+«Δεν είμαι ήρωας»
+Για τον Περικλή της επανάστασης και του έρωτα
+ Ανυπάκουος απέναντι σε κάθε είδους "ανθρωποφύλακες"
+Τα στερεότυπα στην εξουσία
«Δεν είμαι ήρωας», έλεγε ο Περικλής Κοροβέσης, στις αρχές του τρέχοντος έτους, στην εκδήλωση για την ένατη επετειακή έκδοση με αφορμή τα 50 χρόνια από την κυκλοφορία των «Ανθρωποφυλάκων».
Ο Περικλής Κοροβέσης ξεκίνησε με εξαιρετικές σπουδές στο Παρίσι, πλάι σε προσωπικότητες, όπως ο Δημήτρης Ροντήρης, ο Ρολάν Μπαρτ και ο Κορνήλιος Καστοριάδης.
Η φυλακή και τα βασανιστήρια που υπέστη από την 7χρονη δικτατορία τον σημάδεψαν, και εκείνος έδωσε την προσωπική του απάντηση γράφοντας το βιβλίο «Ανθρωποφύλακες», ένα βιβλίο που, με όλους τους αναγκαίους, συνωμοτικούς κανόνες της εποχής, πέρασε τα κλειστά σύνορα της χώρας και εκδόθηκε στο εξωτερικό. Είκοσι πέντε πολυγραφημένα αντίτυπα στη Γενεύη ήταν αρκετά να αφυπνίσουν ολόκληρη την Ευρώπη για το τι πραγματικά συμβαίνει στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία.
Το ταπεινό φυλλαδιάκι επρόκειτο να γίνει γνωστό μέσα σε λίγες εβδομάδες, σε όλο τον κόσμο. Οι «Ανθρωποφύλακες» άρχισαν να μεταφράζονται από τη μια γλώσσα στην άλλη και να κυκλοφορούν σε πολλές χώρες, προκαλώντας το ενδιαφέρον και τον θαυμασμό σημαντικών διανοουμένων και υπερασπιστών των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Έφτασαν και στην Ελλάδα μαζί με τον παράνομο αντιστασιακό Τύπο.
Ακολούθησε η κατάθεση του Περ. Κοροβέση στο Συμβούλιο της Ευρώπης, το οποίο ήταν ο πρώτος διεθνής θεσμός στον οποίο αποκαλύφθηκε το απάνθρωπο πρόσωπο της δικτατορίας της 21ης Απριλίου. Η χούντα, βέβαιη για την καταδίκη της, έσπευσε να αποχωρήσει από το Συμβούλιο, παραδεχόμενη εμμέσως τις καταθέσεις του Κοροβέση και των άλλων θυμάτων της που κατόρθωσαν να φτάσουν στο βήμα του Στρασβούργου.
Όπως έλεγε από την πτώση της χούντας μέχρι και σήμερα, «εγώ έτυχε να το καταγράψω. Το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που μου έχει γίνει είναι ότι πολλοί που έπαθαν τα ίδια, μου είπαν ότι θα μπορούσαν να το έχουν γράψει κι εκείνοι».
«Δεν είμαι ήρωας», έλεγε ο Περικλής Κοροβέσης, στις αρχές του τρέχοντος έτους, στην εκδήλωση για την ένατη επετειακή έκδοση με αφορμή τα 50 χρόνια από την κυκλοφορία των «Ανθρωποφυλάκων». (Για το συγκλονιστικό βιβλίο είχαν μιλήσει επίσης οι ιστορικοί Γ. Γιανουλόπουλος και Δ. Κουσουρής, ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» Δ. Ψαρράς -από άρθρο του οποίου αντλήσαμε κάποια από τα ιστορικά στοιχεία- και ο Κ. Μανταίος από το Σύνδεσμο Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών).
Άλλωστε, ο Περικλής Κοροβέσης μέχρι και την τελευταία στιγμή ήταν «παρών» στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα, «παρών» με την πένα του -το τελευταίο κείμενό του στην «Εφημερίδα Των Συντακτών» δημοσιεύθηκε στις 7 Μαρτίου, υπό τον τίτλο, «Άνθρωποι χωρίς υπόσταση».
