της Ευγενίας Λουπάκη
Ωραία μου κυβέρνηση, “καθαρώτατον ήλιο επρομηνούσε” και είχα βάλει τα καλά μου, να υποδεχτώ την ελπίδα που ερχόταν. Και ήρθες ωραία μου κυβέρνηση, αγκαζέ με την ελπίδα κι ανοίξαμε τα παράθυρα κάθε συννεφιασμένης Κυριακής, να φυσήξει το γλυκό αεράκι
“που λες και λέει μες της καρδιάς τα φύλλα
γλυκιά η ζωή κι ο θάνατος μαυρίλα”