Το Φαραμπούντο Μαρτί,στην Εξουσία του ΕΛ ΣΑΛΒΑΔΟΡ!

Ο πρώην αντάρτης Σάντσες Σερέν κέρδισε τις προεδρικές εκλογές στο Ελ Σαλβαδόρ, ανακοίνωσε σήμερα το Ανώτατο Εκλογικό Δικαστήριο, μετά τον έλεγχο των πρακτικών της ψηφοφορίας του δεύτερου γύρου που διεξήχθη την Κυριακή. 

Το δικαστήριο θα πρέπει, ωστόσο, να περιμένει τρεις ημέρες πριν ανακηρύξει επίσημα τον νικητή, εν αναμονή ενδεχόμενων προσφυγών.

Ο 69χρονος Σάντσες, υποψήφιος του κυβερνώντος κόμματος της αριστεράς, της πρώην ανταρτικής οργάνωσης Φαραμπούντο Μαρτί Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (FMLN), επικράτησε  έναντι του αντιπάλου του Νόρμαν Κιχάνο, της δεξιάς Εθνικιστικής Ρεπουμπλικανικής Συμμαχίας (ARENA).

Το Εκλογικό Δικαστήριο επιβεβαίωσε τα αποτελέσματα της Κυριακής, δίνοντας 50,11% των ψήφων στον Σάντσες Σερέν έναντι 49,89% που έλαβε ο Κιχάνο, ο πρώην δήμαρχος του Σαν Σαλβαδόρ.

"Λαός ενωμένος ποτέ ηττημένος", ήταν το σύνθημα των οπαδών του FMLN στο τέλος της διαδικασίας επαλήθευσης των εκλογικών αποτελεσμάτων από το το εκλογικό δικαστήριο, το οποίο συνεδρίαζε σε ξενοδοχείο της πρωτεύουσας.

Κατά τη διαδικασία επαλήθευσης εξετάστηκαν τα πρακτικά της ψηφοφορίας από 10.445 εκλογικά τμήματα, αλλά το δικαστήριο απέρριψε το αίτημα της αντιπολίτευσης να καταμετρηθούν μία προς μία οι ψήφοι, τονίζοντας ότι αυτό δεν επιτρέπεται από το νόμο.

Ο εκλεγμένος πρόεδρος αναλαμβάνει τα καθήκοντά του την 1η Ιουνίου.

Πληροφορίες: ΑΠΕ-ΜΠΕ

-------------------------

Η οργάνωση FRENTE FARABUNDO MARTI (FMLN)

Το Μέτωπο Εθνικής Απελευθέρωσης Φαραμπούντο Μαρτί δημιουργήθηκε από τη συνένωση των πέντε μεγάλων οργανώσεων του αντάρτικου του Ελ Σαλβαδόρ.

Έδρασε στη χώρα για περισσότερο από μια δεκαετία ως αντάρτικο που εξαπλώθηκε σε όλη τη χώρα και γρήγορα απέκτησε μεγάλη δύναμη και επιρροή. Χαρακτηρίστηκε ως μαρξιστικό αντάρτικο. Η ένοπλη σύρραξη ανάμεσα στο αντάρτικο και τον κυβερνητικό στρατό στοίχισε τη ζωή περίπου 80 χιλιάδων ανθρώπων. 

Οι μαζικές οργανώσεις που συνδέονταν με τα ένοπλα κινήματα δημιούργησαν το Επαναστατικό Συντονιστικό Όργανο Μαζών τον Ιανουάριο του 1980. Τον επόμενο Απρίλιο δημιουργήθηκε το Δημοκρατικό Επαναστατικό Μέτωπο (FDR) που συνένωσε συνδικάτα και πολιτικές ενώσεις που πρόσκειντο στο αντάρτικο. Το FDR έγινε ο πολιτικός και διπλωματικός βραχίονας του αντάρτικου στο Ελ Σαλβαδόρ. 

Τα αντάρτικα κινήματα δημιούργησαν την Ενιαία Επαναστατική Διεύθυνση, το Μάιο του 1980, και τον Οκτώβριο του ιδίου χρόνου το FMLN, το οποίο πολύ γρήγορα υιοθέτησε κοινή σημαία και εμβλήματα και προχώρησε σε έναν στρατιωτικό συντονισμό, χωρίζοντας τη χώρα σε τέσσερα μέτωπα. Το FMLN στο απόγειό του πρέπει να αριθμούσε 5 με 6 χιλιάδες μέλη.