Γεννημένος στις 20 Ιουλίου 1941 στο Αργοστόλι Κεφαλληνίας. Σπούδασε Θέατρο με τον Δημήτρη Ροντήρη, σημειολογία με τον Ρολάν Μπαρτ και παρακολούθησε μαθήματα των Πιερ Βιντάλ-Νακέ, Μαρσέλ Ντετιέν, Κορνήλιου Καστοριάδη και άλλων στο Παρίσι. Από μικρή ηλικία μετείχε στο μαχητικό δημοκρατικό κίνημα της Αριστεράς.
Εκτός από τους «Ανθρωποφύλακες» (1969) έκτοτε έχει δημοσιεύσει και άλλα βιβλία, όπως «Αριστερή Ανακύκλωση», «Παράπλευρες καθημερινές απώλειες», «Γυναίκες ευσεβείς του πάθους», «Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική», «Στο κέντρο του περιθωρίου», κ.ά. Εκτός από πεζά, έχει συγγράψει και θεατρικά (πχ. Tango Bar), αλλά και παιδικά έργα.
«Παρών» και στον Τύπο, με τη μαχητική του αρθρογραφία, μέσα από τις στήλες των εφημερίδων, «Ελευθεροτυπία», «Η Εποχή», «Εφημερίδα των Συντακτών», και περιοδικών, όπως «Δίφωνο», «Γαλέρα» κ.ά.
Το 1998 εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Αθηναίων, με το συνδυασμό του Λέοντα Αυδή (ΚΚΕ) και, εν συνεχεία, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. το 2007, στην Α΄ Περιφέρεια Αθηνών.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
cnn.gr
Για τον Περικλή της επανάστασης και του έρωτα
του Σταματόπουλου ΓιώργουΜετά τον Γλέζο ο Περικλής. Μπορεί, λόγω κορονοϊού, να έφυγαν μόνοι τους, η χώρα όμως, ο λαός, είναι μαζί τους. «Καλό ταξίδι», Περικλή. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ.
Για πολλούς έδώ στην «Εφ.Συν.» ο Περικλής Κοροβέσης ήταν ο πατέρας, ο μεγάλος αδελφός, ο ανιδιοτελής και δοτικός φίλος. Θρηνούμε όλοι για την απροσδόκητη απώλειά του. Θρηνούμε για τον άνθρωπο, τον δημοκρατικό πολίτη, τον κριτικό απέναντι σε όλες τις εξουσίες, τον υπερασπιστή των δικαιωμάτων του ανθρώπου, τον φίλο και εραστή των μειοψηφιών.
Τον αγωνιστή που με το βιβλίο του «Οι ανθρωποφύλακες» ξεγύμνωσε τη χούντα των συνταγματαρχών (έκανε σάλο όταν εκδόθηκε στα γαλλικά το 1969, ξύπνησε την κοιμισμένη Ευρώπη) και έκανε γνωστά στην οικουμένη τα βασανιστήρια στα οποία υπέβαλλε αυτή η δράκα των φασιστών τους αγωνιζόμενους, αντιστεκόμενους Έλληνες. Θρηνούμε έναν από τους τελευταίους γνήσιους Αριστερούς, που έκαναν την ιδεολογία τους πράξη και η ζωή τους ήταν ένα πρότυπο για εξεγερμένους και ερωτευμένους (η επανάσταση και ο έρωτας ήσαν οι κινητήριες δυνάμεις που καθόρισαν τη ζωή του).
Έδωσε μεγάλη μάχη τους τελευταίους μήνες με την ασθένεια που τον ταλαιπωρούσε στον οισοφάγο. Ορθιος και χαμογελαστός μάς υποδεχόταν στο σπιτικό του, με τα ποτά του και τα τσιγάρα του, με την ακούραστη, ευγενική και πάντα ευδιάθετη σύντροφό του δίπλα του. (Κουράγιο, Μαρία) Αμείωτο το ενδιαφέρον του για την εφημερίδα, ήταν εξάλλου από τους πρώτους, μαζί με τον Γιάννη Καλαϊτζή, που πίστεψαν και αγάπησαν με πάθος το συνεταιριστικό μας εγχείρημα. Ελπίζαμε ότι θα καταφέρει και αυτήν τη φορά να βγει νικητής.
Όμως το σώμα του ήταν βαριά καταπονημένο από τα βασανιστήρια -δεν άντεξε.
Λάμπρυνε με την παρουσία του την εφημερίδα, αλλά και όλες τις κοινωνίες στις οποίες έζησε.
Μετά τον Γλέζο ο Περικλής. Μπορεί, λόγω κορονοϊού, να έφυγαν μόνοι τους, η χώρα όμως, ο λαός, είναι μαζί τους.
