Ο αντίλογος στη διοργάνωση των Ολυμπιακών των 8,5 δισ. ευρώ

Πάγια θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι τα ιλιγγιώδη ποσά, τα οποία δαπανήθηκαν για την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004, έχουν σχέση με την εκτόξευση του δημοσίου χρέους και του ελλείμματος της χώρας.

Με βάση αυτή την άποψη επιχειρούμε μια αναδρομή σε προσπάθειες που έγιναν να αναδειχθεί το θέμα πριν από την τέλεση της Ολυμπιάδας, δεδομένου ότι, όπως προέκυψε από έγγραφο που διαβιβάστηκε προχθές στη Βουλή προς απάντηση στην ερώτηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για το συγκεκριμένο θέμα, το συνολικό κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004  ανήλθε σε 8,486 δισ. ευρώ.

_________________________________________________________________________

Ομιλία του Ν. Κωνσταντόπουλου στην ημερίδα που διοργάνωσε ο Συνασπισμός στις 29 Μαϊου 2000 με θέμα:

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ 2004

32 μήνες μετά (την ανάληψη της Ολυμπιάδας)...

Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι, εκπρόσωποι των κομμάτων, κοινωνικών φορέων, αγαπητοί φίλοι, φίλοι που καθώς βλέπω συνδέεστε μ'αυτή την υπόθεση με βιωματική σχέση και την υπόθεση των Αγώνων και την υπόθεση του περιεχομένου που πρέπει να έχουν και την υπόθεση της περιβαλλοντικής ισορροπίας, να σας ευχαριστήσω για την παρουσία σας.

Πριν από δύο χρόνια, όταν είχε γίνει η πανηγυρική συνεδρίαση της Εθνικής Επιτροπής στην Αρχαία Ολυμπία, από την οποία και κατάγομαι, είχα επισημάνει στο δεκάλεπτο που μου αναλογούσε για να μιλήσω, ότι υπάρχει ένας μεγάλος κίνδυνος, να χάσουμε το πλεονέκτημα του χρόνου, ως χώρα. Και αυτός ο κίνδυνος απέρρεε, προέκυπτε, από το γεγονός ότι, είχαν επιλεγεί σχήματα και διαδικασίες, που είχαν έντονη την αδυναμία του συντονισμού και της αποτελεσματικότητας.

Είχα επισημάνει λοιπόν, ότι κατά την συνήθη πορεία εδώ στην Ελλάδα, θα χάσουμε το πλεονέκτημα του χρόνου και θα το ρίξουμε τότε στο γνωστό ελληνικό "γιουρούσι" της τελευταίας στιγμής, για να καλυφθούν οι απώλειες. Πλην όμως, αυτή η υπόθεση, είναι η μεγαλύτερη πολιτική, οικονομική και πολιτιστική επιχείρηση που έχει αναλάβει ποτέ η χώρα και με τα γιουρούσια, δεν αντιμετωπίζονται οι αποκλίσεις και οι απώλειες, όταν στον επίκαιρο χρόνο, δεν γίνονται με τον σωστό τρόπο, ο συντονισμός, ο σχεδιασμός και οι κινήσεις.

Σήμερα λοιπόν, στο 2000, πρέπει να επισημάνουμε ορισμένα θέματα, που μπαίνουν με επιτακτικό, αν όχι, με δραματικό τρόπο, ξεκινώντας από την ίδια παρατήρηση που δεν θα διστάσουμε να την επαναλαμβάνουμε, οι Ολυμπιακοί Αγώνες, είναι η μεγαλύτερη οικονομική, πολιτιστική και πολιτική επιχείρηση που έχει αναλάβει ποτέ η χώρα μας. Είναι στα όρια των δομών του ελληνικού κράτους. Τόσο τα μεγέθη της, όσο και οι συνέπειές της, την κάνουν το πιο κρίσιμο έργο, για την διεθνή παρουσία της χώρας, στις αρχές του 21ου αιώνα.

Από την τέλεση των Αγώνων, θα αποδειχθεί εάν στο υπάρχον σύστημα εμπορευματοποίησης, μπορεί να δοθεί ένα νέο ισόρροπο περιεχόμενο, βασισμένο στις πανανθρώπινες αξίες, της άμιλλας, της αλληλεγγύης και της ειρήνης, βασισμένο στην ανάδειξη του ανθρωπισμού και της ελεύθερης συνείδησης, που μπορούν να συνυπάρχουν στη συλλογική προσπάθεια, αλλά και στην ατομική φιλοδοξία για διάκριση, συναγωνισμό και επιτυχία.

Από την έκβαση αυτού του εγχειρήματος θα προκύψουν, απαιτήσεις, απαντήσεις και κρίσιμα δεδομένα, για το εάν έχουν την δυνατότητα και μικρά κράτη, της λεγόμενης Ολυμπιακής οικογένειας, να προσβλέπουν στην διοργάνωσή τους, εάν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, θα αποτελέσουν αποκλειστική αρμοδιότητα των οικονομικά ανεπτυγμένων και ισχυρών κρατών, με το όλο σύστημα το οποίο υπάρχει για την διοργάνωσή τους.

Η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, προϋποθέτει από την φύση των μεγεθών της και εξαιτίας των συνεπειών που θα προκαλέσουν, την ενεργό συμμετοχή όλων των δομών του ελληνικού κράτους και της κοινωνίας. Την ενεργό εμπλοκή όλου του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, την ουσιαστική συνεργασία τους και την αποτελεσματικότητά τους. Αυτό μέχρι σήμερα, δεν έχει επιτευχθεί.

Δεν αποτελούσε στόχο, ούτε της διοίκησης, ούτε της κυβέρνησης. Και είναι το μεγαλύτερο σφάλμα της κυβέρνησης και το βασικό αίτιο της σημερινής προβληματικής κατάστασης. Εκτιμώντας η κυβέρνηση τότε, με τα δεδομένα του 1998 τα πράγματα, εθεώρησε ότι, αναθέτοντας την συνολική ευθύνη της διοργάνωσης, σε ένα σχήμα της επιλογής της, θα εξασφάλιζε περίπου μια λειτουργία αυτόματου πιλότου, που θα οδηγούσε από μόνη της στην επιτυχή έκβαση.

Διαψεύστηκε. Τόσο στο οργανωτικό θεσμικό σχήμα, όσο και στο χρηματοδοτικό της σχήμα, απέτυχε αυτή η αντίληψη. Δυο οργανωτικά σχήματα, του Αθήνα 2004, αυτό δηλαδή της απολύτου ευθύνης και αυτό της εποπτείας, από την πλευρά της επίσημης κυβέρνησης, απέτυχαν. Απέτυχαν να καλύψουν τις ανάγκες και να εκμεταλλευθούν το πλεονέκτημα του χρόνου και του επιχειρησιακού σχεδιασμού.

Δυο χρηματοδοτικά σχήματα, αυτό της αυτοχρηματοδότησης και αυτό της ένταξης των έργων στο 3ο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, απέτυχαν επίσης, να απαντήσουν σαφήνεια στο βασικό ερώτημα, με ποιό κόστος και με ποιές πηγές χρηματοδότησης, χωρίς να επηρεαστούν αρνητικά τα οικονομικά μεγέθη στην πορεία προς την ΟΝΕ και χωρίς να δημιουργηθούν πρόσθετες πιέσεις στο δημόσιο χρέος της χώρας, χωρίς να δημιουργηθούν οικολογικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις, θα μπορούσε αυτό το εγχείρημα να προχωρήσει;

Τρία χρόνια σχεδόν, μετά την ανάληψη της διοργάνωσης, σήμερα, η κυβέρνηση αναζητά νέο οργανωτικό σχήμα, νέα πρόσωπα και νέο χρηματοδοτικό σύστημα. Το σύστημα της συγχρηματοδότησης, από ιδιωτικούς, εθνικούς και κοινοτικούς πόρους.

Η απαιτούμενη ισορροπία ανάμεσα στις διαθέσιμες δυνάμεις και στους πόρους, στις ανειλημμένες υποχρεώσεις έναντι της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής και στην ανάγκη να αποτελέσει η Ολυμπιάδα αφετηρία για την ανασυγκρότηση της Αθήνας και της χώρας, δεν έχει ακόμα βρεθεί.

Τρια χρόνια μετά την ανάληψη της ευθύνης για την διοργάνωση, οι ισορροπίες αναζητούνται ακόμα, μεταξύ αρμοδιοτήτων, προσώπων και θεσμών, χωρίς να έχουν εξασφαλιστεί σε πολιτικό επίπεδο και σε θεσμικό επίπεδο, οι αντίστοιχες ισορροπίες.

Πολιτικά, δεν υπάρχει το επιχείρημα, για να δικαιολογήσει αυτές τις καθυστερήσεις, τις αποτυχίες και τις λανθασμένες επιλογές, περί μη συναίνεσης και περί ευθύνης εκείνων οι οποίοι αντιδρούν. Δεν μπορεί αυτό, να προβληθεί. Γιατί από την αρχή υπήρξε εξασφαλισμένη η συναίνεση των κομμάτων, για την επιτυχή έκβαση της διοργάνωσης και η διάθεσή τους για ουσιαστική συμβολή, με ιδέες, προτάσεις και ανθρώπινο δυναμικό.

