Οι τσαμπουκάδες της νεοδεξιάς

Αποκλειστικά στο Best ON

του Δήμου Χλωπτσιούδη

Μπορεί η συζήτηση στη Βουλή να μην εξήγαγε τα συμπεράσματα που ήθελαν πολλοί δημοσιογράφοι, ίσως να μην είχε ειδήσεις, αλλά σίγουρα μας επέτρεψε να αντιληφθούμε συνολικά μια σειρά πραγμάτων. Η τελευταία όμως μέρα έμοιαζε περισσότερο με πρόζα θεατρική επενδεδυμένη με έντονη υποκριτική διάσταση.

Βέβαια σε μία πρόταση δυσπιστίας δεν περιμένουμε ειδήσεις ούτε ανακοινώσεις για νέα μέτρα, ειδικά από μία κυβέρνηση που σε κάθε τόνο διαψεύδει ξένους παράγοντες ότι θα πάρει νέα μέτρα. Έτσι, ήταν αναμενόμενο όλος ο διάλογος να εξελιχθεί σε επιθέσεις εκατέρωθεν. Σε μία τέτοια συζήτηση εντονότερο είναι το θεατρικό στοιχείο παρά το πολιτικό.

Χαρακτηριστική ήταν η τοποθέτηση του Βενιζέλου. Με ολοφάνερη αλαζονεία κι επιθετικότητα δήλωσε εμμέσως ότι αποκρύπτει από τον εισαγγελέα στοιχεία αναφορικά με σχέσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με συμφέροντα για το θέμα των υποβρυχίων. Μάλιστα τόση ήταν η αλαζονεία του και η αδιαφορία του για τα προβλήματα των πολιτών, που του φόρτωσαν ένα ασθμαίνον ΠΑΣΟΚ, ώστε γελοιοποίησε τη διαδικασία με απειλές και μετέτρεψε το Κοινοβούλιο σε πεδίο βολής μονομάχων.

Σα να ξέχασε την καθοδική πορεία του κόμματός του μιλούσε περισσότερο υπερασπιζόμενος την Κυβέρνηση (και τη δική του υπογραφή υποτέλειας στην τρόικα) παρά τον πολίτη. Ταυτόχρονα, τόσο με τις δηλώσεις βουλευτών του όσο και με την υπερψήφιση της μομφής από την Τζάκρη φάνηκε ότι το ΠΑΣΟΚ παραμένει η αδύναμη συνιστώσα της Κυβέρνησης. Στις απώλειες εκτός από την Τζάκρη ας προσθέσουμε και τον Κακλαμάνη της ΝΔ, που ξαφνικά αρρώστησε, και τους δύο πρώην βουλευτές της ΔΗΜΑΡ.

Χαρακτηριστικό όμως των ομιλιών του Προέδρου και του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης είναι η "μαγκιά". Με ύφος νικητών οι δύο άνδρες ξεπέρασαν τον εαυτό τους σε φιλαυτία με στόχο να δώσουν μία παράσταση κυρίαρχων. Βέβαια, όταν ο Πρωθυπουργός παραδεχόταν ότι η τρόικα δε δέχτηκε τη μείωση φόρων για το πετρέλαιο (βλ. συνέντευξη σε Πρετεντέρη) δε φάνηκε να κινείται με τον τσαμπουκά που τον χαρακτήριζε η ομιλία του στη Βουλή.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ποτέ οι πρωθυπουργοί δεν απευθύνονταν σε αρχηγούς κομμάτων με τόση αμετροέπεια. Η ευγένεια συνέπιπτε με την αυστηρότητα στην επιλογή των λέξεων. Εχθές όμως ούτε ο Σαμαράς ούτε ο αρχηγός της σοσιαλιστικής συνιστώσας έδειξαν να ενδιαφέρονται για αυτή την ευγένεια. Αντίθετα, στόχος τους ήταν όχι να καταδείξουν ότι η πολιτική τους είναι σωστή, αλλά ότι η πολιτική των άλλων είναι λάθος. Μάλιστα, ο Πρωθυπουργός ήθελε να υποβαθμίσει την πρόταση μομφής ώστε την ταύτισε πλήρως με το ζήτημα της ΕΡΤ.

Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να πείσει. Αν και έδειξε τα βασικά ζητήματα της ακολουθούμενης πολιτικής, τελικά δε φάνηκε να πείθει για τη δική του πρόταση. Αν και η πρόταση δυσπιστίας δεν συνδέεται με την κατάθεση προτάσεων, αλλά με την κριτική στα πεπραγμένα, έπρεπε ο ΣΥΡΙΖΑ διά του επικεφαλής του να κινηθεί πιο κοντά στη λογική προτάσεων και στρατηγικών σχεδιασμών.

Ένα ακόμα σημείο αναφοράς του τριημέρου είναι ότι ο Πρωθυπουργός εμφανίστηκε στη Βουλή και απάντησε. Φάνηκε ότι τελικά δεν υπήρχε άλλος τρόπος να παραβρεθεί ο Σαμαράς σε κοινοβουλευτικό έλεγχο. Έναν έλεγχο όμως τελικά αμαύρωσε με την ομιλία του και με τοποθετήσεις που περισσότερο απευθύνονταν στο φανατισμένο κοινό της ΝΔ και όσους αγαπούν τον πολιτικό τσαμπουκά και τις εντυπώσεις. Έτσι, υπό το σκεπτικό αυτό, μάλλον ο Σαμαράς προσπαθούσε με τις λεκτικές επιθέσεις να αντιμετωπίσει τη λαϊκή οργή και να "χτυπήσει" με επίκληση στο συναίσθημα της ακροδεξιά πτέρυγα της ΝΔ.

Την ίδια στιγμή καμία αναφορά για το δημοσιονομικό κενό, καμία αναφορά στη θέρμανση, καμία αναφορά στους πλειστηριασμούς που ετοιμάζονται. Ο επικεφαλής της Κυβέρνησης ουσιαστικά δεν απάντησε στα βασικά ζητήματα της κριτικής που εξαθλιώνουν το λαό, αποσιώπησε τις συνέπειες της πολιτικής του μέσα από λεονταρισμούς. Καμία κουβέντα για τις προεκλογικές υποσχέσεις και την υφαρπαγή των ψήφων των πολιτών και τη διάλυση του κράτους.