«Καλό ταξίδι», Περικλή. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ.
efsyn.gr
Περικλής Κοροβέσης, 1941 - 2020: Ανυπάκουος απέναντι σε κάθε είδους «ανθρωποφύλακες
Ο Περικλής Κοροβέσης συγγραφέας, λογοτέχνης, ποιητής, ακτιβιστής και πολιτικός της αριστεράς, εμβληματική μορφή του αντιδικτατορικού αγωνα, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 79 ετών, σήμερα, Σάββατο 11/4/20). Ο Περικλής τις τελευταίες ημέρες έδωσε μια μεγάλη μάχη -όχι κατά του κορωνοϊού- σε νοσοκομείο της Αθήνας.
[«Γι' αυτό σου λέω, ξέρω πως θα είναι ο θάνατος. Μια απλή βραδιά, όπως οι άλλες», είχε γράψει σε ποίημά του]
Ο Περικλής Κοροβέσης για αλλού ξεκίνησε (πίστευε ότι θα γίνει ηθοποιός) -με εξαιρετικές σπουδές στο Παρίσι, πλάι σε προσωπικότητες, όπως ο Δημήτρης Ροντήρης, ο Ρολάν Μπαρτ και ο Κορνήλιος Καστοριάδης-, πλην όμως η Ιστορία είχε άλλα σχέδια για εκείνον...
Η φυλακή και τα βασανιστήρια που υπέστη από την 7χρονη δικτατορία τον σημάδεψαν, και εκείνος έδωσε την προσωπική του απάντηση γράφοντας το βιβλίο «Ανθρωποφύλακες», ένα βιβλίο που, με όλους τους αναγκαίους, συνωμοτικούς κανόνες της εποχής, πέρασε τα κλειστά σύνορα της χώρας και εκδόθηκε στο εξωτερικό. Είκοσι πέντε πολυγραφημένα αντίτυπα στη Γενεύη ήταν αρκετά να αφυπνίσουν ολόκληρη την Ευρώπη για το τι πραγματικά συμβαίνει στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία.
Το ταπεινό φυλλαδιάκι επρόκειτο να γίνει γνωστό μέσα σε λίγες εβδομάδες, σε όλο τον κόσμο. Οι «Ανθρωποφύλακες» άρχισαν να μεταφράζονται από τη μια γλώσσα στην άλλη και να κυκλοφορούν σε πολλές χώρες, προκαλώντας το ενδιαφέρον και τον θαυμασμό σημαντικών διανοουμένων και υπερασπιστών των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Έφτασαν και στην Ελλάδα μαζί με τον παράνομο αντιστασιακό Τύπο.
Ακολούθησε η κατάθεση του Περικλή Κοροβέση στο Συμβούλιο της Ευρώπης, το οποίο ήταν ο πρώτος διεθνής θεσμός στον οποίο αποκαλύφθηκε το απάνθρωπο πρόσωπο της δικτατορίας της 21ης Απριλίου. Η χούντα, βέβαιη για την καταδίκη της, έσπευσε να αποχωρήσει από το Συμβούλιο, παραδεχόμενη εμμέσως τις καταθέσεις του Κοροβέση και των άλλων θυμάτων της που κατόρθωσαν να φτάσουν στο βήμα του Στρασβούργου.
Αγωνιστής της Αριστεράς και της δημοσιογραφίας
Ας πάρουμε, όμως, την ιστορία από την αρχή: ο Περικλής Κοροβέσης γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου 1941 στο Αργοστόλι Κεφαλληνίας. Σπούδασε Θέατρο με τον Δημήτρη Ροντήρη, σημειολογία με τον Ρολάν Μπαρτ και παρακολούθησε μαθήματα των Πιερ Βιντάλ-Νακέ, Μαρσέλ Ντετιέν, Κορνήλιου Καστοριάδη και άλλων στο Παρίσι. Από μικρή ηλικία μετείχε στο μαχητικό δημοκρατικό κίνημα της αριστεράς. Φυλακίστηκε και εξορίστηκε επί Χούντας.
