ΟΥΤΕ ΦΕΤΟΣ ΜΑΣ ΠΗΓΑΝ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΣΕ ΤΑΒΕΡΝΑ

Από Niki Vikou 25-03-14   Αποκλειστικά στο Best ON

Τους τελευταίους μήνες όλα έχουν αλλάξει στην οικογένεια μας. Ο μπαμπάς κι η μαμά δεν δουλεύουν

πια και είναι συνέχεια  στο σπίτι. Εγώ και η αδελφή μου στην αρχή χαρήκαμε πάρα πολύ, αφού τώρα  μας πάει ο μπαμπάς στο σχολείο κι όχι ο παππούς, τρώμε μαγειρευτό φαγητό κι όχι ντελίβερι. 

Γνωρίσαμε περίεργα φαγητά που δεν φανταζόμασταν πως υπάρχουν, όπως φακές, παντρεμένα ρεβίθια με ρύζι, τουρλού κι αντί σοκοφρέτα ρυζόγαλο. Κάτι περίεργο όμως συμβαίνει κι οι γονείς μας δεν είναι καθόλου ευχαριστημένοι. Έχουν συνέχεια κατεβασμένα μούτρα, την νύχτα τους ακούμε να σιγοψιθυρίζουν για ώρες, άρχισαν το κάπνισμα ξανά και όλο μαλώνουν μεταξύ τους, χωρίς λόγο.

Η νηπιαγωγός μας είπε πως στην πατρίδα μας έχουμε κρίση και για αυτό δεν πρέπει να ζητάμε να μας αγοράσουν περιττά πράγματα οι γονείς μας κι όσοι έχουμε χρήματα να βοηθούμε τους φίλους μας που δεν έχουν, μέχρι να αλλάξει η κατάσταση. Τώρα γιατί είναι περιττό πράγμα το τρενάκι που είδα στη βιτρίνα, ποτέ δεν μπόρεσα να το καταλάβω, όσο κι αν παρακάλεσα όμως, όσο κι αν κυλίστηκα κάτω κλαίγοντας δεν μου το πήραν. Ρώτησα την κυρία ποιος φταίει για την κρίση και μου είπε πως φταίμε εμείς και οι πολιτικοί που ψηφίζουμε. Δεν πολυκατάλαβα είναι η αλήθεια, αφού εγώ δεν έκανα τίποτα κακό κι αν ψήφιζα -πρέπει να μάθω τι είναι αυτό - θα το ήξερα. Για τους πολιτικούς έχει δίκιο όμως, όποτε βγαίνουν στην τηλεόραση, ο μπαμπάς προσέχει να μην τον βλέπουμε και τους μουτζώνει. Άσε που του ξεφεύγει και καμιά βρισιά κάπου - κάπου κι η μαμά αρχίζει να λέει χαζά πράγματα δυνατά, για να καλύψει τη φωνή του.

Αυτοί οι πολιτικοί πρέπει να είναι πολύ κακοί άνθρωποι, κάτι σαν τους Τούρκους πριν από την επανάσταση του 21. Συνέχεια φωνάζουν μεταξύ τους, λένε πως αυτοί ξέρουν το καλό μας, ψηφίζουν νόμους που κλείνουν τα μαγαζιά του κόσμου και στερούν τη δουλειά από τους ανθρώπους. Εγώ ένα κατάλαβα πως οι πολιτικοί μας μισούν και θέλουν να μας εξαφανίσουν. Αυτοί δεν είναι Έλληνες, να μου το θυμηθείτε! Προχθές ο πατέρας της Μαιρούλας αυτοκτόνησε. Βέβαια δεν μας το είπαν, όμως εγώ τη νύχτα ανοίγω κρυφά την τηλεόραση κι ακούω έναν καλό κύριο Τράγκα τον λένε που τα εξηγεί αυτά τα πράγματα. Θα το έλεγα στη Μαιρούλα, να μάθει την αλήθεια, όμως την έστειλε η μαμά της στους παπούδες της στο χωριό. Μου λείπει πολύ η φίλη μου, όταν μεγαλώσω θα διώξω την κρίση και θα τη φέρω πίσω. Βέβαια τον μπαμπά της δεν μπορώ να τον ξαναφέρω, αλλά θα μοιραστούμε μαζί τον δικό μου, αν δεν έχει αυτοκτονήσει κι αυτός μέχρι τότε.

Φέτος δεν κρεμάσαμε σημαία στο μπαλκόνι για την 25η Μαρτίου, το ίδιο και οι περισσότεροι γείτονες. Η μαμά την σιδέρωσε και την ξαναέβαλε στο συρτάρι. "Άσε" είπε, "να μην την μαγαρίζουμε κι αυτή". Η γιαγιά που έχει πλάκα της είπε: "Καλά τη γαλανόλευκη θα κρεμάσεις; Χάθηκε μια Ευρωπαϊκή, μια Γερμανική έστω;" και γέλασαν και οι δύο, περίεργο γέλιο όμως, σαν κλάμα.

Μόλις που θυμάμαι την τελευταία φορά που πήγαμε στην παρέλαση. Ο κόσμος φορούσε τα καλά του, οι άνθρωποι γελούσαν, οι αστυνομικοί ήταν χαμογελαστοί και μπορούσαμε να κυκλοφορούμε έλεύθερα σε όλη την πόλη. Χειροκροτήσαμε τον ξάδελφό μου που ήταν σημαιοφόρος και τα άλλα παιδιά με τις ωραίες τους στολές κι ύστερα όλοι μαζί πήγαμε για φαγητό σε μία ταβέρνα στην Αρετσού. Πρέπει να ήμουνα τότε τριών χρονών. Δεν θα το πιστέψετε από τότε έχουμε να πάμε και σε παρέλαση και σε ταβέρνα.

Χθες βράδυ ο μπαμπάς είπε στη μαμά μου. "Το ξέρεις πως χωρίς πρόσκληση δεν μπορείς να πας στην παρέλαση;" "Τι πρόσκληση;" "Πρόσκληση που να βεβαιώνει πως είσαι δικός τους κι όχι ένας από την πλέμπα." "Μαμά τι θα πει πλέμπα;" "Λαός παιδί μου, για αυτούς που μας κυβερνούν" "Τους πολιτικούς;" Όλα τα ξέρεις εσύ" χαμογέλασε και μου ανακάτεψε τα μαλλιά. Πήρα θάρρος κι εγώ. "Μαμά, αφού αυτοί είναι κακοί γιατί τους ψηφίζετε; Δεν υπάρχουν άλλοι; "  "Υπάρχουν, αλλά  είμαστε ηλίθιοι αγόρι μου, γιατί άλλο;"

Αυτό δεν μου άρεσε καθόλου. ΄Ηθελα να έχω έξυπνους γονείς, είμαι άτυχος τελικά. Κάνε Θεούλη μου να βάλλουν μυαλό οι γονείς μου, να τους διώξουν αυτούς τους εχθρούς, να μεγαλώσουμε κι εμείς σωστά σε μιαν ελεύθερη πατρίδα.