Της Ελένης Πορτάλιου
Στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας, 37 κάτοικοι της πλατείας Βικτώριας και η Κίνηση Κατοίκων της 6ης δημοτικής κοινότητας ζητούν ν’ ανοίξει η παιδική χαρά στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα. Στην ίδια πλατεία δίνει παράσταση το παιδικό θέατρο του Νέου Κόσμου με το έργο «Το μεγάλο μπλουμ του Μπρίλη», την Κυριακή 20 Οκτώβριου, στις 12 το μεσημέρι
Άφωνη η κοινωνία παρακολουθεί να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια της, καρέ-καρέ σαν εφιαλτική ταινία τρόμου, η δράση της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, που μέχρι πρότινος μεσουρανούσε στο τηλεοπτικό, δημοσκοπικό και πολιτικό στερέωμα, απολαμβάνοντας την ασυλία εντιμότατων δημοσιογράφων και κυβερνητικών στελεχών.
Η Χρυσή Αυγή ξεκίνησε από τον Άγιο Παντελεήμονα και τις λαϊκές γειτονιές - από την πλατεία Βάθη μέχρι τη Βικτώρια, την Κυψέλη, τα Πατήσια, τις πλατείες Αττικής και Αγίου Νικολάου. Για πρώτη φορά πήρε ένα σημαντικό ποσοστό (5,29%) στις εκλογές του 2010 στο δήμο Αθηναίων, εκλέγοντας τον αρχηγό της Μιχαλολιάκο δημοτικό σύμβουλο.
Ο ίδιος δεν προσήλθε παρά ελάχιστες φορές στις συνεδριάσεις. Πρόλαβε, όμως, μέχρι ν’ αντικατασταθεί από τον επόμενο στο ψηφοδέλτιο, να χαιρετήσει ναζιστικά και να αποδώσει εγγράφως προς το σώμα την απουσία του στον κίνδυνο για τη ζωή του, επειδή είχε, κατά δήλωσή του, στοχοποιηθεί από την επικεφαλής της Ανοιχτής Πόλης.
Αλλά το πρόβλημα δεν ήταν μέσα στο δημοτικό συμβούλιο. Η 5η και 6η δημοτική κοινότητα και περιοχές της 1ης κοινότητας αποτέλεσαν τον προνομιακό χώρο δράσης της συμμορίας. Με το πολιτικό σκέλος των «αγανακτισμένων κατοίκων» που κατηγορούσαν τους μετανάστες ως υπαίτιους υπαρκτών και ανύπαρκτων προβλημάτων της πόλης, και το στρατιωτικό σκέλος των οπλισμένων Χρυσαυγιτών με ρόπαλα, στιλέτα και γκλομπς, εξαπέλυαν καθημερινά επιθέσεις, τραυματίζοντας σοβαρά και τρομοκρατώντας χιλιάδες αλλοδαπούς οι οποίοι ζούσαν σε μια εμπόλεμη ζώνη υπό μόνιμη απειλή. Ο ακήρυχτος αυτός πόλεμος, που τσάκισε τις ζωές των «άλλων», σοβούσε σε συνδυασμό με κατά συρροήν παράνομες δραστηριότητες, όπως διακίνηση ναρκωτικών, καταναγκαστική πορνεία, λαθρεμπόριο, προστασία μαγαζιών, ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Όποιος έχει διαβάσει το βιβλίο του Mike Davis για το Λος Άντζελες (City of Quartz: Excavating the Future in Los Angeles) και τη βία ως κυρίαρχη αστική συνθήκη, θα έβλεπε έντρομος μια μικρογραφία αυτής της πόλης, που πυρπολήθηκε με τη μεγάλη εξέγερση του 1992, στην καρδιά της Αθήνας. Ο διοικητής του Α.Τ. Αγίου Παντελεήμονα, ο οποίος σήμερα κατηγορείται για μεγάλο μέρος του ποινικού κώδικα, ήταν συνεργός της Χρυσής Αυγής, όχι αρωγός όσων προσέτρεχαν για να καταγγείλουν εγκληματικές ενέργειες. Η Θέμις Σκορδέλη, υπόδικος σε μια δίκη που αναβλήθηκε για 8η φορά, επίσης κατηγορούμενη για αναρίθμητες πράξεις του ποινικού κώδικα, πρωτοστατούσε. Ο Παναγιώταρος επόπτευε το συμβούλιο της 6ης δημοτικής κοινότητας, η πλατεία Αττικής έγινε άβατο, οι άνθρωποι κυκλοφορούσαν σαν αθέατες σκιές μέσα στην πόλη. Η παρουσία επιτόπου αντιφασιστικών οργανώσεων και χώρων, όπως η Κίνηση Κατοίκων 6ης δημοτικής κοινότητας, η Ανοιχτή Αγορά Κυψέλης, η Κίνηση Απελάστε τον Ρατσισμό, το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών, η Βίλλα Αμαλίας, το πολιτιστικό στέκι Action Congo, η Κινηματογραφική Λέσχη, η Ανοιχτή Πόλη, η κίνηση συντονισμού «Ποτέ Ξανά», ομάδες του αντιεξουσιαστικού χώρου και η ΚΕΕΡΦΑ, περιόρισε τη διάχυση της Χρυσής Αυγής. Χάθηκαν, όμως, σημαντικές εστίες όπως η Βίλλα Αμαλίας και η Αγορά της Κυψέλης που κατέλαβαν τα ΜΑΤ με πρόσκληση του δήμου Αθηναίων.