(ο Περικλής Κοροβέσης μιλάει για τα βασανιστήρια που υπέστη στη διαβόητη ταράτσα της Μπουμπουλίνας)
Μετά τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη από την 17 Νοέμβρη το 1989, η εφημερίδα Έθνος δημοσίευσε συκοφαντικό άρθρο με υπογραφή της Αγγελικής Νικολούλη, το οποίο προσπαθούσε να εμπλέξει τον Περικλή Κοροβέση με την ενέργεια της τρομοκρατικής οργάνωσης. Η κατηγορία αποδείχθηκε ανυπόστατη και η εφημερίδα αναγκάστηκε να απολογηθεί.
Συγγραφικό έργο
Το πρώτο και πιο γνωστό του βιβλίο είναι οι Ανθρωποφύλακες (1969), όπου περιγράφονται τα βασανιστήρια στα οποία προέβαινε η Χούντα των Συνταγματαρχών και η προσωπική του εμπειρία. Αρχικά κυκλοφόρησε κρυφά, αλλά αργότερα μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες.
(μία από τις τελευταίες παραστάσεις των Ανθρωποφυλάκων, του Περικλή Κοροβέση, σε ερμηνεία Πάνου Τζίνου και Σκηνοθεσία Χάρη Γιουλάτου)
Είκοσι πέντε πολυγραφημένα αντίτυπα στη Γενεύη ήταν αρκετά να αφυπνίσουν ολόκληρη την Ευρώπη για το τι πραγματικά συμβαίνει στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία.
Το ταπεινό φυλλαδιάκι επρόκειτο να γίνει γνωστό μέσα σε λίγες εβδομάδες, σε όλο τον κόσμο. Οι «Ανθρωποφύλακες» άρχισαν να μεταφράζονται από τη μια γλώσσα στην άλλη και να κυκλοφορούν σε πολλές χώρες, προκαλώντας το ενδιαφέρον και τον θαυμασμό σημαντικών διανοουμένων και υπερασπιστών των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Έφτασαν και στην Ελλάδα μαζί με τον παράνομο αντιστασιακό Τύπο.
Ακολούθησε η κατάθεση του Περ. Κοροβέση στο Συμβούλιο της Ευρώπης, το οποίο ήταν ο πρώτος διεθνής θεσμός στον οποίο αποκαλύφθηκε το απάνθρωπο πρόσωπο της δικτατορίας της 21ης Απριλίου.
Όπως έλεγε από την πτώση της χούντας μέχρι και σήμερα, «εγώ έτυχε να το καταγράψω. Το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που μου έχει γίνει είναι ότι πολλοί που έπαθαν τα ίδια, μου είπαν ότι θα μπορούσαν να το έχουν γράψει κι εκείνοι».
Εκτός από τους «Ανθρωποφύλακες» (1969) έκτοτε έχει δημοσιεύσει και άλλα βιβλία, όπως «Αριστερή Ανακύκλωση», «Παράπλευρες καθημερινές απώλειες», «Γυναίκες ευσεβείς του πάθους», «Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική», «Στο κέντρο του περιθωρίου», κ.ά. Εκτός από πεζά, έχει συγγράψει και θεατρικά (πχ. Tango Bar), αλλά και παιδικά έργα.
(συνέντευξη του Περικλή Κοροβέση στο Provocateur, το 2018)
Αρθρογραφία
Έχει εργαστεί ως αρθρογράφος στις εφημερίδες Ελευθεροτυπία, Η Εποχή και στην Εφημερίδα των Συντακτών. Επίσης, έχει συνεργαστεί με διάφορα περιοδικά, πολιτικά ή λογοτεχνικά, όπως η Γαλέρα.
ΕΔΩ μπορείτε να δείτε τη στήλη του στην Εφημερίδα των Συντακτών - το τελευταίο κείμενό του στην «Εφημερίδα Των Συντακτών» δημοσιεύθηκε στις 7 Μαρτίου, υπό τον τίτλο, «Άνθρωποι χωρίς υπόσταση».
(ο Περικλής Κοροβέσης επιστρέφει στο κελί των βασανιστηρίων - βίντεο του news247.gr: "Το σημαντικό είναι ότι στη Χούντα εγώ ήμουν ελεύθερος", είχε πει. "Αυτοί που λένε ότι μας χρειάζεται μια Χούντα είναι τα πρόβατα της κοινωνίας που θέλουνε ένα μαντρί για να τα σφάξουνε. Γιατί αυτό κάνει η Χούντα, σφάζει".)