Και εμείς από την πλευρά του Συνασπισμού, που είμαστε αντίθετοι με την διεκδίκηση, αφ' ής στιγμής ανετέθη η διοργάνωση στην Ελλάδα, είπαμε ότι αυτή η επιχείρηση, πρέπει να πετύχει, αλλά με σωστούς σχεδιασμούς.

Σήμερα επισημαίνουμε ότι ποτέ άλλοτε δεν υποβαθμίστηκε σε τέτοιο βαθμό, η εκφρασθείσα συναίνεση, τόσο των πολιτικών, όσο και των κοινωνικών δυνάμεων και αυτή η υποβάθμιση της συναίνεσης, οδήγησε σε μια πρωτοφανή υπερσυγκέντρωση ευθυνών και αρμοδιοτήτων, σε ένα πολύ στενό κύκλο ανθρώπων και θεσμών, γύρω από τον έλληνα πρωθυπουργό.

Για άλλη μια φορά, αυτό το "πρωθυπουργικοκεντρικό μοντέλο" είναι εκείνο το οποίο κυριαρχεί και δεν παράγει την αναγκαία λογική, για την αξιοποίηση όλων των δυνατοτήτων. Αν δεν αλλάξει αυτή η προσέγγιση των προβλημάτων, αν δεν αλλάξει αυτή η πολιτική πρακτική, κανένα νέο οργανωτικό σχήμα και κανένα νέο νομοθετικό πλαίσιο και κανένα νέο πρόσωπο, όση διάθεση και ικανότητα και αν υπάρχει, δεν θα μπορέσει να κινητοποιήσει τις δυνάμεις που απαιτούνται και να δώσει αποτελεσματικότητα στην υπόθεση της Ολυμπιάδας, με τις συγκεκριμένες προδιαγραφές που πρέπει να έχει.

Είναι γνωστό κυρίες και κύριοι, ότι από την 1η Οκτωβρίου του 2000, μετά την λήξη των Ολυμπιακών του Σίδνεϋ και την παράδοση της Ολυμπιακής Σημαίας, η Αθήνα είναι και επισήμως η Ολυμπιακή Πρωτεύουσα. Τότε είναι που η Συντονιστική Επιτροπή, της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, θα κρίνει, με βάση τα υφιστάμενα συμβόλαια σε ποιούς από τους 28 τομείς των Ολυμπιακών Αγώνων, υπάρχουν κόκκινες ενδείξεις.

Και μέχρι σήμερα στους περισσότερους, υπάρχουν κόκκινες ενδείξεις. Εάν δεν έχει συντελεστεί πρόοδος, τότε η όλη επιχείρηση θα τεθεί υπό την επιστασία της Συντονιστικής Επιτροπής, με έξοδα της Ελλάδας. Και αυτό είναι γνωστό, σε όσους ασχολούνται με το πρόβλημα.

Το λέω αυτό, γιατί ακόμα και σήμερα, δεν υπάρχει συνολικός προϋπολογισμός του όλου εγχειρήματος. Ακόμα και σήμερα οι σχέσεις της Εταιρείας 2004, που είναι ιδιωτική εταιρεία, που λειτουργεί με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας και νομοθεσίας, οι σχέσεις ανάμεσα σ'αυτήν την ιδιωτική εταιρεία και των οργάνων που προβλέπονται σε πολιτικό επίπεδο, δεν έχουν συντονισμό και αποτελεσματικότητα.

Και είναι φανερό ότι οι δηλώσεις του κ.Σάμαρανκ, οι νέες αλλαγές στο 2004, ο νέος νόμος που έρχεται αύριο, οι κατά καιρούς αντιπαραθέσεις αρμοδίων πολιτικών φορέων, η αχρήστευση ουσιαστικά του ρόλου της Εθνικής Επιτροπής και η ανάληψη της όλης ευθύνης σ'όλα τα επίπεδα από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, δείχνουν την βασιμότητα των παρατηρήσεων που έκανα προηγουμένως. Πουθενά αλλού δεν υπάρχει, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, τόση πολυνομία, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα για το ίδιο έργο, τόσες δομές, οργανωτικές και λειτουργικές και πουθενά επίσης δεν υπάρχει σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, η έλλειψη ουσιαστικών προϋπολογισμών και χρονοδιαγραμμάτων, για τους επιμέρους τομείς των Ολυμπιακών Αγώνων.

Τα ζητήματα της κατασκευής των έργων, των έργων υποδομής και κυκλοφορίας, των τηλεοπτικών δικαιωμάτων και της τεχνολογικής υποστήριξης, της ασφάλειας, των μεταφορών, της διαμονής και φιλοξενίας, των εθελοντών, των υπηρεσιών υγιεινής, των εγκαταστάσεων και υπηρεσιών για τον Τύπο, όλα αυτά τα συναφή θέματα σε 28 συγκεκριμένους επιχειρησιακούς τομείς, δεν έχουν προωθηθεί.

Και ευλόγως διατυπώνεται η παρατήρηση, ότι την σημερινή καθυστέρηση, θα ακολουθήσει η απευθείας ανάθεση, χωρίς διαφάνεια και διακρίσεις και με μεγέθυνση του κόστους. Ηδη το κόστος, έχει μεγεθυνθεί, από τις διαφορές στις τιμές δολλαρίου, όταν οι εκτιμήσεις είχαν γίνει το 1998 με τις τότε τιμές και σήμερα είναι σε άλλα επίπεδα.

Δεν θα λησμονήσω, την πρώτη δήλωση που έκανε η κυβέρνηση, μετά την ανάθεση της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων, "για μια Ολυμπιάδα νέου τύπου", "για ένα νέο δείγμα γραφής". Ο διαφορετικός χαρακτήρας, το ύφος της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων, που αποτελούσε και προσδοκία και που υποσχέθηκε η κυβέρνηση, παραμένει κενό γράμμα.

Είναι φανερό, ότι οδηγούμαστε σε μια Ολυμπιάδα, ούτε καν μοντέλου Βαρκελώνης, αλλά σε μια Ολυμπιάδα τύπου Ατλάντας. Ο αθλητικός σχεδιασμός, για την προετοιμασία και αξιοπρεπή εμφάνιση της χώρας μας στους Αγώνες, παραμένει ακόμα στα ζητούμενα, αφού κανένα μέτρο δεν έχει προγραμματιστεί και ένας τέτοιος σχεδιασμός από πλευράς της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, ένας τέτοιος σχεδιασμός, με την στήριξή του από την πολιτεία, δεν μπορεί να λείψει, ούτε είναι υπόθεση του τελευταίου χρόνου, ή των δυο τελευταίων χρόνων.

Η προετοιμασία για την διοργάνωση των Αγώνων, 29 αθλημάτων, έχει επίσης καθυστερήσει. Και οι ελληνικές Ομοσπονδίες και οι αντίστοιχες παγκόσμιες, σχεδόν δεν έχουν ασχοληθεί ακόμα συστηματικά με το θέμα.

Οι Πολιτιστικές Ολυμπιάδες που ανακοινώθηκαν και για τις οποίες έγιναν βαρύγδουπες δηλώσεις και εδώ και στην Ολυμπία και στην Βουλή και εκτός Βουλής, δεν έχουν ακόμα ούτε καν σχεδιαστεί. Αποτελούν ένα φαινόμενο πρόχειρων εξαγγελιών, με άγνωστο περιεχόμενο και άγνωστο ακόμα περισσότερο, το ύψος του προϋπολογισμού τους. Ούτε επίσης έχουν προωθηθεί, οι απαιτούμενες διεθνείς πρωτοβουλίες.

Τα επισημαίνω όλα αυτά, γιατί θέλω με αυτό το τρόπο, να συνδεθώ με τις αρχικές παρατηρήσεις που είχαμε κάνει από την πλευρά του Συνασπισμού, όταν είχε ξεκινήσει η υπόθεση διεκδίκησης των Αγώνων. Είχαμε εκφράσει την αντίθεσή μας. Και κυρίως, είχαμε διατυπώσει, τους λόγους για τους οποίους είμαστε αντίθετοι.

Η αντίθεσή μας, στηριζόταν στην αξιολόγηση των επιπτώσεων των Ολυμπιακών Αγώνων σε άλλες πόλεις, σε συνδυασμό με την εμπειρία μας, για τις δυσλειτουργίες του ελληνικού διοικητικού μηχανισμού. Τα πεπραγμένα της Θεσσαλονίκης Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης για το 1997, μας είχαν δώσει ένα πρώτο δείγμα, ορισμένων αρνητικών καταστάσεων.

Το πρόβλημα μιας διοργάνωσης μεγαλύτερης κλίμακας όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες, είναι πολύ πιο σύνθετο και πολύ πιο οξύ. Με συγκεκριμένους λοιπόν όρους, αντιταχθήκαμε τότε στην συγκεκριμένη Ολυμπιάδα και στο συγκεκριμένο περιβαλλοντικό πλαίσιο. Και όχι γενικά και αόριστα, στον αθλητισμό, στην ιδέα της ειρηνικής άμιλλας, στην σύζευξη του αθλητισμού με τον πολιτισμό, στην προστασία του περιβάλλοντος και στην ανάδειξη των συγκριτικών πλεονεκτημάτων που έχει η χώρα μας.

