Ο λαός θέλει ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει λαό;

• Βλαχοπάνος Δημήτρης
• |
• 24.07.2014

Για να φτάσουμε το μεγάλο

χρειαζόμαστε μεγάλες αλλαγές

Οι μικρές αλλαγές είναι εχθροί

των μεγάλων αλλαγών

Μπέρτολτ Μπρεχτ

Πριν από τέσσερα ακριβώς χρόνια, τον Ιούλιο του 2010, όταν ήδη είχε ξεκινήσει το αλλόκοτο ταξίδι των Μνημονίων και είχε αρχίσει να ξεσπά το κίνημα της οργής και του θυμού των πλατειών, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν κάπου στο 4 με 5%, σημείωνα σ' ένα μου άρθρο πως το πρόβλημα δεν ήταν να καταγραφεί η έκταση και η ένταση του θυμού. Το πρόβλημα έγκειτο στο πώς ο θυμός και η οργή θα μετατρέπονταν σε πολιτική πράξη. Πώς η οργή και ο θυμός θα έκαναν ένα κλικ αριστερά. Και πώς η συναισθηματική έκρηξη θα μπορούσε να εξελιχθεί σε πολιτική επιλογή και πράξη.

Σε λιγότερο από τέσσερα χρόνια η οργή και ο θυμός έκαναν πολλά κλικ αριστερά. Και μετατράπηκαν όντως σε πολιτική πράξη: όχι μόνο τιμώρησαν σκληρά με εξαφάνιση το ΠΑΣΟΚ και συρρίκνωση τη Ν.Δ., αλλά ανέδειξαν τον ΣΥΡΙΖΑ σε πρώτο κόμμα. Στη συνείδηση της μεγάλης πλειονότητας του λαού έχει πλέον καταγραφεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να ετοιμαστεί και να συνεγερθεί για να αναλάβει σύντομα την τύχη της χώρας και να την ελευθερώσει από τα Μνημόνια, τις περικοπές, τις απειλές και το ξεπούλημά της αντί πινακίου φακής στους κάθε λογής ιδιοκτήτες του πλούτου, που εμφανίζονται με τη λίστα των απαιτήσεών τους στα προπύλαια της σημερινής κυβέρνησης.

Είναι, ωστόσο, βέβαιο πως το εγχείρημα της αριστερής κυβέρνησης, όσο κι αν αποτελεί αίτημα της ελληνικής κοινωνίας, θα περάσει από μύρια κύματα και θα διαβεί μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης. Το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο δεν είναι διατεθειμένο να παραδώσει εύκολα την εξουσία σε μια αριστερή κυβέρνηση. Το δοκιμάσαμε, άλλωστε, και το δοκιμάζουμε ακόμη: το σύστημα τραβάει το παιχνίδι έως εκεί που δεν παίρνει άλλο, χωρίς να λογαριάζει τα προσχήματα. Δεν έχει σημασία αν αυτό που ζούμε είναι μια κοινοβουλευτική δικτατορία. Σημασία έχει που η δικτατορία αυτή επείγεται να προλάβει την ψήφιση νόμων που εξυπηρετούν την άρχουσα τάξη. Και προς αυτή την κατεύθυνση κινητοποιεί όλους τους μηχανισμούς που διαθέτει.

Αλλά το ζήτημα δεν βρίσκεται στο τι κάνει και τι πρόκειται να κάνει το κατεστημένο. Το ζήτημα βρίσκεται στο τι κάνει και τι πρόκειται να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση. Αν σκοπεύει να κλείσει την πόρτα στο παλιό και ν' ανοίξει μια νέα που θα εγκαινιάσει το διαφορετικό για τη χώρα και τον λαό της, τότε χρειάζεται πολλή δουλειά και σοβαρότητα. Χρειάζεται όμως, πολύ περισσότερο, εσωτερική ενότητα και δημοκρατία, χρειάζεται ομοιογένεια και αλληλεγγύη. Αν μας ενώνει το χτες και το σήμερα, είναι σαφές πως αυτό δεν φτάνει. Πρέπει να μας ενώσει το αύριο. Καλούμαστε ήδη να λύσουμε τους γόρδιους δεσμούς και να αναμετρηθούμε όχι πια με τους πολιτικούς αντιπάλους μας, αλλά με τον ίδιο μας τον εαυτό: με αυτά που εκ των πραγμάτων θα πρέπει να κάνουμε.

Γιατί από τη στιγμή που η ηγεσία και τα συλλογικά όργανα αποφάσισαν να κεφαλαιοποιήσουν την κοινωνική αγανάκτηση και να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ μεγάλη παράταξη, ώστε από κόμμα διαμαρτυρίας και διεκδίκησης να εξελιχτεί σε κόμμα διακυβέρνησης, είναι υποχρεωμένος να επαναπροσδιορίσει τη θέση του μέσα στην κοινωνία και να αποσαφηνίσει τον ρόλο του στη διαδικασία άσκησης εξουσίας. Ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ δεν σημαίνει πλέον αγανάκτηση, οργή και θυμός. Δεν σημαίνει πράξη αντίδρασης και τιμωρίας. Ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει -πρέπει να σημαίνει- γνώση των προγραμμάτων του και των θέσεών του, σημαίνει εμπιστοσύνη στην κυβερνητική του πρόταση και λαϊκή συσπείρωση για την υλοποίησή της.

Το πολιτικό τοπίο αρχίζει και γίνεται αρκετά ξεκάθαρο. Η ανάγνωσή του δεν απαιτεί ειδικές γνώσεις για τους πολίτες εκείνους που αγωνιούν για το μέλλον της χώρας και την προοπτική της νέας γενιάς. Όλο και περισσότεροι πείθονται πλέον πως υπάρχει από τη μια πλευρά η ολιγαρχία του πλούτου, που διόρισε τις δικές της κυβερνήσεις και δημιούργησε τις χρυσές ευκαιρίες για να τα μαζέψει όλα, και υπάρχει από την άλλη η μεγάλη πλειονότητα του λαού που αιφνιδίως βρέθηκε δέσμια αυτής της πολιτικής και οδηγήθηκε στη σφαγή μέσα σε μια πολεμική ατμόσφαιρα εκβιασμών και απειλών.

Η μεγάλη αυτή πλειονότητα του λαού έχει κατανοήσει πως μέσα σ' αυτό το σκληρό τοπίο άλλη λύση δεν υπάρχει, παρά η ακόμη μεγαλύτερη ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ και η ανάθεση σ' αυτόν της κυβερνητικής πρότασης. Το μήνυμα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σαφές: οφείλει να αφουγκραστεί την αγωνία του λαού και να την ερμηνεύσει με το πνεύμα της διαλεκτικής και με κριτήριο τις πραγματικές ανάγκες και την αληθινή πρόοδο της κοινωνίας. Γιατί όλα τον τελευταίο καιρό δείχνουν προς το ερώτημα: Ο λαός θέλει ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει λαό;

avgi.gr