Πο­λυ­και­ρι­σμέ­νος μύ­θος ο πα­τριω­τι­σμός της χού­ντας

Χρή­σι­μη υ­πεν­θύ­μι­ση για τους σύγ­χρο­νους νο­σταλ­γούς

Του Σω­τή­ρη Γ. Σιώ­κου

Οι σύγ­χρο­νοι νο­σταλ­γοί της χού­ντας δεν εί­ναι μό­νο νο­σταλ­γοί, αλ­λά και οι ω­φε­λη­μέ­νοι μιας ε­πο­χής ό­πως και οι φο­ρείς του ελ­λη­νι­κού ε­θνι­κο­σο­σια­λι­σμού. Ας θυ­μη­θού­με: Τον Σε­πτέμ­βριο του 1984 ο Μι­χα­λο­λιά­κος διο­ρί­στη­κε α­πό τον έ­γκλει­στο στον Κο­ρυ­δαλ­λό τέως δι­κτά­το­ρα Γεώρ­γιο Πα­πα­δό­που­λο στη θέ­ση του αρ­χη­γού της νε­ο­λαίας του κόμ­μα­τός του, της Ε­ΠΕΝ




 (Εθνι­κή Πο­λι­τι­κή Ένω­σις). Την ε­πο­χή αυ­τή ή­ταν γνω­στή η δρά­ση του Μι­χα­λο­λιά­κου, κα­θώς και το γε­γο­νός ό­τι εί­χε ι­δρύ­σει μια να­ζι­στι­κή ορ­γά­νω­ση με πε­ρί­που 100 ο­πα­δούς. Η προ­σω­πι­κή γνω­ρι­μία του Ν. Μι­χα­λο­λιά­κου με τον Γ. Πα­πα­δό­που­λο συ­νέ­βη βέ­βαια την πε­ρίο­δο που ο νέ­ος ε­θνι­κο­σο­σια­λι­στής ή­ταν κρα­τού­με­νος στις φυ­λα­κές Κο­ρυ­δαλ­λού. Αλλά ας έλ­θω στο μεί­ζον θέ­μα του πα­τριω­τι­σμού των δι­κτα­τό­ρων, το Κυ­πρια­κό.
Ο Γ. Πα­πα­δό­που­λος δη­λώ­νει α­προ­κά­λυ­πτα στον Σπ. Κυ­πρια­νού (με­τέ­πει­τα πρό­ε­δρο της Κυ­πρια­κής Δη­μο­κρα­τίας) ό­τι ή­ταν με­γά­λο σφάλ­μα η α­πο­στο­λή της Ελλη­νι­κής Με­ραρ­χίας στην Κύ­προ. Η ά­πο­ψη αυ­τή υ­πο­στη­ρί­ζε­ται και σή­με­ρα α­πό χου­ντι­κούς στρα­τιω­τι­κούς, διό­τι α­πο­τε­λού­σε ε­μπό­διο στα σχέ­διά τους.
Με την α­πο­χώ­ρη­ση της με­ραρ­χίας στέλ­νο­νται 600 χου­ντι­κοί α­ξιω­μα­τι­κοί, οι ο­ποίοι στε­λε­χώ­νουν την ε­θνο­φρου­ρά και ορ­γα­νώ­νε­ται τον Μάρ­τη του 1969 το Εθνι­κό Μέ­τω­πο, πο­λι­τι­κή έκ­φρα­ση της Ε­Ο­ΚΑ Β’ (Η Ε­Ο­ΚΑ της πε­ριό­δου 1955-1959 που α­νέ­λα­βε τη στρα­τιω­τι­κή α­ντί­στα­ση κα­τά της αγ­γλο­κρα­τίας με πο­λι­τι­κό υ­πεύ­θυ­νο. τον αρ­χιε­πί­σκο­πο Μα­κά­ριο και στρα­τιω­τι­κό υ­πεύ­θυ­νο τον Γεώρ­γιο Γρί­βα, εί­χε συν­δε­τι­κό κρί­κο τον Γ. Γρί­βα).
Το 1969 γί­νο­νται τρεις α­πό­πει­ρες δο­λο­φο­νίας κα­τά του Μα­κα­ρίου και ι­διαί­τε­ρα κα­τά του ε­λι­κο­πτέ­ρου, η ο­ποία πα­ρά λί­γο να ε­πι­τύ­χει. Ταυ­τό­χρο­να ε­πι­στρέ­φει ο Γ. Γρί­βας, τον Σε­πτέμ­βρη του 1971.