Αυτοί οι φόβοι μας επιβεβαιώνονται και γι'αυτό, είμαστε σήμερα υποχρεωμένοι να επαναλάβουμε αυτή την ημερίδα, που κάναμε και πριν ένα χρόνο περίπου. Εμείς που είχαμε τεκμηριωμένες απόψεις, χρόνο χρόνο, κάνουμε απογραφή των δεδομένων και θεωρούμε, ότι με αυτό το τρόπο υπεύθυνα συμβάλλουμε στο να ξεπεραστούν τα προβλήματα.

Σπαταλήθηκε πολύτιμος χρόνος και ενισχύθηκαν οι διάχυτες υποψίες, για εσπευσμένες και μάλιστα, μη αποτελεσματικές αναθέσεις των Ολυμπιακών Εργων. Υπήρξαν έντονα φαινόμενα παραγοντισμού και αποδιοργάνωσης. Υπήρξαν φαινόμενα τα οποία ουσιαστικά, απέτρεψαν τον ποιοτικό διάλογο, για τον σύγχρονο Ολυμπιακό Θεσμό.

Είναι προφανές λοιπόν ότι σχεδιάζεται αυτό που πριν 2 χρόνια είχα αποκαλέσει γιουρούσι, της τελευταίας ώρας, σχεδιάζεται μια μεγάλη έφοδος για να ισοφαριστούν οι χρονικές απώλειες, προωθείται η συστράτευση παραγόντων, εργολάβων, κοινωνίας μέσα στην οποία φαίνεται να συμπεριλαμβάνεται και ο στρατός και η εκκλησία. Με το εφεύρημα της Ολυμπιακής ομοψυχίας και του εργολαβικού ακτιβισμού έκτακτης ανάγκης, επιδιώκεται να αποθαρρυνθούν και να ενοχοποιηθούν απόψεις κριτικές που αμφισβητούν χωροθετήσεις ολυμπιακών έργων, που ελέγχουν τις δαπάνες της διοργάνωσης, που αναδεικνύουν τα μεγάλα άλυτα προβλήματα του σύγχρονου Ολυμπιακού θεσμού.

Εμείς από την πλευρά μας φίλες και φίλοι θα υποστηρίξουμε το δικαίωμα της κοινωνίας να κρίνει και να ελέγχει και την υποχρέωση της πολιτείας να κρίνεται για τα πεπραγμένα της.

Πιστεύουμε ότι ο διάλογος για την Ολυμπιάδα πρέπει να αναπτυχθεί έστω και τώρα σε βάθος και να διεξαχθεί εφ' όλης της ύλης, αν θέλουμε πραγματικά να κινητοποιηθεί το μεγαλύτερο δυνατόν σύνολο πολιτών.

Για το πρώτο μεγάλο ζήτημα της Ολυμπιάδας του 2004, δηλαδή το ζήτημα της οικονομικής διαχείρισης. Θέλουμε να τονίσουμε εξ αρχής ότι ο ισοσκελισμός των δαπανών με τα έσοδα και η αποφυγή οποιασδήποτε άμεσης ή μακροπρόθεσμης επιβάρυνσης των πολιτών αποτελεί για μας ζήτημα αρχής.

Οι Ελληνες φορολογούμενοι δεν πρέπει κατ' ουδένα τρόπο να επιβαρυνθούν με το κόστος της Ολυμπιάδας. Εάν τα προβλεπόμενα έσοδα δεν επαρκούν για την κάλυψη των δαπανών, τότε θα πρέπει να μειωθούν οι δαπάνες και να γίνουν οι αντίστοιχοι σχεδιασμοί.

Η Ολυμπιάδα πρέπει να αυτοχρηματοδοτηθεί, όχι βέβαια με την μέθοδο της παραχώρησης προνομίων εις βάρος του περιβάλλοντος ή της πολιτιστικής φυσιογνωμίας της Αττικής, αλλά με την υπεύθυνη διαχείριση των οικονομικών πόρων και η ενδεχόμενη κερδοφορία της Ολυμπιάδας του Σίδνεϋ εάν προκύψει, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να οδηγήσει σε εφησυχασμούς, γιατί υπάρχουν και άλλοι παράμετροι που πρέπει να υπολογιστούν.

Οσον αφορά το μεγάλο ζήτημα της περιβαλλοντικής ισορροπίας, της προστασίας της οικολογικής ευαισθησίας και εγρήγορσης, το μεγάλο ζήτημα των χωροθετήσεων της ολυμπιακής υποδομής και των περιβαλλοντικών επιπτώσεων της. Πιστεύουμε ότι ο καλύτερος δυνατός σχεδιασμός και η πραγματοποίηση των επιμέρους έργων δεν μπορεί να επιλύσει στην ολότητα του το πρόβλημα.

Αυτή η ολότητα δημιουργεί μεγάλες επιβαρύνσεις στους χώρους της Αττικής και ειδικότερα στο λεκανοπέδιο της Αθήνας, που είναι ήδη εξαιρετικά επιβαρρυμένη από την πληθυσμιακή πυκνότητα, καθώς επίσης και από διάφορες βιομηχανικές κατασκευαστικές και κυκλοφοριακές δραστηριότητες.

Οι αρχικές μας αντιρρήσεις βασιζόντουσαν σε μεγάλο βαθμό σε αυτό το στοιχείο. Ομως η διοργάνωση της Ολυμπιάδας αποφασίστηκε και μάλιστα με την συναίνεση ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων. Το δικό μας χρέος από εκείνη την ώρα και μετά είναι, μαζί με τις οικολογικές οργανώσεις και τα κινήματα πολιτών να συμβάλλουμε στην ελαχιστοποίηση των αρνητικών επιπτώσεων και επιβαρύνσεων.

Δεν θα υπηρετήσουμε την λογική μιας καλλωπιστικής Ολυμπιάδας που δήθεν θα αποβεί προς όφελος του περιβάλλοντος και δεν θα παραιτηθούμε από την κριτική των κάθε είδους εξωραϊστικών ψευδαισθήσεων που είναι σίγουρο ότι θα κυκλοφορήσουν και στο άμεσο μέλλον.

Για τα επιμέρους ολυμπιακά έργα, θα επιμείνουμε στην ανάγκη τήρησης του ρυθμιστικού σχεδίου της Αθήνας του '85, θα αντιταχθούμε ιδιαίτερα με λογικές οι οποίες οδηγούν σε κατασκευές σαν το κωπηλατοδρόμιο στο Σχοινιά, θα διεκδικήσουμε την ήπια διαχείριση του παραλιακού χώρου του Σαρωνικού, την διατήρηση κατά το δυνατόν της φυσικότητας του τοπίου, τον περιορισμό της παράκτιας δόμησης και την ανάδειξη των εκβολών του Ιλισσού.

Γνωρίζουμε ότι ο αγώνας μας είναι δύσκολος απέναντι σε κυρίαρχες αντιλήψεις που ενεργοποιούνται και θέλουν να δώσουν δείγματα καλής συμπεριφοράς, ενώ την ίδια στιγμή δείχνουν προκλητική αδιαφορία για τις εναλλακτικές προτάσεις χωροθέτησης εκ μέρους επιστημόνων και πολιτών.

Το τρίτο και ίσως ακόμα μεγαλύτερο ζήτημα, απ' όσα θέτει η Ολυμπιάδα, είναι αυτό που αφορά τις πολιτιστικές της συνέπειες, το είδος του θεάματος που προσφέρει. Εμείς αντιτασσόμαστε στον θηριώδη και χημειοκίνητο πρωταθλητισμό. Στον πρωταθλητισμό που αποβαίνει πολλές φορές σε βάρος των ανθρώπων με ειδικά σωματικά προσόντα.

Υποστηρίζουμε την ανάπτυξη ενός κινήματος σωματικής αγωγής προς όφελος της ολότητας της κοινωνίας και δεν συμπλέουμε με αυτούς που θυσιάζουν τον μαζικό αθλητισμό προς όφελος του πρωταθλητισμού.

Στα πλαίσια αυτής της λογικής αντιτασσόμαστε σε λογικές αθλητοπατερισμού και παραγοντισμού που καλλιεργούν μάλλον τις δημόσιες σχέσεις ορισμένων και όχι τα συμφέροντα της αθλούμενης νεολαίας.

Αθλητισμός και πρωταθλητισμός πρέπει να είναι συμβατοί με το περιβάλλον και τον πολιτισμό, όπως επίσης και με τις κοινωνικές αξίες της δημοκρατίας.

Επομένως και ο εκδημοκρατισμός του σημερινού Ολυμπιακού Κινήματος, η θέσπιση διαφανών και δημοκρατικών διαδικασιών για την εκλογή της ΔΟΕ και της ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, εντάσσονται μέσα στους σκοπούς μας.

Ζητάμε Ολυμπιακούς Αγώνες με αισθητική, με πολιτιστική ποιότητα, με δημοκρατική διαφανή διαχείριση, με ευαισθησία και στα αιτήματα των μη ανεπτυγμένων χωρών, για διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων, όπως ακριβώς και για την περίπτωση των μικρότερης σημασίας διοργανώσεων. Ετσι και για το κορυφαίο αθλητικό γεγονός της υφηλίου, προτείνουμε νέο ήθος.