«Δεν είμαι ήρωας», έλεγε ο Περικλής Κοροβέσης, στις αρχές του τρέχοντος έτους, στην εκδήλωση για την ένατη επετειακή έκδοση με αφορμή τα 50 χρόνια από την κυκλοφορία των «Ανθρωποφυλάκων». (Για το συγκλονιστικό βιβλίο είχαν μιλήσει επίσης οι ιστορικοί Γ. Γιανουλόπουλος και Δ. Κουσουρής, ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» Δ. Ψαρράς και ο Κ. Μανταίος από το Σύνδεσμο Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών).
Πολιτική
Στην περίοδο της Μεταπολίτευσης, ήταν πάντοτε παρών στις διεργασίες της Αριστεράς.
Το 1998 εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Αθηναίων με την παράταξη του Λέοντα Αυδή, ενώ το 2007 εκλέχτηκε βουλευτής Α’ Αθηνών με τον ΣΥΡΙΖΑ. Μετείχε στη Διαρκή Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής και ήταν μέλος της Διπλωματικής Αντιπροσωπείας για τη φιλία και συνεργασία με τα κοινοβούλια της Γεωργίας, Νότιας Αφρικής και Σουηδίας. Το 2009 αποχώρησε από το κόμμα.
«Δεν είμαι πολιτικός. Είμαι καταρχάς κοινωνικός ακτιβιστής. Στην πολιτική αρένα είχα βγει για το «μπούγιο», για να ενισχύσω την Αριστερά. Εκλέχτηκα βουλευτής το 2009 (με τον ΣΥΡΙΖΑ), ξοδεύοντας μόλις 150 ευρώ. Είχαν πάθει πλάκα οι συνάδελφοι! Δεν είναι, ξέρεις, τόσο η ιδεολογική αναφορά όσο το ενδιαφέρον για το κοινό καλό που είναι, ταυτόχρονα, ατομικό. Δίνω προτεραιότητα στη δράση «από τα κάτω», με όλη την υπομονή και την επιμονή που απαιτεί. Όταν δεν γράφω ή μελετώ, πηγαίνω σε συζητήσεις, ομιλίες, καλέσματα... Ευαισθητοποιούμαι, βέβαια, ιδιαίτερα σε θέματα φυλακών, κρατουμένων και αστυνομικής βίας», έλεγε τον Απρίλιο του 2014 στη LiFO.
«Είμαι φτωχός σε υλικά αγαθά, πλούσιος όμως πολύ σε εμπειρίες. Έζησα ανοιχτά, ελεύθερα, σύμφωνα με τις επιθυμίες μου, δίχως εξαναγκασμούς και συμβιβασμούς. Ήμουν πάντα με την Εύα, που δεν δέχτηκε τον μισό Παράδεισο που της δόθηκε αλλά τον διεκδίκησε ολόκληρο, γι' αυτό και δάγκωσε το Απαγορευμένο Μήλο – το θέμα του επόμενου βιβλίου μου. Χάρηκα το διάβασμα, τη γραφή, τον έρωτα, τη δράση, τη δημιουργία. Ταξίδεψα, ξενιτεύτηκα, έκανα δύο γάμους κι έναν γιο, ζω είκοσι χρόνια τώρα αγαπημένα με την τελευταία σύντροφό μου, τη Μαρία, με την οποία δεν παντρευτήκαμε για να μη χρειαστεί να χωρίσουμε! Τελώ σε έναν διαρκή ενθουσιασμό. Μπορώ να πω, λοιπόν, ότι ναι, την ευχαριστήθηκα τη ζωή μου. Και ότι, τουλάχιστον, δεν θα πεθάνω ηλίθιος».
Τα συλλυπητήρια του πολιτικού και δημοσιογραφικού κόσμου
[στην πρώτη της σελίδα (11/4/20), η ηλεκτρονική «Εφημερίδα των Συντακτών», θρηνεί το χαμό ενός δικού της ανθρώπου: «Αποχαιρετούμε με πόνο καρδιάς τον Περικλή Κοροβέση. Τον άνθρωπο που από τη πρώτη ημέρα του συνεταιριστικού μας εγχειρήματος στάθηκε δίπλα μας -ενεργό μέλος του συνεταιρισμού- κοσμώντας τις σελίδες της εφημερίδας μας»]
Το συλλυπητήριο μήνυμα του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ:
«Αποχαιρετούμε με βαθιά θλίψη τον αγωνιστή της Αριστεράς, Περικλή Κοροβέση, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 79 ετών.
