Πνιγόμαστε στις αναθυμιάσεις του Μνημονίου

Ένα δεκατριάχρονο κορίτσι πέθανε σήμερα στη Θεσσαλονίκη από τις αναθυμιάσεις του μαγκαλιού που είχαν στο σπίτι για να ζεσταίνονται. Η μαμά άνεργη, το σπίτι χωρίς ρεύμα και, εννοείται, χωρίς κεντρική θέρμανση, η πολιτεία απούσα.

Ο θάνατος της δεκατριάχρονης έρχεται έναν περίπου χρόνο μετά το ανάλογο περιστατικό στη Λάρισα, όπου δύο φοιτητές είχαν χάσει τη ζωή τους από μαγκάλι. Όχι δεν είναι η κατεστραμμένη Ελλάδα της μετεμφυλιακής περιόδου. Είναι η μνημονιακή Ελλάδα του 21ου αιώνα που τα μαγκάλια έχουν γίνει συνηθισμένο μέσο θέρμανσης. Τα μαγκάλια που σκοτώνουν.

Για τους μανδαρίνους της τρόικας, τους καρεκλοκένταυρους των κυβερνητικών κομμάτων, τα παπαγαλάκια της διαπλοκής, καθώς και τους landlords της Εκάλης (όπως τους αποκαλεί ο Βλαδίμηρος Ίλιτς Στουρνάρας) οι μνημονιακές πολιτικές αποτελούν απλά δημοσιονομικούς στόχους, αριθμοί στα ψηφιακά φύλλα εργασίας. Πρόκειται για τα «απολύτως αναγκαία κι επείγοντα μέτρα για να βγει η πατρίδα από την κρίση» –χωρίς βέβαια να πληρώσουν τίποτα αυτοί που τη δημιούργησαν.

Για τους πολλούς όμως αυτής της κοινωνίας, για τους φτωχούς και τους ανέργους, οι μνημονιακές πολιτικές δεν είναι ούτε δημοσιονομικοί στόχοι ούτε αριθμοί του excel. Είναι τα χτυπήματα που δέχονται καθημερινά και τους σπρώχνουν στην άβυσσο. Από το αν ο φόρος κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης ισούται με αυτόν του πετρελαίου κίνησης, εξαρτάται γι’ αυτούς το αν θα ανάψουν μαγκάλια. Από το αν το ηλεκτρικό ρεύμα αντιμετωπίζεται σαν εμπόρευμα, όπως όλα τα άλλα, εξαρτάται γι’ αυτούς το αν τα σπίτια τους θα μείνουν χωρίς φως. Από το να θα συνεχιστεί η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης, εξαρτάται για αυτούς το αν θα συνεχίσουν (για πόσο ακόμα;) να δίνουν καθημερινά μάχη επιβίωσης.

Μια ολόκληρη γενιά πνίγεται στις αναθυμιάσεις του Μνημονίου. Το να το καταργήσουμε δεν αποτελεί μόνο επείγουσα πολιτική αναγκαιότητα. Συνιστά επίσης κατάφαση στη ζωή.

left.gr