Η Επιτροπή Διεκδίκησης με όσα περιελάμβανε στο κεφάλαιο για τον πολιτισμό και την ιστορία, είχε συγκεντρώσει τότε την γενική αναγνώριση σε επίπεδο εκτίμησης. Η πρόταση ανέπτυσσε ένα τετραετές πρόγραμμα σε όλη την Ελλάδα με έναρξη την 1.1.2001, με το οποίο πρόγραμμα οι πολιτιστικές δραστηριότητες έβαζαν όλη την κοινωνία και όλη την Ελλάδα στον ρυθμό της προετοιμασίας και αναδείκνυαν όλα τα ιστορικά και πολιτισμικά στοιχεία που είναι απαραίτητα για την φυσιογνωμία των Ολυμπιακών Αγώνων. Πρώτα και κύρια με τα σχολεία και με την ενίσχυση του σχολικού αθλητισμού, αλλά και της ενημέρωσης των μαθητών.

1.1.2001 έπρεπε να αρχίσει αυτό το πρόγραμμα. Δεν υπάρχει σχέδιο, 1.1. έπρεπε επίσης να έχει ενεργοποιηθεί σε επίπεδο συγκεκριμένων εφαρμογών αυτό το σχέδιο. Αντιλαμβάνεστε ότι θα χαθεί και άλλος επιπρόσθετος χρόνος σε ένα κρίσιμο τομέα.

Τέλος η επιτυχία των Ολυμπιακών Αγώνων κρίνεται και από τον χαρακτήρα βεβαίως που θα δώσουμε και από το τι θα αφήσουν για μεταολυμπιακή χρήση προς χάριν του κοινωνικού συνόλου. Κρίνονται και από τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Κρίνονται βεβαίως και από την επιτυχία που θα έχουν αυτοί οι αγώνες. Αν θα έρθει κόσμος, αν θα πάει κόσμος, αν θα γεμίζουν τα στάδια.

Για να γεμίσουν τα στάδια χρειάζονται επιτυχίες αθλητικές λέγεται στους αθλητικούς χώρους. Για να υπάρξουν αθλητικές επιτυχίες χρειάζεται ενεργοποίηση όλου του αθλητικού κόσμου. Με τις Αθλητικές Ομοσπονδίες δεν υπάρχει καμία συνεργασία και κανένα αντίστοιχο επιχειρησιακό σχέδιο. Μόλις πριν από μήνες επελέγη ο Γενικός Διευθυντής Αθλημάτων και από τους 28 διευθυντές έχουν επιλεγεί οι 15 μέχρι σήμερα, αν δεν απατώμαι. Καθυστέρηση επίσης εδώ σ' αυτόν τον κρίσιμο τομέα είναι δραματική.

Εαν λοιπόν αυτά τα μεγάλα ελλείμματα σήμερα σχεδιασμού και προετοιμασίας δεν αντιμετωπιστούν με διαφορετικό τρόπο, οι επιπτώσεις θα είναι δυσβάσταχτες.

Εάν οι μεγάλες αυτές αποκλίσεις από τον πραγματικό χαρακτήρα που πρέπει να έχουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες και την περιβαλλοντική ισορροπία που πρέπει να εξασφαλίζουν, δεν αντιμετωπιστούν με διαφορετικό τρόπο, τότε και η Αθήνα θα στρεβλωθεί περισσότερο και το περιβάλλον θα παραμορφωθεί εντονότερα και τελικά μετά από την διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων θα κάνουμε αρνητικούς ισολογισμούς και κάτι τέτοιοι δεν το αντέχει η χώρα μας.

Με αυτές τις σκέψεις, εμείς κάνουμε σήμερα αυτή την ημερίδα, θέλουμε να ευχαριστήσουμε και τους εκπροσώπους της πολιτείας και τον εκπρόσωπο, τον Γενικό Διευθυντή, τον Διευθύνοντα Σύμβουλο του 2004 και τον Γενικό Γραμματέα των Ολυμπιακών Αγώνων και τον Υφυπουργό τον κ.Φλωρίδη που είναι εδώ, τους εκπροσώπους των κομμάτων που είναι εδώ της τοπικής αυτοδιοίκησης και τους αθλητικούς παράγοντες, τους εκπροσώπους των Ομοσπονδιών και τους γνώστες των θεμάτων που είναι εδώ.

Να τελειώσω επισημαίνοντας ότι για μας αυτή η συζήτηση σήμερα, αυτός ο κοινός προβληματισμός έχει και μια πρόσθετη αξία και θέλω να εξομολογηθώ την ιδιοτέλεια μας.

Την Τετάρτη έχουμε στην Βουλή προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση και θέλουμε να τοποθετηθούμε από την πλευρά του Συνασπισμού, αφού έχουμε κάνει αυτή την ανταλλαγή απόψεων, γιατί έτσι εμείς αντιλαμβανόμαστε τον ανοιχτό, κοινωνικό και πολιτικό διάλογο γύρω από τόσο σοβαρά ζητήματα που κρίνουν πολλά κρίσιμα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και της ελληνικής πολιτείας για την επόμενη 10ετία.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

**********************************************************************

Ομιλία του Προέδρου του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου στην προ Ημερησίας Διάταξης συζήτηση στη Βουλή με θέμα:

Η πορεία της προετοιμασίας διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 (16 Ιανουαρίου 2002)

Θα ήθελα να καταθέσω τις προτάσεις και τις εκτιμήσεις του Συνασπισμού με ένα αίσθημα συνέπειας. Να θυμίσω ότι ο Συνασπισμός ήταν το μόνο κόμμα που έλεγε ότι δεν πρέπει να εντάξουμε ως προτεραιότητα στην Ελλάδα του 2000 - 2004 τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Γιατί άλλες ήταν οι πιεστικές ανάγκες της συγκυρίας, της κοινωνίας, της χώρας. Όταν ανατέθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες είπαμε να σταματήσουν οι εορτές και τα πανηγύρια, τα εύκολα λόγια για τη νέα "μεγάλη ιδέα"του έθνους και να αντιληφθούν όλοι ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη οικονομική και πολιτική επιχείρηση που έχει αναλάβει ποτέ να διεξαγάγει η χώρα μας. Κι ότι θα έπρεπε όλοι να φροντίσουν ώστε να μη μεγιστοποιηθεί το κόστος. Το οικονομικό, το κοινωνικό, το πολεοδομικό, το περιβαλλοντικό κόστος. Σήμερα με κάποια αίσθηση πικρής δυσφορίας βλέπω ορισμένους από εκείνους που λέγανε τότε "αμάν να μην μπλέξουμε σε αυτήν τη μεγάλη επιχείρηση", τώρα να είναι σημαιοφόροι. Σημαιοφόροι ενός άκρατου ιδεαλισμού. Και ούτε λίγο ούτε πολύ να λέγονται με πολύ μεγάλη ευκολία απόψεις οι οποίες και αισθητικά είναι αποκρουστικές. Θα έλεγα στον κ. Πρωθυπουργό που τον άκουσα εδώ να λέει μετά την υιοθέτηση της άποψης περί νέας μεγάλης ιδέας, να λέει ότι είναι ένα σύγχρονο όχι της Ελλάδας του 2004, να συγκρατήσει όσους εκ των συνεργατών του, συμβούλων, διακατέχονται από παράκρουση ιδεαλιστικής ρητορείας και να αυτοσυγκρατηθεί και ο ίδιος γιατί αυτά δεν μπορεί να λέγονται. Ώστε λοιπόν θα διαπαιδαγωγήσουμε τη νεολαία και την κοινωνία του 2002, του 2004, του 2010 ότι το νέο μεγάλο όχι της χώρας είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Είναι μία επιχείρηση που πρέπει να πετύχει για να μην πληρώσουμε τα σπασμένα. Και είναι μία δυνατότητα που πρέπει να την αξιοποιήσουμε για να προβάλλουμε κάποια από τα συμφέροντα της χώρας.

Γιατί δεν μιλάμε τη γλώσσα της αλήθειας; Κύριε Πρωθυπουργέ, επειδή λέγονται, πραγματικά, ρητορείες αντιαισθητικές και επιτρέψτε μου να πω, αφιλοσόφητες, ας υπάρξει κάποιος συγκρατημός.

Ακουσα τον κ. Πρωθυπουργό να λέει ότι σήμερα είμαστε η Ελλάδα του Ευρό και δεν είμαστε η Ελλάδα της ακινησίας και δεν είμαστε η Ελλάδα της μιζέριας. Κανείς δεν θέλει να είμαστε η Ελλάδα της ακινησίας, κανείς δεν θέλει να είμαστε η Ελλάδα της μιζέριας.

Καλό το Ευρό αλλά ως εργαλείο. Για την ακόμα καλύτερη πραγματική σύγκλιση.

Καλό το Ευρό αλλά ως ένα βήμα για να προχωρήσουμε στην πολιτική ενοποίηση και τις δημοκρατικές διαδικασίες για μια κοινωνική και οικολογική Ευρώπη.

