Στη συνάντηση συμμετέχουν 71 κόμματα από κάθε γωνιά του πλανήτη, ενώ το θέμα της Συνάντησης «Το βάθεμα της κρίσης του καπιταλισμού, ο ρόλος της εργατικής τάξης και τα καθήκοντα των κομμουνιστών στον αγώνα για τα δικαιώματα των εργαζομένων και των λαών. 


Η επίθεση του ιμπεριαλισμού, η διεθνής ανακατάταξη δυνάμεων, το εθνικό ζήτημα, η ταξική χειραφέτηση και ο αγώνας για το σοσιαλισμό», δίνει τη δυνατότητα στους εκπροσώπους των ΚΚ να εκθέσουν βασικές θέσεις κι εκτιμήσεις των κομμάτων τους, να ανταλλάξουν πληροφορίες κι εμπειρίες από τη δράση τους. 
Στις τοποθετήσεις τους πολλοί οι εκπρόσωποι των ΚΚ χαιρετίζουν τους αγώνες των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο, τους δρόμους που ανοίγουν για την προώθηση της συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα λαϊκά στρώματα ενάντια στα μονοπώλια, για την πάλη ενάντια στον καπιταλισμό, για το σοσιαλισμό. Επιβεβαιώνουν τη διεθνιστική τους αλληλεγγύη με τους λαούς της Παλαιστίνης, της Συρίας και της ευρύτερης περιοχής, με το λαό της Σοσιαλιστικής Κούβας, με όλους τους λαούς που είναι αντιμέτωποι με ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, τον πόλεμο, εκβιασμούς και επεμβάσεις. Εκφράζουν την υποστήριξή τους στα κομμουνιστικά κι εργατικά κόμματα, που δρουν σε συνθήκες παρανομίας, αντιμετωπίζουν την κρατική καταστολή, αντικομμουνιστικές διώξεις και περιορισμούς.
Στη συνάντηση έγινε ανταλλαγή πείρας και απόψεων σχετικά με την εξέλιξη της καπιταλιστικής κρίσης, τις ανακατατάξεις στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα και την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και τους κινδύνους ευρύτερων ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων, την πορεία της ταξικής πάλης και τα καθήκοντα που απορρέουν για τους κομμουνιστές.
Πολλά ΚΚ εστίασαν σε βασικές πλευρές των διεθνών εξελίξεων στο φόντο της κρίσης του καπιταλισμού, που συνεχίζει να εκδηλώνεται με οξύτητα για 6ηχρονιά και βαθαίνει. Μεγάλος αριθμός ΚΚ σημειώνουν πως πρόκειται για μια κρίση υπερπαραγωγής και υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου, που εκφράζει την ένταση των αντιθέσεων του καπιταλισμού, ιδιαίτερα της βασικής του αντίθεσης ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και την ατομική της ιδιοποίηση, υπογραμμίζει τον ιστορικά ξεπερασμένο και απάνθρωπο χαρακτήρα του καπιταλιστικού συστήματος. Υπογράμμισαν πως γενικεύονται σημάδια που αντανακλούν τη βαθιά σήψη του καπιταλιστικού συστήματος.
Σημειώνουν επίσης πως τα σημάδια της καπιταλιστικής κρίσης υπερπαραγωγής επεκτείνονται και στις λεγόμενες «αναδυόμενες» καπιταλιστικές χώρες. Παράλληλα επιτείνονται οι ανακατατάξεις στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, με βασικό στοιχείο την υποχώρηση των ΗΠΑ, ΕΕ, Ιαπωνίας, υπέρ των ανερχόμενων καπιταλιστικών δυνάμεων γεγονός που οδηγεί σε μεγάλη όξυνση των ανταγωνισμών και αντιθέσεων ιδιαίτερα στην Ανατολική Μεσόγειο, τον Περσικό Κόλπο, την Κασπία Θάλασσα, την Αφρική και τις περιοχές του νότιου Ειρηνικού.
Κατά τη διάρκεια της Διεθνούς Συνάντησης εκφράστηκαν διαφορετικές γνώμες για την φύση των αντιθέσεων μεταξύ εδραιωμένων και ανερχόμενων καπιταλιστικών δυνάμεων. Ορισμένα κόμματα θεωρούν ότι οι αντιθέσεις αυτές λειτουργούν προς όφελος των λαών και της πάλης τους. Αντίθετα το ΚΚΕ, όπως κι άλλα κόμματα εκτιμούν πως πρόκειται για αντιθέσεις μεταξύ χωρών με ισχυρή μονοπωλιακή βάση, όπου κυριαρχούν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και τονίζουν ότι η εργατική τάξη δε μπορεί να λάβει το μέρος καμίας αστικής τάξης στο μεταξύ τους ανταγωνισμό.
