαρακτήρα, αλλά μόνιμο.


Εμείς όμως δεν πρέπει να μείνουμε απομονωμένοι! Οργανωνόμαστε και με αλληλεγγύη προτάσσουμε τη συλλογική μας αντίσταση ως ΔΙΚΤΥΟ ΕΠΙΣΦΑΛΩΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΑΝΕΡΓΩΝ. Αποφασίζουμε από κοινού να σταματήσουμε αυτή τη μηχανή μαζικής παραγωγής επισφάλειας που έχουν φτιάξει, η οποία δημιουργεί ανθρώπους-ομήρους που αναγκάζονται στο όνομα της επιβίωσης τους να υποκύψουν σε κάθε εκβιασμό της εργοδοσίας, αν βέβαια καταφέρουν να βρουν δουλειά.

Δεν ανεχόμαστε πια  να  παίρνουμε ένα πενιχρό επίδομα ανεργίας, και με τη προοπτική μάλιστα να το πετσοκόψουν. Δεν ανεχόμαστε πια να μην μπορούμε να ονειρευτούμε, να μην έχουμε καν χρόνο να ξεκουραστούμε, να ζήσουμε, να γελάσουμε, να διασκεδάσουμε, να ερωτευτούμε.

Ω, η τηλεόραση αναφέρει τους δείκτες ανεργίας καθημερινά, με ποσοστά, με γραφήματα, με κατηγοριοποίηση ανά ηλικιακή ομάδα και φύλο. Θ’ ακούσεις για τους αριθμούς αλλά όχι για τους ίδιους τους άνεργους, πώς τα βγάζουν πέρα, πώς αντικρίζουν τα παιδιά τους όταν γυρίζουν απ’ το σχολείο, τι σκέφτονται, τι κυνηγάνε, τι ελπίζουν. Νούμερα και μόνο νούμερα, να διεκπεραιωθεί η υποχρέωση και να διαχυθούν στην κοινωνία οι απαραίτητες δόσεις τρόμου και παραδειγματισμού.

Εμείς, λοιπόν, καλούμε όλους τους επισφαλώς εργαζόμενους, τους άνεργους,  ημι-απασχολούμενους, τους εργαζόμενους φοιτητές-τριες , τους πτυχιούχους σε ομηρία, τους ανέργους και μακροχρόνια ανέργους, να συναντηθούμε, να συζητήσουμε, και με τη δράση μας, να τους ανατρέψουμε ώστε να μπορέσουμε να αλλάξουμε τη ζωή μας, στο τώρα, στο σήμερα με νίκες να βελτιώσουμε την καθημερινότητά μας!

Ας είναι η 20η Απρίλη η αρχή για να διεκδικήσουμε δωρεάν μεταφορά, πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και πολιτισμό! Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους!  

Στο μονόδρομο των Μνημονίων, μονόδρομος ο αγώνας για αξιοπρέπεια. Αλλά ας τελειώνουμε με την υποκρισία όλων. Η κοινωνία οφείλει να αντιστρέψει τις προτεραιότητές της: Οποιοδήποτε σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης, πρόγραμμα 100 ημερών ή τετραετίας, δεν μπορεί παρά ν’ αρχίζει με πολιτικές υπέρ του άνεργου – κι έπειτα όλα τα υπόλοιπα.Εντάξει, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα μέτρα στο σύνολό τους είναι ανάλγητα, υφεσιακά και ταξικά. Αλλά και πάλι, ξενίζει να υπερθεματίζουμε για «κεκτημένα» όσο υπάρχουν ένα εκατομμύριο άνεργοι συνεχώς αυξανόμενοι. Ποιο «κεκτημένο», δηλαδή, να διεκδικήσουν εκείνοι;

Ως Δίκτυο Επισφαλώς Εργαζομένων και Ανέργων, παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας λειτουργώντας συλλογικά και ισότιμα. Θέλουμε να εκφράσουμε όποιον/α το επιθυμεί να ενταχθεί στη δικτύωση μας. Μα κυρίως αυτό που θέλουμε είναι αυτή η δικτύωση να μη μείνει σε κενά λόγια και ευχολόγια, αλλά να δημιουργήσει σχέσεις αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας μεταξύ των νέων εργαζομένων και ανέργων. Για να μη μένει κανένας και καμία χωρίς συλλογικότητα, αλληλεγγύη ,βοήθεια και υποστήριξη.

Πηγή: Δίκτυο Επισφαλώς Εργαζομένων - Ανέργων