Άνθρωπος της δράσης και του πνεύματος, ο Π. Κοροβέσης εντάχθηκε σε πολύ νεαρή ηλικία στις γραμμές της Αριστεράς. Κατά τη διάρκεια της επτάχρονης χούντας των συνταγματαρχών, ο Π. Κοροβέσης υπέστη σειρά διώξεων, φυλακίσεων και βασανισμών, τους οποίους περιέγραψε με συγκλονιστικό τρόπο στο βιβλίο του Ανθρωποφύλακες. Ένα βιβλίο που αποτελεί παρακαταθήκη για τον αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης και ολοκληρωτισμού, το οποίο μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και ανέβηκε και στο θέατρο.
Στην περίοδο της Μεταπολίτευσης, ήταν πάντοτε παρών στις διεργασίες της Αριστεράς. Το 1998 εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Αθηναίων με την παράταξη του Λέοντα Αυδή, ενώ το 2007 εκλέχτηκε βουλευτής Α’ Αθηνών με τον ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός από τους Ανθρωποφύλακες, δημοσίευσε πολλά ακόμα βιβλία ενώ εργάστηκε επί σειρά ετών ως αρθρογράφος στις εφημερίδες Ελευθεροτυπία, Εποχή και στην Εφημερίδα των Συντακτών, στην οποία έγραφε μέχρι το τέλος της ζωής του, πάντα με τον δικό του ξεχωριστό και άμεσο τρόπο.
Απευθύνουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους του».
Το μήνυμα της Κατερίνας Σακελλαροπούλου
Τα θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένεια του Περικλή Κοροβέση εξέφρασε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας με ανάρτησή της στο twitter. Αναφερόμενη στον Περικλή Κοροβέση, η Πρόεδρος κάνει λόγο για ένα σύμβολο της αντίστασης στη δικτατορία, έναν μαχητικό υπερασπιστή της δημοκρατίας, ο οποίος έφυγε σήμερα από κοντά μας.
Η δήλωση του τέως προέδρου της Βουλής και βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Βούτση:
Ανυπάκουος έζησε, ανυπάκουος έφυγε. Ο Περικλής Κοροβέσης έδειξε «ανυπακοή» απέναντι στην ανάγκη της συλλογικής μας επιθυμίας να μην βλέπουμε το κενό να μεγαλώνει. Επέλεξε να το διευρύνει. Λίγες ημέρες μετά τον αποχαιρετισμό στον Μανώλη Γλέζο μας αναγκάζει να πονέσουμε ξανά. Αλλά εμείς δεν θα μείνουμε μόνο σ’ αυτό. Θα θυμηθούμε όλες τις αναμνήσεις που έχουμε γιατί δημιουργούν όνειρα. Όνειρα αγώνα, αντίστασης και εντέλει ζωής.
Όπως ο ίδιος είχε πει, έζησε πολλές ζωές σε μία. Έζησε ως βασανισμένος, ως φυλακισμένος, ως ηθοποιός, ως συγγραφέας, ως δημοσιογράφος, ως πολιτικός. Ως ανώτερος άνθρωπος απέναντι σε κάθε είδους “ανθρωποφύλακες”. Αλλά πάνω από όλα, αναγνωρισμένος αγωνιστής Αριστερός της θεωρίας και της πράξης, έζησε ως άνθρωπος της κοινής λογικής. Αυτής που θέλει και αγωνίζεται για μία κοινωνία ισότητας, συλλογικότητας και αλληλεγγύης.
Ο Περικλής Κοροβέσης δεν δέχτηκε να φάει μισό το μήλο της ζωής του. Την ήθελε και τη ζωγράφισε ολόκληρη. Και έτσι θα τον θυμόμαστε. Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του.
Η δήλωση του κυβ. εκπροσώπου, Στ. Πέτσα:
«Με θλίψη αποχαιρετούμε σήμερα τον συγγραφέα, διανοούμενο της Αριστεράς και αγωνιστή της αντίστασης κατά της χούντας, Περικλή Κοροβέση. Εκ μέρους της κυβέρνησης εκφράζω θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του».
Το συλλυπητήριο μήνυμα της Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού, Λίνας Μενδώνη:
Ο Περικλής Κοροβέσης παρέμεινε ασυμβίβαστος και μαχητικός μέχρι το τέλος. Αφιέρωσε τη ζωή, τη δράση και τα κείμενά του στην υπεράσπιση της κοινωνικής δικαιοσύνης και της Δημοκρατίας. Μέσα από τον λόγο του υπερασπίστηκε με πάθος την ελευθερία. Εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους πολυπληθείς φίλους του.
