Ο σταυρός σανίδα σωτηρίας

του Δήμου Χλωπτσιούδη

δημοσιεύτηκε στο tvxs.gr

Λέγαμε σε παλαιότερο άρθρο μας πως τούτες οι ευρωεκλογές για τον ευρωνότο έχουν και τη δική τους σημασία καθώς είναι ευκαιρία να αναδειχθούν δυνάμεις που δε θα συντηρήσουν τεχνητά την κρίση και θα φέρουν τους πολίτες στο προσκήνιο. Σήμερα καθίσταται αναγκαίο παρά ποτέ η Ευρώπη να ξαναβρεθεί δίπλα στους πολίτες και να θεσμοθετήσει για το δικό τους ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις στην Ένωση και τις χώρες τους.



 Και ακριβώς ένα τέτοιο μήνυμα επανάκτησης της δύναμης των ανθρώπων πρέπει να κατευθυνθεί προς τις Βρυξέλλες από τους ψηφοφόρους. Άλλωστε, έχει αποδειχθεί ότι ούτε οι Έλληνες ούτε οι Ευρωπαίοι κάτοικοι της Μεσογείου μπορούν να υπολογίζουν στις συντηρητικές κυβερνήσεις που τους οδηγούν στην κόλαση της απαξίας και της πληβειοποίησης.

Στη διαχειριστή όμως λογική που επικράτησε στο όνομα του ορθολογισμού τις τελευταίες δεκαετίες (μία άποψη που με φιλελεύθερο και φιλολαϊκό λόγο εξέφρασε και ο πρ. Υπουργός Μανιτάκης) η όποια διαπραγμάτευση γίνεται μακριά από το λαό. Με επίκεντρο κόμματα με λαϊκά ή σύνθετα προσωνύμια της ελευθερίας και τους σοσιαλισμού (βλ. φιλελεύθεροι, λαϊκό κόμμα, σοσιαλιστές) διαχειρίζονταν και αποφάσιζαν σε κλειστά γραφεία.

Τέτοια διαπραγμάτευση, άλλωστε, υποτίθεται ότι έκαναν και κάνουν οι ελληνικές κυβερνήσεις από το 2009 και εξής. Ο πολίτης στην άκρη, αμέτοχος και περιθωριοποιημένος, απλά παρακολουθεί εξελίξεις και μαθαίνει αποφάσεις για το παρόν και το μέλλον του. Άλλωστε, έχουν παροπλίσει το ίδιο το Κοινοβούλιο με τόσες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου ή και απειλές για διάλυση της Βουλής αν καταψηφιστεί κάποιο νομοσχέδιο.

Αντίθετα, στην αριστερή λογική κάθε διαπραγμάτευση οφείλει να γίνει με το λαό σύμμαχο, με το λαό συμμέτοχο και τον πολίτη πρωτοπόρο. Και φυσικά ο πολίτης δε θα συμμετάσχει αν απλά κληθεί χωρίς να συναποφασίσει, χωρίς να πάρει μέρος σε διεργασίες ανοιχτές προς όλους, γιατί οι αποφάσεις πρέπει να είναι καθολικές εφόσον θέλουμε να πάρουμε το μέλλον στα χέρια μας. Και εκτός από τον πολίτη/λαό κάθε διαπραγμάτευση οφείλει να έχει και άλλους συμμάχους. Η δικομματική συμμορία επί χρόνια όχι μόνο αδιαφορούσε για τον πολίτη (λογικό, αφού σχεδίαζε εναντίον του), αλλά ούτε για συμμαχίες με άλλες χώρες.

Η προεκλογική τακτική του Τσίπρα στο νότο -πρωτευόντως- έχει καταφέρει για πρώτη φορά να φέρει στην επιφάνεια την πραγματική ουσία της κρίσης (συστημικά προβλήματα, λάθη σχεδιασμών, στόχος των πολιτικών λιτότητας) και να αναδείξει τον ελληνικό Γολγοθά (που είναι κοινός με τον ευρωμεσογειακό δρόμο της τεχνητής ύφεσης). Στην ουσία αυτή τη στιγμή ο Τσίπρας κάνει ό,τι δεν έκαναν ΓΑΠ, Σαμαράς, Βενιζέλος επί τρία χρόνια. 

