Οι σκληρές μάχες για την καθημερινή επιβίωση

Η Μέρκελ προχθές προσπάθησε να χρυσώσει το χάπι στον Σαμαρά, ο οποίος από την επομένη των γερμανικών εκλογών αναμένει "πολιτική διαπραγμάτευση" για το χρέος. 

Η συζήτηση για το ελληνικό αλλά και το ευρωπαϊκό πρόβλημα δημόσιου χρέους παραπέμπεται για μετά τις ευρωεκλογές. Με τον (ακρο-)δεξιό ευρωσκεπτικισμό να εξαπλώνεται, τα κυρίαρχα γερμανικά κόμματα αποφεύγουν να ανακινήσουν θέμα ρύθμισης του δημόσιου χρέους. Ταυτοχρόνως η Μέρκελ δίνει εύσημα στους θλιβερούς πρωθυπουργούς του μεσογειακού Νότου, τους αναγνωρίζει το εικονικό "success story", διότι επιμένει στη στρατηγική του μονόδρομου, σύμφωνα με την οποία μόνον η ακραία λιτότητα οδηγεί στην έξοδο από την κρίση.

Ο Σαμαράς, λοιπόν, προχθές απέσπασε "κούφιες υποσχέσεις", επανέλαβε όμως τη δέσμευσή του να εφαρμόσει όλες τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει, πρόθυμος να αναλάβει κι άλλες. Και... πανευτυχής, ετοιμάζεται να υποδυθεί τον πρόεδρο της Ε.Ε.! Αναξιόπιστος, θλιβερός ουραγός των επιθετικών γερμανικών κύκλων, αδυνατεί να αξιοποιήσει την ελληνική προεδρία για να θέσει την ατζέντα του ευρωπαϊκού Νότου. Θα επιχειρήσει να μετατρέψει την ελληνική προεδρία σε μια ευκαιρία δημοσίων σχέσεων, δίνοντας εξετάσεις υπακοής στη Μέρκελ.

Το "success story" όμως δεν μπορεί να ανατρέψει την εφιαλτική καθημερινότητα. Ο Σαμαράς δείχνει να υποκύπτει στο... "σύνδρομο Σημίτη"! Όπως τότε η προπαγάνδα περί της "ισχυρής Ελλάδας" δεν κατόρθωσε να ανατρέψει την πραγματικότητα, έτσι και τώρα ο Σαμαράς θα χάνει συνεχώς τις μάχες της σκληρής καθημερινότητας. Θα είναι πρόεδρος της Ε.Ε. και ταυτοχρόνως πρωθυπουργός μιας χώρας που συνεχώς γλιστράει στην ευρωπαϊκή μεθόριο. Φοροεξόντωση, απολύσεις, διάλυση του κοινωνικού κράτους, εκτίναξη της ανεργίας, ύφεση, εκποίηση μισοτιμής της δημόσιας αλλά και της ιδιωτικής περιουσίας (πλειστηριασμοί...), συντάξεις που ολοένα και θυμίζουν επιδόματα ελεημοσύνης, εκατοντάδες χιλιάδες ανασφάλιστοι πολίτες αποκλεισμένοι από τις υπηρεσίες υγείας, συνθέτουν τον διάκοσμο της Κολάσεως... Ποιο παραμύθι μπορεί να υπερισχύσει απέναντι στη βιωμένη απελπισία;

Το πιθανότερο είναι η αβίωτη καθημερινότητα να τροφοδοτήσει κοινωνικές αντιδράσεις, όπως αυτές τις μέρες στα πανεπιστήμια. Παρ' ότι οι αγώνες εμφανίζονται αποσπασματικοί, δεν έχουν κοινωνικά απονομιμοποιηθεί. Η κοινή εμπειρία των πολιτών, ο φόβος ότι έρχεται η σειρά όλων, δεν ενεργοποιεί τους μηχανισμούς του κοινωνικού αυτοματισμού. Μ' αυτή την έννοια η κυβέρνηση φαίνεται να ηττάται, παρ' ότι δεν αντιμετωπίζει, επί του παρόντος, νέα κύματα κοινωνικών κινητοποιήσεων. Τα πολλά και πολυεπίπεδα μέτωπα της καθημερινότητας μπορεί, ωστόσο, να αποδειχθούν πεδία που θα υφάνουν νέες μορφές συλλογικότητας και δράσεων, στην προοπτική μάλιστα των ευρωεκλογών. Η δυναμική της εναλλακτικής πολιτικής παρουσίας του ΣΥΡΙΖΑ θα ενισχύσει μια τέτοια κατεύθυνση. Η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να καπελώσει τις μάχες για την καθημερινή επιβίωση, καταφεύγοντας στη στρατηγική της έντασης.

Αναλόγως των πολιτικών εξελίξεων, εάν αποφύγει την πίεση της τρόικας για συμπληρωματικό προϋπολογισμό και νέα μέτρα, ο Σαμαράς τον Απρίλιο θα αποφασίσει αν θα προχωρήσει σε βουλευτικές εκλογές μαζί με τις ευρωεκλογές. Αναλόγως θα επιταχυνθούν και οι διεργασίες για την ανασυγκρότηση του αστικού πολιτικού μπλοκ. Μέχρι τότε, ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος σχεδιάζουν την αποπολιτικοποίηση των ευρωεκλογών, στριμώχνοντάς τες στη δεύτερη Κυριακή των περιφερειακών εκλογών, τότε που παραδοσιακά ψηφίζουν λιγότεροι, αφού από τον πρώτο γύρο κρίνεται το αποτέλεσμα στους περισσότερους δήμους. Σχεδιάζουν όμως και πάλι ερήμην της κοινωνίας. Όποια κάλπη κι αν στηθεί, το μήνυμα θα είναι καταπέλτης για τα μνημονιακά ανδρείκελα.

πηγή: Αυγή