Κύριε Πρωθυπουργέ, το Ευρό είναι εργαλείο για την πραγματική σύγκλιση. Δεν είναι εικόνισμα για να το προσκυνάμε. Δεν είναι νόμισμα για να το επιδεικνύουμε και για να ηχεί τον κούφιο ήχο που ηχεί. Για να μην ξαναγυρίσουμε στου Σεφέρη το "δεν έχουμε ποτάμια, δεν έχουμε πηγάδια, δεν έχουμε πηγές, μονάχα στέρνες" έχουμε που ηχούν και που τις προσκυνάμε. Και κάτι ακόμα. Είπε ο κ. Πρωθυπουργός εθνική υπόθεση. Είναι αυτονόητο ότι είναι εθνική υπόθεση. Αυτονόητο ότι είναι εθνική προτεραιότητα η επιτυχία. Είναι στόχος η επιτυχία και πρέπει πράγματι να επιδιωχθεί

Εθνική υπόθεση είναι η διαφύλαξη του δημοσίων αγαθών και των δημοσίων συμφερόντων για να μην ακρωτηριαστούν υπό την πίεση των Ολυμπιακών Αγώνων.

Εθνική υπόθεση είναι η διαμόρφωση αντιπολοτικού κλίματος και στη δημόσια ζωή και στην κοινωνία.

Εθνική υπόθεση είναι η σωστή ιεράρχηση των προτεραιοτήτων. Δεν είναι πάση θυσία να πετύχουν οι Ολυμπιακοί αγώνες κι από 'κει και πέρα ερρέτω η κοινωνία, ερρέτω το περιβάλλον, ερρέτω ο πολιτισμός. Το λέω αυτό γιατί και η τελευταία αποστροφή της πρωθυπουργικής ομιλίας στην οποία θέλω να αναφερθώ εισαγωγικά με ενόχλησε. Και το δηλώνω ευθέως. Δεν χρειάζονται κε Πρωθυπουργέ ωραιολογίες και περιτυλίγματα σ' αυτές τις διαπιστώσεις. Ώστε λοιπόν απέναντι στις επικίνδυνες πράγματι θεωρίες του πολέμου των πολιτισμών εμείς από θέση υπεροχής, ιδεολογικής, κοινωνικής και αισθητικής, αντιπαρατάσσουμε την επικράτεια πολιτισμού. Αντιπαρατάσσουμε το σόφισμα και το ιδεολόγημα του πολιτισμού των πολιτισμών. Ποια επικράτεια πολιτισμού και ποιος φαντάζεται τον εαυτό του ηγεμόνα σ' αυτήν την επικράτεια πολιτισμού; Αυτή είναι η πολυπολιτισμική κοινωνία του 21ου αιώνα; Οι ηγεμόνες της επικράτειας πολιτισμού; Εμείς θα δείξουμε σε όλους ότι έχουμε τον έναν πολιτισμό; Λέγονται λοιπόν με πολύ μεγάλη ευκολία πράγματα τα οποία θα σας παρακαλούσα για λόγους ιστορικής ευθύνης και απέναντι στην κοινωνία και απέναντι στο πιο πραγματικό περιεχόμενο ζωής που έχουν αυτοί οι όροι, να μην λέγονται.

Μιλάμε σήμερα για τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004, ενώ έχουν περάσει τέσσερα και πλέον χρόνια μετά την ανάθεση της διεξαγωγής τους, τον Αύγουστο του 1997 και ενώ βρισκόμαστε περίπου δυόμισι χρόνια από τη διεξαγωγή τους, μόλις ένα χρόνο απέχουμε από το όριο δοκιμών για τους αγώνες σε ανοιχτό χώρο και μόλις διακόσιες και κάποιες ημέρες από τον πρώτο δοκιμαστικό αγώνα. Για να συνεννοούμαστε από πλευράς πραγματικών χρονικών περιθωρίων.

Η καθυστέρηση είναι τρομακτική, και με τίποτα δεν διασκεδάζεται.

Η απώλεια χρόνου είναι αυτοτελές κόστος, που δεν αναπληρώνεται με το "γιουρούσι της τελευταίας στιγμής", το οποίο προς δόξα της ευγενούς τύφλωσης του πολιτικού μας συστήματος εξακολουθεί να παραμένει ως μία από τις σταθερές πολιτικές αρετές. Όλοι λοιπόν τώρα σ' ένα γιουρούσι για να προλάβουμε.

Η απώλεια χρόνου, ως αυτοτελές κόστος επιβαρύνει όλους τους τομείς, τόσο από πλευράς προϋπολογισμού όσο και από πλευράς φυσιογνωμίας και περιεχομένου των Ολυμπιακών Αγώνων.

Η καθυστέρηση στην προετοιμασία και κυρίως στην παράδοση των έργων συμπαρασύρει και τους δοκιμαστικούς αγώνες (test events), που έχουν συσσωρευτεί στα τέλη του 2003 αρχές του 2004. Σε αυτήν την περίοδο που συσσωρεύονται όλα αυτά που δεν έγιναν στην προηγούμενο περίοδο των τεσσερσήμισι χρόνων, γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι θα υπάρξουν μεγάλες πιέσεις στο δημόσιο βίο της χώρας τόσο από τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές όσο και από την Ελληνική Προεδρεία, Ευρωπαϊκή Προεδρία, κι αυτά είναι δύο γεγονότα που κάθε άλλο παρά θα επιταχύνουν όσα σήμερα βραδυπορούν ή όσα σήμερα κινούνται στον αέρα, χωρίς να πατάνε στο έδαφος, είναι γεγονότα που εξ αντικειμένου θα δημιουργήσουν και πρόσθετους περισπασμούς. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν κινούμαστε με την άνεση χρόνου. Και δεν κινούμαστε ανεξαρτήτως πιέσεων. Εσωτερικών πιέσεων από τις εκκρεμότητες του πολιτικού μας συστήματος.

Όταν ανατέθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, μέσα σε γενική ευφορία στην οποία δεν συμμετείχαμε μόνον εμείς και μας δείχνανε ως τους κακούς του χωριού, τους μίζερους που είμαστε στη γωνία, μέσα σε μία ατμόσφαιρα δημαγωγικής ασυναρτησίας, άρχισαν τότε και λέγανε "ιστορικό στοίχημα", "μεγάλη καινούργια ιδέα", "έχουμε όλον τον καιρό μπροστά της", "ο χρόνος είναι δικός μας". Τώρα ο χρόνος είναι εχθρός μας, ο καιρός περνάει και μας κυνηγά.

Ρωτάει ο πολίτης. Ποιος φταίει;

Ποιος θα πληρώσει τα σπασμένα από πλευράς κόστους που μεγαλώνει, από πλευράς προϋπολογισμού που ολοένα τραβάει την ανηφόρα; Από πλευράς δυσμενών περιβαλλοντικών επιπτώσεων που συσσωρεύονται , επιβαρύνοντας ακόμα περισσότερο τη δύσκολη και κουραστική Αθήνα; Αλλά κοντά στην τρομακτική απώλεια χρόνου η έλλειψη συντονισμού είναι διαλυτική.

Αν σήμερα ρωτήσεις σοβαρά κι υπεύθυνα "ποιος είναι υπεύθυνος για την τελική απόφαση" δεν θα βρεις συγκεκριμένη απάντηση με όρους διοίκησης και επιχειρησιακής ευθύνης, για το συνολικό εγχείρημα. Επιστέγασμα όλης αυτής της ασυναρτησίας ήταν η επιλογή για τους εφτά συναρμόδιους υφυπουργούς, επιλογή που δημιούργησε πρόσθετα προβλήματα και δεν έλυσε κανένα από όσα είχαν προηγουμένως δημιουργηθεί. Και την ώρα που ο κ. Πρωθυπουργός έλεγε ότι αυτή η επιλογή είναι σωτήρια, ένας άλλος πρωθυπουργός έβγαινε και έλεγε "θυμίζει το τίμιο ξύλο που το κόβεις σε κομμάτια για να σώζονται περισσότεροι". Αυτή είναι πια η έλλειψη αξιοπιστίας των χειρισμών που γίνονται.

Τι περίμενε κανένας, όταν έχει μπροστά του τη μεγαλύτερη οικονομική επιχείρηση που ανέλαβε ποτέ το Ελληνικό Κράτος; Όταν έχει απέναντί του τη ΔΟΕ, με δομές, εμπειρία, στελέχωση και μηχανισμούς συμφερόντων, που υπερτερούν των δεδομένων τ ης Ελληνικής Πολιτείας;

Περίμενε πρώτο και κύριο να ενισχυθεί η διαφάνεια και η αποτελεσματικότητα, να μειωθεί το φαινόμενο των παράπλευρων μεθοδεύσεων, να εκσυγχρονιστεί το δαιδαλώδες διοικητικό σύστημα, να επιταχυνθεί η προσέλκυση επενδύσεων, να εμπνέεται προς τα έξω εμπιστοσύνη αξιοπιστίας και ωφελιμότητας, για το σύνολο των τομέων του δημοσίου βίου, για το σύνολο των περιοχών, για το σύνολο των πολιτών. Θα περίμενε ακόμα ο καθένας να επισπευστούν υποδομές και να ενισχυθούν δράσεις σε τομείς άυλων προϊόντων, τηλεπικοινωνιών, πολυμέσων, νέων τεχνολογιών, λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος, σε τομείς, δηλαδή, που χρειάζεται η εξασφάλιση προοπτικής. Μακρόχρονης προοπτικής και μεταολυμπιακών χρήσεων.