Στις 18/6/1071 ο Γ. Πα­πα­δό­που­λος α­ξιώ­νει α­πό τον Μα­κά­ριο να συμ­μορ­φω­θεί με τη γραμ­μή της Αθή­νας που έ­χει υιο­θε­τή­σει τις τουρ­κι­κές προ­τά­σεις, δια­φο­ρε­τι­κά η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση θα λά­βει ε­κεί­να τα μέ­τρα που ε­πι­τάσ­σει το ε­θνι­κό συμ­φέ­ρον. Το 1972 ο υ­φυ­πουρ­γός ε­ξω­τε­ρι­κών της χού­ντας Πα­να­γιω­τά­κος α­ξιώ­νει δη­μό­σια σχη­μα­τι­σμό κυ­βέρ­νη­σης ε­θνι­κής ε­νό­τη­τας στην Κύ­προ, διό­τι ο Μα­κά­ριος δεν α­ντι­προ­σω­πεύει την ο­λό­τη­τα του ε­θνι­κό­φρο­να κό­σμου της Κύ­πρου!
Με βά­ση τα πρα­κτι­κά της Βου­λής των Ελλή­νων, την ε­πι­στο­λή Μα­κα­ρίου προς Γκι­ζί­κη, την ε­πι­στο­λή του δι­κτά­το­ρα Δημ. Ιωαν­νί­δη, συ­μπε­ραί­νου­με ό­τι:
α) Βά­σει της Συμ­φω­νίας του Έβρου οι Γ. Πα­πα­δό­που­λος και Σ. Ντε­μι­ρέλ συμ­φώ­νη­σαν την α­πό­συρ­ση της Ελλη­νι­κής Με­ραρ­χίας α­πό την Κύ­προ, την ο­ποία έ­στει­λε ο τό­τε πρω­θυ­πουρ­γός Γ. Πα­παν­δρέ­ου το 1964. Η α­πό­συρ­σή της προ­κά­λε­σε την α­μυ­ντι­κή α­πο­δυ­νά­μω­ση της Κύ­πρου που διευ­κό­λυ­νε την τουρ­κι­κή ει­σβο­λή.
β) Η Ιωαν­νι­δι­κή χού­ντα: 1) ορ­γά­νω­σε και πραγ­μα­το­ποίη­σε το πρα­ξι­κό­πη­μα κα­τά του Μα­κα­ρίου, 2) συ­νι­στού­σε αυ­το­συ­γκρά­τη­ση στις κυ­πρια­κές στρα­τιω­τι­κές δυ­νά­μεις, τη στιγ­μή που ο «Αττί­λας» κα­τα­λάμ­βα­νε την Κύ­προ και δεν έ­στει­λε βοή­θεια α­πό την Ελλά­δα.
γ) Το πρα­ξι­κό­πη­μα κα­τά του προέ­δρου της Κυ­πρια­κής Δη­μο­κρα­τίας α­πο­φά­σι­σα­ν: Δ. Ιωαν­νί­δης, Φ. Γκι­ζί­κης, Γ. Μπο­νά­νος, Α. Ανδρου­τσό­που­λος.
Ο αρ­χη­γός των Ε.Δ. Γ. Μπο­νά­νος στις δια­βε­βαιώ­σεις του μέ­χρι σή­με­ρα λέ­γει ό­τι ο Δ. Ιωαν­νί­δης και ο αρ­χη­γός της ΚΥΠ Στα­θό­που­λος του εί­χαν με­τα­φέ­ρει την ά­πο­ψη του α­με­ρι­κα­νού πρε­σβευ­τή στην Αθή­να Χ. Τά­σκα ό­τι εί­χε φτά­σει η ώ­ρα να φύ­γει ο Μα­κά­ριος (Φι­ντέλ Κά­στρο της Με­σο­γείου τον α­πο­κα­λού­σαν) και ό­τι οι Η­ΠΑ θα ε­ξα­σφά­λι­ζαν τη μη ε­πέμ­βα­ση των Τούρ­κων στην Κύ­προ.
Θα κλεί­σω αυ­τό το κε­φά­λαιο με τα λό­για των δύο πρω­τα­γω­νι­στών της κυ­πρια­κής τρα­γω­δίας, Δ. Ιωαν­νί­δη, Χ. Κί­σι­ντζε­ρ, για να ε­μπε­δώ­σε­τε ό­τι τις τρα­γω­δίες συ­νο­δεύει ο κυ­νι­σμός.