Τα πέντε μέτωπα

Τα πέντε μέτωπα τα οποία αποτέλεσαν το Μέτωπο Εθνικής Απελευθέρωσης Φαραμπούντο Μαρτί είναι: Απελευθερωτικές Λαϊκές Δυνάμεις (FPL), Λαϊκός Επαναστατικός Στρατός (ERP), Ένοπλες Δυνάμεις Εθνικής Αντίστασης (FARN), Επαναστατικό Κόμμα των Κεντροαμερικανών Εργατών (PRTC), Απελευθερωτικές Ένοπλες Δυνάμεις (FAL).

Ο Αουγκούστο Φαραμπούντο Μαρτί, από τον οποίον πήρε το όνομα της η Οργάνωση, ήταν αρχηγός του Κομμουνιστικού Κόμματος στο Ελ Σαλβαδόρ και παλιός σύντροφος του εθνικιστή ήρωα της Νικαράγουα Σέσαρ Σαντίνο (από όπου οι Σαντινίστας). Σκοτώθηκε το 1932 κατά τη διάρκεια μιας εξέγερσης χωρικών που πνίγηκε στο αίμα από τις δυνάμεις καταστολής (15-20 χιλιάδες νεκροί).

Η πολιτική αστάθεια στη χώρα τη δεκαετία του '70 ευνόησε την ανάπτυξη του αντάρτικου. Ο πόλεμος με την Ονδούρα επέτεινε τις κοινωνικές εντάσεις. Οι οικονομικές μεταρυθμίσεις, οι εκλογικές νοθείες, οι πολιτικές διώξεις, δημιουργούν μαζικά κινήματα ένοπλης πάλης.

Αρχικά το αντάρτικο περιορίζεται στις πόλεις και περιλαμβάνει απαγωγές μελών της μεγαλοαστικής τάξης, δολοφονίες αστυνομικών ή στρατιωτικών. Στη συνέχεια το αντάρτικο εξαπλώνεται και στην ύπαιθρο.

Η δολοφονία του Αρχιεπισκόπου

Τα φαινόμενα βίας πολαπλασιάζονται. Η δολοφονία του Αρχιεπισκόπου του Ελ Σαλβαδόρ, Ρομέρο, μέσα στον καθεδρικό ναό, προκαλεί εντύπωση διεθνώς.Η νίκη των Σαντινίστας στη Νικαράγουα έρχεται να τονώσει το ηθικό των επαναστατικών ομάδων. Το Φρέντε Φαραμπούντο Μαρτί που είχε δημιουργηθεί από τη συνένωση πέντε κινημάτων, εξαπέλυσε επίθεση που όμως δεν έφερε το προσδοκώμενο αποτέλεσμα όπως στη Νικαράγουα, αφού δεν υπήρχε η απαραίτητη λαϊκή κινητοποίηση.

Το αντάρτικο κατόρθωσε στα επόμενα χρόνια να εξαπλωθεί στο κέντρο και στα ανατολικά της χώρας και το κράτος ουσιαστικά αδυνατούσε να ελέγξει πολλές περιοχές. 

Στις 11 Νοεμβρίου του 1989 το Φρέντε Φαραμπούντο Μαρτί εξαπέλυσε τη μεγαλύτερη επίθεσή του, φθάνοντας μέχρι τα προάστεια της πρωτεύουσας. Αποτέλεσμα περισσότεροι από χίλιοι νεκροί. Ωστόσο, δεν προκάλεσε μαζική λαϊκή κινητοποίηση.

Τον Οκτώβριο του 1984 ο Πρόεδρος Δουάρτε άνοιξε διάλογο με τους αντάρτες. Ο διάλογος συνεχίστηκε και χρόνια αργότερα, το 1992, μετά από πολλές διαπραγματεύσεις, έκλεισε μια συμφωνία ειρήνης υπό την αιγίδα του ΟΗΕ στις 16 Ιανουαρίου του 1992 στην πόλη του Μεξικού. 

Η είσοδος στη Βουλή

Το Φρέντε Φαραμπούντο Μαρτί ανακοίνωσε τη μετατροπή του σε πολιτικό κόμμα στις 23 Μαϊου του 1992. Τον επόμενο χρόνο η κυβέρνηση το αναγνώρισε ως πολιτικό κόμμα. Τον Αύγουστο του 1993 παρατηρητές του ΟΗΕ ανακοίνωσαν ότι τα μέλη του Φαραμπούντο Μαρτί έχουν πια "ενσωματωθεί νομίμως στην κοινωνική και συνταγματική ζωή της χώρας". Στη συνέχεια, αποφασίστηκε η συμμετοχή στις εθνικές εκλογές. 

Πηγή: americalatina.com

left.gr