Αντί όμως για την απλούστευση, τη διαφάνεια και την αποτελεσματικότητα του διοικητικού και πολιτικού σχήματος, οδηγηθήκαμε σε πρόσθετες στρεβλώσεις, ανταγωνισμούς, επικαλύψεις, αδράνειες, αγκυλώσεις..

Δεν υπάρχει εικόνα και συνείδηση πολιτικής συλλογικότητας στη διεύθυνση αυτού του μεγάλου επιχειρησιακού έργου. Δεν φτιάχτηκε και δεν εμπνεύστηκε, το αίσθημα της συλλογικής διευθυντικής δουλειάς κι ευθύνης.

Δεν είναι λίγοι οι κυβερνητικοί παράγοντες, που βλέπουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες ως προέκταση του πολιτικού τους γραφείου.

Και είναι πολλοί εκείνοι που το μόνο προς το οποίο έχουν στραμμένα τα βλέμματά τους είναι η πλάτη τους, για να αποφύγουν κάποιο πισώπλατο μαχαίρωμα. Το μόνο το οποίο έχουν προσηλωμένη την προσοχή τους είναι η άκρη των ποδιών τους, για να μην πατήσουν κανένα σάπιο σανίδι, για να μην περδικλωθούν σε κάποια παγίδα που τους έχουν στήσει. Αυτό δυστυχώς συμβαίνει. Αυτό βιώνει ο καθένας από την πολιτική πραγματικότητα του τόπου.

Η απώλεια χρόνου, η έλλειψη συντονισμού, η απουσία πολιτικής συλλογικότητας, η μη εξασφάλιση διαφάνειας κι αποτελεσματικότητας, μεγαλώνουν τις παράπλευρες μεθοδεύσεις των διαπλεκομένων συμφερόντων, που πιέζουν για να παρακαμφθεί η νομιμότητα με το επιχείρημα να μη χαθεί κι άλλος χρόνος.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο υπάρχει ανησυχητική αβεβαιότητα για το συνολικό κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων. Ένα κόστος που είναι ήδη εκτός ελέγχου - ένα κόστος που ακολουθεί, "τυχαία διαδρομή", για να δανειστώ τον πρόσφορο όρο από την οικονομετρία, και ξέρετε τι σημαίνει ο όρος και επιστημονικά και επιχειρηματικά. Τυχαία διαδρομή με απρόβλεπτη κατάληξη. Ξεκίνησε από εκτιμήσεις για μερικές εκατοντάδες δις, ξεπέρασε την αρχική αναγγελία του 1,2 τρις και ήδη προβλέπεται μέχρι τέλους να απαιτηθούν από το δημόσιο κορβανά κοντά στα τρία τρις. Χωρίς, βεβαίως, να μιλάμε για τον Προϋπολογισμός του 2004. Ο Προϋπολογισμός του ΑΘΗΝΑ 2004 είναι άλλο πράγμα. Από πού θα βρεθεί αυτό το τεράστιο ποσό; Από δανεισμό; Από τον Εθνικό Προϋπολογισμό; Πρέπει να το πείτε. Να οριστικοποιήσετε τον προϋπολογισμό και να το πείτε. Και κε Πρωθυπουργέ, κύριοι Υπουργοί όχι τα γνωστά διαχειριστικά τεχνάσματα. Οι γνωστές ευχέρειες να μειώνουμε δήθεν το συνολικό κόστος αποχαρακτηρίζοντας κάποια έργα από Ολυμπιακά σε Εθνικά. Αυτά που έχουν εξαγγελθεί, επιτέλους επιβάλλεται δύομισι χρόνια πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες να έχουν έναν οριστικοποιημένο προϋπολογισμό. Γιατί και χθες στη συζήτηση που κάνατε αυτό επιχειρήσατε. Να αποχαρακτηρίσετε κάποια για να μη φουντώσει ο προϋπολογισμός. Να μην πορεύεται προς τα πάνω ασυγκράτητος. Να θυμίσω τώρα πόσα ηχηρά και πανηγυρικά περιέβαλλαν την εμφάνιση του κ. Καλατράβα. Να θυμίσω πόσα οχληρά και δυσάρεστα σήμερα ανακοινώνονται.

Είναι ήδη φανερό ότι κρίσιμοι τομείς της οικονομία και της κοινωνίας αλλά και η περιφέρεια, θα σηκώσουν το βάρος στην πιο κρίσιμη περίοδο για τις ανάγκες της πραγματικής σύγκλισης.

Κατά 200% σχεδόν αυξάνονται τα κονδύλια για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, το 2002, και το 25% περίπου των δημοσίων επενδύσεων πηγαίνει για να καλύψει το μεγάλο κόστος.

Αυτό δεν "εκσυγχρονιστικός σχεδιασμός" αλλά παραδοσιακό σύμπτωμα κακοδιαχείρισης και πολιτικού αποπροσανατολισμού.

Σε περίοδο, που πρέπει να καλυφθούν ανελαστικές πιέσεις πραγματικής σύγκλισης, για να καλυφθεί το κόστος των Ολυμπιακών που είναι ανεξέλεγκτο, μειώνονται κατά 6% οι δαπάνες για τα δάση, κατά 15% για τις υποδομές άρδευσης στη Γεωργία, κατά 16% για τη βιοτεχνία και βιομηχανία, 43% για τη ύδρευση και αποχέτευση και τα αντιπλημμυρικά έργα, κατά 40% για την έρευνα και τεχνολογία, κατά 22% για τον Τουρισμό, κατά 10% για τις αστικές αναπλάσεις και την προστασία του αστικού περιβάλλοντος, δηλαδή της ποιότητας ζωής στην καθημερινότητα των πολιτών όλης της Χώρας. Από τον προϋπολογισμό σας, από την εισηγητική σας έκθεση. Από τους πίνακες που συζητήσαμε εδώ στη Βουλή.

Μια από τις φανερές αρρώστιες του κυβερνητισμού που κυριαρχεί είναι να ρητορεύει εκσυγχρονιστικά αλλά να ενεργεί με τα παραδοσιακά στερεότυπα.

Από την πλευρά μου, από την πλευρά του ΣΥΝ εγκαίρως, με διορατική ανησυχία σας τονίζαμε: Είναι μεγάλη επιχείρηση αυτή η υπόθεση. Δεν μπορούν οι υφιστάμενες δομές με τις παραδοσιακές λειτουργίες να αντέξουν τις πιέσεις και τους ανταγωνισμούς συμφερόντων, χρειάζονται διαφορετικού τύπου σχεδιασμοί και κυβερνητικά σχήματα.

Ξεκινήσατε, με άλλη αντίληψη. Μέχρι του σημείου να ακούγεται η βαρύγδουπη διακήρυξη ρέκτη Υπουργού ότι "οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι το πιο συγκροτημένο σχέδιο πραγματικού εκσυγχρονισμού της χώρας, των υποδομών, των λειτουργιών και των νοοτροπίας της."

Για να φθάσουμε στην πραγματικότητα της αντίστροφης εικόνας.

Υποτάξατε τις προτεραιότητες της χώρας στις ανάγκες των Ολυμπιακών Αγώνων. Δεν βάλατε τους Ολυμπιακούς Αγώνες κάτω από τις ανάγκες της κοινωνίας και της Οικονομίας. Συνδέσατε την ανάπτυξη της χώρας και την τύχη της, την πορεία της και τη μορφή της, με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Κι αυτό είναι ολέθριο. Γιατί τώρα λέτε τι να κάνουμε, κι έτσι γλιστρώντας στο πιο κάτω σκαλί βλέπετε πια τους Ολυμπιακούς Αγώνες και ως προεκλογικό σας χαρτί, εν όψει των εκλογών του 2003. Αντί για οράματα μεγάλης ιδέας μιλάτε για λύσεις εθνικής ανάγκης, αντί για ευκαιρίες, μιλάτε πια για προβλήματα. Έτσι βγήκαν στο κλαρί, επιτρέψτε μου την έκφραση, και διάφοροι "ντερμπεντέρηδες" διαλαλητές της κυβερνητικής επικοινωνιακής προπαγάνδας να φωνάζουν το νέο εκσυγχρονιστικό κήρυγμα: "Και τώρα; Η μοναδική λύση είναι η επιτυχία των Ολυμπιακών Αγώνων και για την επιτυχία αυτών των Ολυμπιακών Αγώνων πρέπει να παραμεριστούν τα πάντα για την επίτευξη αυτής της επιτυχίας, - άλλος νεολογισμός - ένας λελογισμένος φυσικά παραμερισμός, όλων των άλλων προτεραιοτήτων. Να πάνε κατά διαόλου τα αρχαία, το περιβάλλον, τα τοπικά συμφέροντα, μερικές νόμιμες διαδικασίες και τόσα συμφέροντα; Ως ένα σημείο να πάνε … !" Αναφέρομαι σε δημοσίευμα στην εφημερίδα στο ΒΗΜΑ. Εγώ σας λέω κύριε Πρωθυπουργέ να μην πάνε κατά διαόλου. Αυτό είναι εθνική υπόθεση. Το κλίμα που διαμορφώνεται με την πολιτική σας οδηγεί σ' αυτήν την ιστορία. Ετσι δηλαδή αποκαλύπτεται για μια ακόμή φορά ο πραγματικός πυρήνας της εκσυγχρονιστικής σας πολιτικής. Το δόγμα τι να κάνουμε δεν γίνεται αλλιώς.