Υπάρχουν αποκλίνουσες εκτιμήσεις και για τη φύση των εξελίξεων στη Λατινική Αμερική, όπου το ΚΚΕ κι άλλα ΚΚ υποστηρίζουν ότι δε μπορεί αστικές κυβερνήσεις και μάλιστα ισχυρών καπιταλιστικών δυνάμεων που μετέχουν στις συναντήσεις των ισχυρότερων καπιταλιστικών χωρών (G20) να θεωρούνται ότι δίνουν ώθηση στην αντιιμπεριαλιστική πάλη.
Η συζήτηση αυτή επεκτείνεται και στη στάση απέναντι στις διάφορες διακρατικές καπιταλιστικές ενώσεις κι έχει τις ρίζες της σε διαφορετικές αντιλήψεις γύρω από την έννοια του ιμπεριαλισμού. Το ΚΚΕ, κι άλλα κομμουνιστικά κόμματα επισημαίνουν ότι ο ιμπεριαλισμός σύμφωνα με τη Λενινιστική θεωρία είναι το τελευταίο κι ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού και ασκούν κριτική σε θέσεις που ταυτίζουν την έννοια αυτή με την επιθετική εξωτερική πολιτική και γενικότερα με τρόπο άσκησης πολιτικής. Σημειώνουν ότι η απόσπαση οικονομίας-πολιτικής οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα και υπογραμμίζουν ότι τα γνωρίσματα του ιμπεριαλισμού απορρέουν από τη φύση του ως μονοπωλιακού καπιταλισμού, ως καπιταλισμού που σαπίζει.
Σημαντικός αριθμός κομμάτων εκτιμά ακόμη, πως δυναμώνει η διαπάλη γύρω από τις διάφορες εκδοχές της αστικής διαχείρισης, για τον επιμερισμό της ζημιάς από την απαξίωση και καταστροφή κεφαλαίων. Ανεξάρτητα όμως από τη μορφή της αστικής διαχείρισης, ο στόχος παραμένει η αύξηση του ποσοστού κέρδους μέσω της έντασης του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και της μεγαλύτερης συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου σε βάρος των μικροπαραγωγών σε πόλη και χωριό, των μικρών μεσαίων στρωμάτων.
Στη Διεθνή Συνάντηση εμφανίστηκαν αποκλίνουσες απόψεις στο θέμα μεταρρύθμιση / επανάσταση και ιδιαίτερα στο θέμα των μεταρρυθμίσεων στο έδαφος του καπιταλισμού. Ορισμένα κόμματα θεωρούν ότι είναι δυνατόν στο έδαφος του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος να γίνουν αντιμονοπωλιακές αλλαγές προς όφελος του λαού, υποτιμώντας το κεντρικό ζήτημα της εξουσίας και της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής. Από τη μεριά του ΚΚΕ, όπως κι άλλων ΚΚ υποστηρίζεται ότι δεν πρέπει να συγχέονται οι συγκεκριμένοι αντιμονοπωλιακοί αντικαπιταλιστικοί στόχοι πάλης του εργατικού κινήματος με μια μεταρρυθμιστική στρατηγική, που δήθεν θα εκδημοκρατικοποιήσει και θα μετασχηματίσει τον καπιταλισμό και θα ανοίξει το δρόμο για το σοσιαλισμό και σημειώνεται πως η κατάληψη της εξουσίας είναι αναγκαία προϋπόθεση για την ανατροπή της κυριαρχίας των μονοπωλίων και των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής.
Πολλά ΚΚ σημειώνουν την ανάγκη αντιπαράθεσης με τη σοσιαλδημοκρατία και τονίζουν ότι δίχως πάλη και κατά του οπορτουνισμού ο αγώνας κατά του ιμπεριαλισμού είναι «κενό γράμμα».
Εκπρόσωποι πολλών ΚΚ υπογραμμίζουν την αναγκαιότητα ισχυροποίησης των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, της ενίσχυσης του ταξικού εργατικού κινήματος, τονίζουν ότι ο Σοσιαλισμός αποτελεί τη μόνη πραγματική εναλλακτική διέξοδο για τους λαούς.
Αρκετά ΚΚ σημειώνουν πως η ενότητα του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος δεν μπορεί να επιτευχθεί στη βάση ενός «ελάχιστου κοινού παρονομαστή» μεταξύ των κομμάτων, αλλά μονάχα στη βάση που υπαγορεύει η όξυνση της ταξικής πάλης για το σοσιαλισμό, η υπεράσπιση του μαρξισμού-λενινισμού και της προσφοράς του σοσιαλισμού, η ανάγκη διαμόρφωσης ενιαίας επαναστατικής στρατηγικής ενάντια στον καπιταλισμό.
Βεβαίως, αυτά είναι κάποια από τα πιο σημαντικά ζητήματα, που βρίσκονται στο επίκεντρο της 15ης Διεθνούς Συνάντησης, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη.
Τέλος, να σημειωθεί πως οι εκπρόσωποι των κομμουνιστικών κομμάτων θα τιμήσουν αύριο Κυριακή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Άλβαρο Κουνιάλ, γενικού γραμματέα του Πορτογαλικού ΚΚ, συμμετέχοντας σε σχετική εκδήλωση, που διοργανώνει το ΠΚΚ.