Να μην χάσουμε τον δρόμο!

του Σπύρου Ραπανάκη 

Η επόμενη μέρα του συνεδρίου οφείλει να φέρει ένα κόμμα που λειτουργεί ξανά ως τέτοιο. Με λειτουργία των οργανώσεων, συμμετοχή των μελών στην ενημέρωση, τη λήψη και υλοποίηση αποφάσεων.

Η στρατηγική ήττα του περασμένου καλοκαιριού δεν ήταν απλώς μια ήττα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ., αλλά και ήττα για την Αριστερά συνολικά, η οποία δεν κατάφερε να αρθρώσει ένα ρεαλιστικό εναλλακτικό σχέδιο διεξόδου. Η αμηχανία των οργανώσεων και των κομμάτων της υπόλοιπης Αριστεράς υπερβαίνει ακόμη και την -λογική- παγωμάρα του ΣΥΡΙΖΑ.

Η περιθωριοποίηση των κομματιών της Αριστεράς που αποσπάστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ και η αδυναμία συγκρότησης ενός υποτυπώδους φορέα είναι ενδεικτική. Η κατηγορία πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ασπαστεί το “Τhere is no alternative” πέφτει μάλλον στο κενό εάν κανείς σκεφτεί ότι μέχρι και σήμερα, ένα χρόνο και κάτι μετά, το περιβόητο εναλλακτικό σχέδιο αγνοείται.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε, ορθώς, να μην εγκαταλείψει τη μάχη και να διατηρήσει το “οχυρό” της κυβέρνησης, η οποία ακόμα και κάτω από τον συντριπτικό συσχετισμό και τους εκβιασμούς αποτελεί το φως απέναντι στο σκοτάδι που απλώνεται στην Ευρώπη.

Τα προβλήματα κάτω από το χαλί παραμένουν προβλήματα

Για να καταλήξουμε όμως σε ουσιώδη συμπεράσματα για την επόμενη μέρα του κόμματος θα πρέπει με ειλικρίνεια να δούμε μερικές από τις προβληματικές που αναδείχθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα:

* Η υιοθέτηση του Μνημονίου ως πολιτικού προγράμματος από στελέχη εντός και εκτός κυβέρνησης. Η προσπάθεια των διαβόητων "κύκλων” να αποτινάξουν την λογική της επιβολής και του εκβιασμού και να αγκαλιάσουν το πρόγραμμα ουδεμία σχέση έχει με τον ΣΥΡΙΖΑ και αποτελεί ευθεία προσβολή για τα μέλη του κόμματος που, ενώ είδαν να καταρρέουν μπροστά τους οράματα, ελπίδες χρόνων παρέμειναν στον χώρο για να παλέψουν.

* Ο τυφλός κυβερνητισμός από μέλη του κόμματος.Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που τα μέλη του κόμματος έχουν βρεθεί να υποστηρίζουν την κάθε κίνηση και επιλογή της κυβέρνησης, υιοθετώντας, πολλές φορές, επιχειρηματολογία που μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά δεν ταιριάζει.

* Το αφήγημα ενός αριστερού “success story” και ο δρόμος προς την ανάπτυξη. Η ανάπτυξη γενικώς και αορίστως δεν υπήρξε λογική του ΣΥΡΙΖΑ. Το Μνημόνιο αποτελεί μια έκτακτη συνθήκη η οποία υπαγορεύει συγκεκριμένης κατεύθυνσης πολιτικές. Η κυβέρνηση έχει επιχειρήσει σαφώς να κάνει βήματα στην κατεύθυνση της αναδιανομής και της ελάφρυνσης των λαϊκών στρωμάτων, ωστόσο η ύπαρξη της επιτροπείας δυσχεραίνει κάθε κίνηση προς την εφαρμογή ενός αντιπαραθετικού σχεδίου απέναντι στη λιτότητα.

* Η πρόταξη του “ρεαλισμού” έναντι του οράματος.Η Αριστερά οφείλει να μάχεται στις δοσμένες συνθήκες και συσχετισμούς με στόχο την ανατροπή τους. Σαφώς η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί “λάθος” στη σημερινή ευρωπαϊκή κατάσταση, κάτι που έχει φανεί σε σειρά ζητημάτων, με πιο λαμπρό παράδειγμα τη διαχείριση του προσφυγικού. Την ίδια όμως στιγμή, υποχωρήσεις σε θέματα δημοκρατίας, δικαιωμάτων αλλά και η υιοθέτηση πτυχών του νεοφιλελελυθερου προγράμματος αποτελούν μια επικίνδυνη ατραπό. Να μην δεχτούμε ότι είχαμε “αυταπάτες”. Είχαμε σχέδιο το οποίο ηττήθηκε κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες και υπό την πίεση ανυπέρβλητων πολιτικών και οικονομικών δυνάμεων σε Ελλάδα και Ευρώπη. Χρειαζόμαστε νέο σχέδιο, όχι να πετάξουμε στα σκουπίδια τις επεξεργασίες και θέσεις χρόνων.