Μέχρι σήμερα κύριε Πρωθυπουργέ ένα άλλο παλαιοκομματικό στερεότυπο κυριαρχεί στη λογική και τη στάση σας: "Όλα βαίνουν καλώς, όλα είναι υπό έλεγχο, όλα προχωράνε. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Μόλις το Νοέμβριο χωρίς έλεγχο".

Είναι άλλη πολιτική αρετή του εκσυγχρονισμού σας "να κρύβετε τα προβλήματα, ακόμα κι όταν χρειάζεστε βοήθεια για να τα μετρήσετε".

Μόλις το Νοέμβριου σε συνέντευξή του στο εξωτερικό ο κ. Οσβαλντ δήλωνε ότι "έχει πολύ μεγάλη ανησυχία για τον τρόπο που προχωρούν οι προετοιμασίες για τους Ολυμπιακούς".

Κοινός τόπος πλέον όλων είναι η διαπίστωση ότι είναι αδύνατη η ολοκλήρωση μίας σειράς σχεδιασμών. Είναι δεδομένο ότι κάποια έργα δεν θα γίνουν, στη θέση τους θα προωθηθούν λύσεις ανάγκης, χωρίς προοπτική μεταολυμπιακών χρήσεων.

Μαζί με αυτήν την εικόνα της προβληματικής προετοιμασίας, όσο πλησιάζουμε στη διεξαγωγή η τρομοκρατία χρησιμοποιείται πλέον ανοιχτά και απροσχημάτιστα, για να αμφισβητηθεί η χώρα, να τελεί υπό διαρκή πίεση, να ενοχοποιείται για να προωθούνται διάφορα συμφέροντα.

Ο πολίτης του κόσμου βομβαρδίζεται από την αρνητική εικόνα των ανολοκλήρωτων έργων, των διεθνών πιέσεων, της ενοχοποίησης για την τρομοκρατία.

Δυόμισι χρόνια πριν από την έναρξη, ένα χρόνο πριν τα test events, ακόμα δεν έχει υλοποιηθεί σχέδιο για τη διεθνή εικόνα και τα μηνύματα που θέλει να περάσει η Κυβέρνησή σας διεθνώς. Τώρα το κάνουν. Τώρα γράφεται και ακούγεται η αναζήτηση αυτού του σχεδίου από τον κ. Χυτήρη.

Ας κάνει κάποιος έναν απολογισμό "Πόσες είναι οι αρνητικές και πόσες οι θετικές αναφορές της Ελλάδας διεθνώς για την Ολυμπιάδα;"

Υπάρχει έστω και ένα τρίλεπτο σε διεθνή μέσα, για την προβάλλεται το μήνυμα και το περιεχόμενο της Ελλάδας και να αντικρούονται οι αρνητικές εικόνες; Όχι βεβαίως.

Παρά τις διακηρύξεις γι' απόλυτο σεβασμό στο περιβάλλον, παρά τις αναφορές της ΔΟΕ ότι το περιβάλλον αποτελεί "τον τρίτο πυλώνα του Ολυμπισμού" η προώθηση λύσεων συμφερόντων, λύσεων ανάγκης με τις εκ των ενόντων διαδικασίες οδηγεί σε αλλαγή χρήσεων γης, οικοπεδοποίηση δασικών εκτάσεων, ρευστοποίηση δημοσίων αγαθών, εκμετάλλευση της παραλίας και άλλων πολλών συλλογικών αγαθών του δημοσίου πλούτου.

Δυστυχώς και κατά την ψήφιση του νέου συντάγματος και σε μέρος της νομολογίας των αστικών και διοικητικών δικαστηρίων συντελέστηκε μια βασική αλλοίωση πολιτικής θεωρίας και ιδεολογικής φυσιογνωμίας του μοντέλου διακυβέρνησης κι ανάπτυξης της χώρας.

Η διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων αναγορεύεται σε δημόσιο συμφέρον υπέρτερο έναντι των οικολογικών αγαθών και δικαιωμάτων.

Σήμερα όλα τα μέτωπα είναι ανοιχτά στην κοινωνική συνείδηση και την πολιτική πραγματικότητα, από το Σχοινιά, μέχρι τη Μορφοκλησιά, από το στάδιο Καραϊσκάκη και τις ορέξεις που έχουν αναπτυχθεί εκεί μέχρι τα δισεκατομμύρια του Καλατράβα στο Ολυμπιακό Στάδιο, για την αναμόρφωσή του, από το Φάληρο μέχρι το Μαρούσι, από το Ελληνικό μέχρι τους ελεύθερους χώρους της υπόλοιπης Αθήνας, από την παραλία μέχρι τις δασικές εκτάσεις, από τη μεταφορά του Ιπποδρόμου μέχρι το κέντρο Ιστιοπλοΐας, από την κερδοσκοπία στις χρήσεις γης μέχρι την παραπέρα ενίσχυση κυκλοφορίας ιδιωτικής χρήσης μέσων αντί για την προώθηση μέσων σταθερής τροχιάς, τραμ, επέκτασης του μετρό, προ περιαστιακού σιδηροδρόμου.

Είπε ο κ. Πρωθυπουργός τίποτα δεν έγινε και δεν θα γίνει με αναθέσεις.

Κι όμως οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 θα είναι οι μοναδικοί στους οποίους δεν έγινε ένας διεθνής ή εθνικός αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για τη φυσιογνωμία των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, των έργων και των παρεμβάσεων.

Ανατέθηκε χωρίς διαγωνισμό η αρχιτεκτονική μελέτη για την αναμόρφωση του ΟΑΚΑ και τη διασύνδεση με την Αττική οδό και το νέο σταθμό ύψους 4 δις.

Είναι ανάθεση εκτός νομιμότητας, που εάν προσβληθεί θα ακυρωθεί.

Μήπως κ. Πρωθυπουργέ η ιστορία του κ. Καλατράβα δεν είναι εκτός των άλλων και αντιπροσωπευτικό δείγμα του σημερινού αρχιτεκτονικού δυναμικού της σύγχρονης Ελλάδας, το σημερινό αρχιτεκτονικό δυναμικό της Ελλάδας αξιοποιείται; Μήπως είναι ένα πρόσθετο δείγμα ότι δεν αξιοποιείται το δημιουργικό μίγμα παραδοσιακών και νεωτερικών στοιχείων της νεοελληνικής πραγματικότητας. Μιλάτε για ανάπλαση των πόλεων και αναμόρφωση στον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας.

Δυστυχώς η πραγματικότητα μιλάει διαφορετική γλώσσα και για την Αθήνα και για τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, το Ηράκλειο και το Βόλο.

Οι δήμοι έχουν αποκλειστεί. Θα κινητοποιηθούν για το ντεκόρ της τελευταίας στιγμής.

Η ιστορία αναμόρφωσης της Αθήνας θα περιοριστεί στο βάψιμο των προσόψεων των κτιρίων, των τηλεοπτικών διαδρομών, στη συμμόρφωση κάποιων πλατειών, στο φωτισμό και τα εικονικά εφέ.

Είναι χαρακτηριστικά τα όσα αντιμετωπίζουν οι παραλιακοί δήμοι, από το Φάληρο μέχρι και τη Βουλιαγμένη.

Είναι αποκαλυπτική η απόρριψη της πρότασης των Δήμων Χαλανδρίου, Ψυχικού, Φιλοθέης με τη στήριξη και της νομαρχίας, και η επιμονή στην επιλογή τους ενός κόμβου, που δεν έχει μακρόχρονη προοπτική.

Ο πολίτης με τη φιλοσοφία του δεν μιλάει για Αθήνα - πόλη Ολυμπιακή, αλλά για Βωβόπολη.

Είναι ανάγκη λοιπόν να επισημάνω ότι με ανοιχτά τα μέτωπα προς τις Ενώσεις πολιτών, τις Οικολογικές Οργανώσεις, τις Αυτοδιοικήσεις, με συνεχείς τροποποιήσεις και επεμβάσεις στα ρυθμιστικά σχέδια της Αθήνας και των Δήμων, πώς είναι δυνατόν να μπει στο μυαλό και την ψυχολογία της Ελλάδας το σλόγκαν "Ολυμπιακοί Αγώνες του μέτρου και του ανθρώπου". Δεν διαμορφώνεται κλίμα συμμετοχής. Απεναντίας ενοχλούνται όλο και περισσότερο. Πιστεύω ότι διαπράττεται σοβαρό λάθος όταν από τη μια μιλάτε για αγώνες όλων των Ελλήνων κι από την άλλη λοιδορείτε όσους έχουν ενστάσεις και αντιστάσεις, όσους έχουν ευαισθησίες και οράματα, όσους ενδιαφέρονται για της συνθήκες ζωής των σημερινών και των επόμενων γενεών την ώρα που εσείς επιτίθεστε στην αντιπολίτευση με λαϊκισμούς, την ώρα που υποτιμάται την κοινωνία με αυταρχισμούς, την ώρα που στο όνομα του κυβερνητικού πραγματισμού σας χάνετε διαρκώς από τον εαυτό σας.

