Ένας γελωτοποιός για την Κυβέρνηση

του Δήμου Χλωπτσιούδη
δημοσιεύτηκε στο tvxs.gr

Τις τελευταίες ημέρες ο Υπουργός Υγείας έχει πάρει παραμάζωμα όλα τα τηλεοπτικά κανάλια και τους ραδιοφωνικούς σταθμούς προκειμένου να πείσει την κοινή γνώμη για την ορθότητα της κυβερνητικής τροπολογίας για την κοστολόγηση των φαρμάκων και να εκθέσει την Αξιωματική Αντιπολίτευση. Μεταξύ άλλων τραγελαφικών τόνισε ότι δεν επιτρέπεται ο ραδιοφωνικός σταθμός "στο κόκκινο" να έχει διαφημίσεις φαρμακευτικών επιχειρήσεων επειδή έχει βουλευτές στη Βουλή να συναποφασίζουν καίρια ζητήματα.

Και τούτο το είπε ένας Υπουργός που αποδέχεται το -παράνομο- κλείσιμο της ΕΡΤ και ποτέ δε ζήτησε το λόγο από τον αρμόδιο υπουργό που για μήνες δεν έφτανε η ελληνική ραδιοφωνική και τηλεοπτική φωνή στις παραμεθόριες περιοχές (πλην Καλαμάτας). Κατά τον Άδωνι Γεωργιάδη, λοιπόν, η ΕΡΤ καλώς έκλεισε, αλλά ένας κομματικός ραδιοφωνικός σταθμός δεν πρέπει να δέχεται διαφημίσεις, μάλλον ούτε καν να λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά χαρακτηριστικά. Βέβαια, δεν έλεγε κάτι τέτοιο για τον 902...

Προφανώς, ο κύριος Γεωργιάδης υπηρετώντας ένα κομματικό σύστημα βαθιάς διαπλοκής, θεωρεί ότι τα μίντια πρέπει να χρηματοδοτούνται μόνο από κρατικές διαφημίσεις προκειμένου να είναι όμηροι ή φίλα προσκείμενα στην κυβέρνηση. Ή να λειτουργούν με κομματική χρηματοδότηση ώστε ούτε δυναμική να έχειουν ούτε και να παίρνουν κομμάτια από την πίτα των διαφημίσεων προς όφελος των ιδιωτικών ενημερωτικών επιχειρήσεων.

Βέβαια, ο Άδωνις Γεωργιάδης αποτελεί το κεντρικό πρόσωπο εξωστρέφειας της κυβέρνησης. Ως νέος κυβερνητικός εκπρόσωπος μόνο αυτός εμφανίζεται σε όλα τα κανάλια εκμεταλλευόμενος το εκρηκτικό κι επιθετικό στυλ και σε αυτόν στηρίζει η κυβέρνηση της επικοινωνιακή της πολιτική. Η κυβέρνηση συνολικά προσπαθεί να πιαστεί από τη γραφικότητα του Υπουργού και το ακαταλόγιστο που του προσάπτεται, ως μία επικοινωνιακή ευκαιρία.

Βαθιά αντιαριστερός και μνημονιακός, κατά δηλώσεις του, του επιτρέπεται να λέει ό,τι θέλει, αφού βολεύει όλο το διαπλεκόμενο σύστημα. Πόσο μάλλον όταν επιτίθεται στην ελεύθερη ραδιοφωνία, την οποία θα ήθελε να εξαφανίσει προκειμένου να υπάρχουν μόνο φιλικά μίντια. Τη δημοκρατική του αντίληψη για την επικοινωνία και την ενημέρωση τις είδαμε και πριν επιτεθεί στο ραδιοφωνικό σταθμό του ΣΥΡΙΖΑ. Το είδαμε με τη μομφή προς τον Απόστολο Κακλαμάνη που έδωσε συνέντευξη στο Βαξεβάνη, είδαμε τη διαφορετική του στάση του προς την Αυγή και τα Νέα…

Ωστόσο, ο Άδωνις Γεωργιάδης πιάστηκε αδιάβαστος στη λογική που διαπνέει την αριστερά. Αγκυλωμένος στις δικές του προσλαμβάνουσες, δεν μπορεί να καταλάβει γιατί ένα αριστερό κόμμα θέλει να υπερασπιστεί την εθνική φαρμακοβιομηχανία έναντι των πολυεθνικών και αρνείται τη μείωση της τιμής γενοσήμων. Βέβαια, αποκρύπτει ότι αν χαθεί η ελληνική φαρμακοβιομηχανία θα χαθούν δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας. Αποσιωπά ότι η μείωση της τιμής των φαρμάκων που προωθεί αυξάνει τη συμμετοχή του ασφαλισμένου (βάσει δικού του νόμου κατά τον οποίο ο ασθενής πληρώνει πέραν τη συμμετοχή του ασφαλιστικού του φορέα, τη διαφορά του φτηνότερου φαρμάκου με το συνταγογραφόμενο, κι ότι όσο φτηναίνει ένα φάρμακο τόσο αυξάνεται η διαφορά-συμμετοχή).

Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι ακριβώς ότι όλη η κυβέρνηση εδώ και μήνες στηρίζεται στις πλάτες του Αδώνιδος. Δε βλέπουν όμως ότι τούτη η υπερπροβολή, το στυλ ομιλίας και η επιθετική του στάση στην ουσία χρεώνονται στην κυβέρνηση. Γιατί τελικά ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι ικανός μόνο να μεταφέρει μερικά επιχειρήματα στο καφενείο κι όχι να πείσει το τηλεοπτικό κοινό. Αδυνατούν να αντιληφθούν ότι πλέον ο πολίτης είναι τόσο υποψιασμένος απέναντι στην κυβέρνηση που δεν πείθεται για την αθώα μείωση τιμών. Έτσι τελικά τούτη η υπερέκθεση στην τηλεόραση, όχι μόνο καίει τον Άδωνι, αλλά περιορίζει το κοινό της Κυβέρνησης μόνο στο περιορισμένο κοινό που έφερε τον Άδωνιν στο προσκήνιο.

Αλλά εδώ που τα λέμε έχουμε ανάγκη από κάποιον που θα μας κάνει να γελάσουμε για να ξεχάσουμε τη διάλυση του όποιου κράτους πρόνοιας είχαμε, τις συγχωνεύσεις νοσοκομείων και την υποβάθμιση της Υγείας. Χρειάζεται όμως και η κυβέρνηση κάποιον να προκαλεί το γέλιο στους τηλεθεατές για να ξεχνούν την κατάντια τους.