* Οι καίριες θέσεις ευθύνης που δόθηκαν σε ανθρώπους του αντιπάλου και έδρασαν υπονομευτικά. Δεν είναι μακριά το παράδειγμα Σαγιά, ο ρόλος του Στέργιου Πιτσιόρλα στο τιμόνι του ΤΑΙΠΕΔ και άλλες περιπτώσεις. Οι ταξικοί αντίπαλοι που θεωρούν τσιφλίκι τους το κράτος δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχτούν ότι οι “ξυπόλητοι” βρίσκονται στην κυβέρνηση και σε επιτελικά πόστα. Θα κάνουν ό,τι μπορούν προκειμένου να αλλάξουν αυτή την κατάσταση όσο το δυνατόν συντομότερα.

Αριστερά χωρίς κόμμα δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική. Κόμμα χωρίς την Αριστερά δεν μπορεί να είναι χρήσιμο.

Η επόμενη μέρα του συνεδρίου οφείλει να φέρει ένα κόμμα που λειτουργεί ξανά ως τέτοιο. Με λειτουργία των οργανώσεων, συμμετοχή των μελών στην ενημέρωση, τη λήψη και υλοποίηση αποφάσεων. Ένα κόμμα με ουσιαστικό ρόλο μέσω των τμημάτων του στη διαμόρφωση της κυβερνητικής πολιτικής και που παράλληλα θα μπορεί να στέκεται κριτικά απέναντι σε αποφάσεις που ξεπερνούν το πλαίσιο αξιών και αρχών του.

Να προχωρήσει η κυβέρνηση χωρίς φόβο και με πείσμα στη νομοθέτηση μέτρων για τη νέα γενιά, για την προστασία της εργασίας, για τη θωράκιση της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων, την προστασία των δημόσιων αγαθών αλλά και των λαϊκών στρωμάτων.

Είναι αναγκαίες όσο ποτέ οι ανασυνθετικές διαδικασίες εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ. Χρειαζόμαστε ρεύματα και τάσεις ιδεολογικού χαρακτήρα που εντάσσονται στον γενικό συλλογικό σκοπό, όχι γραφειοκρατικούς μηχανισμούς που είτε νέμουν την εξουσία είτε στοιχίζονται πίσω από πρόσωπα. Με ειλικρίνεια να ενωθούν δυνάμεις, τα χέρια και τα μυαλά των συντρόφων και των συντροφισσών προκειμένου να ανοίξουμε την κουβέντα και να απαντήσουμε στο ποιος είναι σήμερα ο χαρακτήρας και ο ρόλος της σύγχρονης Αριστεράς και του κόμματος της. Η ιστορική εμπειρία της Ελλάδας είναι μια σπουδαία παρακαταθήκη.

Να έρθουμε ξανά σε επαφή με τον κόσμο εκείνο που βρέθηκε δίπλα μας στα κινήματα, στον πολιτικό αγώνα ενάντια στις προηγούμενες κυβερνήσεις, στην εκλογική μάχη του Ιανουαρίου, στον ιστορικό και σπουδαίο αγώνα του Όχι. Κανείς και καμία δεν περρισεύει. Να αλλάξουμε το κλίμα της αποστράτευσης και της απογοήτευσης. Η Αριστερά είναι οι άνθρωποί της και οι λαϊκοί πόθοι. Δίχως αυτά, είναι γυμνή.

Να προστατεύσουμε την Αριστερά. Είναι σπουδαίο πράγμα η παραμονή του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, όμως κάποια στιγμή η κυβέρνηση θα αλλάξει. Αν η Αριστερά έχει χαθεί και περιθωριοποιηθεί έως τότε, όλα όσα αγωνιζόμαστε σήμερα να κερδίσουμε θα μοιάζουν με αδειανό πουκάμισο.

Να προχωρήσουμε με βάθος, επιμονή και συνέπεια στη διαδικασία της θεωρητικής επαναθεμελίωσης. Η κοινωνική χειραφέτηση και ο σοσιαλισμός οφείλουν να παραμείνουν οι στρατηγικοί στόχοι. Κάτι που είναι αδύνατον χωρίς θεωρητικά εργαλεία βασισμένα στις παραδοσιακές διδαχές του Μαρξισμού, εμπλουτισμένα από την ιστορική εμπειρία του σήμερα, της πρώτης αριστερής κυβέρνησης στην Ευρώπη. Χρειαζόμαστε τις εις βάθος επεξεργασίες και τη συμβολή συντρόφων και συναγωνιστών εντός και εκτός του κόμματος, εντός και εκτός Ελλάδας.

Η Ιστορία φόρτωσε στις δικές μας πλάτες το καθήκον να πρωτοστατήσουμε απέναντι στην Ευρώπη των τεράτων. Την Ευρώπη του νεοφιλελευθερισμού, του ρατσισμού, της λιτότητας. Μας έδωσε όμως και το ιστορικό καθήκον να κρατήσουμε την Αριστερά ζωντανή και για πρώτη φορά μετά “το τέλος της ιστορίας” σε ρόλο πρωταγωνιστή.

* Να μην ξεχάσουμε από πού ερχόμαστε για να μην χάσουμε το πού θέλουμε να πάμε.

πηγή:αυγή