Έχουμε πολλά να πούμε για τον φασισμό και αντιφασισμό. Όμως, ένα ερώτημα είναι σήμερα καίριο. Επιστρέφουμε; Πράγμα που σημαίνει: μπορεί η ζωή των ανθρώπων οι οποίοι έζησαν τη φρίκη του φασισμού να ξαναγίνει κανονική και ελεύθερη; Μπορεί ο φόβος να σβήσει και κάποτε να ξεχαστεί; Μπορεί η πόλη να επουλώσει τα τραύματα της κατοχής, οι μετανάστες να μην φοβούνται μέσα στο σπίτι τους και ο δημόσιος χώρος να γίνει εστία συμβίωσης, κοινωνικότητας ίσως και αλληλεγγύης;
Σταθερά προσανατολισμένοι στη μέχρι τέλους την εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής, πρέπει ν’ ανοίξουμε την πόλη και την καρδιά μας. Οι κάτοικοι, ντόπιοι και αλλοδαποί, να εκφράσουν τα προβλήματα και τις ανάγκες τους. Να ξανακατοικήσουν στις πλατείες, τα στέκια, τους κινηματογράφους, να παίξουν τα παιδιά, να κυκλοφορούν χωρίς φόβο οι ηλικιωμένοι.
Στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας, 37 κάτοικοι της πλατείας Βικτώριας και η Κίνηση Κατοίκων της 6ης δημοτικής κοινότητας ζητούν ν’ ανοίξει η παιδική χαρά στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα. Στην ίδια πλατεία δίνει παράσταση το παιδικό θέατρο του Νέου Κόσμου με το έργο «Το μεγάλο μπλουμ του Μπρίλη», την Κυριακή 20 Οκτώβριου, στις 12 το μεσημέρι.
«Η πόλη μας ανήκει όταν την κερδίζουμε καθημερινά με τον αγώνα μας», ήταν από τα πρώτα συνθήματα της Ανοιχτής Πόλης. Να επιστρέψουμε, λοιπόν, όλοι και όλες στις ελεύθερες γειτονιές της πόλης και να υπερασπιστούμε αυτή την ελευθερία μέχρι τέλος.
* Η Ελένη Πορτάλιου είναι δημοτική σύμβουλος Αθήνας με την Ανοιχτή Πόλη
Πηγή: rednotebook.gr
Άφωνη η κοινωνία παρακολουθεί να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια της, καρέ-καρέ σαν εφιαλτική ταινία τρόμου, η δράση της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, που μέχρι πρότινος μεσουρανούσε στο τηλεοπτικό, δημοσκοπικό και πολιτικό στερέωμα, απολαμβάνοντας την ασυλία εντιμότατων δημοσιογράφων και κυβερνητικών στελεχών.
Η Χρυσή Αυγή ξεκίνησε από τον Άγιο Παντελεήμονα και τις λαϊκές γειτονιές - από την πλατεία Βάθη μέχρι τη Βικτώρια, την Κυψέλη, τα Πατήσια, τις πλατείες Αττικής και Αγίου Νικολάου. Για πρώτη φορά πήρε ένα σημαντικό ποσοστό (5,29%) στις εκλογές του 2010 στο δήμο Αθηναίων, εκλέγοντας τον αρχηγό της Μιχαλολιάκο δημοτικό σύμβουλο.
Ο ίδιος δεν προσήλθε παρά ελάχιστες φορές στις συνεδριάσεις. Πρόλαβε, όμως, μέχρι ν’ αντικατασταθεί από τον επόμενο στο ψηφοδέλτιο, να χαιρετήσει ναζιστικά και να αποδώσει εγγράφως προς το σώμα την απουσία του στον κίνδυνο για τη ζωή του, επειδή είχε, κατά δήλωσή του, στοχοποιηθεί από την επικεφαλής της Ανοιχτής Πόλης.