Ενώ όμως έχουμε έναν Έλληνα υποψήφιο Πρόεδρο που περιοδεύει στην Ευρώπη τα ελληνικά κυρίαρχα μίντια αντί να προβάλουν μία εναλλακτική διαπραγμάτευση, αποσιωπούν τη δυναμική που αναπτύσσεται για την αριστερά σον ευρωνότο. Η είδηση της περιοδείας καταλήγει 4η και 5η όταν είναι σαφές πλέον ότι οι αποφάσεις παίρνονται σε επίπεδο Ευρώπης κι όχι στα Εθνικά Κοινοβούλια. Προέχουν για το ελληνικό ενδιαφέρον οι πλημμύρες στην Αγγλία, οι χιονοπτώσεις στις Βόρειες ΗΠΑ και οι φωτιές στην Αυστραλία που μονοπωλούν επί μέρες τα τηλεοπτικά δίκτυα. Προέχουν οι εξελίξεις στο τρίτο κόμμα και τα κουτσομπολιά των αστέρων του θεάματος.

Και σε ένα κλίμα απαξίας του πολίτη και της ελληνικής υποψηφιότητας με λογικές τακτικισμού ο κυβερνητικός δικομματισμός προκρίνει χωρίς καμία διαβούλευση -ούτε καν αποφάσεις των κομματικών τους οργάνων- τη σταυροδοσία στις εκλογές προκειμένου να αντεπεξέλθουν στις εσωκομματικές τους τριβές (λέγε με 58 ή αντιμνημονιακή δεξιά ή φιλελεύθερη δεξιά ή σαμαρική αυταρχική νεοδεξιά). Η απόφαση των δύο αρχηγών θέτει νέους παράγοντες στο παιχνίδι. Αν και ενισχύεται η εσωκομματική συνοχή στα δύο κυβερνητικά φυλλορροούντα κόμματα, το προεκλογικό παιχνίδι αλλάζει άρδην. 

Δεδομένου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλεται λιγότερο από τα πανεθνικά τηλεοπτικά μέσα, γίνεται ο κύριος στόχος (αν όχι να χάσει τουλάχιστον να μη λάβει μεγάλα ποσοστά με στόχευση σε εθνικές εκλογές). Η σταυροδοσία αυτή θα είναι μοναδική στη χώρα μας, καθώς για πρώτη φορά υποψήφιοι θα διεκδικήσουν υποστήριξη από πολίτες από όλη τη χώρα. Στην ουσία ο σταυρός θα στηριχτεί όχι σε καμπάνια πρόσωπο με πρόσωπο (όπως το κλασσικό κυνήγι του σταυρού), αλλά στην πανεθνική προβολή.

Και τούτο σαφώς και θα ενισχύσει τον κυβερνητικό δικομματισμό που στοιχηματίζει το μέλλον του στην προβολή αναγνωρισμένων πολιτικών και την ευνοϊκή στάση των κυριάρχων μέσων. Το παιχνίδι θα γίνει κατεξοχήν μιντιακό. Και εκεί είναι τόση η διαπλοκή και η παραπληροφόρηση με τον αποπροσανατολισμό, ώστε να τολμούμε να πούμε ότι γίνεται από τώρα προσπάθεια χειραγώγησης των πολιτών (δεδομένων των ημερομηνιών που θα διεξαχθούν οι εκλογές με ό,τι τούτο συνεπάγεται στην προσέλευση των εκλογέων).

Και εδώ είναι που πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να αρχίσει την κινηματική επικοινωνιακή τακτική του. Είναι αναγκαίο όσο ποτέ το ψηφοδέλτιο να συγκροτηθεί από ανθρώπους των κοινωνικών, περιβαλλοντικών, υγειονομικών, ηλεκτρονικών, εκπαιδευτικών κινημάτων. Από ανθρώπους που δε στηρίζονται στην τηλεοπτική τους αναγνωσιμότητα, αλλά στις μάχες μαζί με τους πολίτες.

Kατεβάστε ελεύθερα το πολιτικό δοκίμιο "η μεσαία τάξη στην αγχόνη της κρίσης" του Δήμου Χλωπτσιούδη

από εδώ ή διαβάστε το online