Η αλληλεγγύη στα χρόνια της επιδημίας

του Μιχάλη Υδραίου

Ζούμε μία πρωτόγνωρη κατάσταση, δίχως να γνωρίζουμε εάν βρισκόμαστε στην αρχή, στο μέσον ή στο τέλος της πανδημίας. Προφανώς αυτός ακριβώς ο παράγοντας του απροσδιόριστου, είναι το καινούργιο στοιχείο αυτής της κρίσης και αποτελεί το πιο τρομακτικό στοιχείο της. Σε αυτό το δυστοπικό παγκόσμιο τοπίο, αναδύονται κάποιες σημαντικές σταθερές αξίες και αντιλήψεις, κάποια σημαντικά εργαλεία της ευρύτερης Αριστεράς

πηγή: independentnews

Η επιδημία θέτει νέα μεγάλα ερωτήματα
Σε συνθήκες μίας επιδημικής κρίσης, η οποία διαμορφώνει ένα τοπίο οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, ως κρίση προσφοράς και ζήτησης και κρίση εργασίας – ανεργίας, οι απαντήσεις δεν μπορεί να είναι στενά εθνικές, το αντίθετο, επιβάλλεται ένας νέος ισχυρός διεθνισμός που θα υπερβαίνει τις λογικές δημοσιονομικού κόστους και καπιταλιστικού κέρδους. Προβάλει επιτακτικά η ανάγκη για μία Κεϋνσιανή πολιτική, αλλά, ακόμα περισσότερο, για επικαιροποίηση και επανανοηματοδότηση του προτάγματος για μια νέα, ελεύθερη σοσιαλιστική κοινωνία. Αυτή η μεγάλη ιδεολογική και πολιτική συζήτηση πρέπει να γίνει και θα γίνει. Έχει ήδη ξεκινήσει και είμαι σίγουρος ότι θα εξελιχθεί.

Η επιδημία δοκιμάζει τους εργαζόμενους, τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα
Η επιδημία βρίσκεται εδώ και δοκιμάζει την κοινωνική συνοχή, τις αξίες και τις
πολιτικές προτεραιότητες. Τα νεοφιλελεύθερα προτάγματα της ατομικότητας, της
ιδιωτικότητας, της κυριαρχίας των οικονομικά ισχυρών, μοιάζουν αδύναμα, μολονότι
οι νεοφιλελεύθερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις προσπαθούν να αξιοποιήσουν την κρίση ώστε να ισχυροποιήσουν τη θέση τους. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας
φαίνεται να πρωταγωνιστεί σε αυτήν την κατεύθυνση. Μέτρα για τις επιχειρήσεις, μέσω της υποβάθμισης της εργασίας, αυτό είναι το περιεχόμενο της πολιτικής Βρούτση. Ο covid-19 αποδεικνύεται όχι μόνο τοξικός αλλά και ταξικός, καθώς τα
αδύναμα κοινωνικά στρώματα, οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικροί
ελεύθεροι επαγγελματίες καλούνται να αναλάβουν το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης.

Η αναμενόμενη αύξηση της ανεργίας, η κρίση της ζήτησης, προφανώς θα διαμορφώσει συνθήκες μιας νέας ανθρωπιστικής κρίσης, όπως αυτή που αντιμετωπίσαμε τα χρόνια μετά από το 2010. Μια κρίσης τα αποτελέσματα της οποίας η ελληνική κοινωνία δεν έχει υπερβεί ολοκληρωτικά. Γι’ αυτό, άλλωστε, οι επιπτώσεις της θα είναι καταλυτικές για την ελληνική κοινωνία.

Η αλληλεγγύη το όπλο μας
Σε αυτές τις συνθήκες δεν χωράει επανάπαυση για τη δική μας ριζοσπαστική Αριστερά. Ο αγώνας για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, η ενίσχυση
των εργατικών αγώνων ενάντια στην αυθαιρεσία κυβέρνησης – εργοδοτών είναι μονόδρομος. Μονόδρομος είναι και η επανεπικαιροποίηση του κινήματος αλληλεγγύης, των δομών και των δράσεών του. Να υπενθυμίσουμε ότι στα χρόνια της ανθρωπιστικής κρίσης, οι δομές και οι δράσεις της Αλληλεγγύης αγκάλιασαν δεκάδες χιλιάδες άνδρες και γυναίκες σε πόλεις και επαρχίες της χώρας. Ξεπήδησαν εναλλακτικές δράσεις στον τομέα της κοινωνικής υγείας, της παιδείας, της διατροφής, της κοινωνικής οικονομίας, του προσφυγικού. Εκατοντάδες σύντροφοι, κυρίως συντρόφισσες, προφανώς γιατί η αλληλεγγύη είναι γένους θηλυκού, με αυτοθυσία πήραν στους ώμους τους το ιερό καθήκον της προστασίας των πιο αδύναμων, κάνοντας έμπρακτη πολιτική το σύνθημα «ο άνθρωπος είναι η απάντηση σε κάθε ερώτημα».

Το ίδιο, στις νέες συνθήκες, προσπαθούμε και σήμερα. Η Αλληλεγγύη για Όλους έχει ήδη ξεκινήσει την καμπάνια «Και σε αυτή την κρίση απαντάμε με Αλληλεγγύη», έχοντας καταγράψει τις πρώτες ανάγκες και έχοντας ήδη καλύψει σημαντικό μέρος από αυτές, σε συνεργασία με δεκάδες τοπικές δομές. Όσο πρωτόγνωρη και εάν είναι η σημερινή κατάσταση, η πορεία έχει χαραχθεί και είμαστε αποφασισμένοι να την πορευτούμε μέχρι τέλους.

Μ. Υδραίος, συντονιστής ΣΥΡΙΖΑ Αλληλεγγύης για Όλους

πηγή: independentnews

screenshot.png