Η ανακοίνωση του ΚΚΕ
Το ΚΚΕ με ανακοίνωσή του εκφράζει τα συλλυπητήριά του για την απώλεια του Περικλή Κοροβέση, «συγγραφέα -ανάμεσα σε άλλα- του ευρέως γνωστού βιβλίου "Ανθρωποφύλακες", στο οποίο περιγράφονται τα φρικτά βασανιστήρια της Χούντας των Συνταγματαρχών, που και ο ίδιος υπέστη για την αντιδικτατορική του δράση».
Υπήρξε πολιτικά δραστήριος άνθρωπος, με πλούσια αρθρογραφία στον Τύπο, αλλά και ως Δημοτικός Σύμβουλος με την Συμπαράταξη για την Αθήνα, με επικεφαλής τον Λ. Αυδή, το 1998, καθώς και ως βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ, το 2007.
Συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του» καταλήγει η ανακοίνωση του Κόμματος.
left.gr
Τα στερεότυπα στην εξουσία
22.02.2020, 18:15 Εφημερίδα των συντακτών
Στο κέντρο του περιθωρίου
του Περικλή Κοροβέση
Η αρχική σημασία της λέξης στερεοτυπία έχει ξεχαστεί. Ποιος τη συνδέει πια με την τυπογραφία; Αλλά η μεταφορική της έννοια έχει καθιερωθεί για τα καλά και έχει περάσει και σε άλλες γλώσσες. Σήμερα πια είναι ένας κλάδος της Γλωσσολογίας που μελετάει αυτό το φαινόμενο. Το στερεότυπο, με την έννοια που το χρησιμοποιούμε όλοι, είναι αρρώστια της γλώσσας, που τη διαβρώνει σαν καρκίνος και δεν έχει κανένα νόημα. Τα στερεότυπα τα χρησιμοποιούμε όλοι. Αλλά εκεί που βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να ανθίσουν είναι στον πολιτικό-ιδεολογικό λόγο. Στερεότυπα υπάρχουν σε κάθε μορφή λόγου. Τα λεγόμενα «κλισέ». Αλλά δεν έχουν την ίδια λειτουργία με αυτήν του πολιτικού λόγου. Στην πρώτη περίπτωση είναι σαν «παράσημα». Δηλώνουν μια επιβράβευση για κάποιο συμβάν του παρελθόντος, που πια δεν υπάρχει, ανήκει στον παρελθόντα χρόνο, είναι συντελεσμένο, δηλαδή νεκρό. Εντούτοις πρέπει να λειτουργήσει ως υπόδειγμα και παράδειγμα για να εμπνεύσει τους άλλους και να επαναληφθεί. Στο μέτρο του δυνατού βέβαια. Γιατί κανείς δεν μπορεί να πάρει παράσημο σήμερα για το Αλβανικό Μέτωπο.
Στη δεύτερη περίπτωση αφορούν λογοτεχνία και εφημεριδογραφία. Εδώ τα στερεότυπα παίζουν ρόλο θεματοφύλακα. Κάποτε ένα λογοτεχνικό ή εφημεριδογραφικό προϊόν έγινε αγαπητό. Ο δημιουργός του θέλοντας να κρατήσει αυτήν την προνομιακή θέση με το αναγνωστικό του κοινό «πιστοποιεί» τα προϊόντα του και δεν θέλει να ξεφύγει από το σίγουρο πλαίσιό του, που ενδεχομένως τον έκανε όνομα και καμιά φορά και φίρμα. Και μπορεί αυτό να είναι καλό για τα προϊόντα ΠΟΠ (Σου εξασφαλίζουν μια σταθερή ποιότητα. Ποιος θα αγόραζε μια φέτα που σε κάθε της παρτίδα θα πειραματιζόταν;). Εδώ το ΠΟΠ σε αυτήν την περίπτωση θανατώνει τη γλώσσα. Και αυτό μπορούμε να το διαπιστώσουμε όλοι στα δελτία των οκτώμισι στην τηλεόραση. Οπως πάλι μπορούμε να δούμε το φαινόμενο της κατάργησης της μουσικότητας και του σωστού τονισμού της γλώσσας. Είναι τα ίδια ελληνικά του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου με αυτά που ακούμε στην τηλεόραση; Πρώτα νόμιζες πως οι κλασικοί μας ηθοποιοί συνομιλούσαν μαζί σου. Τώρα ο τηλεοπτικός λόγος είναι σαν να βγαίνει από μυδράλιο και σε στήνει στον τοίχο.