Αλλά το πρόβλημα δεν ήταν μέσα στο δημοτικό συμβούλιο. Η 5η και 6η δημοτική κοινότητα και περιοχές της 1ης κοινότητας αποτέλεσαν τον προνομιακό χώρο δράσης της συμμορίας. Με το πολιτικό σκέλος των «αγανακτισμένων κατοίκων» που κατηγορούσαν τους μετανάστες ως υπαίτιους υπαρκτών και ανύπαρκτων προβλημάτων της πόλης, και το στρατιωτικό σκέλος των οπλισμένων Χρυσαυγιτών με ρόπαλα, στιλέτα και γκλομπς, εξαπέλυαν καθημερινά επιθέσεις, τραυματίζοντας σοβαρά και τρομοκρατώντας χιλιάδες αλλοδαπούς οι οποίοι ζούσαν σε μια εμπόλεμη ζώνη υπό μόνιμη απειλή. Ο ακήρυχτος αυτός πόλεμος, που τσάκισε τις ζωές των «άλλων», σοβούσε σε συνδυασμό με κατά συρροήν παράνομες δραστηριότητες, όπως διακίνηση ναρκωτικών, καταναγκαστική πορνεία, λαθρεμπόριο, προστασία μαγαζιών, ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Όποιος έχει διαβάσει το βιβλίο του Mike Davis για το Λος Άντζελες (City of Quartz: Excavating the Future in Los Angeles) και τη βία ως κυρίαρχη αστική συνθήκη, θα έβλεπε έντρομος μια μικρογραφία αυτής της πόλης, που πυρπολήθηκε με τη μεγάλη εξέγερση του 1992, στην καρδιά της Αθήνας. Ο διοικητής του Α.Τ. Αγίου Παντελεήμονα, ο οποίος σήμερα κατηγορείται για μεγάλο μέρος του ποινικού κώδικα, ήταν συνεργός της Χρυσής Αυγής, όχι αρωγός όσων προσέτρεχαν για να καταγγείλουν εγκληματικές ενέργειες. Η Θέμις Σκορδέλη, υπόδικος σε μια δίκη που αναβλήθηκε για 8η φορά, επίσης κατηγορούμενη για αναρίθμητες πράξεις του ποινικού κώδικα, πρωτοστατούσε. Ο Παναγιώταρος επόπτευε το συμβούλιο της 6ης δημοτικής κοινότητας, η πλατεία Αττικής έγινε άβατο, οι άνθρωποι κυκλοφορούσαν σαν αθέατες σκιές μέσα στην πόλη. Η παρουσία επιτόπου αντιφασιστικών οργανώσεων και χώρων, όπως η Κίνηση Κατοίκων 6ης δημοτικής κοινότητας, η Ανοιχτή Αγορά Κυψέλης, η Κίνηση Απελάστε τον Ρατσισμό, το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών, η Βίλλα Αμαλίας, το πολιτιστικό στέκι Action Congo, η Κινηματογραφική Λέσχη, η Ανοιχτή Πόλη, η κίνηση συντονισμού «Ποτέ Ξανά», ομάδες του αντιεξουσιαστικού χώρου και η ΚΕΕΡΦΑ, περιόρισε τη διάχυση της Χρυσής Αυγής. Χάθηκαν, όμως, σημαντικές εστίες όπως η Βίλλα Αμαλίας και η Αγορά της Κυψέλης που κατέλαβαν τα ΜΑΤ με πρόσκληση του δήμου Αθηναίων.
Έχουμε πολλά να πούμε για τον φασισμό και αντιφασισμό. Όμως, ένα ερώτημα είναι σήμερα καίριο. Επιστρέφουμε; Πράγμα που σημαίνει: μπορεί η ζωή των ανθρώπων οι οποίοι έζησαν τη φρίκη του φασισμού να ξαναγίνει κανονική και ελεύθερη; Μπορεί ο φόβος να σβήσει και κάποτε να ξεχαστεί; Μπορεί η πόλη να επουλώσει τα τραύματα της κατοχής, οι μετανάστες να μην φοβούνται μέσα στο σπίτι τους και ο δημόσιος χώρος να γίνει εστία συμβίωσης, κοινωνικότητας ίσως και αλληλεγγύης;
Σταθερά προσανατολισμένοι στη μέχρι τέλους την εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής, πρέπει ν’ ανοίξουμε την πόλη και την καρδιά μας. Οι κάτοικοι, ντόπιοι και αλλοδαποί, να εκφράσουν τα προβλήματα και τις ανάγκες τους. Να ξανακατοικήσουν στις πλατείες, τα στέκια, τους κινηματογράφους, να παίξουν τα παιδιά, να κυκλοφορούν χωρίς φόβο οι ηλικιωμένοι.
Στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας, 37 κάτοικοι της πλατείας Βικτώριας και η Κίνηση Κατοίκων της 6ης δημοτικής κοινότητας ζητούν ν’ ανοίξει η παιδική χαρά στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα. Στην ίδια πλατεία δίνει παράσταση το παιδικό θέατρο του Νέου Κόσμου με το έργο «Το μεγάλο μπλουμ του Μπρίλη», την Κυριακή 20 Οκτώβριου, στις 12 το μεσημέρι.
«Η πόλη μας ανήκει όταν την κερδίζουμε καθημερινά με τον αγώνα μας», ήταν από τα πρώτα συνθήματα της Ανοιχτής Πόλης. Να επιστρέψουμε, λοιπόν, όλοι και όλες στις ελεύθερες γειτονιές της πόλης και να υπερασπιστούμε αυτή την ελευθερία μέχρι τέλος.
* Η Ελένη Πορτάλιου είναι δημοτική σύμβουλος Αθήνας με την Ανοιχτή Πόλη
Πηγή: rednotebook.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε, για το σχόλιό σας!
Για οποιοδήποτε θέμα, επικοινωνήστε
με το mail του OPENwind NETwork
(openwind13@gmail.com)