Με βά­ση τη­λε­γρά­φη­μα α­πό την πρε­σβεία της Αθή­νας στον Χέν­ρι Κί­σι­ντζερ 16 Ιου­λίου 1974 ο Δ. Ιωαν­νί­δης «κη­ρύσ­σει» ό­τι και αυ­τός εί­χε Θεό, δεν ή­ταν κα­θό­λου α­ντια­με­ρι­κα­νός, «α­κό­μα και έ­νας γάι­δα­ρος χρεια­ζό­ταν έ­να πό­στο για να δε­θεί» και στη δι­κή του πε­ρί­πτω­ση αυ­τό ή­ταν οι Η­ΠΑ.
Η α­πε­ρί­σκε­πτη α­πό­φα­σή του της 13ης Ιου­λίου μπο­ρεί να ή­ταν βλα­κώ­δης. Αντί να ε­γκα­τα­λεί­ψει την Κύ­προ και να α­φή­σει τις Η­ΠΑ να α­νη­συ­χούν για τη μοί­ρα της, εί­χε ε­πι­τρέ­ψει η α­γά­πη για την πα­τρί­δα, η η­θι­κή υ­πο­χρέω­ση προς τους Ελλη­νο­κύ­πριους ε­θνι­κι­στές και το δι­κό του  «φι­λό­τι­μο» να κυ­ριαρ­χή­σουν της λο­γι­κής και να βο­η­θή­σει τους Ελλη­νο­κυ­πρίους.
Ο Χ. Κί­σι­ντζερ εί­πε στους συ­νερ­γά­τες του: «Το 1974 χά­ρη στη βλα­κεία της ελ­λη­νι­κής χού­ντας, στους Τούρ­κους έ­πε­σε ο πρώ­τος α­ριθ­μός του λα­χείου. Δεν υ­πήρ­χε κυ­βέρ­νη­ση στην Κύ­προ που να α­να­γνω­ρί­ζε­ται α­πό ο­ποιον­δή­πο­τε, έ­τσι δεν έ­κα­ναν ε­πί­θε­ση σε νό­μι­μη κυ­βέρ­νη­ση, αλ­λά υ­πήρ­χε έ­νας ά­ντρας που θεω­ρού­νταν διε­θνώς φο­νιάς και υ­πήρ­χε μια κυ­βέρ­νη­ση στην Ελλά­δα που ή­ταν διε­θνώς α­πό­βλη­τη, που κα­νέ­νας δεν την υ­πο­στή­ρι­ζε. Υπό αυ­τές τις συν­θή­κες, κα­νείς δεν μπο­ρού­σε να στα­μα­τή­σει την τουρ­κι­κή ε­πέμ­βα­ση, και αυ­τή α­κρι­βώς ή­ταν η ευ­και­ρία. Ήταν έ­νας συν­δυα­σμός  πραγ­μά­των, αυ­τό α­φο­ρά την τα­χύ­τη­τά της, διό­τι νο­μί­ζω πως ε­πι­τα­χύν­θη­κε ε­ξαι­τίας των ε­σω­τε­ρι­κών δυ­σκο­λιών του Μπ. Ετσε­βί­τ, ο ο­ποίος ή­θε­λε να τε­θεί ε­πι­κε­φα­λής της ε­θνο­συ­νέ­λευ­σής του. Πι­στεύω ό­τι, εάν εί­χε την πλειο­ψη­φία, ε­μείς θα μπο­ρού­σα­με, να εί­χα­με εί­κο­σι τέσ­σε­ρις έως σα­ρά­ντα ο­χτώ ώ­ρες πε­ρισ­σό­τε­ρες, πα­ρό­λο που η έκ­βα­ση, ε­κτός του ελ­λη­νι­κού πρα­ξι­κο­πή­μα­τος πριν α­πό την τουρ­κι­κή ε­πέμ­βα­ση, θα ή­ταν σε γε­νι­κές γραμ­μές η ί­δια. Κι αλ­λού ο Χ. Κί­σι­ντζερ α­να­φέ­ρει: «Όταν άρ­χι­σε η τουρ­κι­κή ε­πέμ­βα­ση, ή­ταν σα­φές ό­τι το α­πο­τέ­λε­σμα του ελ­λη­νι­κού τυ­χο­διω­κτι­σμού στην Κύ­προ θα εί­χε διάρ­κεια μιας η­μέ­ρας».
Τα συ­μπε­ρά­σμα­τα δι­κά σας
epohi.gr