
Κείμενο: Όμηρος Ταχμαζίδης
Η υποτιθέμενη ηγεμονία: Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα προκάλεσε το γενικότερο ενδιαφέρον για το «μόρφωμα», όπως το αποκάλεσαν δηκτικά, αλλά με προφανή διάθεση εξευμενισμού των κινδύνων που απορρέουν από αυτό, τα καθεστωτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης: αναφέρομαι στο νατσιστικό φαινόμενο του πολιτικοποιημένου εγκλήματος – η υποβάθμιση της σημασίας του γινόταν από την πρώτη στιγμή της εισόδου των νατσιστών στην Βουλή.
Μερικές φορές η τυφλότητα έφθανε στα άκρα και στον παραλογισμό: ο γνωστός αρθογράφος Τάκης Μίχας σε ένα κείμενό του με τον τίτλο «Γιατί «όχι» εθνικοσοσιαλιστές;» [Protagon.gr, 14 Ιουλίου 2013] προσπάθησε να αποδώσει με άκρως αφελή τρόπο ιδεολογικές συγγένειες στα «υποτιθέμενα» άκρα της ελληνικής κοινωνίας – οι ισχυρισμοί περί άκρων οφείλουν να είναι ακριβείς, τεκμηριωμένοι γιατί στην αντίθετη περίπτωση προξενούν σύγχυση και φέρνουν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που υποτίθεται ότι επιδιώκουν.