Η στερεοτυπία στην τυπογραφία από την αρνητική μήτρα της έβγαζε ένα αμετάβλητο τυπογραφικό στοιχείο. Το άλφα ήταν άλφα και ήταν αδύνατον να το μπερδέψεις με το βήτα. Ηταν πάντα το ίδιο και αναγνωρίσιμο. Και δημιούργησε μεταφορικά έναν νεολογισμό που αφορά τη γλώσσα. Είναι απορίας άξιο πως δεν έχουμε μια αρχαιοελληνική λέξη γι’ αυτό το φαινόμενο. Πιθανότατα γιατί εκεί λειτουργούσε η σκέψη, που δεν τα είχε καλά με τα στερεότυπα, τα οποία λειτουργούν σαν θέσφατα και δεν επιδέχονται διάλογο.
Αντίθετα επιβάλλουν εξουσία που δεν δεσμεύεται για τίποτα, μια που το στερεότυπο δεν έχει περιεχόμενο. Ας δούμε μερικές τέτοιες εκφράσεις που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από περισσότερα του ενός κόμματα. Ποιος δεν μιλάει για «ανάπτυξη» και «πρόοδο» ή ακόμα για «επενδύσεις». Και αυτά την εποχή των μνημονίων και της λιτότητας. Ολοι ζούμε σε μια Ελλάδα φτώχειας και είμαστε στο ίδιο κλαμπ με τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. Και οι συγκρίσεις γίνονται με αυτές σε όλα τα επίπεδα. Κανείς δεν μας εξηγεί πώς θα γίνει αυτή η ανάπτυξη. Στη βάση ποιων μελετών και ποιων προγραμμάτων; Και αν υπάρχουν για προεκλογικούς λόγους τέτοια, ποτέ δεν εφαρμόζονται. Στην ανατολική Ευρώπη, που όντως έγιναν επενδύσεις, ήταν η απόλυτη ληστεία. Και δεν υπάρχει στον ορίζοντα προοπτική ανάκαμψης. Και ας μη μας ξαφνιάζει που η Ακρα Δεξιά παρουσιάζεται παντού σαν εναλλακτική λύση και είναι η ανοδική πολιτική δύναμη στην Ευρώπη. Στα περίπου πέντε χρόνια της πρώτη φορά Αριστεράς είδαμε καμιά αλλαγή στο πορτοφόλι μας; Είδαμε καμιά ουσιαστική αλλαγή στην παιδεία ή κάποια αλλαγή στη σχέση Κράτους-Εκκλησίας; Τελικά το έργο και η πολιτεία ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση είχε τίποτα από τα οράματα και τις θέσεις κάποιας ριζοσπαστικής Αριστεράς; (Θα την όριζα ως πουλαντζική, στα μέτρα του ΣΥΡΙΖΑ - όσο κι αν εγώ έχω άλλη προσέγγιση).
Ή απλά είχαμε «άρωμα Αριστεράς», όπως λέμε στις κρέμες «άρωμα βανίλιας» χωρίς να υπάρχει πραγματική βανίλια; Αν κάποιος προσεγγίσει την πραγματικότητα κυνικά και χωρίς ιδεολογικές αυταπάτες, θα διαπιστώσει πως η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια πρόβα τζενεράλε για την ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ με «γεύση βανίλιας» που την παρήγαγαν οι αριστεροί διανοούμενοι του κόμματος (που πιστεύουν ακόμα σε μια ριζοσπαστική Αριστερά, χωρίς να έχουν καταλάβει πως το παιχνίδι έχει χαθεί γι’ αυτούς). Το νέο ΠΑΣΟΚ έχει ήδη δημιουργηθεί, με τον αρχηγό, την ηγετική ομάδα και τα εικονικά του μέλη, που θα αναζητήσει τη νομιμοποίησή τους μέσω διαδικασιών που θα είναι κατ’ επίφαση δημοκρατικές. Γραφειοκράτες ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ ενωμένοι, ποτέ νικημένοι. Τα υπόλοιπα, «άλλοθι βανίλιας».
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε, για το σχόλιό σας!
Για οποιοδήποτε θέμα, επικοινωνήστε
με το mail του OPENwind NETwork
(openwind13@gmail.com)