Αναδημοσίευση από το Ποντίκι
Η αλήθεια είναι ότι στη μεταπολίτευση το θέμα των ακροδεξιών φιλοχουντικών και φασιστικών οργανώσεων περνούσε συνήθως στα ψιλά της ελληνικής επικαιρότητας. Η συζήτηση φούντωνε κατά καιρούς μόνο έπειτα από επιθέσεις βίας, ωστόσο κόπαζε σχεδόν άμεσα.
Ακόμα και το 5,2% του Μιχαλολιάκου στις δημοτικές εκλογές του 2010 στην Αθήνα δεν φάνηκε να χτυπάει κάποιο καμπανάκι κοινωνικής εγρήγορσης. Με συνέπεια οι χρυσαυγίτες να κάνουν ουσιαστικά ανενόχλητοι προσηλυτισμό αλώνοντας, διαβρώνοντας και δηλητηριάζοντας τις γειτονιές, μέχρι τις διπλές εκλογές του 2012 με τα… υπερτροφικά ποσοστά, εκμεταλλευόμενοι σαφώς τον πολιτικό, μιντιακό και κοινωνικό λήθαργο.
Ακόμα και το 5,2% του Μιχαλολιάκου στις δημοτικές εκλογές του 2010 στην Αθήνα δεν φάνηκε να χτυπάει κάποιο καμπανάκι κοινωνικής εγρήγορσης. Με συνέπεια οι χρυσαυγίτες να κάνουν ουσιαστικά ανενόχλητοι προσηλυτισμό αλώνοντας, διαβρώνοντας και δηλητηριάζοντας τις γειτονιές, μέχρι τις διπλές εκλογές του 2012 με τα… υπερτροφικά ποσοστά, εκμεταλλευόμενοι σαφώς τον πολιτικό, μιντιακό και κοινωνικό λήθαργο.