της Maria Benetaki
Φτασαμε βραδυ.
Μπηκαμε κατω απο ενα τεραστιο κεδρο,κατω αμμος,χωμα βελονες απ το δεντρο...
Φτιαξαμε τραπεζι με πετρες κ καθισματα πετρινα..
Ηπιαμε δροσερη λεμοναδα που εφτιαξα..φαγαμε οτι ειχαμε..γελασαμε με την ψυχη μας.
Στρωσαμε τα στρωσιδια μας κ ανακατευτηκαμε με τη σκονη κ την αμμο.
Κοιμηθηκαμε με μια τεραστια σκεπη απο αστερια κ κλαδια...
Διπλα μας ηρθαν τα ποντικια κ τα καλογυναικαρια να δουν αν ειχε τιποτα για φαι..
Ειμασταν κ εμεις μερος εκεινου του κοσμου που εχουμε πια ξεχασει να ζουμε...
Τιποτα δεν εδειχνε κ ουτε ηταν απειλητικο..