Την γνωρίσαμε στις κινητοποιήσεις της πλατείας Συντάγματος του μάη-ιούνη 2011,όπου πήρε κ ενεργό μέρος.
Έγραψε γι αυτές, το
"Παραμύθι της πλατείας" το 2012.
"Παιδιά, χρειάζομαι καθημερινή μετάγγιση αιμοπεταλίων-άρα πολλούς ελεγχόμενους, κατάλληλους δότες. Ο έλεγχος και -αν όλα είναι οκ- και η αιμοδοσία,γίνονται στο αιματολογικό του Γ.Γεννηματά , πάντα λέγοντας πως δίνονται για την Ανθούλα Αθανασιάδου του Μάριου που νοσηλεύεται στο Ιατρικό Αμαρουσίου. Θα μου κάνετε μεγάλη χάρη αν το προωθήσετε όπου νομίζετε κατάλληλα.
Μια διευκρίνιση μου (για τα αιμοπετάλια):
Επειδή πριν την συλλογή τους γίνεται έλεγχος καταλληλότητας, άρα θα χρειαστούν δυο επισκέψεις στο νοσοκομείο, για να μην ταλαιπωρείστε όσοι εθελοντές προσφέρεστε, στείλτε μου παρακαλώ στο ινμποξ όνομα και τηλέφωνο, για να σας δοθούν προσωπικά και συγκεκριμένες οδηγίες από το γκρουπ φίλων, που ήδη έχουν οργανώσει την εκστρατεία μας...Ιδανικοί υποψήφιοι δότες: Άντρες, 20-50 ετών.
Σας ευχαριστώ όλους"
(Από ανάρτηση της ίδιας στο facebook)
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΘΟΥΛΑ;
Την γνωρίσαμε στις κινητοποιήσεις της πλατείας Συντάγματος του μάη-ιούνη 2011,όπου πήρε κ ενεργό μέρος. Έγραψε γι αυτές, το
"Παραμύθι της πλατείας" το 2012.
Το βιογραφικό της(Συγγραφέας):
Η Ανθούλα Αθανασιάδου γεννήθηκε το 1957 στην Αθήνα. Σπούδασε κινηματογράφο στην Αθήνα και στο Παρίσι και συνεργάστηκε με γνωστούς σκηνοθέτες. Επίσης, δούλεψε για αρκετό διάστημα στο χώρο της διαφήμισης. Από το 1984 συνεργάζεται με τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες στο χώρο της δισκογραφίας γράφοντας στίχους. Επίσης, γράφει σενάρια για παιδικές τηλεοπτικές εκπομπές. Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί της, γράψτε της στο lofogo25@yahoo.gr
και βιβλία της στον (.kedros.gr)
Σαν στιχουργός:
| Ανθούλα Αθανασιάδου (Στιχουργός) |
μερικοί στίχοι:
Αργά το βράδυ - 1995
Στίχο
ι:Ανθούλα Αθανασιάδου
Μουσική:
Ερμηνεύτρια:
| Μελίνα Κανά |
Αργά το βράδυ, παίζει το ράδιο
δεν έχω τρόπο να κοιμηθώ
είναι η ώρα που η ζωή μου
γίνεται τόξο μεταλλικό.
Ακούω τραγούδια, ψεύτικες λέξεις
με κυνηγάνε ξένες φωνές
αργά το βράδυ, έλα να παίξεις
στου σεντονιού μου τις μαύρες σκιές.
Αργά το βράδυ, πάντα μου λείπεις
παίζει το ράδιο για συντροφιά
κι ό,τι μας δένει, χαρές και λύπες
το νανουρίζω στα σκοτεινά.
δεν έχω τρόπο να κοιμηθώ
είναι η ώρα που η ζωή μου
γίνεται τόξο μεταλλικό.
Ακούω τραγούδια, ψεύτικες λέξεις
με κυνηγάνε ξένες φωνές
αργά το βράδυ, έλα να παίξεις
στου σεντονιού μου τις μαύρες σκιές.
Αργά το βράδυ, πάντα μου λείπεις
παίζει το ράδιο για συντροφιά
κι ό,τι μας δένει, χαρές και λύπες
το νανουρίζω στα σκοτεινά.
-----------------------------------------------------------------
με αρβανιτάκη:
"Το κορδελάκι"
Στίχοι: Ανθούλα Αθανασιάδου
Μουσική: Θοδωρής Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη
Τα ματάκια σου που λάμπουν κι η κορδέλα στα μαλλιά
μου χαρίσανε τον κόσμο μου επήραν τη μιλιά
Με ξετρέλανε η ματιά σου αστεράκι μου
θα στα λύσω τα μαλλιά σου κορδελάκι μου
θα στα λύσω τα μαλλιά σου κορδελάκι μου
Τα ολόξανθα μαλλιά σου πως φωτίζουν το χορό
σαν μου ρίχνεις την ματιά σου σβήνω και παραμιλώ
Με ξετρέλανε η ματιά σου αστεράκι μου
θα στα λύσω τα μαλλιά σου κορδελάκι μου
θα στα λύσω τα μαλλιά σου κορδελάκι μου
Το στερέωμα να πέσει άμα σ' άλλη ξαναπώ
λόγια έρωτα κι αγάπης που για σένανε φυλώ
Με ξετρέλανε η ματιά σου αστεράκι μου
θα στα λύσω τα μαλλιά σου κορδελάκι μου
θα στα λύσω τα μαλλιά σου κορδελάκι μου
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
με ΒΑΡΔΗ και ΓΛΥΚΕΡΙΑ
Στίχοι:
Ανθούλα Αθανασιάδου
Μουσική:
Νίκος Καραγιάννης
--
Μεθάς με φως και μ’ ηλιαχτίδες
κι ύστερα λες πως δεν τις είδες
πουλιά που φεύγουν οι ελπίδες
δάκρυ στεγνό στις βλεφαρίδες.
Ο κόσμος μοιάζει με απάτη
γιορτή που γίνεται αυταπάτη
κι ο έρωτας σφυρί κι αμόνι
πότε μεθά, πότε πληγώνει.
Γιατί είναι ζήτημα αγάπης, που διστάζει
που κάνει ένα βήμα πίσω κι ένα μπρος
πετάει φωτιές, μια ξεψυχάει και μια φωνάζει
φλόγα αναπτήρα που ξεχάστηκε ανοιχτός.
Οι λέξεις κόβουν σαν λεπίδες
κρύβουν φωτιές, κρύβουν παγίδες
μα όταν βρεις φτερά κομμένα
πέφτεις εσύ, πονάς κι εμένα.
Ο κόσμος μοιάζει με λαχείο
κι όμως το χάσαμε κι οι δύο
κι ο έρωτας καρφί που καίει
πότε γελά και πότε κλαίει.
Γιατί είναι ζήτημα αγάπης, που διστάζει
που κάνει ένα βήμα πίσω κι ένα μπρος
πετάει φωτιές, μια ξεψυχάει και μια φωνάζει
φλόγα αναπτήρα που ξεχάστηκε ανοιχτός.
πετάει φωτιές, μια ξεψυχάει και μια φωνάζει
φλόγα αναπτήρα που ξεχάστηκε ανοιχτός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε, για το σχόλιό σας!
Για οποιοδήποτε θέμα, επικοινωνήστε
με το mail του OPENwind NETwork
(openwind13@gmail.com)