Άκου τώρα να μαθαίνεις, εγώ που τα ξέρω όλα θα στα πω ρε παπαρολόγιο:
-Κουνάβι ΚΑΙ γεννιέσαι ΚΑΙ γίνεσαι, δεν υπάρχει συγκεκριμένο σχέδιο ή καθορισμένος τρόπος.
-Έρχεσαι από παντού, κατεβαίνεις απ’ όπου γουστάρεις. Οι δρόμοι για το μεγάλο λαγούμι είναι ανοιχτοί εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο -και για τη δόξα επίσης.
-Ο αρχηγός τους κάλεσε όλους μας για χάρη της εθνικής μας σωτηρίας , του εθνικού αγώνα και της πατρίδας της μάνας μας. Κι όλους μαζί μας ευλογάει και μας φυλάει η Παναγία, γιατί η Παναγία αγαπάει μόνο τους πατριώτες και τους φιλήσυχους. Το θυμάμαι απ’ το σχολείο.
-Μπορεί να σε φέρουν εδώ στο λαγούμι τα φιλαράκια σου, οι συγγενείς σου, τα παιδιά απ’ το γυμναστήριο, ο συνάδελφος, ο πατέρας σου ο ίδιος.
-Μπορείς να σκάσεις με το μετρό, με μηχανάκι, με ακριβό αμάξι, πάνω στις πλάτες των μπράβων, μαζί με τ’ αδέρφια μας τα γουρούνια τρικάβαλο, με ό,τι γουστάρεις.
-Μπορεί να ‘ρθεις σιγά - σιγά, μπορεί και με τη μία.
-Μπορεί στο κρυφό, μπορεί στο φανερό.
-Με νίκη ή με ήττα, από έπαρση ή κόμπλεξ –χοροπηδώντας ή σούρνωντας, πετώντας ή γαμιώντας.
Εγώ που λες και που θυμάσαι, είμαι παλιό κουνάβι Μίστερ…
Είμαι έτοιμος από μικρός, τότε που θύμωνα και τους μισούσα κρυμμένος πίσω από τη μισάνοιχτη γρίλια να αγαπιούνται και να καλοπερνάνε -και μου ανέβαινε το αίμα στο κεφάλι.
Έτσι πήγα και το ξούρισα για να τους μοιάσω,
για να με παίρνουν μαζί τους,
παρόλο που κρυώνω χωρίς κράνος το γαμωχειμώνα
και η βροχή μου κυλάει κρύα μες την πλάτη από το χοντρό μου σβέρκο.
Αλλά δεν είμαι μόνος πια ρε: όσο γυαλίζω σαν τους άλλους, είμαι ένα μαζί τους. Κανείς δε θα με παρατήσει ξανά πίσω απ’ τη γρίλια.
--Ξέρεις πως πάντα ήθελα να βρω που ανήκω,
και μαζί τους δεν αισθάνομαι μόνος, άσε που έχω ένα σωρό τυχερά..
Βρήκα επιτέλους τον προορισμό μου,
βρήκα την ομάδα μου!
Τα κουνάβια τελικά ήμασταν πολλά ρε μαλακισμένο,
που να το φανταστούμε πόσα πολλά..
Ο καιρός και η Παναγία βοήθησε να συναντηθούμε.
Θυμάσαι τότε που ήμουν μόνος και αυτοί ευτυχισμένοι;
Τώρα ο καιρός και το καθήκον μας ένωσαν και πάψαμε να κρυβόμαστε.
Είμαστε ομάδα,
είμαστε δυνατοί,
αρχηγοί στη ζούγκλα και ανίκητοι.
Γίναμε η ελπίδα όλης της γαμωπόλης ρε σιχαμένο μπουρδολόγιο και ό,τι κι αν τους κάνουμε, λίγο είναι.
Το αξίζουν γιατί είναι άπιστοι, απάτριδες και μαλάκες όλοι.
Εμείς δεν είμαστε τίποτα αστείοι σαν κι αυτούς.. Μας τρέμουνε όλοι ρε.
Οπλιστήκαμε κιόλας με όπλα για πολεμιστές αληθινά και δεν είμαστε σαν τους σκύλους που πάνε σα μαλάκες με σφεντόνες, πέτρες και φωτιές.
Έχουμε και τα γουρούνια μαζί μας, είμαστε κυριλέ, μερικοί από μας έχουν και τη στολή στο σπίτι, γιατί δεν μπορούν να τη φοράνε κι όλη μέρα.
Οι τυχεροί…
Μακάρι να είχα κι εγώ μία.
Κάπου – κάπου, ξεχυνόμαστε κατά ομάδες τις νύχτες και παίρνουμε ψυχές απίστων, το αίμα τους μας δυναμώνει,
είναι όμως φορές που μας ορμάνε οι γαμημένοι οι σκύλοι και μας λυσσάν στις δαγκωματιές, αν δεν είχαμε μαζί μας τα γουρούνια, δεν ξέρω τι θα κάναμε. Τα άλλα ζώα δεν τραβάνε κάνα ζόρι και κάποια πραγματικά μας κρυφοθαυμάζουν, όμως οι σκύλοι είναι οι μόνοι που μας ορμάνε λυσσασμένοι στο δρόμο.
-ΏΜΟΣ ΕΜΉΣ ΟΊΜΑΣΤΕ ΑΥΤΕΊ ΠΟΥ ΘΑ ΝΗΚΕΊΣΟΥΝ ΑΦΦΟΎ ΟΊΝΕ ΏΛΟΙ ΜΕ ΤΩ ΜΈΡΩΣ ΜΑΣ, ΚΡΗΦΆ Ή ΦΑΝΑΙΡΆ
-ΟΙΜΑΣΤΕ ΕΜΗΣ Η ΗΡΟΕΙΚΉ ΑΠ΄ΩΓΟΝΕΙ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΑΙΞΑΝΔΡΟΥ
ΤΟΥ ΓΑΙΝΕΟΥ ΣΤΡΑΤΙΛΑΤΕΙ ΤΟ ΚΑΜΜΑΡΥ,
Η ΣΕΙΝΑΙΧΥΣΤΈΣ ΤΟΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε, για το σχόλιό σας!
Για οποιοδήποτε θέμα, επικοινωνήστε
με το mail του OPENwind NETwork
(openwind13@gmail.com)