Στα μάτια του κόσμου δεν έχει κερδίσει η προετοιμασία. Ο πολίτης δεν βλέπει καμιά μέχρι σήμερα εικόνα της διαφορετικότητας των Ελληνικών αγώνων. Γρανάζια συμφερόντων δουλεύουν, φέουδα φαραωνικών συγκροτημάτων διευρύνονται, κυβερνητικά και κομματικά μαλλιοτραβήγματα υπάρχουν. Αυτή τη στιγμή είναι αρνητική η δυναμική. Δεν είναι ευοίωνη η δυναμική. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Μόλις του 6% της κοινής γνώμης θεωρεί του Ολυμπιακούς Αγώνες ως πρώτιστη προτεραιότητα που από πλευράς ενδιαφέροντος τοποθετείται στη 10η σειρά στην κλίμακα των προβλημάτων του τόπου. Και μετά την 11η Σεπτεμβρίου κυριαρχεί η ανασφάλεια και η οικονομική ύφεση στον κόσμο. Αυτό αναπόφευκτα θα επιβαρύνει την κατάσταση και στη χώρα μας. Σε μια κοινωνία που ταλαιπωρείται από την ανεργία, τις περιφερειακές και οικονομικές ανισότητες, μια κοινωνία που ταλαιπωρείται από την έλλειψη ποιότητας ζωής, από τη διευρυνόμενη νέα φτώχεια, δεν μπορεί εύκολα να ενεργοποιηθεί και να κινητοποιηθεί για να συμμετάσχει σ' αυτά τα προγράμματα εθελοντισμού τα οποία έχετε εξαγγείλει. Ο εθελοντισμός δεν έχει καμιά σχέση με τις λίστες πελατειακών, ο εθελοντισμός δεν έχει καμία σχέση με τις καταγραφές των υπουργείων για το ποιες οργανώσεις μπορούν να κινητοποιήσουν. Ο εθελοντισμός δεν έχει καμιά σχέση με τη διανομή κρατικών κονδυλίων. Ο εθελοντισμός έχει σχέση με άλλη πολιτική για το μαζικό αθλητισμό, με άλλη πολιτική για τον αθλητισμό στα σχολεία, με άλλη πολιτική για τη σύνδεση αθλητισμού και Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ο εθελοντισμός είναι διεύρυνση της δημοκρατικής βάσης της κοινωνίας κι όχι διεύρυνση των μηχανισμών της κυβέρνησης και του κράτους.

Είπατε κε Πρωθυπουργέ ως νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά της πρότασης της Ελληνικής, την εκεχειρία και την Πολιτιστική Ολυμπιάδα. Το θέσατε το θέμα της εκεχειρίας κατά την επίσκεψή σας στον κ. Μπους και το αρνήθηκε. Και το αρνήθηκε όπως ήταν φυσικό να το αρνηθεί. Μην επενδύουμε λοιπόν σ' αυτά που είναι οφθαλμοφανή και πολύ περισσότερο την ώρα που λέτε εκεχειρία μην σπεύδετε να ανακοινώσετε την αποστολή ελληνικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν την οποία εδώ αποκλείατε με αποστροφή περιφρονητική και μειωτική σε σχετική συζήτηση που έγινε με πρωτοβουλία του Συνασπισμού πριν από μήνες.

Και κάτι ακόμη, τι είναι η Πολιτιστική Ολυμπιάδα; Υπάρχει προϋπολογισμός; Υπάρχουν συμβάσεις; Υπάρχουν μνημόνια με τη διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή; Υπάρχουν μνημόνια με την ΑΘΗΝΑ 2004 ή είναι ένα άθροισμα παραστάσεων μέσα από τις οποίες διαμορφώνονται διάφοροι, γνωστοί στο χώρο ανταγωνισμοί. Φίλος σας είναι ο κ. Πατρίκιος. Να σας εξηγήσει γιατί παραιτήθηκε.

Και κλείνω με μία τελική παρατήρηση. Διαβάσατε στο ΕΘΝΟΣ ότι θα εγκατασταθούν 160 τηλεοπτικές κάμερες για την ανάγκη του προγράμματος ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων. Ειπώθηκε και δεν διαψεύσθηκε. Η ατμόσφαιρα του Big Brother περνάει σιγά σιγά για τις ανάγκες της ασφάλειας και του ελέγχου. Και το κόστος του επιχειρησιακού σχεδίου της ασφάλειας πηγαίνει στα ύψη. Και τέλος αληθεύει ότι για τις ανάγκες της τρομοκρατίας το ελληνικό επιχειρησιακό κέντρο είναι στην Αμερικάνικη Πρεσβεία; Καταθέσαμε ερώτηση δεν μας απαντήσατε. Το δημοσίευσε το ΒΗΜΑ δεν απαντήσατε. Επ' αυτών απαντήστε γιατί απ' αυτά εξαρτάται αν θα αλλάξει η αρνητική δυναμική και θα διαμορφωθεί θετική ψυχολογία στην Ελληνική κοινωνία.

ΣΗΜΕΙΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΙΑΣ

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι ,

είναι δικαίωμα της κυβέρνησης να επιμένει στην αισιοδοξία της και να αγνοεί την πραγματικότητα. Είναι δικαίωμα της κυβέρνησης να μην αξιολογεί τα μέχρι σήμερα δεδομένα. Όταν όμως η κυβέρνηση ασκεί καταχρηστικά αυτό το δικαίωμα τότε είναι βέβαιο ότι θα βρίσκεται μπροστά σε αρνητικές συνέπειες, σε επιζήμιες καταστάσεις, ότι θα βρίσκεται σε μια διαρκώς αυξανόμενη απόσταση από εκείνο που υπάρχει στη ζώσα πραγματικότητα και από εκείνο που διαμορφώνεται στη συνείδηση του κάθε πολίτη.

Όλα λοιπόν πάνε καλά κατά τον κ. Πρωθυπουργό. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Κλασικό παραδοσιακό στερεότυπο ενός κομματικού κυβερνητισμού. Δεν υπάρχει τίποτα που να ανησυχεί και να προβληματίζει την κυβέρνηση. Θα παρακαλούσα λοιπόν την κυβέρνηση να εγκαταλείψει αυτήν την αυτάρεσκη στάση εφησυχασμού και να δει, ότι η καθυστέρηση είναι μεγάλη, η έλλειψη συντονισμού είναι διαλυτική, η υπέρβαση του κόστους είναι ενοχλητική και επί προσθέτως, η κυβέρνηση με αυτή τη στάση ανοίγει μέτωπα με την κοινωνία.

Δικαίωμά της να πορεύεται η κυβέρνηση το δρόμο της και δικό μας δικαίωμα να ανησυχούμε, να προβληματιζόμαστε και να καλούμε την κυβέρνηση να ακούσει. Κανένα σόφισμα δεν μπορεί να διασκεδάσει την αρνητική πραγματικότητα ότι ο προϋπολογισμός είναι μεγάλος. Ότι ξεπέρασε τις προβλέψεις Κονδύλια δίνονται για την Πολιτιστική Ολυμπιάδα χωρίς να υπάρχει έγκριση. Ποιος μονομερώς αποφασίζει και μοιράζει έργα; Ποιος ενέταξε τον "Προμηθέα" από τις αρχές του 2001 στο Μέγαρο Μουσικής, ως έργο της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας, ένα και πλέον δις. Κύριε Πρωθυπουργέ, μην εξωραΐζετε πράγματα που κραυγαλέα έχουν διαφύγει από τη διαχείρισή σας.

Ξέρετε ότι υπάρχουν μελέτες της κυβέρνησής σας που λένε ότι η κατασκευαστική βιομηχανία αδυνατεί να σηκώσει το βάρος της πίεσης να παραδώσει κατά τις προδιαγραφές σ' αυτόν τον εναπομείναντα χρόνο το σύνολο των έργων. Σε πρόχειρες κατασκευές θα καταλήξετε κύριε Πρωθυπουργέ εξ ανάγκης. Υπάρχει και κάτι άλλο ακόμα κύριε Πρωθυπουργέ: το Νομοσχέδιο για τον αιγιαλό δεν το έφερε εδώ η κυβέρνηση και έγινε σάλος; Πολιτικός και νομοθετικός και θεσμικός; Τι προδιαγραφές είχατε εκεί; Και κάτι ακόμα. Ποια είναι η εμπειρία που θα ζήσει η περιφέρεια από τη διαχείριση του Γ'ΚΠΣ, θα το νοιώσουν οι Νομαρχιακές και Τοπικές Αυτοδιοικήσεις; Η περιφέρεια θα ακρωτηριαστεί, διότι πολλά από αυτά τα κονδύλια θα πάνε για να καλύψουν το υπέρμετρο κόστος. Βεβαίως δεν καταλαβαίνει ο Υπουργός Πολιτισμού πως μπορεί ο Πρόεδρος του Συνασπισμού να είναι πολέμιος των Ολυμπιακών Αγώνων και ταυτόχρονα πρόθυμος σύμβουλος για το πώς θα γίνουν καλλίτερα. Διότι διακατέχεστε από τη νοοτροπία του ότι ξέρετε και κάνετε εσείς είναι καλώς καμωμένο. Αν καταλαβαίνατε δεν θα δημιουργούσατε το πρόβλημα στο Σχοινιά ούτε θα πηγαίνατε να ξαναγράψετε την ιστορία της μάχης του Μαραθώνα.

left.gr